Τι δουλειά έχει αυτή η ιστορία εδώ;

Η αλήθεια είναι ότι μια χαρά περάσαμε. Αξιόλογη ανταλλαγή σωματικών υγρών μεταξύ ενηλίκων. Έγινε, τελείωσε, γύρισα εγώ στο γυναικάκι μου και αυτή στον αντρούλη της και όλα καλά.

Σχεδόν. Αν δεν είχα ανοίξει και το βρομόστομα μου…

Δεν άργησε να χτυπήσει το τηλέφωνο. Γεια, τι κάνεις, κτλ., κτλ… Και μετά ερωτήσεις. Ερωτήσεις . Ερωτήσεις. Ήθελε να μάθει τα πάντα. Σε φιλολογικό επίπεδο βεβαίως, βεβαίως. Δεν είναι αυτά για αυτήν. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή το είδα σαν ευκαιρία. Μου αρέσει να γκρεμίζω τοίχους. Μπετατζής έπρεπε να γίνω.

Και μετά κι άλλο τηλεφώνημα. Κι άλλο… Κι άλλο. Σταματημό δεν είχε. Από το δεύτερο τηλεφώνημα κατάλαβα ότι δεν θέλω να ασχοληθώ. Καθόλου όμως. Καμία επικοινωνία. Καμιά πνευματική επαφή. Ένιωθα ότι γυρίζουμε ταινία. Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος. Απαντούσα όσο πιο βαριεστημένα μπορούσα. Για να μην ξαναπάρει. Δεν ρωτούσα ποτέ, τίποτα. Αυτή εκεί! Ξανά. Τι δεν καταλαβαίνει; `

Ε, λοιπόν, μετά την ερώτηση 1372 αν θυμάμαι καλά, αποφάσισε ότι καλό είναι να μου εκθέσει αυτό που κατάλαβε. Όταν θέλουνε πούτσα είμαστε καλά κοριτσάκια. Όταν θέλουμε σφαλιάρα απλά λέμε όχι. Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί.

Δε φταίει αυτή. Εγώ φταίω. Ήξερα ότι δε θέλω να ασχοληθώ. Ήξερα ότι δεν πρόκειται να καταφέρω να εξηγήσω κάτι, όταν δεν θέλω και δεν με ενδιαφέρει να το κάνω. Πόσο μάλλον στον Αϊνστάιν που είχα στην άλλη άκρη της γραμμής. Α, ρε μάνα, γιατί με έκανες ευγενικό παιδί;

Και μετά ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα. Να δοκιμάσουμε. Νικολάκη τελικά εσύ είσαι ο ηλίθιος αγόρι μου. Δεν έβλεπες ότι ερχόταν;

Πριν δείξω ενδιαφέρον αρχίζει να μου αραδιάζει κόκκινες γραμμές. Χωρίς να ρωτήσω. Κόκκινο, κόκκινο, κόκκινο. Κόκκινο παντού. Κόκκινο παντού! Όχι αυτό, όχι αυτό, όχι το άλλο.

Έχω αρχίσει να γελάω. Δε μπορώ να σταματήσω. Προσπαθώ. Δε μπορώ! Κάνω ότι μπορώ για να μη το καταλάβει. Κι όμως, δε μπορεί να μην με ακούει. Μάλλον είναι απασχολημένη να εξηγεί τι δεν κάνει. Πες μου καλύτερα τι κάνεις ρε κορίτσι μου να τελειώνουμε.

Περιμένω να τελειώσει. Ακούω χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία. Σκέφτομαι. Μαλάκα μου, αυτή αν τη γαμήσεις με δεμένα χέρια είναι ικανή να σου κάνει μήνυση για βιασμό. Για κάποιο λόγο βρήκα αστεία τη σκέψη. Συνεχίζω να γελάω. Κάποια στιγμή αυτή την ιστορία πρέπει να τη γράψω. Όλο και κάποιο site θα υπάρχει με αστείες ιστορίες.

Συνεχίζει. Φτάνει στο «δεν αγγίζομαι ποτέ και για κανένα λόγο». Ώπα, ώπα! Τι είπες μόλις τώρα; Ποτέ; Ούτε μόνη; Ούτε μπροστά σε άλλον; Ούτε αν σε παίρνουν από τον κώλο; Ποτέ; Ποτέ! Επιτέλους, να και κάτι ενδιαφέρον.

