Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Μετά απ' αυτό που σου είπα στο Dialogs είναι η δεύτερη φορά που μου προκαλείς χαμόγελο. Μου θύμισες κάποιο φίλο πολύ αγαπημένο που δεν το δήλωνε μόνο, το βίωνε σα στάση ζωής.

 

Γιατί είναι "τέχνη";

 

Γιατί είναι η μουσική; Γιατί είναι η ζωγραφική;

Τα μαθηματικά είναι *τέχνη* επειδή περιέχουν ομορφιά, τη δική τους ομορφιά.

 

 

Καλά εγώ έθεσα την ερώτηση από μία τελείως διαφορετική σκοπιά, διότι η ομορφιά είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό, ενώ οι επιστήμες όχι.Οι επιστήμες μέσων των θεωριών τους εισάγουν την υποκειμενικότητα/παραδοξότητα πες, μέσω των παραδοχών τους και στο τέλος καταλήγουν σε κάτι λογικό (αν αναφέρομαι μόνο στα μαθηματικά θα έλεγα, σε κάτι λογικό μέσα στα πλαίσια της λογικής που η πρωταρχική παραδοχή ορίζει).
Η τέχνη αγνοεί την λογική.

 

Τέχνη είναι οτιδήποτε έχει ως αυτοσκοπό την αισθητική απόλαυση.

Τα μαθηματικά είναι τέχνη γιατί οι μαθηματικοί αντλούν αισθητική απόλαυση από αυτά. Τα μαθηματικά δεν έχουν σκοπό, είναι αυτοσκοπός!

Δες για παράδειγμα το παρακάτω, μια ταυτότητα περιέχει πέντε από τους πιο σημαντικούς αριθμούς στα μαθηματικά:

• Το e, τη βάση των φυσικών λογαρίθμων, τη βάση της εκθετικής συνάρτησης της οποίας η παράγωγος συνάρτηση είναι ίδια με την παράγουσα.
• Το π, το λόγο της περιμέτρου προς τη διάμετρο κάθε κύκλου
• Το i, τη φανταστική μονάδα, την τετραγωνική ρίζα του -1
• Το 1, το ουδέτερο στοιχείο της πράξης του πολλαπλασιασμού πραγματικών, μιγαδικών κλπ
• Το 0, το ουδέτερο στοιχείο της πράξης της πρόσθεσης πραγματικών, μιγαδικών κλπ

Είναι ομορφιά, αγνή ομορφιά.

 

 

Αμφιβάλεις ότι οι υπόλοιποι επιστήμονες αντλούν αισθητική απόλαυση από το τομέα τους;;
Πίστεύω ότι δεν έχει να κάνει με την επιστήμη αλλά με τον άνθρωπο.

Και ναι τα μαθηματικά είναι αυτοσκοπός, μέσα στα όρια που ορίζουν βεβαίως, τα υπόλοιπα είναι πρόκληση, για φυσικούς,χημικούς, μηχανικούς και φαντάζομαι και κάποιους που αγνοώ.

Η τέχνη, δεν έχει σκοπό μόνο τις αισθήσεις, θα ήταν άδικο για την "στρατευμένη τέχνη".

 

@-Volt-, η χρήση επιθέτων για το χαρακτηρισμό επιστημονικών πεδίων εμπεριέχει πάντοτε τον κίνδυνο που ούτως ή άλλως ανέκυψε, ήτοι τον περιορισμό στην καθολικότητα αποδοχής ενός προσδιοριστικού χαρακτηριστικού. Όπου "μεστό", λοιπόν, προσδιορίζεται το επιστημονικό εκείνο πεδίο που διαθέτει την ετοιμότητα της αυτο-διάψευσης, ενός ή περισσότερων κεντρικών θεωρητικών αξιωμάτων της. Υπό αυτήν την έννοια, όλα τα επιστημονικά πεδία δε διαθέτουν την ίδια ετοιμότητα, ούτε τους ίδιους μηχανισμούς απορρόφησης των κραδασμών από επικείμενη διάψευση ή επαναπροσδιορισμό των κεντρικών θεωρητικών τους υποδειγμάτων. Τρανταχτό παράδειγμα η Βιολογία, η οποία όχι μόνο θεμελιώνεται σε ένα μόνο θεωρητικό άξονα, όχι μόνο δεν έχει τους μηχανισμούς να απορροφήσει τους κραδασμούς από ενδεχόμενη διάψευση, αλλά αρνείται πεισματικά να επανεξετάσει την καθολικότητα και αποκλειστικότητα της εφαρμογής του δόγματος του δαρβινισμού.
Δεν είμαι χημικός για να περιγράψω την ένταση του σοκ από την υποχώρηση του μοντέλου Rutherford μπροστά στο μοντέλο των επιτρεπόμενων τροχιών κατά Pauli, αλλά φαντάζομαι επειδή καταλαμβάνει και το πεδίο της Φυσικής, πόνος μοιρασμένος μισός πόνος.

Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω σε αυτό. Μου αρέσει εξίσου η εικόνα που δίνεις, στο βαθμό που εμπεριέχει το στοιχείο της δυνητικά απεριόριστης εξελικτικής διαστολής των ερμηνευτικών της δυνατοτήτων.

 

Δεν αντιλέγω ως προς την ομορφιά του αποτελέσματος των παραδοχών,ομορφιά που εγώ αντιλαμβάνομαι ως αρμονία σε ένα κόσμο που ορίζεται από τις παραδοχές.Αλλά θυμάμαι την υπέρβαση της κοινής λογικης που εκφράζουν οι μιγαδικοι αριθμοί όπως επίσης θυμάμαι και πόσο αρμονικά σχηματιζόταν μία νέα λογική μέσα στο κόσμο που οι παραδοχές όριζαν. Ναι είναι ομορφιά, η κάυλα όμως είναι ο ηλεκτρομαγνητισμός και το εναλλασσόμενο ρεύμα  

 

Όχι δα!

Οι μιγαδικοί είναι απλά το επίπεδο που ορίζουν η ευθεία των πραγματικών αριθμών και η κάθετη σε αυτήν ευθεία των φανταστικών αριθμών. Τίποτα το μυστικιστικό, τίποτα το υπερβατικό.

 

Δε θα μπω στην λογική της αντιπαράθεσης μέσω απομονωμένων εκφράσεων,αδυνατώ σορυ.

 

ρε γαμώτο δε μπορώ να αντισταθώ κι όμως... οι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ αριθμοί δεν αντιβαίνουν την κοινή λογική λες , είναι τόσο οξύμωρο από μόνο του.
Γιατί, καθως η κοινή λογική ταυτίζεται με την μαθηματική λογική ,μέσω της σχεδόν σχολικής μας πλέον γνώσης , οι μιγαδικοί έρχονται να ορίσουν κάτι νέο, κάτι φανταστικό, και καλά κάνουν καθώς δημιουργούν ένα νέο πεδίο. Είναι υπερβατικό!
Το ίδιο κάναν και κάποιοι όχι και τόσο λογικοί φυσικοί που απέδωσαν μια νέα, "φανταστική"σε σχέση με την προηγούμενη αντίληψη, φύση των σωματιδίων, την διττή φύση.

 

Με το μπαρδον, αλλα τα μαθηματικά ειναι γλώσσα... Και ως γλώσσα ειναι και εργαλειο και μεσο και αυθύπαρκτη και και περιέχει τον εαυτο της και το εποικοδόμημά της εκτεινεται πέραν του εατου της και απ' ολα. Γι αυτο .πορει να ειναι και Τεχνη και επιστήμη και φιλοσοφια per se. Περικαλώ συνεχίστε...