Πώς ήταν το BDSM πριν από το BDSM;

Τις σχέσεις τις κάνουν οι άνθρωποι και οι άνθρωποι αλλάζουν.
Αντίθετα με τα πιο πάνω παραδείγματα έμενα η μια γιαγιά μου
κρατούσε όλη μέρα μια διχαλόβεργα κ οποίος πλησίαζε στη παρασιά
την έτρωγε στα ατζά αν ήταν τυχερός και γρήγορος.
Λογικά θα ήταν μεγάλη Μ και η σχέση της θα είχε πολλά s/m στοιχειά
άλλα όχι, μεγάλωσε 12 παιδιά έτσι ήξερε έτσι την έμαθαν έτσι έκανε.
Ομοίως και οι παραδόσεις αλλάζουν και αυτό το bdsm σε 30 χρονιά θα είναι παρελθόν
και τότε τα s μπορεί να είναι τσιπαρισμένα ενω οι Μ αποστολείς συναισθημάτων
ποιος ξέρει.
Η παρελθοντολογία συνήθως σημαίνει στασιμότητα, κατανοώ όμως τη νοσταλγική διάθεση
είμαι σίγουρος όμως πως ίδια διάθεση θα υπάρχει σε 30χρ για το παρόν.
Το νήμα ίσως ήταν πιο χρήσιμο χωρίς τη σύγκριση πριν και τώρα
ειναι ανόμοια εντελώς.

 

Αυτό είναι σωστό αλλά δεν λέει κάτι ξεχωριστό για το «θέμα».
Στο παρελθόν υπήρχαν σχέσεις συναινετικής υποταγής (πάντα υπήρχαν και υπάρχουν)
Και σήμερα υπάρχει:
Καταναγκασμός κι εξάρτηση
Ενδοοικογενειακή βία
Σωματεμπορία
και φυσικά συναινετική υποταγή

Το όλο θέμα είναι εξαιρετικά έωλο όπως έχει τεθεί από την αρχή.
Ακυρώνεται εκ των πραγμάτων αν στο κάδρο της αναζήτησης του νηματοθέτη εστιάσουμε στην γυναικεία κυριαρχία του παρελθόντος (σε όποιο παρελθόν ο ίδιος τοποθετεί τις διαπιστώσεις του) Δεν θα βρει καμία εποχή χωρίς να υπήρχουν άνδρες να αρέσκονται να υποτάσσονται, πραγματικά αλλά κυρίως φετιχιστικά, σε γυναίκες ή άνδρες.
Το να προβάλουμε το θέμα της γυναικείας υποταγής και να οικτίρουμε τις «δυστυχισμένες» γυναίκες ενώ προσπερνούμε τους «καημένους» άνδρες, προστάσει μια ψευδή εικόνα είτε από σκοπιμότητα είτε από αδυναμία να αρθρώσουμε ουσιαστικό λόγο.
Μιλώντας πάνω στον αδόκιμο όρο "BDSM πριν από το BDSM" απλά κάνουμε συζήτηση «να’ χαμε να λέγαμε»
Δηλαδή προσπερνάμε την περίπτωση που ο παππούς του νηματοθέτη, την «εύρισκε» αν τον έδερνε και τον ξεκώλιαζε η γιαγιά, η οποία ενίοτε τον πλάκωνε και στις γρήγορες και ζούσαν ευτυχισμένοι με τον τρόπο τους.

 

Μάλιστα, τώρα κάπου φτάνουμε, ωστόσο και πάλι θα πρέπει να ξεκαθαριστεί τι εννοείς με το M/s εκείνης της εποχής, όποια και αν ήταν αυτή.

Τι εννοώ: M/s ήταν και η σχέση του Σπαρτιάτη με τους είλωτές του αλλά *ΔΕΝ* ήταν M/s υπό το BDSM context. Ειλικρινά αμφιβάλλω και αν η σχέση του παππού σου με της γιαγιάς σου ήταν M/s όπως αυτό το ορίζουμε σήμερα αλλά μη γνωρίζοντας περισσότερες λεπτομέρειες δε θα επιμείνω.

