Cuckquean

PART I, Introducing Unicorn

Ωραία είναι. Και πραγματικά κομψή. Μπορεί να μην είναι από τις γυναίκες που τις λες θεές αλλά, σίγουρα, είναι ωραία. Έχει μια σιγουριά στο βλέμμα. Κοιτάει γύρω χωρίς να τη νοιάζει αν θα την καταλάβουν, παρατηρεί. Ίσως να προσποιείται ότι δεν την νοιάζει. Έχει ένα σημάδι που την προδίδει. Κάθε φορά που φέρνει το τσιγάρο στο στόμα και τραβάει τζούρα, το χέρι της τρέμει. Κάθε φορά. Ω, ναι, το παίζει άνετη, δε με ξεγελάει εμένα.

Με παρατηρεί. Όχι, δεν είναι βλέμμα πρόσκλησης αυτό. Είναι κάτι άλλο. Σίγουρα όμως όχι αδιαφορίας. Θα πάω. Παίρνω το ποτό μου στο χέρι και πηγαίνω προς το μπαρ. Το ακουμπάω και κάθομαι δίπλα της, γυρισμένος προς το μέρος της. Της μιλάω.

-Είδες κάτι ενδιαφέρον;
-Εξαρτάται, μικρέ.
-Μικρέ; Πέρα από ότι θα έλεγα ότι έχουμε την ίδια ηλικία, ξέρω ότι φαίνομαι μεγαλύτερος από ότι είμαι. Πως με λες μικρό;
-Δεν είμαστε στη Θεσσαλονίκη, μικρέ. Στον Πολύγυρο είμαστε.
-Και; Αυτό κάνει εμένα μικρό και εσένα μεγάλη; Ιδιαίτερη προσέγγιση, δε μπορώ να πω.
-Είμαι 30, εσύ 26. Τώρα; Είσαι εντάξει με αυτή την προσέγγιση;
-Γνωριζόμαστε;
-Έχω δουλειά, πρέπει να φύγω.

Την ώρα που το λέει τραβάει άλλη μια τζούρα. Το χέρι της τρέμει και πάλι. Σηκώνεται, ανοίγει την τσάντα της και αφήνει μπροστά μου μια κάρτα. Δε λέει γεια, μόνο «πάρε». Ναι, καλά. Τι ήταν αυτό; Τι βλαμμένη γκόμενα! Πως την έχει δει; Σιγά μην πάρω τηλέφωνο, στα τσακίδια

Την κράτησα την κάρτα. Ήμουν σίγουρος ότι δεν θα πάρω αλλά δεν ένιωσα ότι θέλω να την πετάξω. Και όντως δεν πήρα. Σιγά! Ας βρει κάποιον που μπορεί να ανεχθεί τη δηθενιά της. Χα!

Καλοκαιράκι, θάλασσα, χαλάρωση. Όλα καλά. Αλλά πείνασα. Όσο και να είναι δύσκολο να βρεις κάτι καλό στη Γερακινή, δεν την παλεύω να μείνω νηστικός. Μπαίνω σε ένα φαστ φουντ να παραγγείλω. Νιώθω μια σκιά πίσω μου, ακούω τη φωνή τη σκιάς δίπλα στο αυτί μου.

-Έχασες την κάρτα μου, μικρέ;
-Δεν είπα ότι θα πάρω.
-Δε με ενδιαφέρει να το πεις.
-Για περίμενε, πολύ σίγουρη σε βλέπω.
-Ναι.
-Τι ναι; Δίνεις μια κάρτα και μετά πρέπει να σε καλέσω;
-Το πρέπει είναι σχετικό. Ναι, κατά μια έννοια, πρέπει. Αλλά δεν εννοώ αυτό.
-Τι εννοείς;
-Ότι θα με καλέσεις. Ίσως να μην το ξέρεις ακόμα.
-Και που το είδες γραμμένο αυτό;

Ε, ναι. Η γκόμενα είναι για δέσιμο. Μου τη δίνει να βλέπω τόση "και καλά" αυτοπεποίθηση. Θα την πάρει και θα τη σηκώσει.