Θυμήθηκα το άραγμα μετά το σεξ. Της άρεσε που της γέμισα τον κώλο σφαλιάρες. Στην αρχή νόμισα ότι με δουλεύει. Ίσα που είχε πάρει χρώμα, τίποτα το ιδιαίτερο. Ρε λες να γούσταρε εκατό βουρδουλιές και μου λέει με τον τρόπο της ότι ήμουν φλούφλης; Μπα, δεν είχαμε κάνει καμία τέτοια κουβέντα. Το εννοεί! Το βλέπω στα μάτια της ότι το εννοεί! Την είχαν ρωτήσει μέχρι τώρα δυο τρεις να της χώσουν μια σφαλιάρα στον κώλο και είχε πει ναι. ΜΙΑ σφαλιάρα, κατόπιν αίτησης. Της είχε φανεί αδιάφορο. Τι λες τώρα! Αδιάφορο; Κρίμα την αίτηση και τον αριθμό πρωτοκόλλου.

Εδώ το είχα να της πω ότι είναι μια από τις ελάχιστες γυναίκες στον κόσμο που είχε την τύχη να γνωρίσει την τεχνική του πυγοραπίσματος. Μια τεχνική που μπορείς να τη μάθεις μόνο σε μυστικά μοναστήρια στο Θιβέτ που υπάρχουν μόνο μεταξύ αυτής και μιας άλλης διάστασης. Κρατήθηκα. Τα μυστικά της ανθρωπότητας είναι μόνο για λίγους και εκλεκτούς.

Την καύλωσε που της είχα σκίσει το κιλοτάκι στην αρχή. Την είχε ρωτήσει κάποιος, κάποτε, αν μπορεί να το κάνει. Είχε φοβηθεί να μην πληγωθεί το πουλάκι της. Επειδή ήταν στις καλές της του αντιπρότεινε να το κόψει με ψαλίδι. Με ψαλίδι! Κι αυτός το έκανε! Τουλάχιστον δεν πήγε χαμένη η αίτηση.

Εκεί ακριβώς ήταν που άνοιξα το βρομόστομα. Δεν άντεξα. Ήθελα να φωνάξω. Ρε κορίτσι μου γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Δε φώναξα ποτέ.

Τις είπα δυο πράγματα, απέξω απέξω. Δεν ξέρω γιατί με ενδιέφερε να το κάνω. Μάλλον φταίει ο μαλακισμένος μαζοχισμός, του να θέλω να καταλάβω τους ανθρώπους. Όλους. Και αν δεν αλληλοεπιδράσω μαζί τους δεν είναι το ίδιο εύκολο. Μόλις είχα δώσει κίνητρο για όλα τα τηλεφωνήματα που ακολούθησαν.

Η φωνή της διακόπτει τη σκέψη μου.

-Λοιπόν;
-Τι λοιπόν;
-Θα δοκιμάσουμε;
-Άκου, Μαρία, δε γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα.
-Τι πρέπει να κάνω;

Τι πρέπει να κάνει… Τίποτα από όσα έχει ήδη κάνει. Με μια εξαίρεση… μα να μην αγγίζεται ποτέ; Είμαι έτοιμος να της πω ότι δεν πρέπει να κάνει τίποτα γιατί δε θα γίνει ποτέ τίποτα. Δεν το κάνω. Μα, να μην αγγίζεται ποτέ;

-Να φροντίσεις να μην αγγίξει κανένας το μουνί σου.
-Δε μπορώ εγώ χωρίς σεξ.
-Τότε να κλείσεις το τηλέφωνο και να πας να κάνεις.
-Ωραία. Για ποσό καιρό;
-Μέχρι να είσαι έτοιμη.
-Και αν θέλει να με γαμήσει ο άντρας μου;
-Όχι από το μουνί. Θα στέλνεις μήνυμα και θα σου λέω τι θα κάνεις. Κάθε μέρα. Και όσες φορές χρειαστεί.
-Και πως θα ξέρω να σου πω αν είμαι έτοιμη;
-Θα σου πω εγώ. Όταν πιστέψω ότι είσαι έτοιμη θα βρεθούμε. Αν χύσεις θα το καταλάβω. Δεύτερη ευκαιρία δεν έχει.

