Άρση Τιμωρίας

Έστω ότι ο σκύλος σου υπέπεσε σε ένα σοβαρό ατόπημα.
Όχι τόσο σοβαρό,ώστε να τεθεί θέμα αποκυρηξης, δηλ. , αλλά τόσο, ώστε να πρέπει να τιμωρηθεί.

Το Κ αποφασίζει πως η 'χ' τιμωρία είναι η ενδεδειγμένη για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Την επιβάλλει στο σκύλο του και ο σκύλος βρίσκεται υπό το καθεστώς της (σκληρής τιμωρίας).

Το Κ βλεπει πως ο σκύλος έχει μετανιώσει ειλικρινά για το σφάλμα του, πριν την ολοκληρωση της τιμωρίας και κλαίει με μαύρο δάκρυ. Θα μπορούσε το Κ να σταματήσει την τιμωρία πριν την ολοκλήρωσή της;

Το Κ βλεπει πως ο σκύλος του "σπάει" με τη συγκεκριμένη τιμωρία. Είναι προτιμότερο για το Κ να διακόψει την ήδη επιβεβλημένη τιμωρία ή να επιμείνει στην ολοκλήρωση αυτής, παίρνοντας το ρίσκο να τραυματιστεί ανεπανόρθωτα το σκύλο του?


Άλλαξα την οπτική του ερωτηματολόγιου.

* ένας σκύλος (ή σκύλα) γνωρίζει ότι στα ατοπήματα, ακολουθεί τιμωρία. Εάν δεν το γνωρίζει, σημαίνει ότι δεν έχει εκπαιδευτεί σωστά. Το φάουλ πηγαίνει στο Αφεντικό.

* ένας σκύλος (ή σκύλα) που γνωρίζει ότι υπάρχει τιμωρία και πάραυτα το κάνει επίτηδες, σημαίνει ότι δεν παίρνει και τόσο σοβαρά την τιμωρία και κοιτάζει μέχρι που μπορεί να τραβήξει το λουρί. Και σ αυτή την περίπτωση, το φάουλ το χρεώνεται το αφεντικό.

* ένα Αφεντικό που τιμωρεί το σκύλο του για κάποιο παράπτωμα του σκύλου αλλά ξαφνικά την διακόπτει, μεταφέρει το μήνυμα στο σκύλο του ότι δεν εννοεί και τόσο σοβαρά την τιμωρία, συνεπώς ουτε και τις αξίες του. Παραβίαση αξίας επιφέρει τιμωρία, αφού λοιπόν δεν τηρεί τις συνέπειες, δεν τηρεί και τους κανόνες. Το φάουλ είναι παλι στο αφεντικό.

* εάν κάποιος τιμωρεί τι σκύλο του με υπερβολικά σκληρές τιμωρίες, που κινδυνευει να τραυματιστεί ανεπανόρθωτα ο σκύλος του, σωματικά η ψυχολογικά, για κάποιο (μικρό) παράπτωμα στην υπακοή του σκύλου, θα πρέπει να αναρωτηθεί εάν πρέπει να έχει σκύλο και αν του αξίζει. Εάν δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό το ρόλο, καλό θα ήταν να μην προσπαθεί να βρίσκεται στην άλλη πλευρά της ανισης σχέσης.Η θέση του σκύλου (ή σκυλας) είναι μια, είναι σαφής και είναι αδισπραγμαγευτη. Το φάουλ είναι και πάλι στο Αφεντικό.

Ελπίζω να απάντησα απλά και κατανοητά.

Λύκος.

 

Πίστεψε με θα ηθελα να πιστευω το ίδιο με σενα αλλά μετα απο μισό αιώνα ζωής σ αυτή τη χώρα , με 2 Καραμανλήδες δύο Παπανδρέου και δύο Μητσοτάκηδες... συγνώμη δεν μπορώ...

 

Εγώ πάντως όταν βάζω τιμωρία και βλέπω ο άλλος ζορίζεται την σταματώ.και μόνο που μπήκε στην διαδικασία να την εκτελέσει μου αρκεί.λίγη ανθρωπιά κάπου ..  

