Limbo

Για καθαρά τεχνικούς λόγους που έχουν να κάνουν με την οικονομία πράξεων η αίτηση αποδέσμευσης είναι κάτι που δε μου κάθεται καλά, στα δικά μου μάτια είναι απλή τυπικότητα. Σέβομαι ωστόσο το γεγονός ότι υπάρχουν αυτοί που θεωρούν πως η τήρηση του τυπικού δείχνει ότι οι ίδιοι πρώτοι απ' όλους τιμούν τις επιλογές τους.

Στο καθαρά πρακτικό κομμάτι τώρα: Ας πούμε ότι έχετε ζητήσει αποδέσμευση και ο/η Κ δεν την έχει δώσει ακόμα. Οι λόγοι που δεν το έχει κάνει είναι αδιάφοροι, αυτό που θέλω να μάθω είναι πώς αντιδράτε σε τέτοιες περιπτώσεις.

Προς υ: Αν είχατε προγραμματισμένα tasks τα εκτελείτε; Αναφορές δίνετε; Τι θα κάνετε αν ο/η Κ σας ζητήσει να ικανοποιηθεί μαζί σας;

Προς Κ: Συνεχίζετε μέχρι να δώσετε το τυπικό τέλος να δράτε όπως πριν; Απαιτείτε να εκτελούντα tasks/αναφορές κλπ; Θα ζητούσατε να ικανοποιηθείτε από το υ το οποίο σας έχει ζητήσει αποδέσμευση;

 

όντως είναι ανούσια τυπικότητα

 

Συνεχίζονται όλα όπως έχουν συμφωνηθεί και απλά υπενθυμίζω τακτικα πως δε θέλω να είμαι μέλος της σχέσης πλέον.
Πολύ τακτικά όμως!

 

Οι σκέψεις οι δικές μου είναι

Από την πλευρά του Κ:
1) εφόσον έχει ζητήσει αποδέσμευση δεν υπάρχει λόγος να την/τον κρατήσω διότι δεν υπάρχει λόγος να μου ανήκει εφόσον το μυαλό του/της δεν μου ανήκει πια.
2) τον/την κρατώ χωρίς να δώσω αποδέσμευση γιατί είναι επιπόλαιος/α και ξέρω ότι θα αλλάξει γνώμη  
3) δεν δίνω αποδέσμευση και συνεχίζω να απαιτώ τα προσυμφωνηθέντα μέχρι να βρω αντικαταστάτη/α

Από την πλευρά του υ:
1)δεν πρόκειται να τηρήσω καμία συμφωνία εφόσον νιώθω ότι δεν ανήκω πια.
2) τηρώ τις συμφωνίες γιατί η αποδέσμευση είναι «κόλπο» για να αναθεωρήσει για κάποια πράγματα που με δυσαρέστησαν  
3)δεν μου δίνει αποδέσμευση μέχρι να βρει αντικαταστάτη/α αλλά κι εγώ δεν θα του/της κάνω την χάρη να του κάνω τα κέφια μέχρι να βρει.... 

Και αυτό που πιστεύω και ακολουθώ:
Προσπαθώ για την σχέση μέχρι να δω ότι δεν γίνεται να προχωρήσει. Ζήτω αποδέσμευση και υπάρχει κατανόηση μιας που και οι δυο αντιλαμβανόμαστε ότι δεν δένει το γλυκό.
Η σχέση τελειώνει με μια απλή συζήτηση και παραμένουμε φίλοι. (Καλά όχι και κολλητοί)Άλλωστε τι έχουμε να χωρίσουμε;  

 

Εάν έχω φτάσει στο σημείο να ζητήσω αποδέσμευση, σημαίνει ότι πλέον η Κ δεν ασκεί κανένα είδος "επιρροής" πάνω μου, οπότε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα γίνει δεκτό το αίτημα μου.
Είτε μετά από μια συζήτηση και όλα καλά, είτε σταματώντας να λειτουργώ με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσα πριν

 

Αν υπάρχει αίτημα αποδέσμευσης, το "θέμα" -για τους όποιους λόγους- έχει λήξει, ακόμα και το debriefing, είναι περιττό, και αν υπάρξει μυρίζει ψύχωση...