Τελικά την έχω αδικήσει. Ταιριάζουμε. Είμαι και εγώ όσο ηλίθιος χρειάζεται για να είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει. Χωρίς να μου πει ψέματα. Σύνελθε αγόρι μου, μου λέω. Σε μια εβδομάδα θα έχει γαμηθεί, μη χάνεις το χρόνο σου. Κι όμως, δε μπορώ να με πείσω με τίποτα. Ρε, λες;

Συνεχίζεται…

 

Άμεση γραφή  

 

Για να δούμε.

 

Αφήνω τις σκέψεις στην άκρη... έχω δουλειά. Ούτε κατάλαβα πως πέρασαν δύο ώρες. Μήνυμα στο κινητό.

- Τι κάνω τώρα;

Έλεος, έλεος, Ε Λ Ε Ο Σ! Δύο ώρες πέρασαν. Χρειάζεται καθοδήγηση για να μη γαμηθεί μετά από δύο ώρες; Αγόρι μου είσαι σίγουρος ότι θέλεις να το υποφέρεις αυτό; Την παλεύεις; Χαρά στο κουράγιο σου...

-Θέλω μια λίστα με πράγματά που δεν θέλεις να κάνω όταν βρεθούμε. Η λίστα αυτή δεν θα πρέπει να έχει πάνω από 100 λέξεις. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις και τις 100 για να μου περιγράψεις ένα πράγμα που δε θέλεις να κάνω ή να αναφέρεις 100 διαφορετικά πράγματα.
Πρόσεχε όμως, ότι δε γράφεις στη λίστα μπορεί να γίνει
- Ναι, αλλά αν δε θέλω; Δεν πρέπει να σου πω μια λέξη;
- Τι εννοείς;
-Αυτή τη λέξη που λένε και σταματάς.

Μου θες και safeword τρομάρα σου. Που μέσα στις εκατό λέξεις θα μου γράψεις και ότι δεν μπορώ να σου τραβήξω τα μαλλιά για να μη χαλάσει το χτένισμα.

-Όχι. Είπαμε να δοκιμάσουμε. Αυτή η λέξη δεν είναι για τις δοκιμές
- Ναι, αλλά φοβάμαι
-Να μη φοβάσαι καθόλου. Αν έχεις πρόβλημα με το οτιδήποτε θα μου πεις απλά να σταματήσουμε και θα φύγεις.
-Να φύγω; Δε θα κάνουμε σεξ μετά;
-Όχι. Αν διακοπεί η δοκιμή δε γίνεται.
-Γιατί;
-Κανόνες. Για να το λένε κάτι θα ξέρουν.
-Ωραία. Τι να γράψω στη λίστα;
-Αυτή είναι δικό σου θέμα. Δεν ξέρω τι θα ήθελες να δοκιμάσεις και σε ποιο βαθμό.
Μπορεί να θέλεις βελόνες, ξυράφια, μαχαίρια, μαστίγια, κερί, ένα από τα γυναικολογικά εργαλεία ή ακόμα και τη γάτα με τις εννιά ουρές.

Κενό. Δεν έρχεται άλλο μήνυμα. Ίσως λιποθύμησε. Ίσως της έπεσε το κινητό και ακόμα τρέχει. Ώπα, να τη..

- Τι είναι η γάτα με τις εννιά ουρές;
-Ένα μαστίγιο με εννιά διαφορετικές άκρες που στην κάθε άκρη έχει ένα πολύ μικρό γάντζο. Ετσι ώστε σε κάθε επαφή με το σώμα να σου σκίζει το δέρμα.
-Όχι, δε θέλω τέτοια πράγματα
-Ότι δε θέλεις να το γράψεις. Θέλω να μου στείλεις τη λίστα σε μια εβδομάδα αφού πρώτα σκεφτείς καλά. Δε θέλω λάθη. Αν τη στείλεις και μετά δεν ξέρω αν επιτρέπεται να γίνουν αλλαγές. Θα διαβάσω και θα σου πω.

