Τι θα κάνατε άν..

Εγώ, τι;

 

Και σε ποιον κυριαρχούν αφού δεν έχουν τρίτους; (όπως λες)
Αν κάνουν «αλλαξοκωλιές» (εναλλαγές), είναι η επιτομή του switching.
Οπότε κυριαρχικούς δεν τους λες.

 

Σε κανέναν εξ όσων γνωρίζω. Επέλεξαν ο ένας τον άλλον.

 

Κυριαρχικός που δεν θέλει να κυριαρχεί είναι "πρώην", "κάποτε" , "εκείνο τον καιρό", "τα παλιά τα χρόνια".
Κυριαρχικός θέλει να κυριαρχεί, αλλιώς είναι μόνο "κατ' όνομα".
Σαν καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ένα πράμα.

 

Η προσωπική μου εμπειρία μου λέει ότι το σενάριο που περιγράφεται στο εισαγωγικό ποστ είναι στα όρια του φανταστικού...

Ωστόσο, μια τάση (κυριαρχικός - υπογράμμιση: όχι Κυρίαρχος) που δεν εκδηλώνεται, δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει, δεν σημαίνει ότι κλειδώθηκε δια παντός στο χρονοντούλαπο. Δεν εκδηλώνουμε πάντοτε και ανά πάσα ώρα και στιγμή όλες μας τις τάσεις. Είτε συνειδητά (προτιμότερο), είτε όχι, κάποιες παραμένουν χωρίς εκδήλωση/έκφραση για λίγο ή περισσότερο καιρό.
Όπως λ.χ. ένας άνθρωπος που είναι λιχούδης, δεν σταματά να είναι επειδή αποφάσισε να κάνει δίαιτα. Παραμένει λιχούδης, ωστόσο, για ένα διάστημα τουλάχιστον, έβαλε σε προτεραιότητα την απόφαση του να κάνει δίαιτα, τη σιλουέτα του, την υγεία του κ.ο.κ.

Μπορώ να αντιληφθώ ότι κάποιος μπορεί αντίστοιχα να βάλει σε προτεραιότητα την δημιουργία σχέσης με τον συγκεκριμένο άλλο, έναντι της τάσης του.

Για μένα, δύο βασικά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα και είναι καίρια. Προσεγγιστηκαν κάπως αλλά δεν νομίζω ότι τέθηκαν ανοιχτά.
Βασικά μια σημείωση κι ένα ερώτημα.
Σημείωση: Γιατί αναφερόμαστε στο θέμα σαν να μιλάμε για μια 'περιεργη' Κ/υ σχέση; Δεν είναι σε καμία περίπτωση.
Ερώτημα: Τι είναι αυτό που μπορεί να δημιουργήσει έλξη και ενδιαφέρον ώστε να μιλάμε για δημιουργία σχέσης ή και Έρωτα; Ο Έρωτας γεννάται από το διαφορετικό...
Γιατί, βέβαια, αν μιλάμε για απλώς σεξουαλική επαφή, τότε δεν βλέπω κάτι ιδιαίτερο και αξιοσημείωτο, ένα κρεβάτι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο...  

 

Σαφώς και καταλαβαίνω περί τίνος πρόκειται.
Βάζω τα αναφερθέντα στοιχεία.
Δύο κυριαρχικά άτομα,
Συνάπτουν σχέση μεταξύ τους
Δεν έχουν καμία σχέση με τρίτο
Εκδηλώνουνε αυτό που επιθυμούν μόνο εντός του ζεύγους.
Αυτό κρατάει 15 χρόνια.

Είναι καταπιεσμένη κυριαρχικότητα αυτό ή δεν είναι;
Αν αποποιηθείς την κυριαρχικότητα σου τι κυριαρχικός είσαι για 15 χρόνια.
Δεν λέω ότι κάνουν κάτι κακό οι άνθρωποι, απλά θεωρώ ότι δύο κυριαρχικοί μαζί χωριό δεν κάνουν σαν κυριαρχικοί.
Κυριαρχία χωρίς κυριαρχία είναι εν δυνάμει κυριαρχία. Σε αυτήν την περίπτωση είναι εν υπνώσει.