 

Είσαι ψυχούλα...❤️

 

Η τιμωρία θέλει μέτρο, αλλά θα μου πεις τι δε θέλει μέτρο; Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να μένει μισή όσο και αν ζορίζεται ο άλλος αλλά θα πρέπει να είναι τέτοια που να ξέρεις ότι θα αντέξει το ζόρισμα, αν όχι, τότε για μένα πρέπει να το διορθώσεις, γιατί αν δεν μπορείς να διορθώσεις τον εαυτό σου τότε δεν είσαι τίποτα παραπάνω από δάσκαλος που δίδασκες και λόγο δεν κρατούσες. Δεν είσαι υποχρεωμένος να δώσεις εξηγήσεις παρά μόνο αν αυτές έχουν επιμορφωτικό χαρακτήρα, όπως λοιπόν μπορείς να ξεκινήσεις την τιμωρία έτσι μπορείς και να την διακόψεις αν κρίνεις ότι το πράγμα ξεφεύγει.

Στην τελική-τελική αν θες να ξεσπάσεις τότε δεν χρειάζεται αυτό να γίνει ως τιμωρία, για την ακρίβεια αυτό το θεωρώ κολοσσιαίο λάθος, όσο και επικίνδυνο. Η τιμωρία πρέπει να είναι κάτι που γίνεται νηφάλια και χωρίς πάθος, αν είναι εκδικητική, συγνώμη, αλλά στη δική μου οπτική κάνεις κάτι πολύ λάθος εκτός και αν αυτή γίνεται για να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι... που στα πλαίσια του D/M/s κι αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα.

 

Ο BDSMικός χώρος είναι τόσο πλατύς και ιδιαίτερα πλασμένος μέσα στην αντίληψη του κάθε BDSMer. Παρά την όποια βιβλιογραφία που μπορεί να έχει αποδεχθεί και να έχει ενστερνιστεί Ένας/Μία Κυριαρχικός/η, η αλληλεπίδραση των προσωπικοτήτων Τους με αυτή των υποτακτικών τους κάνει την σχέση τους τόσο μοναδική που η κάθε επιλογή Τους θα φαινόταν σωστά προσαρμοσμένη ανάμεσα Τ/τους.

Οι παράμετροι επικινδυνότητας που αναφέρθηκαν αν οι σχετιζόμενοι είναι ικανοί και έχουν τις προϋποθέσεις να τηρήσουν μια SSC σχέση μπορεί να περιοριστούν τόσο που να τείνουν στον αποκλεισμό τους. Δεδομένης φυσικά της παραδοχής πως μια D/s , M/s σχέση διαφέρει εντελώς από το αντίστοιχο του "one night stand" στον χώρο μας.

Οι "Κ" πρέπει να έχουν βαθιά γνώση των "υ" τους.
Αν δεν γνωρίζονται καλά δεν θα μπορεί να υπάρξει τιμωρία παρά μόνο ένα ρολ πλευ λόγω της έλλειψης της προβλεψιμότητας κάποιων συναισθημάτων.
Η ένταση των τεχνικών επιβολής πόνου, αν περιέχονται στην διαδικασία, θα πρέπει να είναι μικρής έως μεσαίας έντασης επειδή δεν είναι γνωστά βιωματικά τα πραγματικά όρια.

Οι περισσότεροι ξέρουμε πώς η τιμωρία είναι κάτι πολύ δυσάρεστο και για το Κυριαρχικό και για το υποτακτικό άτομο μίας σχέσης. Έχει πολύ συγκεκριμένη λειτουργία. Υποδεικνύει την ακρίβεια της απαίτησης του Κυριαρχικού ατόμου σε συγκεκριμένο πράγμα που θα πρέπει να υπακούσει και να τηρεί το υποτακτικό. Η δέσμευση σε αυτήν την απαίτηση χρειάζεται να είναι σαφής και στα δύο μέρη και να τηρείται από τα δύο μέρη. Διαφορετικά θα δημιουργηθεί σύγχυση .

Το κόστος της τιμωρίας χρεώνεται και Σ/στους δύο , με την έννοια πώς αν αποφασιστεί να επιβληθεί θα έχουν και τα δύο μέρη "βαριά δουλειά", αμοιβαία δυσάρεστη.