Η γάτα με τις εννιά ουρές. Α, ρε μάνα, όταν σου έλεγα ότι ακόμα και ο Μικρός Ήρωας που διάβαζα πιτσιρικάς, μπορεί να μου προσφέρει κάτι στη ζωή μου δεν ήθελες να το πιστέψεις.

Μετά από αυτό να δεις που θα γεμίσει τη λίστα με πράγματα που δε θα έκανα ποτέ. Βελόνες; Άκου βελόνες...
Αγόρι μου τι θα γίνει δεν ξέρω, αλλά ότι και να γίνει έχεις μια εβδομάδα απεξάρτηση από τη βλακεία. Όχι, μαλακίες λέω. Πάμε πάλι...
Αγόρι μου τι θα γίνει δε ξέρω, αλλά ότι και να γίνει έχεις μια εβδομάδα ελεύθερη για να χορτάσεις βλακεία στη δουλειά.

Η εβδομάδα περνάει. Δεν έχει στείλει ούτε ένα μήνυμα. Θα ήταν ένα ενδιαφέρον στοίχημα αν το κάνει για να ακολουθήσει τις εντολές κατά γράμμα ή αν απλά το ξέχασε και πετάει σαν πεταλουδίτσα από πουτσάκι σε πουτσάκι.

Το Μαράκι δεν είναι τυχαίο. Το τσιμπούκι που κάνει δεν υπάρχει. Μέχρι να μπεις στο στόμα της νομίζεις ότι ξέρεις. Μόλις μπεις, ξέρεις ότι δεν ήξερες τίποτα. Σίγουρα αυτή η γυναίκα έχει κάνει προπόνηση με την μισή Αττική. Η άλλη μισή δεν έχει πούτσα.

Σκάει μήνυμα.

-Έχω έτοιμη τη λίστα
- Να μου τη στείλεις. Πρόσεχε να είσαι σίγουρη όμως, είπαμε, αλλαγές δεν θα γίνουν.

Στέλνει τη λίστα με τα ψων... με τα όρια. Έπρεπε να την είχα κρατήσει αυτή τη λίστα. Έργο τέχνης. Ποιος να τη δει και να πιστέψει ότι η γυναίκα που την έγραψε έχει θέση προϊσταμένης τμήματος σε μεγάλη εταιρία.

Τέλος πάντων, επί της ουσίας... Την τρόμαξα αρκετά. Έχει αφιερώσει ένα μεγάλο κομμάτι της λίστας σε πράγματα που είτε δε με ενδιέφεραν ποτέ, είτε δεν με εξυπηρετούν σε αυτή τη συνάντηση. Για να μην ξεχάσω και τις 20 λέξεις που ξόδεψε για να μου πει ότι "Δε θα έχεις μαζί σου σε καμία περίπτωση τη γάτα με τις εννιά ουρές ούτε οτιδήποτε άλλο μοιάζει με αυτό ".
Μέχρι εδώ καλά πάμε. Για να δούμε.

-Νίκο, θέλω σεξ. Έχει περάσει μια εβδομάδα
- Να το ξεχάσεις. Δε γίνεται
-Ναι, αλλά ο άντρας μου;
- Τι ο άντρας σου;
- Θα θέλει και αυτός. Θα του λέω συνέχεια όχι;
- Του έχεις πει ήδη όχι;
- Δεν μου ζήτησε ακόμα
-Πόσες φορές το κάνετε συνήθως;
-Μία
-Α, χα! Ποιος επιστρέφει πρώτος σπίτι;
-Εγώ
-Σήμερα θα τον περιμένεις γυμνή και γονατισμένη κοιτώντας την πόρτα. Μόλις μπει, θα τον πάρεις στο στόμα μέχρι να χύσει.
- Κι εγώ;
-Τι εσύ ρε Μαρία; Εσύ αποχή μέχρι τη συνάντησή. Αν θέλεις, αλλιώς μη με παιδεύεις.

