Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Οι γλώσσες ναι, οι επιστήμες γενικά όπως έγραψες, όχι.

 

Είτε οι γλώσσες είναι επιστήμες, είτε τα μαθηματικά δεν είναι γλώσσα.

 

υποθέτω εννοείς γνωστικά αντικείμενα.

 

Με συγχωρείς για την παρέμβαση, αλλά σε αυτό νομιζω οτι κάνεις λάθος. Καταρχάς γιατί την θεωρία την "σκέφτηκε" ένας ανθρωπος που δεν ζούσε τον 19ο αιώνα και δεύτερον γιατί ανέπτυξε ο ίδιος τα μαθηματικά που αποδείκνυαν αυτό που "σκεφτόταν".

Αυτό που ισχύει είναι οτι ανακαλύπτονται μαθηματικές εξισώσεις για να αποδείξουν θεωρείες.

Το ερωτημα που προβληματιζει τους μαθηματικος και φυσικους φιλόσοφους είναι αν τα μαθηματικά υπάρχουν στην φύση και μένει οι ανθρωποι να τα ανακαλύψουμε ή δεν υπάρχουν στην φύση και τα δημιουργούμε εμείς για να την περιγράψουμε.

 

Όχι, δεν τα σκέφτηκε αυτός τα μαθηματικά, τα έμαθε με πολύ κόπο από τον Grossmann. Η διαφορική γεωμετρία υπάρχει από τα μέσα του 19ου αιώνα και ο τανυστικός λογισμός, που είναι διαφορετικός τρόπος έκφρασης της διαφορικής γεωμετρίας, υπάρχει από τα τις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του 19ου αιώνα. Χρειάστηκε όμως πράγματι η ιδιοφυΐα αυτού του ανθρώπου για να τα συνδέσει και να εκφράσει στην αυστηρά μαθηματική γλώσσα τη θεωρία του κάνοντας προβλέψεις που μπορούσαν να επαληφθούν πειραματικά, κάνοντας δηλαδή φυσική!

 

Μμμ...
'Ενα "πράμα" είναι η Τέχνη, ένα "πράμα" είναι κι η επιστήμη, ένα "πράμα" είναι και η φιλοσοφία...
Στην πραγματικότητα είναι ένα "πράμα" κι οι τρείς τους, που απλώς βολεύει ακόμα, να τα βλέπουμε ως τρία συστατικά, του ίδιου "πράματος", π' το λένε Συνειδητότητα...
Στο πιο ιστοριούλα, ας τις δούμε σαν ΜΙΑ κολλητή παρέα που πάει επίσκεψη στο κονάκι της κερά-Συνειδητότητας, η Τέχνη κάνει τον πρόσκοπα, που πάει μπροστά και κοιτάει τα κατατόπια, η Φιλοσοφία φκιάνει το δρομολόγιο και η κερά-Επιστήμη τα κάνει "προικιά", που τα χρησιμοποιούν οι άλλες δυο και πάει λέγοντας και περπατάνε το ταξίδι...
Τα σημεία-κλειδιά στο παραπάνω είναι τα κεφαλαία Τ,Φ,Ε και Σ...
Πιο ξεκάθαρο δεν μπορώ να το κάνω...

 

Οκ...μάλλον καταλαβαίνω που είναι η παρανόηση μεταξύ μας.

Οταν λέω οτι "σκέφτηκε" τα μαθηματικά εννοώ οτι δημιούργησε αυτός την εξίσωση m=E/c2 και την απόδειξή της. Αυτή η εξίσωση δεν υπήρχε πρίν.
Τα "συν και τα πλην" υπήρχαν...αλλά είνα μαθηματικά μόνο τα "συν και τα πλήν";
Μαθηματικά είναι και οι εξισώσεις.
Και η συγκεκριμένη εξίσωση δεν υπήρχε πρίν τη δημιουργήσει αυτός.

 

Σωστά, ο Einstein διατύπωσε κάτι καινούργιο -που δεν αφορούσε τα μαθηματικά- στη γλώσσα των μαθηματικών, ωστόσο η γλώσσα υπήρχε, οι κανόνες της υπήρχαν, έγινε χρήση τους ως εργαλείο.

Όμως είχε αυτή τη δυνατότητα γιατί κάποιοι άλλοι από πριν ανέπτυξαν τα σύμβολα και τους κανόνες που μπορούσε να χρησιμοποιήσει. Δεν έφτιαξε νέα γλώσσα, δεν ανέπτυξε νέα γλώσσα, τη χρησιμοποίησε για τους σκοπούς της.

