Άρση Τιμωρίας

Ανεπανόρθωτη βλάβη έχεις συνειδητοποιήσει τι σημαίνει;
Τι βαραίνει στη ζυγαριά , η βλάβη η το χάσιμο του πάνω χεριού του κ;
Και τι να την κάνω την ανάληψη της ευθύνης ,,( και όχι της πράξης) άμα είναι να μείνω εγώ σακάτης η να κεκεδιζω για την υπόλοιπη ζωή μου από την τρομάρα μου;

 

Υπάρχουν πολλών ειδών τιμωρίες . Το Κ αποφασίζει το Κ την σωστη τιμωρία που θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα . Η τιμωρία εκτελείται ανεξάρτητα αν φαίνεται να μετάνιωσε το υ. Το ''σπάσιμο'' σε συνδυασμό με την ανεπανόρθωτη ζημιά , δε το καταλαβαίνω. Αν εννοείται ανεπανόρθωτη σωματική ή ψυχολογική βλάβη, σαφώς σταματάει η τιμωρία.

 

Επειδή αυτό το νημα δεν είναι βιωματικό,δεν μπορώ να προσδιορίσω επακριβώς τον όρο "σπάσιμο",παρά μόνο υποθετικά.
Πχ εγώ,φοβάμαι πάρα πολύ τις κατσαρίδες.
Αν ο Κ επιλέξει για τιμωρία μου,να με κλείσει σε ένα δωμάτιο να κάνω παρέα στις τερεζουλες,θα υποστώ μεγαλο ψυχολογικό σοκ.

Τα σωματικά "σπασίματα" δεν τα αγγιζω καν,γιατί είναι πολύ μακριά από εμένα.

 

Οπότε εννοείς κάτι μη ανεκτό που δεν είναι ελεγχόμενο τι αποτέλεσμα θα εχει στο υπο .
Πιστεύω ,ότι τα περισσότερα Κ είναι control freaks και δεν επιλέγουν πρακτικές που δεν ελέγχουν το αποτέλεσμα . Ακόμα και στις τιμωρίες ισχύει το sane & safe .

 

Ανεπανόρθωτο είναι κάτι που δεν διορθώνεται.
Εκτιμώ @dina πως το ψυχολογικό κατσαριδοσοκ δεν είναι και τόσο ανεπανόρθωτο, αλλά δεν μπορώ να γενικευσω κιόλας.
Το σακατεμα και το κεκεδισμα @Θρυαλλίς είναι δύο πρόχειρα παραδείγματα ανεπανόρθωτα βλάβης που σκέφτηκα, μη τα δένεις και κόμπο.
Αν μείνουμε λοιπόν στην γενική έννοια της λέξης "ανεπανόρθωτο" ,όπως την όρισα στην αρχή της τοποθέτησης μου η ουσία του σχολιασμού μου στην τοποθέτηση σου παραμένει.

 

ξεπαρθένεμα;

 

Παρθενοραφη.

 

Από που/πως το βλέπει;

Ωπου "σπάει" μεταφράζεται ως τι;
Σπάσιμο υ δεν συνεπάγεται απαραίτητα με ανεπανόρθωτο τραυματισμό.

 

δεν υπάρχει τίποτε επανορθώσιμο σε επίπεδο γεγονότων. η αποφυγή του ανεπανόρθωτου είναι υπεκφυγή. αποποίηση ευθύνης.

 

Η λέξη ρίσκο που χρησιμοποίησα, εμπεριέχει πιθανότητα.
Δε μίλησα αφοριστικα.

Δεν είμαι Κ,δεν ξέρω πως το βλέπουν.
Όσες φορές τιμωρήθηκα από Κ,ήταν εκεί και παρακολουθούσαν την πορεία τη δική μου,όντας μέσα στην τιμωρία.
Εκτός από μια φορά,που η τιμωρία ήταν από Σαββατο,να επικοινωνήσω ξανά Δευτέρα,έχοντας σκεφτεί τι είχα κάνει και αν θα ακολουθούσα όπως εκείνος ήθελε.

Δυσκολεύομαι να απαντήσω τι είναι το "σπάσιμο" κι αυτό γιατί το νιώθω σαν μια αίσθηση κι όχι κάτι απτό.