Πάντα με καύλωνε η ιδέα να δίνω οδηγίες σε μια γυναίκα με ποιο τρόπο θα γαμηθεί, τι ακριβώς θα κάνει. Έχω ζητήσει πράγματα στο παρελθόν αλλά ποτέ δεν ήταν κάτι παραπάνω από μια γενική τοποθέτηση του στυλ "σήμερα μόνο κώλο στον άντρα σου" ή "Σήμερα θα του ζητήσεις να σε χύσει στα μούτρα", χωρίς να δώσω οδηγίες για το σύνολο της πράξης. Και ποτέ κατ’ επανάληψη.
Κοίτα να δεις που αν το καταφέρουμε μέχρι το τέλος το Μαράκι θα μας προσφέρει εμπειρία ζωής. Το Μαράκι ρε φίλε!

Οι μέρες περνάνε. Έχω καυλώσει στην αρχή με την καθοδήγηση. Έχω διασκεδάσει στη συνέχεια. Έψαχνα να βρω πράγματα που δε συνήθιζε να του κάνει και γελούσα φέρνοντας στο μυαλό μια πιθανή αντίδραση του συζύγου της. Μέχρι και πίπα μέσα στην πισίνα την έβαλα να του κάνει. Περιττό να πω ότι κόντεψε να πνιγεί. Για το Μαράκι μιλάμε.

Μάλλον τελικά δε με καυλώνει η ιδέα όσο νόμιζα. Όχι, με καυλώνει όσο νόμιζα. Αλλά όχι με τη Μαρία. Ίσως με μια άλλη γυναίκα θα το γούσταρα. Με μια οποιαδήποτε άλλη γυναίκα θα το γούσταρα. Όχι με αυτή.

Έχει αρχίσει να παίρνει τηλέφωνο. Συνέχεια. Έχει εκνευρισμό, μεγάλο. Κοντεύει μήνας, για τα δεδομένα τα δικά της μπορεί να μοιάζει αιώνας. Είναι το σημάδι που θέλω για να ξέρω ότι έφτασε στα όρια της και ότι έλεγε αλήθεια για την αποχή. Αν δεν έβλεπα αυτόν τον εκνευρισμό δεν είχα λόγο να την πιστέψω. Θα έπρεπε να βρω τρόπο να την ξεφορτωθώ. Έφτασε η ώρα να βρεθούμε.

Μένει βόρεια προάστια... Η Μεταμόρφωση βολεύει μια χαρά. Παίρνω τηλέφωνο σε ξενοδοχείο με θεματικά δωμάτια. Θέλω αυτό το δωμάτιο. Αν είναι διαθέσιμο να το κρατήσετε και έρχομαι αμέσως να σας πληρώσω.

Όχι, όχι το bdsm δωμάτιο. Δε μου αρέσει. Εντάξει, έχει κάποιες κατασκευές που μπορείς να χρησιμοποιήσεις αλλά το αποφεύγω. Είναι σκοτεινό. Κι εγώ όταν τρώω θέλω φως. Έχω βρει δυο εναλλακτικές που τις προτιμώ. Σε μια από αυτές θα πάμε. Όχι για τη σιδεριά που έχει πάνω από το κρεβάτι. Αυτή ήταν χρήσιμη για άλλες φορές. Τώρα αυτό που θέλω είναι το παράθυρο. Το μεγάλο παράθυρο που αν τραβήξεις την κουρτίνα και το ανοίξεις έχεις την αίσθηση ότι σε κοιτάει όλη η Αθήνα. Ο θόρυβος από τον δρόμο που είναι δίπλα σου σε κάνει να νιώθεις ότι δεν υπάρχει δωμάτιο. Ότι είσαι εκτεθειμένος στην άκρη του δρόμου με τα μάτια όλης της πόλης επάνω σου.

Πηγαίνοντας κάνω μια στάση στο sex shop. Πάντα στο ίδιο. Μου αρέσει να μην αλλάζω μαγαζιά, όσο μπορώ. Παίρνω πάντα καφέ από το ίδιο καφέ. Φαγητό από το ίδια μαγαζιά. Τσιγάρα από το ίδιο περίπτερο. Νιώθεις καλύτερα αν σε ξέρουν. Μου αρέσει η ρουτίνα του καλημέρα Νίκο. Εδώ βέβαια δεν με έχουν ρωτήσει ποτέ πως με λένε.

