«Δεν έτυχε, πέτυχε!»

Ας Μ/μιλήσουμε για το αποτέλεσμα.

Πολλά νήματα έχουν γραφεί για την περίοδο πριν Μ/μπει Κ/κανείς σε μια σχέση Μ/s: πώς Έ/ένιωσε την επιθυμία να το Κ/κάνει, ποιες ήταν οι ανάγκες που Έ/έψαχνε να Ι/ικανοποιήσει.

Έχει ήδη συζητηθεί πολλάκις η περίοδος της εκπαίδευσης - με κίνδυνο να ταυτιστεί με το ίδιο το είδος αυτών των σχέσεων - και τα παρελκόμενά της: αντιστάσεις, αντιδράσεις, mentoring, διάρκεια, «αποβανιλλοποίηση», «απογαλακτισμός», «απομαλακοποίηση.»

Θεωρώντας ως δεδομένο πως οι M/s σχέσεις χαρακτηρίζονται ως τέτοιες, όχι λόγω της υπακοής Τ/ων Μ/μελών της σε κάποιο «δόγμα» αλλά, λόγω της καθημερινής συνειδητής φροντίδας να διατηρηθεί η θέση Τ/του Κ/καθενός στη σχέση:

1. Ποιός κρίνει και με ποιόν τρόπο ότι η σχέση λειτουργεί/λειτούργησε;

2. Ποιο είναι το «καθρέπτισμα» στον περίγυρο, μιας M/s σχέσης που λειτουργεί;

3. Μπορεί μια M/s σχέση που «πέτυχε» να αποτύχει; Ταυτίζεται η αποτυχία με την αποδέσμευση; Αν ναι, συνιστά η αποτυχία/λήξη της σχέσης ότι εν τέλει δεν υπήρξε ποτέ M/s; Δηλαδή ότι «δεν πέτυχε, αλλά έτυχε;»

Ευχαριστώ.

Iagos

Σημείωση:

Το νήμα απευθύνεται ΜΟΝΟ σε Ά/ατομα που Α/ασχολούνται με M/s, TPE.

Παρακαλώ πολύ, οι απαντήσεις να εστιάσουν στα ερωτήματα του νήματος.



 

 

Δεν ασχολούμαι ενεργά, καθότι όταν το έψαξα -και το έψαξα- είδα ότι δεν κάνει για μένα.

Ωστόσο έχω κάποιες παρατηρήσεις αν μου επιτρέπεται:

1. Θεωρητικά ο Μ, καθώς θεωρητικά -πάλι- το "σ" παραιτείται της κρίσης. Για εμένα, αυτή η μετάβαση από τη θεωρία στην πράξη είναι το πιο ζόρικο πράγμα αλλά εδώ που τα λέμε είναι και το ζητούμενο.

Δεν ξέρω τελικά αν είναι εφικτό το "σ" να παραιτηθεί τελείως της κρίσης, σίγουρα ωστόσο θα πρέπει να παραιτηθεί της επίκρισης. Σε κάθε περίπτωση η όποια κρίση τελικά μπορεί να εκφραστεί με ένα και μόνο τρόπο: Την παραμονή στη σχέση αυτή και την μη αίτηση αποδέσμευσης.

Το 2. το παραλείπω καθώς δεν έχω προσωπική εμπειρία.

3. Θα απαντήσω με τις πρώτες στροφές του "Aerials" των System of a Dawn που δείχνει ότι η ζωή είναι ρευστή και κάτι που ήταν μέχρι στιγμής πλήρως πετυχημένο μπορεί να πάψει να δουλεύει λόγω μιας ή περισσοτέρων απρόβλεπτων συγκυριών, καθώς δεν πιστεύω ότι υπάρχει απόλυτη θωράκιση που μπορεί να προστατέψει από τα πάντα. Ωστόσο το αν αυτό ποιεί "αποτυχία" είναι τελικά θέμα προσωπικής κρίσης. Αν οι δυο τους θεωρούν ότι απέτυχαν, τότε απέτυχαν. Αν πουν "καλά ήταν ως εδώ αλλά πλέον ...δεν" τότε η κρίση ενδεχομένως να αλλάξει, σε κάθε ωστόσο περίπτωση οι μόνοι που μπορούν να κρίνουν είναι οι δυο τους (τρεις τους, τέσσερις τους κλπ κλπ)

Life is a waterfall
We're one in the river
And one again after the fall

Swimming through the void
We hear the word
We lose ourselves
But we find it all?

