Μικρή

Τα είχαμε πει όλα από την προηγούμενη μέρα...

Έπρεπε από την ώρα που θα ξυπνήσεις να μην ουρήσεις.
Ήξερες οτι έπρεπε να είσαι στο ξενοδοχείο δύο ωρες πριν.
Να κάνεις μπάνιο στο ξενοδοχείο.
Να ξυριστεις εκεί. Όχι ότι θα άλλαζε κάτι αν είχες ξυριστει το προηγούμενο βράδυ. Με καύλωνε όμως η ιδέα να νιώθεις ότι ετοιμάζεσαι για μένα λίγες στιγμές πριν με δεις.
Να μείνεις γυμνή. Όχι στα τέσσερα, όχι αυτή τη φορά. Ούτε στα γόνατα με την πλάτη στην πόρτα. Μόνο γυμνή. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Έχοντας στρίψει δύο τσιγάρα.

Είχα 20 μέρες να σε δω, τουλάχιστον. Ως συνήθως. Είχες 20 μέρες να χύσεις.
Είκοσι μέρες που έκανα τα πάντα για να σε καυλωνω. Ως συνήθως. Είκοσι μέρες που φρόντιζα μιλώντας σου στο τηλέφωνο να κάνω το μουνι σου να τρέχει. Είκοσι μέρες που μου φωναζες "σταμάτα". Και μετά με προκαλούσες να συνεχίσω.
Δεν το έκανα ποτέ για να πιεστείς. Δεν το έκανα ποτέ για τιμωρία. Το έκανα γιατί με καυλωνει.

Χτυπάει το τηλέφωνο. Είσαι εσύ.

-Καλημέρα. (Με ναζί και χαμόγελο)
-Καλημέρα μικρή.
-Να φέρω καφέ;
-Να φέρεις και καφέ. Και να φροντίσεις να είσαι στην ώρα σου, όπως σου είπα
- Δεν κάνω εγώ ότι μου λες; Δεν ειμαι το καλύτερο κοριτσάκι; (Πάλι με ναζί και χαμόγελο)

Πάντα έκανε ότι της έλεγα. Όταν ήμασταν μαζί. Και όταν ήταν καυλωμένη. Τις υπόλοιπες ώρες έκανε ότι της κατέβαινε. Παίζει να είναι και ο πιο αντιδραστικός άνθρωπος που γνώρισα. Και με εμένα. Και χωρίς εμένα. Και με το σύμπαν ολόκληρο. Το καλό ήταν ότι ήταν συχνά καυλωμενη.

Φτάνω στο ξενοδοχείο. Παρκάρω. Ανεβαίνω. Η πόρτα ελαφρώς ανοιχτή. Δεν είχε σημασία αυτή τη φορά. Δεν ήθελα να με περιμένεις στημένη. Από συνήθεια.

Είσαι ξαπλωμένη στο κρεββάτι. Όπως σου είπα. Με την τηλεόραση και το κινητό κλειστά. Δε θελω να ξέρεις τι ώρα είναι, σε πόση ώρα θα έρθω. Σε κοιτάω. Με κοιτάς. Μου χαμογελάς. Με ρωτας αν θέλω να σηκωθείς να μου βγάλεις τα παπούτσια. Σου χαμογελάω και δεν απαντώ. Βγάζω τα ρούχα μου, εκτός από το εσώρουχο. Ξαπλώνω δίπλα σου.

Αρχίζω να ρωτάω πως είσαι, τι κάνεις, δύο τρεις κουβέντες περί ανέμων και υδάτων. Μοιάζεις σοκαρισμένη. Έχεις τη εφράση "Τι γίνεται τώρα" τυπωμένη στα μάτια και σε όλο το πρόσωπο σου. Η φωνή μου όσο μπορώ γλυκιά και τρυφερή. Δεν σε έχω αγγίξει, παρα μονο ενα χάδι στο μάγουλο. Και ενα φιλι στο μετωπο. Πρέπει να ήσουν στα όρια εγκεφαλικού. Ή να νόμιζες πως ήμουν εγώ.

Αλλάζω ύφος ξαφνικά. Άναψε το τσιγάρο σου, σου λέω απότομα. Υπάκουσες αμέσως. Αγγίζω απαλά τα μπούτια σου. Τα χαϊδεύω απαλά. Φτάνω μέχρι το μουνι σου. Είσαι μούσκεμα.
Εσύ δεν είσαι γυναίκα, ο Αλιάκμονας είσαι, σκέφτομαι.

Συνεχίζω να σου μιλάω περί ανέμων και υδάτων. Το χέρι μου περνάει από τα μπούτια σου και φτάνει μέχρι το μουνι σου ξανά και ξανά. Όσο πιο απαλά και αδιάφορα μπορώ. Σα να χαϊδεύω μια γάτα που είναι δίπλα μου βλέποντας τηλεόραση.

Το τσιγάρο τελειώνει. Άναψε και το άλλο, λέω πάλι απότομα, πάλι ξαφνικά. Το ανάβεις. Συνεχιζω τα αδιάφορα χάδια. Πριν το τελειώσεις θέλεις ήδη να γαμηθεις σαν τρελή. Κανείς υπομονή όσο μπορείς. Δεν αντέχεις.

