Limbo

Στη φύση υπάρχουν και θηρευτές και φυτοφάγα και πτωματοφάγα ζώα. Όλα χρήσιμα και ο καθείς εφ 'ω ετάχθη...

 

Θα συμφωνήσω πλήρως κάνοντας αναγωγή στους pet owners: Άλλοι διαλέγουν τα pet τους γιατί είναι προβλέψιμα και ήσυχα και άλλοι γιατί είναι απρόβλεπτα και επικίνδυνα.

Για μένα για όλους έχει.

 

Disclaimer: Τα παρακάτω, όπως και όσα γράφω κατά καιρούς, αποτελούν προσωπικές μου γνώμες και εμπειρίες και δεν διεκδικούν ισχύ συμπαντικού νόμου  

Η Κυριαρχία είναι μια εξαιρετική προσωποπαγής κατάσταση. Η υποταγή δεν είναι φετίχ. Θα την έλεγα μάλλον αναπόδραστη απόκριση στην αναγνώριση της Ισχύος.
Στη δική μου εμπειρία, ωστόσο, δεν έρχεται ποτέ αμαχητί, εκτός αν είναι φετίχ ή παίγνιο.

Η αποποίηση ή άρνηση του δικαιώματος στο αίτημα αποδέσμευσης μπορεί να λειτουργήσει εξαιρετικά ωφέλιμα για ένα υποτακτικό άτομο. Το έχω ζήσει στο πετσί μου και θα πω ότι ευτυχώς που ήταν έτσι.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, το ότι δεν δίνει ο Κ την αποδέσμευση, παρά την αρχική αντίδραση που μπορεί να δημιουργήσει, μόνον θετικά μπορεί να αξιολογηθεί, για τον Κ, το χαρακτήρα του, τη δέσμευση του στην σχέση.
Κι εκεί, αν δεν είσαι παντελώς ηλίθια ή βαθύτατα προβληματική, ακόμη και αν δεν αντέχεις να ρίξεις αμέσως την άμυνα σου, μόνον με ευγνωμοσύνη συνεχίζεις και υπακούς πλήρως.

Αν, ωστόσο, είναι σαφές ότι η Κυριαρχία έχει καταλυθεί και ο Κ αρνείται το release, είναι βάσιμη αιτία αμφιβολίας και αμφισβήτησης συνολικά του χαρακτήρα και της σωφροσύνης του Κ.

Άρα το "ανεξάρτητα" που βάζεις, για μένα, είναι... divided by zero...

 

Αρχικά ευχαριστώ για την απάντηση.

Δεν είναι, είσαι σαφέστατη:

 

Σε αυτού του είδους τις σχέσεις δεν νομίζω ότι υπάρχει απλή τυπικότητα, υπάρχει τυπική ουσιαστικότητα. Αν αντ' αυτής υπάρχει ουσιαστικά τυπικότητα όσο αφορά το πρωτόκολλο τότε βλέπω μικρό το ενδεχόμενο να ζητηθεί αποδέσμευση από το υποτακτικό μέρος. Την στιγμή που κάτι τέτοιο θα είναι επιθυμητό από την πλευρά του θα έχουν καταρρεύσει τα πάντα γύρω απο την σχέση ήδη οπότε θα είναι και περιττό (ή απλά τυπικό, όπως εννοείς, στατιστικά τυπικής έκβαση μίας τύποις σχέσης του χώρου).

Η αίτηση αποδέσμευσης και η πορεία της σχέσης μετά από αυτήν δεν είναι αποσυνδεμένη από τα αίτια που οδηγούν σε αυτή. Οπότε πιστεύω ότι οι αντιδράσεις και συμπεριφορές του ίδιου ατόμου (οποιοδήποτε στάτους) σε διαφορετικές σχέσεις και διαφορετικά δεδομένα δεν μπορούν ούτε να αναμένονται ούτε να είναι οι ίδιες.

Μιλώντας για μένα, έως τώρα τρεις φορές μου έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο.

Την πρώτη ήταν για μαλακία εντελώς, η υποτατκική μου έκανε υπερβολικές σκέψεις για την απειρία της (παρόλη την θέληση της) πράγμα που την άγχωσε επίσης υπερβολικά και τις δημιούργησε μεγάλες ανασφάλειες). Δεν εγκρίθηκε το αίτημα της και η σχέση μας συνεχίστηκε για περίπου δύο χρόνια ακόμη σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα ασυμμετρίας για τα δεδομένα μου μέχρι που τελικά με το καιρό επιβράδυνε σε επίπεδο φιλίας with benefits & mentoring και μετά έληξε ΄νοητά΄ από κοινού (όσο αφορά το benefits & mentoring κομμάτι).

