Πώς ήταν το BDSM πριν από το BDSM;

... που παράγει μια ανάλογη «αξιωτική» αίσθηση, όχι λιγότερο μονομερή.  

 

Ιστορικα ανατρεχοντας και με τα λιγα στοιχεια που εχουμε στα χερια μας, ειναι λιγες οι εποχες που εγω πρισωπικα θα ηθελα να ζω. Που θα ζουσα με ευχαριστηση. Εγω προσωπικα ...ναι. Νομιζω οτι ζω σε ΜΙΑ απο τις καλυτερες εποχες ως τωρα. Ναι. Την «αξιωνω»

Αν αφαιρεσω τωρα τον υποκειμενικο παραγοντα, θα ελεγα οτι υπαρχουν ανθρωποι στον πλανητη που ζουν πολυ χειροτερα απο παλιοτερες εποχες. Με πολυ περισσοτερη πεινα, καταπιεση, καθολου ατομικα δικαιωματα κλπ. Πιθανοτατα ο μεσος Νοτιοαμερικανος Ινδιανος, η ο μεσος κινεζος ρυζεργατης, η ο ...ξερω γω ποιος...ζουσε πολυ καλυτερα πριν την εξαρση του 19ου, 20ου και εφεξης αιωνα.
Αλλα εδω μιλαμε για εμας. Τους δυτικοπολιτισμενους καπιταλες με τα ιντερνετια μας κλπ.

 

Αν και, βαζοντας μεσα στη συζητηση τον παραγοντα «bdsm προ και μετα» δεν ξερω αν και σε αυτους τους λαους υπαρχει καποια διαφοροποιηση , εκτος ισως πο τους «ορους και ορισμους»

 

η ενδεχόμενη εξιδανίκευση που υποστηρίζει οτι ο παπους το έκανε καλύτερα στη γιαγιά, δεν διαφέρει απ την εξιδανίκευση οτι ο εγγονός το κάνει καλύτερα στην εγγονή. δείκτες και μετρητές χαράς δεν έχουν εφευρεθεί και δεν πρόκειται, παρά μόνον σαν πρόφαση, σαν τα άλλα ιδεολογήματα.

είναι βέβαιο οτι έζησαν κι ευτυχισμένοι και δυστυχισμένοι παπούδες και γιαγιάδες, όσο βέβαιο είναι οτι ζουν και ευτυχισμένα και δυστυχισμένα εγγόνια.

 

Σε αυτα δεν θα διαφωνησω καθολου αγαπητε
Οπως ειδες, ανεφερα παρα πολλες φορες το «εγω», το «υποθετω» και το νομιζω».
Μετρητες δεν υπαρχουν σαφως. Και ουτε θα υπαρξουν

 

Αλλα ουτε και «αληθινη αληθεια»

 

Εμμ... ξεβολέματα  

 

Φυσικά και υπάρχει μέτρο, είναι ο εαυτός μας. Φυσικά και η μέτρηση είναι υποκειμενική καθώς εξαρτάται από την αντίληψη του καθενός. Η κρίση αυτό ακριβώς είναι, ζύγισμα και μπορεί να είναι αντικειμενική ή υποκειμενική αλλά υπάρχει και εκφράζει αυτόν που την κάνει.

 

βαρύς.

 

Κι ασήκωτος αλλά είναι δικός μας.

 

από λίγο πιό μακρυά προσωπικά βλέπω καθαρότερα, ίσως λόγω νεανικής πρεσβυωπίας.

 

Αν μπορουσαμε να μπουμε «στο πετσι της γιαγιας η του παππου, θα μπορουσαμε να εχουμε μια πιο αντικειμενικη αποψη. Δεν γνωριζουμε φερ’ ειπειν αν η γιαγια την εβρισκε επειδη πραγματι «την εβρισκε» η επειδη της ειπαν οτι «ετσι πρεπει να τη βρισκει και δεν υπαρχει εναλλακτικη»
Οπως επισης δεν γνωριζουμε αν ο παππους την εβρσικε επειδη την «εβρισκε» η αν συμπεριφεροταν με καποιον τροπο επειδη θα χαρακτηριζοταν ως «οχι επαρκης η σωστος αντρας» με καποια τοτινα μετρομετρα
Η ενσταση μου για τη σημερινη εποχη ειναι οτι οι εγγονοι και εγγονες εχουν μεγαλυτερη δυνατοτητα να «τη βρισκουν» κατα πως θελουν χωρις να ειναι αναγκασμενοι κοινωνικως να τη βρισκουν αλλιως

Διορθωσα οσα περισσοτερα ορθογραφικα λαθη γινοαν διοτι η νεανιζουσα πρεσβυωπια αυξανει με την παροδο και που να βρεις τωρα ανοιχτα οπτικα......