 

Όποιος συμμετέχει

Το νοιώθει

Δεν αφορά τον περίγυρο.

Μια σχέση M/s δεν "πετυχαίνει ή αποτυχαίνει". Απλά "είναι ή δεν είναι". Γιατί δεν είναι απλά σχέση αλλά κατάσταση.

 

Η καθημερινότητα, η ροή, το day by day που και Αφέντης και σκλάβα είναι α. ο εαυτός Τ/τους, απόλυτα, χωρίς προσποιήσεις, χωρίς δήθεν συμπεριφορές, για να εκπληρώσουν και να χωρέσουν σε κάποιον ρόλο και παρόλα αυτά (β.) η διαφορά ισχύος, η ασυμμετρία το
'' σε έχω πατημένη κάτω'' , just is, υπάρχει, σε όποια φάση, σε όποιες συνθήκες, σε όποια κατάσταση, ακόμη και αν απλά γελούν μαζί με κάτι άσχετο που καμία σχέση δεν έχει με bdsm.

Καμπανάκι για εμένα ότι η σχέση δεν λειτουργεί θα ήταν αν σε κάποια φάση ένοιωθα...όχι ζόρι, αλλά εκτός ελέγχου. Αν ένοιωθα ότι ''είμαι μόνη'' και με αυτό εννοώ να μην Τον σκεφτώ σαν σημείο αναφοράς, είτε τι θα ήθελε να κάνω, είτε τι ξέρω ότι πρέπει να κάνω, είτε τι συνέπειες θα είχα αν δεν το έκανα, είτε απλά να μην μου βγαίνει αβίαστα και με χαρά '' αυτό κάνω μαζί Του'' και να πρέπει να το παραζορίσω και να το στριμώξω κάπου για να βγεί , or all of the above!

Kαι αντίστοιχα από την άλλη πλευρά, φαντάζομαι, θα ήταν καμπανάκι το '' i dont want or have to deal with it'' ή να νοιώθει ότι αυτοπεριορίζεται και ζορίζεται με το να ελέγχει.

Δεν έχω ιδέα. Και επιλέγω συνειδητά να μην το πολυψάχνω. Είναι πολύ υποκειμενικό και έχει να κάνει με τον περίγυρο και τον τρόπο ζωής του καθενός.
Προσωπικά είμαι τυχερή με κάποια άτομα από τον περίγυρο μου, έχω δυσκολίες με άλλα, δεν είναι πράγματα όμως που μπορώ να κάθομαι να σκέφτομαι... τα καλά του να έχεις Αφέντη χιχι είναι ότι you don't actually have to think για τον περίγυρο, απλά να παραθέτεις δεδομένα, να ακούς και να ακολουθείς τον χειρισμό Του.

Χμμμ δύσκολο ερώτημα και δεν έχω εμπειρία με προηγούμενα Μ/s
Νομίζω ότι σε εμένα, το πέτυχε ή έτυχε θα έχει να κάνει με τους λόγους της αποδέσμευσης, τα χρόνια της σχέσης, και το τι έχουν ζήσει. Δεν είναι όλα το ίδιο για να τα απαντήσω το ίδιο, παίζει μεγάλο ρόλο για μένα ώστε να πω αν ήταν επιτυχημένο ή όχι.

Edit: θα βάλω και εγώ μια εικόνα ***

 

 

Συμφωνώ και με αυτό! όντως, it is a state, είσαι ή όχι.

 

@Master Electro-pain

Κατ'αρχάς Ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη συνδρομή Σας στο νήμα έως τώρα.

Χωρίς να Αλληλεπιδράσω τώρα αναφορικά με όλα αυτά τα ενδιαφέροντα ζητήματα που Θέσατε, μια πολύ γρήγορη διευκρίνιση, προς αποφυγή περαιτέρω παρανοήσεων και από Ά/άλλους Σ/συνομιλητές.