Την δεύτερη που μου ζητήθηκε ήταν επειδή η τότε υποτατκική μου έπρεπε να αλλάξει νομό κατοικίας λόγω δουλειάς πράγμα που θα μας απομάκρυνε πολλά χιλιόμετρα και το θεωρούσε αδύνατο να ανταπεξέλθει πλέον στα καθήκοντα της. Έγιναν κάποιες συζητήσεις, δεν ήμουν και εγώ ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με το ενδεχόμενο μιας απομακρυσμένης σχέσης, ήταν και σχέση στην οποία δεν υπήρχε κάποια συναισθηματική εμπλοκή από και προς εμένα, μέσες άκρες το θεωρούσα δεδομένο το τέλος της αλλά παρέμεινα στο your request has been noted and will be considered with the expected attention. Η σχέση όσο αφορά και την δομή και το μεταξύ μας πρωτόκολλο συνεχίστηκε κανονικά εξ αποστάσεως για κανα μήνα ώσπου σε μία συζήτηση σχετικά με την τύχη του κολάρου της μετά από μία έκφανση ανωριμότητας από την πλευρά μου (όπως να το κάνουμε ήμουν και πιο νέος τότε) γίναμε εντελώς κώλος. Τελικά μου έστειλε βίντεο που το έβγαζε και το πετούσε στον κάδο των απορριμάτων, πράγμα που εικάζω ότι επισημοποιούσε και την οριστική αποδέσμευση της, δεν ξαναμιλήσαμε έκτοτε. Στο τέλος του βίντεο ήταν η πρώτη φορά από την αρχή της σχέσης που την άκουγα να μου μιλάει στον ενικό. Και ο πληθυντικός, αν και ευπρόσδεκτος, δεν ήταν κάτι που εγώ είχα ζητήσει.

Την τρίτη φορά θεωρήθηκε ότι έχω αθετήσει μία βασική μου υπόσχεση πράγμα που προξενούσε μεγάλη δυσαρέσκεια στην υποτακτική μου, πράγμα που την έκανε να πιστεύει ότι αυτή ήταν και η αιτία της υποβάθμισης της ουσιαστικής επαφής μεταξύ μας (που δεν ήταν), πράγμα που τελικά την οδήγησε στο να ζητήσει αποδέσμευση, πράγμα που δεν δέχτηκα αρχικά, την ξαναζήτησε μέρες μετά τελικά το δέχτηκα, σύντομα ανακάλυψε ότι δεν αλλάζεις ζωή και καθημερινότητα τόσο εύκολα και γρήγορα και απότομα, αν έχεις βολευτεί σε καθεστώς ελέγχου το να ξαναπάρεις ελευθερία αποφάσεων, ή καλύτερα να υποχρεωθείς σε αυτή είναι βουνό δύσβατο να ανεβείς οπότε και ξαναζήτησε να επιστρέψει, αίτημα που επίσης δέχτηκα, μόνο και μόνο για να ξαναζητήσει αποδέσμευση λίγο καιρό αργότερα επειδή ένιωθε πραγματική δυσκολία να ανταπεξέλθει, την οποία και αποδέχτηκα. Παίζει αυτή να είναι η μεγαλύτερη πρόταση που έχει γραφτεί στο φόρουμ έως τώρα.

Ωστόσο παρόλα που η σχέση μας της είχε γίνει κάτι εξαιρετικά δύσκολο να βιώνει, παρόλο που εσύ ο ίδιος της έλεγες ότι γενικά αυτά τα περί D/s και τα ρέστα δεν τα πολύπιστεύεις, παρόλο που εγώ ο ίδιος ήμουν εκείνος που της έδινε την άδεια να πιει καφέ μαζί σου και παρόλα που η δημόσια εικόνα της ίδιας σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει την υποτακτικότητα της, η υποταγή της εκείνα τα διαστήματα που περίμενε την αποδέσμευση της ήταν ακέραια, τουλάχιστον έτσι όπως την ένιωθα στα αισθητήρια μου και εξακολουθώ να μην αμφιβάλλω για αυτό.