Τούτου λεχθέντος, σχέσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν ως M/s με το σημερινό ορισμό και πάλι πραγματώνονταν από ανθρώπους διαφορετικής εποχής, με διαφορετικές αξίες μέσα σε κοινωνικό περίγυρο με διαφορετικές αρχές. Προφανώς και θα υπάρχουν διαφορές στο πως λειτουργούσαν και αυτό δεν τις κάνει καλύτερες ή χειρότερες, τις κάνει απλά διαφορετικές.

Αν και η "απόσταση" είναι θέμα γούστου, δεν μπορώ, εγώ τουλάχιστον, να φανταστώ M/s σχέση στην οποία απουσιάζει ο σεβασμός και η αυστηρότητα ακόμα και αν η τελευταία, στο δικό μου μυαλό και για τα δικά μου προσωπικά γούστα, μπορεί να υπάρχει όποτε χρειάζεται και όχι όλη την ώρα.

 

Ομολογω κι εγω οτι δεν καταλαβαινω το γιατι να μην....υπαρχουν εντος αυτου. Οι αναγκες των ανθρωπων για τις σχεσεις αυτες, δε νομιζω οτι αλλαζουν με τις αλλαγες των εποχων. Αλλαζουν πιθανως οι τροποι εκφρασης, οι συνθηκες...αλλα οχι η αναγκη "παραδοσης" σε μια τετοια σχεση. Φυσικα οι καταλληλοτεροι να το επιβεβαιωσουν εινσι οσοι το βιωνουν ηδη. Εν ολιγοις, ειμαι σχεδον σιγουρη οτι "υπαρχουν και εκτος και εντος".
Εντος, ισως περισσοτερο....μιλωντας καθαρα απο τη γυναικεια αποψη.

Επομενως θα συμφωνησω με το....

...μια και στο δικο μου μυαλο επισης, η αυστηροτητα και η επερχομενη τιμωρια πρεπει να δινεται με μετρο αλλιως χανει την αξια της.

 

Αγαπητέ @espimain αυτό που καταλαβαίνω είναι οριοθετείτε το BDSM στο

και αυτή είναι η θεμελιώδης μας διαφορά

Αγαπητέ @goodevil λέτε κάτι ενδιαφέρον!

Θέλετε να μας το εξηγήσετε αν έχετε την καλοσύνη;

@Arioch και @NewKatrin μπορείτε παρακαλώ να διατυπώσετε ξανά αυτό που λέτε εστιάζοντας στο

Ρωτάω συγκεκριμένα: Υπάρχουν σήμερα M/s σχέσεις που να περιγράφουν τα ως άνω χαρακτηριστικά χωρίς να αποσκοπούν στην καύλα, τις δεσμεύσεις, τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς που η καύλα επιβάλει; Θέλετε να μου δώσετε ένα παράδειγμα;

 

Ποια είναι τα "ως άνω χαρακτηριστικά" ;

 

Το M/s δεν αποσκοπεί κάπου. Υπάρχει ή δεν υπάρχει γιατί καλύπτει τις ανάγκες των μελών της σχέσης: Του Μ να είναι ιδιοκτήτης ανθρώπου και του σ να είναι ιδιοκτησία.

Το γιατί αφορά τους Δ/δυο-Τ/τρεις/.../N/n τους και κανέναν άλλο.

 

Eνδεχομενως να υπαρχουν. Αυτο το ξερουν μονο αυτοι που απαρτιζουν τη συγκεκριμενη σχεση με τα περιπτωσιολογικα σημεια που ζητατε.
(Θελω να πω.....δεν μπορειτε να ξερετε τη σεξουαλικη σχεση της γιαγιας και του παππου σας. Αλλωστε ηταν απαγορευμενες τετοιες συζητησεις εκεινες τις εποχες)
Αλλα καθε σχεση ειναι μια συγκεκρ8μενη περιπτωση στην οποια μπορει να υπαρχουν παρομοια στοιχεια με καποιες διαφορες ....που κανουν τη σχεση διαφορετικη
Αν με ρωτατε προσωπικα.....θεωρω δυσκολο να υπαρχει σχεση συζυγικη με τα συγκεκριμενα M/s στοιχεια που αναζητατε, που κοιμουνται μαζι, που εκαναν παιδια και που δεν υπαρχουν στοιχεια λιγα η πολλα καυλας. Αλλα παλι περιπτωσιολογω

 