 

Δε νομίζω να μπορώ να νιώσω οποιουδήποτε είδους έλξη για ένα άτομο, αν αυτό δεν κουμπώνει σε κάποια επιθυμία ή στόχο που έχω στη ζωή μου τη δεδομένη περίοδο.

Δύο πράγματα, όμως.

Πρώτον, οι επιθυμίες και οι στόχοι δεν είναι μονοθεματικοί.
Για παράδειγμα, αν υπήρχε ο στόχος της αναζήτησης συντρόφου για να μοιραστώ τη ζωή μου, θα με προσέλκυαν στο άλλο άτομο στοιχεία που θα θεωρούσα συνειδητά ή υποσυνείδητα κατάλληλα για το σύντροφό μου. Αν με ενδιέφερε να δημιουργήσω μία ασύμμετρη σχέση με έναν υποτακτικό άντρα, θα με προσέλκυαν τα στοιχεία που θα με παρέπεμπαν σε αυτή τη σχέση. Αν είχα διάθεση να παίξω με μία bottom γυναίκα, θα με τραβούσαν όσα θα με έκαναν να τη φανταστώ στη θέση αυτή. Αν τέλος, είχα στο μυαλό μου να συμπεριληφθεί στα παιχνίδια μου με όσους προανέφερα ένας ή μία Κ, τότε θα με προσέλκυαν στοιχεία που θα τον/την καθιστούσαν ως υποψήφιο/α για αυτό το ρόλο.

Δεύτερον, οι επιθυμίες ίσως να μην είναι πάντα συνειδητοποιημένες ή οι στόχοι να μην έχουν μπει σωστά. Αν ίσχυε αυτό, τότε η έλξη θα με προβλημάτιζε και με βάση αυτήν, θα πήγαινα για πιθανή αναθεώρηση.

Αλλά να με παρέσερνε το ρεύμα σε κάτι που δεν υπάρχει καθόλου μέσα μου, μόνο λόγω εμφάνισης ή αξιόλογης προσωπικότητας, νομίζω πως αποκλείεται.

 

Σίγουρα, είναι πολύ πιθανό. Εξαρτάται κάθε φορά από την περίπτωση και τις επιλογές και των δύο.

 

Όπως γράφω και παραπάνω, αυτές οι καταστάσεις είναι καταδικασμένες.
Δυο υποτακτικοί μαζοχιστές που δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν και να πνίξουν τον κεραυνοβόλο πόθο, θα μαζοχίζονταν κάνοντας παρέα με τον ανεκπλήρωτο νταλκά που θα περνά κι αυτός τα ίδια, εξαιτίας του βασανιστικού αδιέξοδου πόθου, που όμως δεν οδηγεί πουθενά.

Οπότε, το μόνο μέσο εκτόνωσης παραμένει η επιδρομή στον μπουφέ.
Κι εδώ είναι το επικίνδυνο που φέρνει το ταμείο στο τέλος. Διότι, εαν ξεσπάσει κάποιος τον αδιέξοδο νταλκά του στο φαγητό μια φορά, το πολύ να βαρυστομαχιάσει, αν όμως το αδιέξοδο στοιχειώσει και οι επιδρομές γίνουν τακτικές, στο ταμείο στο τέλος θα υπάρχει αισθητή επι-βάρυνση.

..

Τιμώ τις επιλογές μου με το να αποφεύγω να σχετίζομαι με αδιέξοδους πόθους. Δεν μπορώ πάντα να τιθασεύσω την έλξη, μπορώ όμως να ελέγξω τον τρόπο που θα αντιδράσω. Γι αυτό και οι επιδρομές σε "μπουφέδες" και λοιπά υποκατάστατα, είναι επίσης στα απαγορευμένα.

 

Και μπράβο σου, υπάρχουν άλλοι που έχουν άλλη οπτική, που μπορούν να ελέγξουν πως θα αντιδράσουν, που μπορούν να επιλέξουν και να κρατήσουν την επιλογή τους χωρίς να νιώσουν την ανάγκη να κάνουν επιδρομή σε μπουφέδες.

It's always cost vs benefit.