Γράφετε:

"Θεωρώ πως η "καθημερινή" φροντίδα δεν αφορά στην διατήρηση των διακριτών ρόλων του TPE. Αποτελεί, ούτως ή άλλως, θέση και όχι... σχέση!
Οι ρόλοι στο M/s, καθώς και το M/s εν συνόλω, υφίστανται λόγω των αναγκών (και όχι των θέλω) του κάθε μέλους."

Συμφωνώ μαζί Σας, και Διαβάζοντας ξανά την αρχική Μου διατύπωση στην οποία αναφέρθηκε το σχόλιό Σας, Αντιλαμβάνομαι γιατί η παρανόηση. Ενδεχομένως, να το Αναδιατυπώσω. Όντως, οι διακριτοί ρόλοι του TPE δεν "χάνονται", δεν "εξατμίζονται" άπαξ και εκλείψει η "καθημερινή" φροντίδα. Η θέση παραμένει. Αυτό που Επιχείρησα να Εκφράσω, Υποψιάζομαι πως, μάλλον έχει να κάνει με αυτό που Διατυπώσατε ως: "ένα πλαίσιο πέραν της εφήμερης και επιφανειακής αλληλεπίδρασης." Αν το "Διαβάζω" σωστά, θα το Συσχέτιζα, ενδεχομένως, με την τήρηση των πρωτοκόλλων και την ύπαρξη του πλαισίου - στο οποίο και Αναφερθήκατε - ως ενός είδους "βηματοδότη" ή "ρυθμοδότη" (ας Μου επιτραπεί η λέξη) στη ροή της καθημερινότητας του M/s.

Παρόλαυτά, επειδή δεν Μου είναι σαφές τί Εννοείτε ακριβώς, όταν Γράφετε:

"Γνωρίζοντας, από πρώτο χέρι, πως για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες αυτές καλύτερα -ή και αποκλειστικά- απαιτείται ένας στόχος, ενδεχομένως ένα πλαίσιο πέραν της εφήμερης και επιφανειακής αλληλεπίδρασης, φρονώ ότι η φροντίδα αποσκοπεί στην επίτευξη των στόχων αυτών. Γι αυτό και πρεσβεύω το ότι το "πλάνο και η συνέπεια" αποτελούν απαραίτητα στοιχεία και για μετά το πέρας της εκπαίδευσης!"

...θα Επιθυμούσατε να Δώσετε κάποιες περαιτέρω διευκρινίσεις;

Iagos

Υ.Γ: Επιφυλάσσομαι να Επανέλθω με τις υπόλοιπες σκέψεις που Μου γεννήθηκαν με αφορμή την πολύ ενδιαφέρουσα και ουσιαστική ανάρτησή Σας.

 

 

Παρατηρώντας με ενδιαφέρον τη συζήτηση που αναπτύσσεται, θα επιχειρήσω να συνδράμω με κάποιες σκέψεις στα ερωτήματα που τέθηκαν:

1. Ποιός κρίνει και με ποιόν τρόπο ότι η σχέση λειτουργεί/λειτούργησε;

Αφού συμφωνήσω με την επισήμανση Του Κυρίου @Master Electro-pain όσον αφορά στη θέση/σχέση, θα έλεγα πως η θέση/σχέση λειτουργεί όταν:

- Ο/Η Αφέντης/ντρα Επιλέγει καθημερινά το σ ως εργαλείο (ή ένα από τα εργαλεία) κάλυψης της βασικής Του/Της ανάγκης, που είναι αυτή για Κυριαρχία.

- το σ "δεν έχει άλλη επιλογή", δεν μπορεί να διανοηθεί τίποτα άλλο πέρα από το να ζει για την ικανοποίηση Του/Της Αφέντη/ντρας.

Άρα και Ο/οι Δ/δύο M/μπορούν να Α/αισθανθούν - Δ/διακρίνουν, με τους τρόπους που μόλις ανέφερα.

Σημείωση: Αναπόφευκτα, επί της ουσίας γράφω με άλλα λόγια ό,τι Έγραψε Ο Κύριος @Master Electro-pain, όμως δεν νομίζω πως υπάρχει άλλη απάντηση εκτός από αυτήν (τουλάχιστον στο δικό μου βίωμα).