χωρίς να υποστηρίζω πως κατάλαβα ποιά είναι «τα ως άνω χαρακτηριστικά», υποθέτωντας μόνον, με μεγάλο κίνδυνο, οτι υπονοείτε πως σήμερα έχει μεγάλο μερίδιο η ηδονοθηρία ή τέλος πάντων μιά αποσπασματική προσήλωση στις εκδηλώσεις, ενω κάποτε στο παρελθόν ήταν πιό συνεκτικές οι εκδηλώσεις με το περιεχόμενο, θα επισημάνω πως δεν υπάρχει καμμιά ένδειξη που να προσδίδει βασιμότητα σε πιθανό τέτοιο ισχυρισμό, και κυρίως πως η εξιδανίκευση του παρελθόντος είναι εξίσου αβάσιμη και φαντασιωτική, όσο και η εξιδανίκευση του παρόντος. δεν είμαστε σήμερα ούτε πιό ρηχοί ούτε πιό ελεύθεροι απ τους παπούδες μας, όσο κι αν μας κολακεύει είτε το ένα είτε το άλλο. και ασύμμετρες σχέσεις υπήρχαν ανέκαθεν, και συγκρουσιακές σχέσεις υπήρχαν ανέκαθεν, και ηδονοθηρία υπήρχε ανέκαθεν, κι απ την συγκροτημένη κι απ την εκτονωτική.

 

Το M/s δεν είναι δημιουργία του BDSM και του σύγχρονου τρόπου ζωής, υπήρχε όσο υπάρχουν έμβιοι οργανισμοί. Το M/s είναι θέση και όχι σχέση όμως σημαίνει πως αφορά τις σχέσεις συνειδητοποιημένων ανθρώπων για το ποιοι είναι και τι τους δίνει ικανοποίηση και λειτουργούν μέσα σε ένα ορισμένο πλαίσιο συναινετικά. Προϋποθέτει ότι η συνειδητοποίηση της ταυτότητας τους είναι εξέλιξη της φύσης τους. Οτιδήποτε αφορά σχέσεις / καταστάσεις που μοιάζουν και αφορούν ανθρώπους που δεν είναι συνειδητοποιημένοι και δε δρουν συναινετικά αφ' εαυτού, αλλά λόγω εξωτερικών παραγόντων δεν είναι M/s. Ο κυριαρχικός κι ο αυταρχικός δεν είναι Κυρίαρχος κι η χαμηλοβλεπούσα δεν είναι υποτακτική. Δεν τους βαφτίζουμε έτσι για να δημιουργήσουμε ιστορία εκεί που δεν υπάρχει. Η ιστορία υπάρχει θέλουμε, δε θέλουμε, άσχετα αν δε βρίσκεται εκεί που την ψάχνουμε. Και στο τέλος, δεν είναι περισσότερο Master κάποιος που ο παππούς του ήταν Master, από κάποιον που ο παππούς του ήταν vanilla.

 

Dr. Switters
Το BDSM είναι αυτό που ζούμε τώρα κάποιοι το ξεκινήσανε πριν λίγα χρονιά αφιέρωσαν το είναι τους σε αυτό, άλλοι μετέπειτα το εξέλιξαν.Σκοπός τους πιστεύω ήταν να έχει κάποιος που γυρίζουν όλα μέσα στο κεφάλι του ένα μπουσουλά να ψάξει τι κ αν του κάνει.Το κυριότερο για μένα που έκανε ήταν να επιβάλει τις συναινετικές διαδικασίες κάτι που στα χρονιά που εσείς περιγράφετε δεν ήταν καν κάνονας εμπλοκής σε μια σχέση Μ/σ άλλα και σε όλες τις άλλες. Σίγουρα σε κάποιες ναι υπήρχε σε άλλες γινόταν βίαια και σε άλλες εντελώς μηχανικά.
Θα κάνω άλμα στο μέλλον ξανά τότε ίσως να υπάρχουν Μ/σ σχέσεις που δε θα απαιτητέ καν συναίνεση άρα το BDSM δε θα υφίσταται θα λέγετε κάπως αλλιώς και θα έχει γίνει παρελθόν υποθέτω.Όποτε ας επικεντρωθούμε στο τώρα και ας αφήσουμε την ανάλυση για τα ιστορικά στοιχειά που μπορεί να ναι χρήσιμη άλλα όχι σαν μετρό σύγκρισης.
Στο Μ/σ μέσα στα πλαίσια μπορεί να υπάρχει κ σεβασμός κ αγάπη τα είπαν καλύτερα άλλοι παραπάνω. Κανένας δεν απαγορεύει σε κανένα να φτιάξει το Μ/σ που θέλει.Υπάρχει ένα ενδιαφέρων νήμα αυτές τις μέρες διαβάστε το αν έχετε χρόνο.
Το BDSM είναι αυτό που ζούμε τώρα είτε το ζούμε 24/7 είτε όποτε το επιτρέπουν οι συνθήκες είτε το έχουμε στο μυαλό μας, όσοι το βιώνουμε στο χέρι μας είναι να το παραδώσουμε καλύτερο για να μπορέσει να αντέξει στη πορεία.Αν μας αρέσει αν όχι κάνουμε κάτι άλλο.
Περαιτέρω συζήτηση νομίζω στερείτε ουσίας.

