Χάθηκε ο έρωτας στο Μ/s (?)

Η απόσταση του ερωτικού από το χυδαίο, του γνήσιου από το πλαστό, δεν είναι ποσοτική. Είναι ποιοτική. Δεν μετριέται, δεν έχει μέγεθος, μόνο πρόσημο.

Εχει η μάζα θέμα με την ποσότητα, μεγάλο θέμα. Και όταν κάποιες λίγες φορές καταφεύγουν κυνηγημένοι - δηλαδή για τον λάθος λόγο - στην ποιότητα, την βλέπουν από κάτι πολύ περίεργες γωνίες. Η "ευ-μορφία" πού αποτελούσε κάποτε φάρο ζωής, σήμερα έχει αντικατασταθεί από μία ωμή "πρωτοτυπία", είναι δεν είναι όμορφη. Εκείνο το οράν και το εράν έχουν χάσει παντελώς πλέον την εφαρμογή τους αφού και η Τέχνη η ίδια που κάποτε σκόπευε στην τέρψη δια της καλαισθησίας, σήμερα προσπαθεί να σε αγγίξει σοκάροντάς σε με το οτιδήποτε. Αρκεί να είναι πρωτότυπο και διαφορετικό, ας είναι ά-σχημο, χωρίς σχήμα δηλαδή, χύμα στο κύμα που λένε και οι σοφοί της πιάτσας.

(Στα του χώρου, αρκεί να εξυπηρετεί το βόλεμα, ας είναι fake, imitation, wanna be…)

Ετσι καταφέρνει να βασιλεύει η χρηστικότητα και οτιδήποτε ξεφεύγει από τα ασφυκτικά στενά όριά της, απορρίπτεται. Πως λοιπόν να καταλάβει κανείς διαφορές τόσο λεπτές όπως αυτή μεταξύ της χυδαιότητος και της δημιουργίας; Γιατί αυτό είναι ο έρωτας, ιδίως στο M/s, δημιουργία. Σε έναν κόσμο όμως που μια μπανάνα κολλημένη στο ντουβάρι με λίγη ταινία θεωρείται τέχνη (για να μην αναφερθώ σε πολύ πιο ακραίες περιπτώσεις), πως να μιλήσεις και να πείς το οτιδήποτε...

Και κάτι ακόμα. Το διαφορετικό μπορεί να σοκάρει και να τραβήξει την προσοχή, αλλά μόνο το πραγματικό, δηλαδή το συμβατό με το πεδίο αναφοράς και αναζήτησής μας, μπορεί να διατηρήσει και να θρέψει ουσιαστικά, αυτό το ενδιαφέρον ζωντανό. Σαν όλα στην σημερινή μας ζωή, ξεπουλιέται εκείνο που αντέχει στον χρόνο έναντι μιας έξαρσης της στιγμής, τόσο φθηνά... Εκείνοι δε που λειτουργούν έτσι, είναι οι ίδιοι που ενώ δημόσια προσκυνούν την ιερή βίβλο του BDSM υμνώντας την αυθεντικότητα, πίσω από κλειστές πόρτες την κατακερματίζουν, αναιρώντας κάθε ισχύ και κύρος της. Αυτούς λοιπόν εγώ τους θεωρώ πολύ πιο υποκριτές από τους ακραίους vanilla γιατί ενώ οι τελευταίοι δεν φοβούνται να σου δείξουν το "αληθινό" τους πρόσωπο, οι πρώτοι κάνουν τα πάντα για να το κρύψουν.

 

Εσείς σε ποιους αυτοσυγκαταλέγεστε;
Στους καλούς ή στους άλλους, τους κακούς;
Τι μας βεβαιώνει ότι δεν μας παραμυθιάζετε;

Αλλά και αν ανήκετε στους κακούς ποιον βλάπτετε;
Από την ανάγνωση του κειμένου σας ποιο το όφελος που αποκομίζει ο αναγνώστης;
Ποια είναι η προσδοκία σας από την συγκεκριμένη ανάρτηση;
Γενικά τι σχέση έχουν αυτά που γράφετε με το M/s του τίτλου;
Ποια είναι "η ιερή βίβλος του BDSM" στην οποία αναφέρεστε;

 

Μάλιστα, ακόμα ένα εμείς και οι άλλοι ντυμένο με καλογραμμένη -το αναγνωρίζω- φιοριτούρα.

 

Να προτείνω λίγο περισσότερη αισιοδοξία;

Δεν ισχύει το κάθε πέρσι και καλύτερα, πάντα υπήρχαν κάποια από αυτά που παραθέτετε και πάντα οι άνθρωποι, εν τέλει, με λίγους ανθρώπους τα συνταιριάζουν.

 

γίνεται χυδαία, υποκριτική και ά-σχημη η γενικευμένη δυσφορία και η καταφυγή σε ακαλαίσθητο χρηστικό ελιτισμό.

 

Αυτό είναι, που λένε, ευγενώς διατυπωμένο σχόλιο...

 

Και γιατι ειναι ακαλαισθητος ο ελιτισμος?

 

Ακόμα και πολύ να το νιωθεις, και είναι το βασικό σου κίνητρο, το δείχνεις με το σταγονόμετρο. Έσυ αλλιώς εκδηλωνεις τον έρωτα σου.

Δουλειά σου είναι να εισαι θεϊκός και όχι γηινος. Να είσαι ψηλααα.Και ετσι θα διατηρηθεί και δεν θα κακοποιηθεί από την πιστή σου  

Γιατί κατά βάθος όλες οι πιστές είναι βλασφημα....πλάσματα. 

 

Ιερή βίβλος του BDSM??

 

Αν το M/s δεν έχει πόθο και πάθος δεν είναι M/s... Ο Έρως είναι η πεμπτουσία το Μ/s... δεν υφίσταται το ένα χωρίς το άλλο... δε θεωρώ ότι χάθηκε... παραγκωνίστηκε όμως για χάρη του sex oriented σημερινού παιχνιδιού που βαφτίζουν bdsm... αλλά είναι πάντα εκεί  

 

Το M/s έχει δύο απαραίτητα συστατικά, ο ρομαντισμός δεν είναι ένα από αυτά.

Ειδικά αν μιλάμε για εκτός BDSM