Έχει καιρό που είχα έρθει πρώτη φορά. Ήθελα επειγόντως ένα μαστίγιο ιππασίας. Μου είχε δείξει ένα με στρασάκια. Αλήθεια τώρα; Τι σκατά μου δείχνεις; Είσαι μαλάκας αγόρι μου;

Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Δεν είναι η αρχή μιας συλλογής που για άλλη μια φορά θα μείνει ξεχασμένη στην αποθήκη μιας γυναίκας που μπορεί να μην ξαναδώ. Είναι για να ζήσει το bdsm όνειρο το Μαράκι. Θέλω μόνο χειροπέδες, όχι μεταλλικές. Και μια κουκούλα. Όχι αυτή, την άλλη, δε θέλω να βλέπει. Και ένα κολάρο. Κομπλέ! Μη με κοιτάς περίεργα. Sex shop έχεις, μάθε να είσαι διακριτικός. Σε συγχωρώ μόνο και μόνο γιατί για άλλη μια φορά με θυμήθηκες και μου τα άφησες μισή τιμή χωρίς να σου κάνω παζάρια.

Ήρθε η ώρα. Μπαίνω στο δωμάτιο. Τραβάω λίγο την κουρτίνα να δω έξω. Ω, ναι! Όλη η Αθήνα. Χτυπάει η πόρτα.

Μήπως να σταματήσω την περιγραφή εδώ; Ότι είχε να προσφέρει η ιστορία για αυτή τη γυναίκα το έχει προσφέρει. Μπα, όλο και κάποιος θα θέλει να μάθει τι έγινε στο δωμάτιο. Και εκτός αυτού το τέλος αυτής της ιστορίας είναι η αρχή μιας άλλης. Αυτή είναι η μέρα που γνώρισα τη Μαρία. Μια άλλη Μαρία. Γυναικά, όχι οικοδομικό υλικό.

Μπαίνει στο δωμάτιο. Αρχίζουμε τα παιχνίδια. Δε λέω, είναι καθηγήτρια σε αυτά. Ρε, μήπως να το χαρώ και να αφήσω στην άκρη το στόχο μου; Θα της δώσω μερικές σφαλιάρες στον κώλο, θα της φορέσω και τις χειροπέδες και θα της πω ότι μόλις κάναμε αυτό το, πως το λένε, bdsm.

Με τα πρώτα φιλιά στο λαιμό αρχίζει τα αχ, βαχ. Ίσως η τελευταία φορά που έμεινε αγάμητη για ένα μήνα να ήταν πριν 20 χρόνια. Άραγε, άγγιζε τον εαυτό της πριν 20 χρόνια;

Της τραβάω τα μαλλιά. Με προσοχή. Δεν έχω δυναμόμετρο μαζί μου για να υπολογίσω τα επιτρεπόμενα newton, joule, ή όπως αλλιώς τα λένε. Πως είναι δυνατόν μια γυναίκα που έχει γαμηθεί με το μισό σύμπαν να μην έχει κάνει ποτέ κάτι πιο kinky?

Της φοράω την κουκούλα. Και το κολλάρο και τις χειροπέδες. Μάλλον ανυπομονούσε, ο ένας μήνας αναμονή βοήθησε το μουνί της να είναι έτοιμο. Και το μυαλό της. ΤΟ ΠΟΙΟ; Να θυμηθώ να το σβήσω μετά αυτό.

Φροντίζω να καυλώσει όσο γίνεται περισσότερο. Κάνω τα πάντα εκτός από το να αγγίξω το μουνί της. Τη βάζω στα τέσσερα με τα χέρια δεμένα πίσω και της το βάζω στον κώλο. Λες να τελειώνει πρωκτικά; Την προηγουμένη φορά δε μου έδειξε κάτι τέτοιο. Ελπίζω να μη μου το χαλάσει τώρα.