υ.γ. η καύλα πάντα ήταν και θα είναι ο καλύτερος φίλος και ο πιο επικίνδυνος εχθρός
και αυτό δεν αλλάζει.

 

H ιστορία πάει κάπως έτσι...
Κάτι ανάμεσα -ή και τα δυο μαζί- σε Σουίτχομαλαμπάμα και Τζόνιμπιγκουντουνάιτ, που ένεκα ο κιμάς κόπτεται παρουσία του κυρ-πελάτα, γίνεται Σουίτχομκαρπενήσι, Σουίτχομπεριστέρι, Σουίτχομιτιλάινα ή Σουίτχομαμαλιάδα (το λια μια σιλλαβή και το λι με λ(ι)ι, όπως αναλόγως έγινε και το Μήτρο(Κίτσο/Θύμιο/Πέτρο/Ζήση)μπιγκουντουνάιτ, το Π(Θ/Μ)άνομπιγκουντουνάιτ, και το Τ(Μ/Σ/Λ/Π)άκημπιγκουντουνάιτ και τέτοια...

Όοοοχι καλαί μου κιερίαι και κύργιοι, δεν θα βρούτι πάτημα, να ισχυριστείτε γραφικές μαλακιούλες, τύπου "ομιλείς καθέδρας, αφ' υψηλού, μεθ' υπερυψωμένης οφρύος ή περί καταγωγής, ιδιαίτερης πατρίδας, γαλλικών και πιάνου" -έτσι κι αλλιώς "Αθηναίοι" είναι δεν είναι χίλιες φαμίλιες και οι μισές δεν το ξέρουν καν, δεν είν' αυτό το θέμα...
Όοοοχι, το θέμα είναι νάχεις καταφέρει να μάθεις μεγαλώνοντας να "βλέπεις" και να καταλαβαίνεις, να νιώθεις, να σου "μιλάς" και να ψάχνεις, με ό,τι φόλα συνεπάγεται κάτι τέτοιο και όσο κατάφερε η "φόλα" να μας κουνήσει λίγο το μυαλό απ' το χάιπ του αφηγήματος π' γουστάρουμε να μας χαϊδεύει τα χάι-φάι αυτιά μας...
Διγιότι αν δεν.., τότε ακούς το ταν-ταν-τόιν της ηλεχτρικιάς κιθάρας και την κόντρα μπότα που παρέα με τις βούρτσες καυλώνουν το πιατίνι στη ντραμς και παθαίνεις τρεις ονειρώξεις ξύπνιος, για τον απλούστατο λόγο, που και βιολί, ούτι, πίπιζα, κλαρίνο, χαβάγια, μπίζουκα ή μαντολίνο π' άκουγες τόσο καιρό, πάλι δεν νόγαγες μία, παρά μόνο η μόστρα σ' ένοιαζε στο πανηγύρ'...
Και τα "ξένα" τ' άτιμα είναι και γκαγκάν κι έχουν κι άλλα από πίσω, όχι σαν τα δ'κά μας, π' όλα μοιάζουν και μυρίζουν ρετσίνα, πάιδους και κάρβουνο.