Όσον αφορά σε μια θέση/σχέση που λειτούργησε (άρα σταμάτησε κάποια στιγμή), δεν μου είναι ακόμη σαφής η απάντηση στην ερώτηση του νήματος. Έως τώρα, βλέπω τα πράγματα απόλυτα: νιώθω πως άπαξ και τελειώσει το M/s, σημαίνει πως, επί της ουσίας, δεν λειτούργησε. Μετά προβληματίστηκα όταν Έγραψε Ο Κύριος @Master Electro-pain, πως: "[...] το μόνο κριτήριο, για αυτό, αποτελεί η διαμόρφωση του σ." Λαμβάνοντας υπ'όψιν την επεξήγηση επ'αυτού, δηλαδή τη διαμόρφωση του σ αντιλαμβανόμενη ως τη συνειδητοποίηση της θέσης του, τότε το προηγούμενο M/s στο οποίο ανήκα θα έπρεπε να θεωρηθεί επιτυχημένο. Όμως δεν είμαι σε θέση να κάνω αυτή την αξιολόγηση, οπότε ή ισχύει αυτό που Γράφει (ξανά) Ο Κύριος @Master Electro-pain, πως Ο/Η Κ Αξιολογεί, ή θα καταλάβω αν λειτούργησε εκείνο το M/s μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Δεν ξέρω. Προς το παρόν δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.

2. Ποιο είναι το «καθρέπτισμα» στον περίγυρο, μιας M/s σχέσης που λειτουργεί;

Το αρχικό ερώτημα, όντως, σχετίζεται με το είδος του περίγυρου στον οποίο αναφέρεται κανείς.

- Όσον αφορά στον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο, θα έλεγα πως για το σ (μέσα από την προσωπική μου εμπειρία) το γενικότερο "καθρέπτισμα" είναι μια μόνιμη χαρά, ηρεμία, γαλήνη, αίσθηση εστίασης, γείωσης αλλά και "αποκοπής από το περιβάλλον"/trance, ωσαν να είναι κανείς ταυτοχρόνως εδώ αλλά και αλλού, σαν να μπορεί να είναι εκατό τοις εκατό στο παρόν και στο τώρα, με όλες τις αισθήσεις, και ταυτοχρόνως να δίνει την αίσθηση πως μια αόρατη σύνδεση με "κάτι άλλο" του προσδίδει ψυχική ανάταση και ένα βλέμμα που "φεύγει" σαν να είναι σε μόνιμη έκσταση. Θα τολμούσα να το παραλληλίσω με θρησκευτικού/μυστικιστικού τύπου καταστάσεις ό,που κάποιος "φωτίζεται" δια μέσου της άμεσης επαφής με τη θεότητα, και φέρει αυτό το φως ό,που και αν βρίσκεται. Όλα αυτά που περιγράφω, είναι τόσο έντονα στον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο που πάντα εισπράττω αντίστοιχα σχόλια από άλλους ανθρώπους.

- Όσον αφορά στον BDSM-ικό περίγυρο, έχω παρατηρήσει πως λόγω της υποταγής Στο Κ Άτομο, το σ (τουλάχιστον στη δική μου εμπειρία), αισθάνεται ένα "ψυχικό & σωματικό - μαζί πάνε αυτά - άνοιγμα" απέναντι και σε άλλα Κ άτομα, ίσως λόγω της συνειδητοποίησης - και της εύρυθμης λειτουργίας - της θέσης του. Για να το πω απλά όπως συμβαίνει σε εμένα: όταν βρίσκομαι με άλλα Κ άτομα (όχι αυτά που "αυτοπροσδιορίζονται" Κ, αλλά Αυτά που όντως Είναι), άσχετα από το αν έχω εντολή να υπηρετήσω/ικανοποιήσω, αμέσως μπαίνω σε ένα τέτοιο mode, πράττοντας ανάλογα με τη βούληση Του Ατόμου Στο Οποίο ανήκω.