Της δίνω και τις σφαλιάρες που δικαιούται ο κώλος της. Σήμερα, δυνατά. Μη μου πει μετά ότι δεν κατάλαβε διαφορά από την προηγουμένη φορά. BDSM έχει παραγγείλει η κοπέλα και το μαγαζί είναι σοβαρό. Θα σκάσει από καύλα…

-Το μουνί… Θέλω… το μουνί μου…
-Σήμερα θέλω μόνο εγώ
-Το μουνί μου…
-Δεν με ενδιαφέρει το μουνί σου, σκάσε

Συνεχίζω μέχρι να χύσω. Μια στιγμή, πριν τραβάω την κουκούλα και τη χύνω στα μούτρα. Δε τη λύνω. Σηκώνομαι και ανοίγω το παράθυρο. Η Αθήνα μπαίνει στο δωμάτιο και αυτή είναι στημένη με τον κώλο προς τα εκεί. Ένιωσε περίεργα. Δεν το είπε αλλά έβγαζε μάτια. Και καύλωσε περισσότερο. Δεν ήμουν σίγουρος ότι θα γίνει αυτό.

Κάθομαι στο κρεβάτι. Ανάβω τσιγάρο. Χα! Δεν καπνίζει αλλά δε σκέφτηκε να το βάλει στα όρια! Βάζω τα πόδια μου στο πρόσωπο της. ΜΕ το ένα χέρι κρατάω το τσιγάρο και με το άλλο αγγίζω το σώμα της. Της λύνω τα χέρια και την πατάω το κεφάλι κάτω με δύναμη για να είμαι σίγουρος ότι δεν θα σηκωθεί.

Το χέρι μου φτάνει μέχρι την κλειτορίδα της. Ένα ελάχιστο άγγιγμα και επανάληψη μετά από λίγο. Σιγά σιγά, όλο και πιο τακτικά. Δεν αντέχει άλλο. Προσπαθεί να πιάσει το χέρι μου και να το κρατήσει στο μουνί της. Δεν μπορεί, το τραβάω. Το κάνει με απότομες κινήσεις για να προλάβει. Το μόνο που καταφέρνει είναι να δώσει σφαλιάρα στο μουνί. Μετά από μερικές δικές της αποτυχημένες προσπάθειες κρατάω το χέρι της εκεί. Σφίγγω την παλάμη της και αυτή με τη σειρά της τον εαυτό της. Βάζω το δάχτυλο μου πάνω στο δικό της και με το δικό της παίζω την κλειτοριδα. Τραβάω το χέρι μου. Σταματάει, αλλά δεν παίρνει το δικό της.

-Πάρε το χέρι σου, φτάνει
-Όχι… θέλω…
-Θέλεις να δει όλη η Αθήνα να το παίζεις;

Βγάζει έναν αναστεναγμό. Αρχίζει να παίζει γρήγορα. Μάλλον γουστάρει να έχει κοινό. Χύνει μόνη της. Η μοναδική συμμέτοχη μου τα πόδια μου που δεν τα σήκωσα ποτέ. Βγάζει έναν αναστεναγμό ανακούφισης.

-Ξανά!
-Μα..
-Ξανά λέω!

Της δίνω μερικές σφαλιάρες στον κώλο. Συνεχίζει το έργο της. Συνεχίζω τις σφαλιάρες. Χύνει μόνη της για δεύτερη φορά.

Τελειώνει η ιστορία. Δεν ήταν και τόσο άσχημα τελικά. Φεύγω από το ξενοδοχείο. Μπαίνω στην εφαρμογή για να καλέσω ταξί. Δεν προλαβαίνω. Περνάει από μπροστά μου ένα. Σκόντα οκτάβια, φρεσκοβαμμένο. Σηκώνω το χέρι, Σταματάει. Μπαίνω. Με καλησπερίζει, χαμογελάει…

Τι πρόσωπο είναι αυτό θεέ μου, τι χαμόγελο…

 

Λοιπόν εσύ κάποιον μου θυμίζεις...ίδια ηλικία...ιστορίες που μοιάζουν...έτσι το σουλούπι παρόμοιο  ...αλλά δεν τον λένε Νίκο.  

 

Κρίμα για αυτόν να μην έχει ένα τόσο ωραίο όνομα.

Θα ήθελα, αν ειναι εφικτό να δω τις ιστορίες του. Αν και είμαι σίγουρος ότι εγώ θα τις βρω πολύ διαφορετικές