Σεξ μεταξύ αντρών στην αρχαία Ελλάδα: True or False?

Χαμηλο επιπεδο

 

Σας τιμά που το παραδέχεστε.

 

Και τα γουρουνάκια μας αρέσουν.   Όλα τα ζωάκια.

το παρακάτω άρθρο (στα αγγλικά δυστυχώς, στα ελληνικά, με μια επιπόλαιη αναζήτηση στο διαδίκτυο, δεν βρήκα κάτι αξιόλογο) έχει αρκετά σοβαρές πηγες.

https://www.ancient-origins.net/history-ancient-traditions/greek-women-0013292

Υ.Γ. Η θέση της γυναίκας στην αρχαία Αθήνα, δεν ήταν επιλογή της  

 

Στο ίδιο άρθρο (μέσα στο άρθρο) υπάρχουν παραπομπές για το θέμα της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα, όπου απορρίπτουν πλήρως την αποδοχή της.
https://www.ancient-origins.net/history/homosexuality-ancient-greece-0011232

 

Τυπικό δείγμα πρωθύστερης ερμηνευτικής προσέγγισης της Ιστορίας.
Φοριέται πολύ σήμερις -φοριόταν περισσότερο λίγο πιο πριν- τώρα τελευταία συνηθίζεται ακόμα και από ιστορικούς παγκόσμιας κλάσης και βεληνεκούς, συχνότατα και κατά κόρον αντιπαραβάλλεται με την θέση της γυναίκας στην αρχαία Σπάρτη.
Το αστείο είναι πως οι ίδιοι αυτοί ιστορικοί, από κάποιους δικούς μας έως κάποιους πολύ δγιάσημους διεθνώς, έχουν δώσει απάντηση οι ίδιοι στα ερωτήματα που οι ίδιοι θέτουν.
Γεγονός που εξηγεί την ισοκατανομή των γνωστικών προκαταλήψεων, από εξ αντικειμένου ηλιθίους -διάβαζε "άι κιού ραδικιού- έως ιδιοφυείς, θέτε να το πείτε και χοντρομαλακία, το ίδιο κάνει.

Η αρκετά, έως βαρύτατα, ελλειπτική προσέγγισή μου στο θέμα -ένεκα που βαριέμαι με κάτι τέτχοια- είναι πως η καργιόλα η γλώσσα, εκτός από π'τάνα είναι και μαρτυριάρα...
Εξηγούμαι:
Στην γλώσσα την ελληνικιά, λοιπόν, υπάρχει η λέξη άνθρωπος, καπάκι στα ανήρ/γυνή, απ' τον καιρό που -σωστά μαντέψατε- υπήρχαν τα ρηχά πιάτα.
Η λέξη ανήρ χρησιμοποιούνταν σε ακόμα αρχαιότερες εποχές -π.ρ.χ, πριν τα ρηχά πιάτα, δηλαδής- όπως σήμερα στις περισσότερες γλώσσες, όπου man/homme κλπ, εννοούν τον άνθρωπο, και που ακόμα και σήμερις, το εκφράζουν στην καλύτερη περίπτωση περιφραστικά, πχ. human being, για να εκφραστεή η οντότητα και όχι η εικόνα (πχ, σκέτο human, πα να πει ανθρώπινο).

Και για να το κάνω ακόμα πιο ζόρικο το πράμα, είναι ακριβώς το ίδιο πράμα, που όταν γαμιούνται στη δουλειά τα δυτικόπουλα, για ν' ανεβάσουν καμιά αρχαία τραγωδία, ναι μεν κάνουν ό,τι ξέρουν και δεν ξέρουν για την αρτιότητα της παράστασης σε κάθε επίπεδο -και καλά κάνουν- μόνο που σε κάθε περίπτωση ο "χορός" είναι ξεκούδουνος, δεν ξένε τι ρόλο βαράει και κάνει "κρα" από χιλιόμετρα, στην καλύτερη περίπτωση νομίζουν πως "πετάει καμιά πάσα, στους πρωταγωνιστές του δράματος, για να πούνε τις ατάκες τους...

Ναφ σεντ...

 

το αυτοεπιβεβαιούμενο πρωθύστερο, γνωστό και ως κυκλική αναφορά, ή ως ιδεολόγημα, είναι ανακουφιστικό και ενθαρρυντικό. το κατανοώ ως αυτόν τον βαθμό.  

όλα τα τρώμε, χωρίς διακρίσεις.  

 

 Είναι εντυπωσιακό το ρεζιστανς που έχουν οι κοντριμπιουρες στο αν τον έπαιρναν η όχι οι αρχαίοι ημων πρόγονοι.

@espimain μέσα στο κείμενο που αναφέρει για το θέμα σεξ μεταξύ αντρών, το γράφει ξεκάθαρα. Και ότι υπήρξε (προφανώς, κι αυτοί άνθρωποι κι εμείς άνθρωποι) και ότι υπήρξε και αγάπη μεταξύ ανδρών, ανώτερη από αυτή μεταξύ άνδρα και γυναίκας (κατά τον Πλατωνα). Μην μεταφράσω όλο το κείμενο, εξάλλου δεν το θεωρώ και ΤΟ έργο που στοιχειοθετεί τα παραπάνω. Καλή ανάλυση, καλές πηγές, αλλά οκ σίγουρα θα υπάρχουν και καλύτερα.