Το να λειτουργεί το υποτακτικό μέρος μίας τέτοιας σχέσης με τον τρόπο που το έχουν μάθει να λειτουργεί παρόλο που έχει ζητήσει αποδέσμευση και θέλει να φύγει αλλά δεν έχει την άδεια είναι ουσία της υποτατκικότητας του, δεν είναι κάτι τυπικό.

Το να περιμένει το υποτακτικό μέρος την έγκριση για να αποχωρίσει από μία τέτοια σχέση και ως εκείνη την στιγμή να λειτουργεί όπως λειτουργούσε, παρόλο που όπως πιστεύεις δεν υποχρεούται για κάτι τέτοιο εφόσον έχει πάρει την απόφαση του και κανείς δεν το κρατάει, είναι και ουσία της κυριαρχίας του κυριαρχικού του επί.

Ως άνθρωποι πίσω από κάθε συμπεριφορά μας κρύβεται είτε συνήθεια, είτε κίνητρο. Η υποτακτικότητα όπως και η κυριαρχικότητα είναι κίνητρα, εκφέρουν ουσία που η συνήθεια στερείται, ουσία που κάνει τον επίλογο μίας τέτοιας σχέσης ένα από τα highlights αυτής. Όχι για τους απ' έξω.

 

Εύστοχη αναφορά. Το κατά πόσο τηρείται αυτό και άλλα πολλά σε κάθε σχέση είναι άλλο θέμα.

Εγώ προσωπικά θα προσπαθούσα να κατανοήσω τον λόγο της αίτησης και θα συνέχιζα ως είχε, πιθανόν με μέτριες απαιτήσεις, σεβόμενη την απόφαση του. Τήρηση κανόνων και αναφορές σε ισχύ αλλά μέχρι εκεί. Τίποτα παραπάνω.

 

Αρχικά θέλω να σε ευχαριστήσω για την αναλυτικότατη απάντηση.

Στη συνέχεια, και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, έχω ξεκαθαρίσει σε όλους τους δυνατούς τόνους και με όλους τους δυνατούς τρόπους πως η οπτική μου γύρω από το D/s είναι *αυστηρά* προσωπική.

Επίσης έχω επανειλημμένως διατυπώσει και υποστηρίξει τη θέση πως η υποτακτικότητα *ΔΕΝ* κρίνεται από τη δημόσια εικόνα αλλά από την ιδιωτική και είναι κάτι που δεν αφορά κανέναν άλλον πέραν των Δ/δυο τους και ως εκ τούτου -και μή γνωρίζοντας τις ιδιωτικές στιγμές- η κρίση του καθενός είναι περιττή.

Και τέλος αυτό εξακολουθεί για μένα να είναι τυπικότητα αν και κατανοώ και καταλαβαίνω πως αυτή *έχει* σκοπό και αν μη τι άλλο δεν μπορώ να μη σεβαστώ αυτούς που τιμούν τις επιλογές τους, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ με αυτές.

 

Είχα διαβάσει κάπου και υιοθέτησα το ότι μία διαφορετική οπτική είναι η θέα από ένα μέρος στο οποίο δεν έχεις βρεθεί. Δεν ξέρω αν συμφωνούμε σε αυτό.

Θέλω να πιστεύω (και αυτό είναι που νιώθω) ότι στις συζητήσεις μεταξύ μας προσπαθούμε μόνο να τεκμηριώσουμε με τον τρόπο μας το τι πιστεύουμε και γιατί. Τουλάχιστον από την πλευρά μου και τουλάχιστον για τις μεταξύ μας συζητήσεις ο διάλογος έχει αυτόν τον αποκλειστικό σκοπό.

Όπως τα βλέπω λοιπόν εγώ,

μπορεί το πρωτόκολλο να είναι απλά μία εφορμοστική οδηγία με την δημοσιονομική έννοια σε κάποιες σχέσεις, μπορεί όμως σε κάποιες άλλες να είναι ένα απαραίτητο εργαλείο που βοηθάει (διευκολύνει) το υποτακτικό μέρος να εκφράσει τον σεβασμό του και να εκδηλώσει (among other) την υποταγή του καθ όλη την διάρκεια αυτής και σε όλα της τα σκαμπανεβάσματα.

Για μένα, το αίτημα για αποδέσμευση πρέπει να έχει το νόημα μίας αίτησης για άδεια αποχώρησης από την σχέση. Δεν πρέπει να είναι η ανακοίνωση μιας μονομερούς απόφασης από την μεριά του υποτακτικού μέρους βάσει πρωτοκόλλου για να κρατάμε τα προσχήματα aka τυπικότητα.