 

Eνα σχόλιο και ταυτόχρονα μια έμμεση απάντηση-ελπίζω- στο ερώτημα του αρχικού νήματος:
Για όσους τιμούν πραγματικά τις επιλογές τους δεν πρόκειται περί τήρησης του τυπικού αλλά περί τήρησης του ουσιαστικού.Και εξηγούμαι.
Η αίτηση αποδέσμευσης είναι ένα δικαίωμα το οποίο παραχωρείται (ή και όχι) από τον Κυρίαρχο υπό την μοναδική και αυστηρότατη προυπόθεση ότι ο υποτακτικός κατανοεί και αποδέχεται πλήρως ότι σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως του λόγου για τον οποίο ζητήθηκε, η αίτηση μπορεί κάλλιστα να απορριφθεί από τον Κυρίαρχο με ή χωρίς καμία εξήγηση. Σε μια τέτοια περίπτωση τα πράγματα συνεχίζουν ως έχουν επ΄αόριστο.
Οτιδήποτε πέραν αυτού στερείται παντελώς νοήματος και πρόκειται ανούσιες τυπικότητες με σκοπό να χαιδευτούν αυτιά και να χρυσωθούν χάπια.

 

Το κατανοεί και αποδέχεται πλήρως, τι ακριβώς σημαίνει; Διότι μου φαίνεται ότι όση αποδοχή και κατανόηση να υπάρχει, από την στιγμή που ζητά το υ αποδέσμευση, παύει αυτόματα η κατίσχυση. Χωρίς αυτή έτσι κι αλλιώς δεν είναι κάθε πράξη χαιδεμα στ αφτιά;

 

Από πραγματιστικής σκοπιάς και αυτό τυπικότητα είναι, κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει το "υ" να παραμείνει, πέραν του εαυτού του, that is.

Για μένα αυτό είναι άξιο σεβασμού αν και τελείως ακατανόητο από ψυχολογικής σκοπιάς.

 

@charlotte : Αίτηση αποδέσμευσης μπορεί να υπάρξει και για άλλους λόγους άσχετους με την παύση της κατίσχυσης, αλλά αυτό είναι μια συζήτηση που δεν ανήκει στο παρόν νήμα.

@Arioch : Οντως, μόνο το ίδιο το υ μπορεί να υποχρεώσει τον εαυτό του να μείνει τηρώντας τις δεσμεύσεις που ανέλαβε( αν και εφόσον τις ανέλαβε).Βγάζει τον σκασμό και παραμένει εκεί που είναι. Αυτό σημαίνει να τιμά τις επιλογές του και σε αυτή την περίπτωση μόνο τυπικότητα δεν είναι.Σπάνιο; Σίγουρα.Ζόρικο; Αναμφισβήτητα. Αλλά μόνο σε αυτό το πλαίσιο έχει νόημα ο όρος αίτηση αποδέσμευσης. Ολα τα άλλα είναι να΄χαμε να λέγαμε.

 

@Stalker Προσπαθώντας, γενικά, να μην είμαι απόλυτη, δέχομαι ότι θα υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ζητηθεί αποδέσμευση χωρίς παρ όλα αυτά να ακυρώνεται η κατίσχυση. Επειδή όμως υπάρχουν κι άλλοι τόσοι που την ακυρώνουν, θεωρώ ότι δεν πήρα απάντηση... τουλάχιστον γι αυτή την περίπτωση.

 

@charlotte : Όπως έγραψα και στο πρώτο post, η αίτηση αποδέσμευσης έχει νόημα μόνο εαν το υ έχει αποποιηθεί το δικαίωμα μονομερούς αποχώρησης από τη σχέση και αυτό ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο ζητείται η αποδέσμευση ακόμα κι αν αυτός είναι το ότι δεν νοιώθει πια κυριαρχημένο.
Το γιατί ένας Κυρίαρχος θα θελήσει να κρατήσει ένα υ σε αυτή την κατάσταση δεν έχει σημασία εδώ. Εαν αποποιηθεί το εν λόγω δικαίωμα μένει μέχρι να το διώξουν. Αυτό σημαίνει συνέπεια και τιμή των επιλογών.
Διαφορετικά, αν είτε δεν έχει αποποιηθεί το δικαίωμα, είτε έχει πάρει την απόφαση να φύγει, σηκώνεται και φεύγει χωρίς την σε αυτή την περίπτωση ανούσια γελοιότητα της αίτησης αποδέσμευσης.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο επί του θέματος.