Αν η σχέση έχει προοπτική μακροημέρευσης και εμβάθυνσης τότε, θα συμφωνήσω με τον @Alpha Wolf, αυτό που θα αποφασίσει να επιβάλει σαν τιμωρία το Κυριαρχικό άτομο, είναι αναγκαίο να το ολοκληρώσει. Πρέπει γι αυτό να έχει σκεφτεί πολύ καλά πριν αποφασίσει να επιβάλει μια τιμωρία ποιά θα είναι αυτή και αν έχει γίνει κατανοητός ο λόγος πού επιβάλει την τιμωρία αυτή.
Αυτή θα πρέπει να είναι μόνη περίπτωση που θα ακυρώσει μία τιμωρία.
Δηλαδή η παράλειψη ή η πλημμελής εξήγηση ή μη εξακρίβωση της κατανόησης της απαίτησης Του/Της.

Από την πλευρά μου θέλω να καταθέσω πως είναι πολύ ερεθιστικό και ελκτικό ένα πλαίσιο συγκεκριμένων κανόνων, τελετουργικών και πειθαρχήσεων καθώς και η γνώση των αποφευκτέων τιμωριών ώστε να παραδοθώ για να δαμαστώ με όλη τη λαχτάρα μου να ικανοποιήσω επάξια Εκείνον ή Εκείνη ή το Ζευγάρι που θα με επιλέξει για να υπηρετώ.

 

Εαν το Κ δεν αντιληφθεί το σημείο που η επιλογή του, περνά τα όρια της διορθωτικού τύπου εμπειρίας και βιώνεται από το υ ως τραυματική εμπειρία με συνέπειες πολύ πιο πέρα από το ζόρισμα, τότε το "σπάσιμο" ενδέχεται να σηματοδοτεί από τον επαναπροσδιορισμό μέχρι το τέλος της σχέσης.
Καθώς η τιμωρία -χωρίς εισαγωγικά- δεν έχει safeword ώστε να σταματά μόλις δυσαρεστήσει, πέρα από την προσαρμογή του υ, στα ζητούμενα του Κ τεστάρει και την επικοινωνία ανάμεσα στα πιο ουσιώδη και ζόρικα.

 

Δεν ξέρω γιατί με έκανες τάγκ αλλά ναι συμφωνώ γενικά.

 

Expanding σε αυτά που έγραψες, quote ήταν όχι mention!

 

Τσου. Υπεκφυγη νοείται στο δυνατό ,όχι στο αδύνατο.

Με την άδεια σου λοιπόν, ας συνεχίσω τον συλλογισμό μου
Παίρνω ένα τηγάνι να καβουρντισω μυγδαλα, που αν είχανε φωνή τα καημένα θα γκρινιαζανε, δεν είναι στη φύση τους να υφίστανται καβουρντισμα, αλλά αυτό ήταν απόντα για αλλού, ας επανέλθουμε.
Άμα δεν προσέξω , αν αφαιρεθω , μπορεί εύκολα αντί να έχω επιθυμητά καβουρντισμένα μυγδαλα να ξεμεινω με ανεπανόρθωτα καμμένα μυγδαλα , με αποτέλεσμα να μη βγαίνει το πιάτο που είχα σχεδιάσει ο μάστερ ... σεφ . *

Αν κάνω τη δουλειά σωστά, θα έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα, καβουρντισμένα μυγδαλα. Απέφυγα τα ανεπιθύμητο και ταυτόχρονα ανεπανόρθωτο γεγονός, , τα μη αναστρέψιμα καμμένα μυγδαλα.
Και δεν μπορώ να διακρίνω καμία υπεκφυγη, καμία αποποίηση ευθύνης στις ενεργειες μου.
Εσύ;

* Ναι ρε σεις, είδα μάστερ σεφ που είχε και ντέρμπι ,Σταυρης - Μπέλλος αποψε, τρέχει τίποτα;

 

Δεν υπεκφευγουμε εμείς, και τολμώ να μιλήσω και εκ μέρους του @tithon , θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας!