By proxy

@Arioch Έχετε εκφράσει με σαφήνεια, πλειστακις την θέση σας στην αντιδιαστολή του σαδιστη με τον Κυρίαρχο/Dom/Master, σαδιστή ή μη.
Στην ιστορία σας, ο Ν. φέρεται εξοργισμένος, αλλά το Κυριαρχικό του στοιχείο υπερνικά το σαδιστικό, έστω έχει ανώτερη ιεράρχηση, και θέτει θέμα «δεν καταδέχομαι να τιμωρήσω», το οποίο αναγκαστικά σημαίνει «δεν θα εισπράξω τόση ευχαρίστηση από την τιμωρια, όση από τον ευτελισμό».
Εισπράττω (αυστηρά προσωπικά) όμως μια μετατόπιση της ηδονης του Ν. Μετατρέπει τον πρωταγωνιστή σε παιχνίδι ή έστω εργαλείο του.
Δίνεται εσκεμμενα μια τέτοια έκφανση στην ιστορία σας ή απλά είναι ο δικός τρόπος ανάγνωσης;

 

Να διασαφηνίσω ότι αυτό είναι αυστηρά η δική μου φύση, εγώ δεν είμαι τέτοιος, δεν λέω ότι αυτό ισχύει για όλους τους υπόλοιπους.

Δεν είναι ηδονή, είναι οργή. Οργή που την εκφράζει όχι σαδιστικά -όπως στην αρχή λαθεμένα νομίζει ο πρωταγωνιστής- αλλά απάνθρωπα και είναι αυτή η συνειδητοποίηση που κάνει τον τελευταίο να σιχαθεί τον Ν. και να μην θέλει να τον ξαναδεί.

Δεν είναι για απόλαυση, είναι ψυχρά υπολογισμένη κίνηση. Ο Ν. είναι εξοργισμένος αλλά δεν πράττει τυφλά, πράττει ψυχρά, υπολογιστικά και απάνθρωπα χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο κάποιον που τον θεωρούσε φίλο, κάποιον που ξέρει πόσο δύσκολο του είναι να δεθεί και να εκτιμήσει κάποιον άλλον άνθρωπο.

Οι λέξεις έχουν τεράστια σημασία. Ο Γ. είδε αυτή την πράξη ως προδοσία και χρησιμοποιώντας ως μέσο τη Δ. του κάνει γνωστό με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το βάρος αυτής της πράξης.

 

Ο Ν εκμεταλλεύεται το φόβο του Γ για το top space με σκανδάλη το safeword.

 

Εάν δεν σας έχει γίνει κουραστικός ο διάλογος μας, συνεχίζω.

Χρησιμοποιω την ιστορία σας μόνο ως παράδειγμα και υπόθεση εργασίας. Η παρακάτω γραφή δεν έχει ως σκοπό την κρίση, αλλά τη διαφορετική οπτική και μόνο.

Αν δεχθούμε ως δεδομένο ότι η θέση Κ/υ ξεφεύγει από τα όρια της κρεββατοκάμαρης και του T/b, οδηγούμαστε με σχετική ευκολία και ασφάλεια στην Κυριαρχική θεώρηση όλων των ανθρωπίνων σχέσεων.
Αυτό που ο πρωταγωνιστής σας εισέπραξε ως προδοσία, θα μπορούσε να είναι μια ψυχρά υπολογισμένη αμοραλιστικό κίνηση στη σκακιέρα του Ν.
Αντιστοίχως, αντί να υπάρξει η συναισθηματική έκρηξη του πρωταγωνιστου, θα μπορούσε να υπαρξει είτε πρόβλεψη της κινήσεως και καταλληλη προετοιμασία ή αποδοχη και αντεπίθεση. Παντα με σκακιστικούς όρους, ο κορυφαίος εκ των οποίων είναι ότι μόνο ο Βασιλιάς δεν θυσιάζεται.

 

Εξαιρετική ιστορία  
Όπως πάντα άλλωστε!
Keep writing please  

 

Και ήταν. Ο πρωταγωνιστής ήξερε από την αρχή όταν τον χειριζόταν και ήξερε γιατί ο Ν. δε του ζήτησε safeword, το γιατί όλη αυτή η φασαρία άργησε να καταλάβει. Δεν τον ενδιέφερε όμως, εκείνος το έκανε για το δικό του παιχνίδι και γιατί του το ζήτησε κάποιος άνθρωπος τον οποίο θεωρούσε φίλο και μέντορα.

Δεν υπήρξε έκρηξη του πρωταγωνιστή σε σχέση με το Ν. Δεν τον απειλεί, του *δηλώνει* τι θα συμβεί. Ο Ν. πρόδωσε τη φιλία του πρωταγωνιστή κι εκεί τελείωσε γι αυτόν και του *δηλώνει* ορθά-κοφτά, και παίρνοντας τον πιο βαρύ του όρκο, πως επόμενη φορά που ο Ν. θα πράξει το ίδιο θα είναι και η τελευταία του.

 

Εγώ στην ανάγνωση της ιστορίας δεν αποκωδικοποίησα προδοσία. (δικαίωμα αναγνώστη, να καταλαβαίνει ότι θέλει, δίνοντας προσωπικές του ερμηνείες)
Όπως στο δώρο γενεθλίων του έδειξε άλλη κατεύθυνση από τους δαίμονες του, έτσι θεωρώ ότι έκανε και τώρα. Του

Του έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη απ όσο ο Γ. στον εαυτό του. Δεν βλέπω προδοσία σε αυτό. Του το απέδειξε μάλιστα,

Του το λέει και η κοπέλα!

Του το ξαναλέει ο Ν. Γιατί άραγε κωφεύει ο Γ.;;; Και τέλος εκ του αποτελέσματος

Τρίτη φορά που αρνήθηκε το αποτέλεσμα και η κοπέλα μπορούσε να οδηγήσει!!!!!!
Δεν έχω μεγαλύτερη απόδειξη από αυτό. Μόνο μια απορία έχω η αναγνώστρια.... Γιατί ο Γ. συνεχίζει να μην θέλει να δει τα αυτονόητα;;;

 

Πράγματι, και με τιμά το γεγονός ότι αυτό δίνει αφορμή για πιο ανοιχτή συζήτηση, ασχέτως του τι πιστεύει ο συγγραφέας από μέσα του.

Σ' ευχαριστώ!

 

Όπως ο Γ διατηρεί το δικαίωμα να κωφεύει, εφ' όσον συνειδητά το έχει επιλέξει, το ίδιο δικαίωμα διατηρεί κι ο αναγνώστης. Καθένας βλέπει άλλωστε ως εκεί που μπορεί να μπει στην ψυχολογία του πρωταγωνιστή, ή ακόμη και του ''στάτους''.

 

Μ

Τσου! Απλή ανάλυση κειμένου, έκανα