Πιάσαμε λοιπόν στασίδι στο μοδέρνο, SATO με ρόδες, ζαλωθήκαμε σα σαλιγκάρια στέρεο, τιβί, τα δέοντα, σπουδάς εις την ημεδαπήν και αλλοδαπήν, λέγαμε και δυο "ξένα" της συμφοράς, απ' όξω κούκλα - μέσα πανούκλα, καταπίναμε παραμύθα, παραμύθα βγάζαμε και πολύ μάς άρεσε, πουλ-μουρ στο Καβούρ', τέτχοια, μα από τηγανίτα (μέσα μας πα να πεί αυτό) τίπουτας.
Και... γκαγκάν γκαγκάν, σιγά μη μας ξεφύγει και το "βδσμ", χα..!
(Είναι μοδέρνον, αλλά ...αρχαίον, έρχεται απ' όξω, θα το πάρω)...

Συνηθισμένoι ως ρομιοί (με Ο μέχρι νεοτέρας...) εις την αποστήθισιν των θεωρητικών, τ' δώσαμε και κατάλαβε, "και ντιές κύρ-Στέφανε, και δυο βάζα εμές για τον μαστροΓιαννίκο και την Λούλα του, και ΤΡΕ απ' το καλό για τα παιδγιά να χαρούν και σχιμπάρι να το γλεντήσουν, μη ξεχάσεις".
(Μετά ένας "σοφός" μαμάκιας -προσοχή, συμβολισμός κάργα εδώ- αυτό το βάφτισε "λεφτά υπάρχουν", τυχαίο(?), όχι δα)...

Και νάσου πούσκασε μύτη, από τα κατακομβοτσάτρουμ του ιντερνέτς, το nowadays βουδουσουμοσκηνικό "με δόξα και τιμή κερά Κοκοβίκου μου", ένεκα η φαρσοϊδεολογικοποίηση της ανάγκης, πώς να το κάνουμε, με τον καιρό έπεφτε και καμιά μετάφραση απ' τ' αμερικάνικα (σα στης Μαρινέλας το άσμα) από τίπουτας σουμπιά άντερ ντεβέλοπμεντ κιετς, πούχαν και προφίσιεσι, ήρθε το γλυκό Σαντονιτσεϊκοκαντιανά και με κερασάκι Λακάν, έδεσε..
Έτσι, σαν την κοπτοραπτική των εβδομήκοντα μεταφραστώνανε, όπως στο εξωτερικό για, τώρα βδσμ και στο Ρομέικο, λαμπερά σκοτεινόν μ' αναλαμπές νουάρ...
(Μεταξύ μας, έπεσε και λίγο γέλιο από τας παρυφάς όνλι της προγενέστερης -προδιαδικτυακής- καρακατασκότεινης ράτσας, πούταν και ολίγον αρειμάνια και τόσο χαβαλεδιάρικη, που δεν τόπαιρνες είδηση, καταπώς σφάζει το μπαμπάκι ένα πράμα, όταν συνάντησε την φρέσκια γενιά, όλα κι όλα, το ιντερνέτς διευκολύνει την επικοινωνία κάργα)...

Καταλήγοντας για να μη σας τα πολυλογώ, όπως στην αρχή των 2Κs μέσα από καμιά Καγιέν, μεταχείρω εισαγωγής, ακούγονταν, κανά βράδυ στ' απόκεντρα, "τα φιλαράκια τα καλά" του Κοινούση, τύπου "επιστροφή στις ρίζες" κιετς, έεεεετσι και σήμερις σκάνε ερωτήματα για τον προπάππο του εμές στο αντάρτικο, για τον παππού του προπάππου του ντιές στα σταφιδικά, την Ενετοκρατία, τον χρυσούν αιώνα, στην γεωργική επανάσταση και πάει κορδόνι...

Άνευ ουσίας, άνευ συνουσίας, το θέμα, που λέει κι ο Πούλικας, που αν και λαλίστατος εκφραστικά στην ερμηνεία του "Υπάρχω", χρειάστηκε προσφάτως να εξηγήσει πως με την απόδοση του άσματου κάνει πλάκα με την μανούρα πούχε στη κεφάλα του ο, κατά τα άλλα, αξιόλογος στιχουργός, ένεκα που ο καλλιτέχνης είναι το έργο του κι όχι η ζωή του (πως λέμε Νιόνιος και Μίκης(?), έτσι μπράβο φιλίστορες ..."καλλιτέγνες" μου...

Ευτυχείτε... και κουλ...