-Μπορώ να το σβήσω;

Όπως σε χαϊδεύω σηκώνω την παλάμη μου απότομα και δίνω μια σφαλιάρα στο μουνι σου. Πονέσες. Και καυλωσες περισσότερο. Ξέρεις ότι αφού σου είπα να το καπνισεις, θα το καπνισεις. Καπνίζεις όσο πιο γρήγορα μπορείς. Το σβήνεις έχοντας αφήσει δύο τζούρες. Κάνω ότι δεν το είδα.

Σηκώνομαι. Ανοίγω το βαλιτσάκι. Βγάζω πρώτα ένα μικρό δονητακι και λευκοπλαστ που είχα πάρει από το φαρμακείο.

-Άνοιξε τα ποδια, αλλάζω ύφος.
Πιάνω το δονητακι και το βάζω πάνω στην κλειτορίδα σου. Κλείνω τα μουνοχειλα με τα χέρια μου πάνω από το δονητακι και τα κολλάω με το λευκοπλαστ.

-Ξάπλωσε στο κρεβάτι, με το κεφάλι σου προς τα κάγκελα. Το κάνεις. Ότι γίνεται από εδώ και πέρα γίνεται γρήγορα.

Δενω τα χέρια σου ανοιχτά στα κάγκελα. Ένα σε κάθε κάγκελο. Ο καρπός σου ακουμπάει πάνω τους. Θέλω να είμαι σίγουρος ότι δεν θα έχεις την παραμικρή πεποίθηση ότι μπορείς να τα κουνησεις. Δενω τα πόδια σου με ταινία. Στου αστραγάλους, μεταξύ τους. Περνάω ένα χταπόδι από την ταινία και το δενω στα πίσω κάγκελα. Χαμηλά στα κάγκελα. Θέλω να είσαι σίγουρη ότι δεν μπορείς να κουνηθεις ούτε εκατοστό. Και είσαι.

Σου δενω τα μάτια και σε φιμωνω. Παίρνω το λάδι. Αρχίζω να σου απλώνω στην πλάτη, στα πόδια, στα κωλομερια. Τώρα δεν είναι υγρό μόνο το μουνι σου. Παίρνω το μαστίγιο. Της κακιάς ώρας. Αλλά το λάδι κάνει τη δουλειά του. Ήξερα γιατί το έβαλα. Λίγες στην πλάτη, λίγες παραπάνω στα μπούτια, πολλές στα κωλομερια. Συνεχίζω μέχρι να γίνουν κατακοκκινα. Ακούω τα βογγητά σου.

Σου ελευθερωνω το στόμα. Καλό το φίμωτρο αλλά εγώ θέλω να ακούω τις φωνές σου και τα βογγητά σου όταν σε γαμαω.

Βάζω λιπαντικό στην πουτσα μου. Μόνο. Ούτε δάχτυλο, ούτε σφηνα.
Μέχρι να με γνωρίσεις είχες δοκιμάσει μόνο δύο φορές από πίσω. Και αυτές μισές. Πονούσες, το ήξερα. Την πρώτη φορά που τελείωσα στον κωλο σου ξέρω πόση υπομονή έκανες να το αντέξεις. Το άντεξες όμως.
Και κάθε φορά πονούσες στην αρχή. Μισούσες αυτό τον πόνο. Πολύ. Όσο πολύ καυλωνες γνωρίζοντας ότι θα συνεχίσω.

Πιάνω το τηλεκοντρόλ από το δονητακι. Το βάζω στην πρώτη σκάλα γιατί φοβάμαι ότι θα χύσεις αμέσως. Ακούω μια κραυγή, σαν αυτές που κάνεις μια στιγμή πριν χύσεις.

Όχι, ρε γαμωτο, το παράκανα με το teasing ο μαλάκας, λέω στο εαυτό μου.

-Αν τολμήσεις να χύσεις, σήμερα θα γαμησω μόνο τον κωλο σου, της λέω.

Μπαίνω, όσο αργά χρειάζεται για να αντέξει.
Ανοίγω σιγά σιγά. Συνεχίζω όλο και ταχύτερα.
Φωνάζει, τσιρίζει, βογγαει.

Έχει να διαχειριστεί την ακινησία της, την πονεμένη κωλοτρυπιδα της, τις καυλες των 20 ημερών σε συνδυασμό με το teasing και το δονητακι αλλά και τη γεμάτη κύστη της.

Κάποια στιγμή ακούω μια κραυγή.

-Νικοοοο, θα χύσω, μηηηη
Συνέχισα μέχρι να χύσω. Κρατήθηκε. Τα κατάφερε. Της άξιζε η συνέχεια. Και με το παραπάνω...

 

<< Δεν το έκανα ποτέ για να πιεστείς. Δεν το έκανα ποτέ για τιμωρία. Το έκανα γιατί με καυλωνει >>

Η τιμωρία όχι;

 

Όσο αφορά τη στέρηση με καυλωνει για τον οποιοδήποτε λόγο.
Ο σωματικός πόνος δε με καυλωνει όταν χρησιμοποιείται σαν τιμωρία. Με καυλωνει να γνωρίζω πως νιώθει ότι της αξίζει. Ό,τι πονάει η ψυχή της, όχι το σώμα.

 

Ελπιζω να σε λενε Νικο...

 

Μου άνοιξες τα μάτια
Δεν το είχα σκεφτεί τότε
Α, την καριόλα