@cadpmpc είπαμε έχουμε την αποψαρα μας, στα τωρινά μυαλά με τις τωρινές κατανομές στις τωρινές συνθήκες με τις συγκεκριμένες πηγές. Να είχαμε αλλά μυαλά, σε άλλη εποχή, να λέγαμε άλλα. Αν είναι μια φορά δύσκολη η ελληνική γλώσσα, τα δικά σου κείμενα τα διαβάζω τρεις φορές, γιατί πάντα αγχώνομαι μην μου ξεφύγει κανένα υποσημαινομενο.  

@tithon

Αυτά είπε κι ο Κινεζος στην Γουχαν έξι μήνες πριν, μπροστά στον παγκολινο και να που φτάσαμε.

  

 

Θα χαρείτε, ενδεχομένως, να μάθετε, πως ούτε ο Χαράρι το κατανοεί, δηλαδή δηλώνει, ρητά, αδυναμία ερμηνείας του φαινομένου. Αναγνωρίζει πάντως ότι υπήρξε το φαινόμενο βαθύτατης καταπίεσης, σε βαθμό σκλαβοποίησης, των γυναικών στην κλασική αρχαιότητα και πολύ μετά, όπως και του μισογυνισμού στα κείμενα - θεμέλια του δυτικού πολιτισμού.

 

είναι ανακουφιστική και ενθαρρυντική η αυτοεπιβεβαίωση οποιουδήποτε "χρήσιμου" στερεότυπου. είτε αφορά στη συσχέτιση του ανήθικου καταναλωτή παγκολίνου με τον νέο κορωνοϊό, είτε αφορά στην αξία ή την απαξία του να τον παίρνεις συσχετισμένα με το τι έκαναν οι αρχαίοι πρόγονοι, είτε αφορά στην αδικημένη(!) "θέση της γυναίκας" στην θήβα των επτά(!). η αναζήτηση επιβεβαίωσης (πρωθύστερα) δεν έχει καμμιά σχέση με το πώς τον έπαιρναν στην αθήνα, αν έδιναν κώλο ή μπουτάκια, αν τον έπαιρναν πολλοί ή λίγοι, αν έδερνε η ξανθίππη τον σωκράτη, ή και η φαιναρέτη, αν "ερωτεύονταν" έτσι ή αλλιώς, αν δέρνονταν έτσι ή αλλιώς.
πιθανή αναζήτηση του πώς τον έπαιρναν στην αθήνα, και πιθανή αναζήτηση ανακούφισης και ενθάρρυνσης από το πώς τον έπαιρναν στην αθήνα, είναι δυό εντελώς διαφορετικές δουλειές μεταξύ τους. το ωραίο άρθρο, γιά παράδειγμα, κάνει την δεύτερη απ τις δύο δουλειές. και το νήμα, φοβάμαι, την δεύτερη κάνει.

 

τα μισά κατανοεί πως δεν τα κατανοεί, και τα άλλα μισά δεν κατανοεί πως δεν τα κατανοεί; εννοείτε;

 

@Brt Αυτό που προσπαθεί να πουν @tithon και @cadpmpc είναι ότι η θέση της γυναίκας ή αν τα αγοράκια πηδιόσαντο μεταξύ τους είναι ένα πράγμα. Το πώς το έβλεπαν οι ίδιοι είναι δεύτερο πράγμα. Το πώς το βλέπουμε εμείς τρίτο πράγμα. Το πώς νομίζουμε εμείς ότι το έβλεπαν αυτοί είναι τέταρτο πράγμα.

Κοντολογίς: Η κατωτερότητα της γυναίκας στην εν λόγω εποχή είναι αξιολόγηση σύμφωνα με τις δικές μας αξίες και ιδέες περί ισότητας, ανωτερότητας και κατωτερότητας.

Το πώς βλέπανε τις αλλαξοκωλιές οι ίδιοι είναι ένα πράγμα και το πώς νομίζουμε εμείς ότι το έβλεπαν είναι ένα δεύτερο που έχει ως βάση διάφορα σωσμένα κείμενα τα οποία μπορεί να αντικατοπτρίζουν τις θέσεις των συγγραφέων τους αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είχαν γενική αποδοχή.

Αυτά.

 

Ο αξιακός μηδενισμός δεν είχε ακόμα εφευρεθεί και όλα αξιολογικά τα κάνανε τότε! Γνώριζαν γενικώς ότι τις γυναίκες τις είχαν ένα με το πάτωμα - άλλωστε δεν ήταν μακρινοί οι αιώνες που είχαν κοπιάσει και κινδυνέψει για να το κατορθώσουν αυτό, βλ. ετυμολογία του ονόματος Κλυταιμνήστρα, ποια ήταν πριν την σύρουν για σύζυγο του Αγαμέμνονα και πώς την έσυραν, ομηρικούς χρόνους, Αισχύλο (Ορέστεια, Άρειος Πάγος), Ευρυπίδη (Μήδεια, Τρωάδες, Ελένη). Προφανώς δεν αναγνώριζαν το γιατί.

Και μια ατάκα (του 2006) από το φόρουμ

Αν και την έκπληξη ακολούθησε η απάθεια της πολιτικής ορθότητας, η αξιολόγηση παραμένει ταμπού, όπως φαίνεται.