Γίνεται δυο άτομα να ερωτευτούν μέσα από την Greek BDSM Community

Με λίγα λόγια σου τελειώνει με τη γυναίκα που μπορεί να χόντρυνε, μπορεί να δουλεύει, χίλια μπορεί, σου τη σπάνε και τα μικρά που θέλουν να τρέξουν, παίξουν σε μια εποχή που ούτως ή άλλως τα παιχνίδια της γειτονιάς τα έφαγε η μαρμάγκα, πόσο μάλιστα με τον κορονοτέτοιο και δεν τους αρκεί το κλασικό πασάρισμα του τάμπλετ να δουν το σφουγγάρι με την αντιαισθητική γκρινιάρικη φωνή να λέει @@, είσαι και με τα 800, στην πλήρη αβεβαιότητα, μέσα στα χίλια μύρια σούργελα που σου λένε για κορονοτέτοιο β' φάσης και για το αν η γιαγιά μου ήταν πασατέμπο και μπαίνεις σε ένα φόρουμ, καλή ώρα παρακαλώ να εστιάσει ο φακός σ' αυτό, πιο ανοιχτές οι γκόμενες, άλλωστε εναλλακτικό από τέτοιο είναι και όλα τα ειδικά και εναλλακτικά πάντα ήταν τα καλύτερα κραχτάκια για τσιλιμπουρδίσματα και ξεκινάει το κ@λάντισμα. Μπορεί το κ@λάντισμα στην εποχή του κορονοαπαυτούλη προ άρσης να εξελιχτεί σε μεγάλο έρωτα, ενώ ο μικρός παίζει τόπι κι ετοιμάζεται να σπάσει τη 42άρα; Ο Σέξπηρ τι θα έλεγε;

 

Ο Σεξσπηρ τι θα έλεγε!
Το φλερτ πάντα ήταν πολύ δυνατό όπου του δινότανε η ευκαιρία. Το 2020 οι ευκαιρίες είναι σχεδόν άπειρες. Τα σχολεία ελεύθερα στην επικοινωνία. Το Facebook προσιτό. Το instagram θελκτικό. Το tinder ποιο συγκεκριμένο. Τόσα αλλά σοσιαλ που με κάνουν να φαίνομαι ντεμοντέ που ανέφερα τα προηγούμενα. Η γειτονιά που μένουμε, η δουλειά που κάνουμε, τα μαγαζιά που βγαίνουμε τα βραδυα ή και στον καφέ μας. Το συγκεκριμένο φόρουμ συγκεντρώνει κόσμο με πιο στοχευμένες αναζητήσεις. Ένας γάμος μπορεί να είναι καταπιεστικος γιατί δεν μπορούν καν να ομολογηθούν αυτές οι επιθυμίες. Το θέμα που συζητάμε είναι πολύ συγκεκριμένο. Ο έρωτας. Ο έρωτας που στις μέρες μας έχει την ευκαιρία να ξεφυτρώσει παντού ή και να εκφυλιστεί παντού. Οι Σεξπηρ όλων των εποχών υποκλίνονται στον έρωτα με οποίες συνθήκες κι αν αυτός δημιουργηθεί. Αν αυτό που γεννηθεί είναι κάτι αληθινό και όμορφο. Το πως γεννήθηκε κάτι όμορφο είναι το αλατοπίπερο της ιστορίας που οι δυο ερωτευμένοι διηγούνται.
Αν κάποιος πάντως βρέθηκε με το πέρας των χρόνων στην κατάσταση που περιέγραψες δεν θα ήταν πιο ωραίο να θέλει να την ομορφύνει παρά Να παραδεχτεί ότι βάλτωσε και να μείνει στάσιμος/η; Αν το φόρουμ του δώσει μια ώθηση τι θα ενοχλήσει ποιον από εδώ μέσα;

 

Είναι ελεύθερος να κάνει ο,τι θέλει. Οι επιλογές είναι ελεύθερες, η απαλλαγή από τις συνέπειες τους όχι.

 

Είπε ο αδέκαστος δικαστής Μπάρας! 
Μπορείς και καλύτερα πάντως.
Εκτός κι αν πεις πως είναι υπερτιμημένη η ενσυναίσθηση.
Όλοι κρίνουμε επί δικαίων και αδίκων.
Σιγά το δύσκολο.
Οι άνθρωποι βασανίζονται καμιά φορά όσο οι άλλοι τους κρίνουν.
Και δεν βγάζω την ουρά μου απ'έξω.
Κι εγώ το κάνω.
Κι έχω και άλλοθι μέσα μου τις συνέπειες των επιλογών.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν αναγνωρίζω την δυσκολία, ή το αδιέξοδο.