3. Μπορεί μια M/s σχέση που «πέτυχε» να αποτύχει; Ταυτίζεται η αποτυχία με την αποδέσμευση; Αν ναι, συνιστά η αποτυχία/λήξη της σχέσης ότι εν τέλει δεν υπήρξε ποτέ M/s; Δηλαδή ότι «δεν πέτυχε, αλλά έτυχε;»

Όπως ανέφερα και στο ερώτημα 1, προς το παρόν αντιλαμβάνομαι τη λήξη ενός M/s ως αποτυχία (επί της ουσίας). Για κάποιο λόγο μου φαίνεται παράταιρο μια σκλάβα να αποδεσμεύεται, σαν η αποδέσμευση να πηγαίνει κόντρα στο ίδιο το M/s. Ίσως γιατί δεν μπορώ να βρω κάτι μέσα στο M/s που να δικαιολογεί την αποδέσμευση χωρίς να το αναιρεί.

 

Οι αυτοφωτογραφίσεις της Francesca Woodman, ίσως το πιο ιδιότυπο γράψιμο μιας αυτοβιογραφίας...[/user]

 

Μια M/s σχέση είναι επιτυχημένη όταν και για όσο συντρέχουν οι εξής παράγοντες:

α) Η διατήρηση των θέσεων των μελών της σχέσης.
β) Το ευ ζην το οποίο απορρέει εν πολλοίς από τη διατήρηση των θέσεων και περιλαμβάνει τα πάντα, καύλα, απόλαυση, γαλήνη, ηρεμία, ελαχιστοποίηση εσωτερικών συγκρούσεων, βέλτιστη λειτουργικότητα στην καθημερινότητα, κλπ, κλπ.

Εάν κάποιος από αυτούς τους παράγοντες πάψει να υφίσταται για τον οποιονδήποτε λόγο, η σχέση δεν είναι πλέον λειτουργική και σε περίπτωση που η αλλαγή αυτή δεν διορθώνεται, συνήθως έπεται η αποδέσμευση. Και καλώς έπεται, θα έλεγα.

Η αποδέσμευση δεν σημαίνει κατά κανέναν τρόπο ότι αυτό που υπήρχε έως το φάλτσο παύει να θεωρείται επιτυχημένο.(Θα άρχιζε να θεωρείται ως τέτοιο αν η σχέση συνεχίσει να υφίσταται παρά το φάλτσο και άρα με τις αναπόφευκτες εκπτώσεις ένθεν κακείθεν.)

Ένα ίσως κυνικό αλλά όχι γι αυτό λιγότερο ρεαλιστικό παράδειγμα αποδέσμευσης που δεν αναιρεί το ως τότε επιτυχημένο M/s από τη Μ πλευρά και σε πρώτο πρόσωπο πάει ως εξής:
«Θέλησα και απέκτησα ένα συγκεκριμένο χρήσιμο(όχι απαραίτητο) αντικείμενο. Το χρησιμοποίησα και απόλαυσα τη χρήση του επί χρόνια. Το βαρέθηκα-έπαψε να μου είναι απολαυστική η χρήση του. Το ξεφορτώνομαι είτε παραχωρώντας το σε άλλον είτε όχι.»

 

Μπορώ να σκεφτώ ως αιτία το ότι άλλαξαν τα γούστα του είτε οι προτεραιότητες του όπως κι αν οριστούν αυτά κάθε φορά. Όχι εξ ανάγκης αλλά από μια καινούρια έμπνευση έναν καινούριο οίστρο, τέτοια που να κάνουν κάθε τι άλλο βαρετό.
Συμβαίνει φίλτατε. Η για να είμαι πιο ακριβής μπορεί να συμβεί. Εξ ου και η χρήση της φράσης ρεαλιστικό παράδειγμα από μένα.

Το point που προσπάθησα κυρίως να τονίσω είναι πως η αποδέσμευση αφ΄ εαυτής δεν μπορεί να (απο)χαρακτηρίσει ένα επιτυχημένο M/s έτσι όπως το όρισα βάσει παραγόντων προηγουμένως.Με άλλα λόγια ένα M/s μπορεί να τελειώσει.Και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έγινε επιτυχώς όσο κράτησε.

But that’s only me.