Από τις τρεις στο σύνολο φορές που μου προέκυψε η συγκεκριμένη διαδικασία οι δύο κατέληξαν σε λύση της σχέσης. Και στις τρεις ωστόσο πιστεύω ότι αυτό ήταν δική μου απόφαση/ευθύνη καθαρά.

Έχω μία υποψία όμως ότι αυτό που κάνω quote πιο πάνω έχει να κάνει με την ερώτηση πως κρατάει κάποιος κάποιον που πλέον δεν θέλει να παραμείνει σε μία σχέση ή κατάσταση. Σε αυτή την ερώτηση η απάντηση μου είναι με τον ίδιο τρόπο που ο ίδιος αυτός κάποιος είχε κάνει τον ίδιο εκείνο κάποιον να θέλει να του παραδώσει τον έλεγχο.

Σύμφωνα με την κοσμοθεωρία μου η υποτακτικότητα είναι μία προδιάθεση που στις κατάλληλες συνθήκες μετατρέπεται σε υποταγή (αυτό δεν είναι τόσο θέμα τύχης, θα έλεγα ότι τις περισσότερες φορές η υποτακτικότητα είναι μία προδιάθεση που ψάχνει (ενεργά) τις κατάλληλες συνθήκες για να μετατραπεί σε υποταγή). Η διαμόρφωση των συνθηκών είναι κυρίως θέμα του κυριαρχικού μέρους, οπότε και είναι στο χέρι του να ξαναμετατρέψει την συγκεκριμένη προδιάθεση (δεδομένου ότι εξακολουθεί να υπάρχει) σε υποταγή όσες φορές χρειαστεί και θεωρήσει αναγκαίο.

Αν η ερώτηση τώρα είναι πόσο εύκολα κάποιος καταφέρνει κάτι τέτοιο, αν περιοριστώ (το αγαπημένο μου) σε ότι έχω βιώσει έχω δει και έχω συζητήσει, μάλλον είναι κάτι δύσκολο.

 

Κι αν θέλει φυσικά.

 

Αν και ξέρεις πόσο σχεσάκιας είμαι και πόσο δύσκολα αφήνω μια σχέση, θέλω να βάλω έναν αστερίσκο στα παραπάνω (με τα οποία εν γένει συμφωνώ): θα πρέπει η αναγνώριση της Ισχύος να μην έχει καταλυθεί.

 

Μα, κυριαρχικός δεν είναι εκείνο το πράγμα που κάνει ότι θέλει και ακόμη όταν δεν κάνει αυτό που θέλει το κάνει για να πετύχει βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα αυτό που θέλει ?

Σε αυτή την περίπτωση καλέ μου μαυρόκυκνε δεν υπάρχει σχέση για να παραμείνει σε αυτήν το υποτακτικό μέρος ούτως ή άλλως.

 

Είναι ωραίο θέμα και το παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον...όμως δεν γίνεται να μην έχει σημασία ο λόγος αίτησης αποδέσμευσης.

περα από τις αντιστάσεις του σαμπ, και πως τις διαχειρίζεται το Κ, που είναι θέμα σχετικά σύνηθες -> έχει αντίσταση, Την σπάει η όχι...υπάρχουν και γεγονότα ζωής που αν καταφέρει το Κ να κρατήσει χαλινάρι, πολύ θα ήθελα να ξέρω πως το έκανε...

Π.χ. Το σαμπ έμεινε έγκυος (για γυναίκες), έχασε έναν δικό του άνθρωπο, ο κολλητός του έχει καρκίνο, πρέπει να μετακομίσει, αποφάσισε να αφήσει το bdsm και να ζήσει βανιλα, all of the above (έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μας)

Εκεί λοιπόν, ζητάς άδεια να Του μιλήσεις. Του μιλάς, και συζητάτε...δεν λέω ότι τα τινάζεις όλα στον αέρα και αλαλάζοντας φεύγεις από το σπίτι, λέω ότι μιλάτε. Πραγματικά το πρωτόκολλο είναι το τελευταίο που έχεις στο μυαλό σου. Το τηρείς αλλά ήδη η θάλασσα από μπουνάτσα έχει φουρτούνα, θύελλα και 9 μποφόρ...ίσως και τσουνάμι