 

Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι.

Όποιος έχει τα κότσια να κάνει τις επιλογές του δεν έχει να δώσει λόγο και εξηγήσεις σε κανέναν, είτε μπάρας είτε κωλομπάρας.

Όσο για την ενσυναίσθηση, δεν τη θεωρώ καθόλου υπερτιμημένη, τουναντίον τη θεωρώ εξαιρετικά χρήσιμη.

After all, καρχαρίας που δεν μπορεί να μυρίσει αίμα είναι καταδικασμένος να πεθάνει της πείνας.

 

Έξω απ' το χορό, πολλά τραγούδια λέγονται. Σε όποιον χορό και όποια τραγούδια.

 

@brenda

Όλα αυτά που λες δεν έχουν καμία σχέση με το context της κουβέντας και το γιατί δε μου περισσεύει καμία συμπάθεια.

ΥΓ: Όσο για τον καρχαρία και το αίμα, αν κάνεις context switch, θα το αντιληφθείς.

 

Σωστό. On the other hand αφού ανέβηκες στην πίστα ή στο πάλκο, χόρεψε ή τραγούδα.

 

Αν δεν αντέχει την κατάσταση; Δηλαδή;
Τι επιλογές έχει από το να αποδεχτεί ότι το παιδί της την χρειάζεται παραπάνω από τι η ίδια την συναισθηματική της ανάγκη;

Επιτρέπεται να λυγίσει αλλά όχι να σπάσει!

Ναι ξεκάθαρα!!
Εξού και οι επιλογές που αναφέρετε ο @Arioch.Δεν έρχονται τυχαία σε αυτόν τον κόσμο.
Δεν τα βαριέσαι....όταν σε κουράζουν δεν λες πάρτε τα πισω.
Οταν η επιλογή σου είναι συνειδητή,
πάνω από ΟΛΑ είσαι γονιός,είσαι υποχρεωμένος,υπεύθυνος για την μέριμνα τους,φροντίδα τους έφορο ζωής,ο κόσμος να χαλάσει!

ΥΓ:Ναι έχω από αυτά και ζούμε στην καραντίνα έγκλειστοι 35 μέρες σήμερα 24/7. 

 

Το context το όρισες εσύ, γράφοντας αυτό :

Αφού λοιπόν εσύ επέλεξες να μην κάνεις παιδιά, ασκείς κριτική σε αυτούς που επέλεξαν να κάνουν, σωστά;

Και δεν μπορώ να κάνω κανένα context switch. Δεν έχει καμία σχέση ο καρχαρίας με την ενσυναίσθηση, με κανένα δικό μου λογικό συνειρμό.
Άμα έχει με κάποιο δικό σου, να μας το πεις, δεν σκεφτόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο, δυστυχώς ή ευτυχώς...

 

Λάθος.

Δεν πειράζει^2

 

Αυτό που λέω και μάλλον σας διαφεύγει, είναι ότι οι άνθρωποι με παιδιά με ιδιαιτερότητες βιώνουν την κατάσταση με πολύ περισσότερο στρες από ότι οι υπόλοιποι.
Αυτό που λέω επίσης, είναι πως δεν δικαιούμαστε να τους κρίνουμε, ειδικά σε μία χώρα που η βοήθεια αντί να είναι αυτονόητη, είναι από μηδαμινή έως ανύπαρκτη.
Ποιος δεν επιτρέπει στη μάνα (ή στον πατέρα) να σπάσει; Και τι σημαίνει να λυγίσει; Ποιος θα τους βοηθήσει; Πως θα το διαχειριστούν; Γνωρίζετε;
Έχετε εμπειρία με αυτιστικά παιδιά, με άτομα με σύνδρομο Down ή άλλες ιδιαιτερότητες;
Δεν νομίζω πως κανένας από τους γονείς που ξέρω θα έδινε το παιδί του πίσω, όλοι καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια, πολλαπλάσια από ότι οι υπόλοιποι γονείς, χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν δικαιούνται να έχουν δική τους ζωή σε όλα τα επίπεδα.
Και ερωτική ζωή δικαιούνται να έχουν και συναισθηματική εκτός του παιδιού τους, όπως εσείς και εγώ, όπως όλοι μας.
Και ναι, δικαιούνται βοήθεια και κατανόηση, συμπαράσταση και ενσυναίσθηση και όχι σκληρή κριτική του καναπέ.