Πόσο Κυρίαρχος Είσαι τελικά;

Προφανώς. Δική του είναι η οπτική οπότε αν βλέπει εμπόδια *έχει* εμπόδια, ό,τι και αν πιστεύουμε εγώ ή εσύ. Το θέμα είναι κατά πόσο αξίζει τον κόπο να τον κάνεις να το δει και ο ίδιος.

Τα εμπόδια μπορεί να είναι δικαιολογία (ή μπορεί και όχι), ωστόσο το "αν δεν κάνεις το ρημάδι το βήμα θα κάθεσαι στο ίδιο μέρος" δεν είναι καθόλου δραματοποίηση, ξερή παρατήρηση είναι. Δραματοποίηση είναι να λες "αχ, υπάρχουν εμπόδια, θα κρατήσω την ανάσα μου μέχρι να σκάσω."

 

Εντάξει δεν είναι έτσι...Τα εμπόδια κρατάνε το άτομο κάπου που βολεύεται,αν καούν τα μπατζάκια του θα αναγκαστεί να ξεβολευτεί,αν δεν καούν,τι είχε τι έχασε;

 

Τι είχε ξέρει, τι έχασε δεν ξέρει  

Δε διαφωνώ καθόλου μαζί σου, με το να κάθεσαι να κλαις τη μοίρα σου δεν κερδίζει κανένας πέραν από αυτούς που πουλάνε χαρτομάντιλα. Αλλά πρέπει να το πάρεις *ο ίδιος* απόφαση. Οι άλλοι μπορούν να σε βοηθήσουν, να σε σπρώξουν αν χρειαστεί, να σε εμψυχώσουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν το βήμα για σένα.

 

το περιεχόμενο, που σχετίζεται με την συζήτηση, είναι οτι το να «ετοιμάσεις τον εαυτόν σου» γιά να ζήσεις, είναι πρόφαση, που ακολουθείται από εκλογίκευση, γιά να αποφύγεις να ζήσεις. δεν πολυχρειάζεται να «ξέρεις», δεν ξέρεις από πριν, δεν προ-ξέρεις, έτσι κι αλλιώς.

 

Και κάπου εδώ έρχεται μια άλλη μαγική λέξη "η αμφιβολία".
Και αν αυτό που θα έχω θα είναι χειρότερο από αυτό που είχα;
Αν αποδεχτεί στο τέλος ότι δεν άξιζε καν να δοκιμάσω,και θα έχω φάει τα μούτρα μου για άλλη μια φορά;
Από την στιγμή που αυτό που θέλω είναι κάποιος να πάρει αποφάσεις για μένα....και δεν έχω την ικανότητα να αποφασίσω η να το διαχειριστώ θα είναι πάντα μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα.

 

confidence is what you feel, just before you fully understand the situation.

 

Αλήθεια ... περιμένετε κάποιος να έχει confidence σε αυτές τις περιπτώσεις;
Που την πουλάνε να δώσουμε συστάσεις;

 

Γιατί κατά την άποψη σας δεν προηγείται η κατανόηση;
Εκτός κι αν εννοείτε αυτοπεποίθηση ανάμεσα σε δυο ''κατανοήσεις''.

 

γιατί η πραγματικότητα είναι εξόχως πολυπαραγοντική, και δεν προετοιμάζεται κανένας στο εργαστήριο, παρά στο πεδίο.

 

Να δεις πώς το λένε, πώς το λένε... Σιτ ον γιορ εγκς, το λένε...
Αααα... Και δεν το λένε αμφιβολία, τρωγωρουχίαση μετα κλασομπανιερικών επιπλοκών το λένε...
Η αμφιβολία είναι δημιουργικιά και γενναία...

 

Όχι απαραίτητα, υπάρχουν και αυτοί που φυσάνε το γιαούρτι γιατί έχουν καεί με το χυλό. Μπορεί όντως να χρειάζεται προετοιμασία "για να βγεις έξω" και το τι πιστεύουμε εγώ ή εσύ ή ο οποιοσδήποτε, εκτός από αυτόν που έχει καεί στο χυλό, είναι εν τέλει αδιάφορο. Τούτου λεχθέντος είναι άλλο πράγμα η "προετοιμασία" και άλλο το να καίγεσαι στο ζέσταμα, ή παραφράζοντας το γνωμικό: "όποιος φοβάται να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει"

Και η αυτοπεποίθηση είναι κάτι που όπως χτίζεται έτσι και γκρεμίζεται και μετά θέλει προσπάθεια για να χτιστεί ξανά.

 

ακριβό μου, πλυντήριο.