Χρησιμοποίησε τη γλώσσα των μαθηματικών όπως ένας ποιητής τη γλώσσα για να γράψει ποίηση.

Ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις που τα μαθηματικά "εμπνέονται" από τις φυσικές επιστήμες και αναπτύσσονται πέραν κάθε αρχικής προσδοκίας, όχι ωστόσο για να εξυπηρετήσουν τη φυσική επιστήμη αλλά σαν αυτοσκοπός.

Για παράδειγμα η θεωρία πιθανοτήτων που γέννησε τη θεωρία μέτρου, τη στατιστική και το στοχαστικό λογισμό αναπτύχθηκε αρχικά για να απαντήσει ερωτήσεις τζογαδόρων!

Τις απάντησε και συνέχισε το δικό της ταξίδι for the sheer joy of it!

 

Συνοπτικά και γλαφυρά η ιστορία της αρχιτεκτονικής. Πολύ όμορφο κείμενο.

 

Στη δική μου λογική...ο Einstein χρησιμοποίησε "γράμματα" (που συμφωνώ οτι ανακάλυψαν άλλοι) για να φτιάξει μια νέα "λέξη" και εν συνεχεια μια νέα "πρόταση" που δεν υπήρχε καν σε αυτή τη γλώσσα. Ούτε η λέξη ούτε η πρόταση.

Αντιθέτως οι ποιητές (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων) χρησιμοποιούν υπάρχουσες λέξεις για να φτιάξουν προτάσεις που περιγράφουν κάτι που "υπάρχει" εκτός και να μιλάμε για ποίηση επιστομονικής φαντασίας...αν υπάρχει κάτι τέτοιο.

 

Τα μαθηματικά δεν είναι γλώσσα.
Είναι λογισμός.
Ούτε έχουν τα δικά τους σύμβολα ή τουλάχιστον δεν έχουν τα ίδια.
Τα μαθηματικά υιοθετούν κατά σύμβαση, μια γραφή και σύμβολα τα οποία μπορούν να διαβαστούν, κατανοηθούν και να περιγραφούν σε κάποια γλώσσα.
Ο Πυθαγόρας, ο Ευκλείδης, ο Αρχιμήδης και εκατοντάδες άλλοι δεν γνώριζαν τα σύμβολα στα οποία αναφέρεσαι, παρόλα αυτά μια χαρά συνεννοούνταν στα Ελληνικά και διατύπωναν τους μαθηματικούς λογισμούς τους.

Τα μαθηματικά δεν είναι τέχνη.
Η τέχνη απευθύνεται στις αισθήσεις και μάλιστα στις αισθήσεις με τις οποίες αντιλαμβανόμαστε την «έκφραση» του καλλιτέχνη. (Δηλαδή δημιουργίες που απευθύνονται στην όσφρηση και την γεύση δύσκολα μπορούν να αποτελέσουν «έκφραση»).
Τα μαθηματικά δεν απευθύνονται σε καμία από τις πέντε αισθήσεις.

Το ηλιοβασίλεμα παρόλο που εμφανίζει τυχαίες εικόνες προκαλεί αισθητικό αποτέλεσμα στον θεατή γιατί έχει χρώματα και σχήματα αλλά δεν είναι τέχνη.
Η καταιγίδα, ο αέρας, η βροχή, παρόλο που εμφανίζουν τυχαίους ήχους, προκαλούν αισθητικό αποτέλεσμα στον ακρατή αλλά δεν είναι τέχνη.

Τα μαθηματικά μπορεί να είναι μια πολύ εκλεπτυσμένη λειτουργία της σκέψης, μπορεί να προκαλούν, σε κάποιες περιπτώσεις ευεξία, με την αυτοαπόδειξη της ικανότητας στην ολοκλήρωση της σειράς των συνειρμών που θέσαμε, αλλά ούτε τέχνη τα λες ούτε και γλώσσα.

 

Όχι, δεν έκανε αυτό. Χρησιμοποίησε τους μετασχηματισμούς Lorenz (που ήδη υπήρχαν) βάζοντας τον εξής περιορισμό: Η ταχύτητα του φωτός είναι η ίδια για όλους τους παρατηρητές σε όλα τα συστήματα αναφοράς.

Αυτό που διατύπωσε δεν είναι παρά μια απλή δευτεροβάθμια εξίσωση : E^2 = m^2*c^4 + p^2*c^2, δεν έφτιαξε νέες λέξεις, το αν μια μεταβλητή την πεις E ή Βρασίδα δεν αλλάζει τίποτα στη γλώσσα των μαθηματικών, είναι μεταβλητή.