Δυο μέρες μετά πίνουμε καφέ μαζί. Πολλές φορές στη ζωή μας προσπαθούμε να κερδίσουμε κάτι μικρό μη γνωρίζοντας ότι τελικά θα εισπράξουμε κάτι μεγάλο.

Έχουν περάσει 15 χρόνια συζητήσεων, αναλύσεων, ψυχανάλυσης, κατανόησης. Έχω γίνει 41 και η Χάιντι 45. Ο καθένας τη ζωή του, αλλά με μια αόρατη κλωστή να μας δένει και να μας φέρνει κοντά σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Τις "πρακτικές επιστήμες" τις έχουμε εξαντλήσει προ πολλού. Μόνο καμία επανάληψη και αυτή μια στο τόσο. Άλλωστε δεν ήταν η 'πράξη' η ουσία αυτής της σχέσης.

Μέχρι τη στιγμή που έγινε η φάση της ιστορίας , 15 χρόνια μετά από τη γνωριμία αλλά και τα επόμενα τέσσερα, μέχρι σήμερα, έχουμε συζητήσει, κατανοήσει και μάθει ο ένας τον άλλο.

Όλα; Έχουμε αφήσει μόνο δύο προβλήματα άλυτα. Προσπαθούμε να τα λύσουμε εδώ και 19 χρόνια αλλά μάλλον θα χρειαστούμε άλλα τόσα.

Εγώ να επιμένω ότι δεν μπορεί να δηλώνει bi από την στιγμή που, αν έκανε 1000 βραδιές σεξ στη ζωή της οι 998 ήταν με άντρες.

Η Χάιντι να επιμένει πως ότι έχει να κάνει με το bdsm είναι μαλακία.

Ένας άνθρωπος που γελάει όχι μόνο με το δέσιμο αλλά και με κάθε είδους σωματικό περιορισμό. Έχω ακούσει μέχρι σήμερα πάνω από εκατό φορές τη φράση
"Ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δε το περιορίζουμε. Αν το κάνουμε, περιορίζουμε τη χρήση του"

Ένας άνθρωπος ικανός να μπει σε κάθε μυαλό, αλλά δεν το κάνει με σκοπό να κυριαρχήσει, σου μαθαίνει τρόπους να το κάνεις. Σε βοηθάει να καταλάβεις τους ανθρώπους καλύτερα. Σου μαθαίνει να παίρνεις αυτό που θέλεις. Σου μαθαίνει να κερδίζεις χωρίς να προσποιηθείς. Την λες και μέντορα; Ίσως ναι, ίσως όχι. Δεν έχει καμία σημασία.

Όχι, δεν της αρέσουν τα σαδομαζοχιστικά και το λέει ρητά. Αν όμως πάνω στη φάση φάει ξύλο ικανό να της αφήσει σημάδια για ένα μήνα, όλα καλά. Τα διαχωρίζει.
Αυτό είναι HARD SEX, λέει πάντα.
HARD SEX, THE ULTIMATE EDITION, απαντάω, πάντα.

Έχω μια απορία…
Γιατί από την ώρα που τη γνώρισα αποκαλώ κάθε μικρότερη μου, μικρή; Σύμπτωση;

 

ενδεχομένως κάποια χειραγωγικη εμπειρία να σε περιόρισε ώστε να αποκαλείς μικρές μόνον τις ηλικιακά μικρότερες, ενδεχομένως γι άλλο λόγο.

 

Ευχαριστώ για την τοποθέτηση.
Θα αποφύγω να ρωτήσω/απαντήσω/τοποθετηθώ εδώ.
Θα δώσω μια ολοκληρωμένη εικόνα σε ένα άλλο νήμα και θα εκφράσω και σκέψεις μου ,συνολικά.
Με χαρά θα περιμένω άποψη πάνω σε αυτή την ολοκληρωμένη εικόνα.

 

PART II, Introducing Cuckquean

Οδηγώ στην εθνική. Τελείωσα τις δουλειές μου και επιστρέφω Αθήνα. Χτυπάει το τηλέφωνο. Επειδή, ως συνήθως, έχω τη μουσική στο τέρμα δεν το ακούω. Κάποια στιγμή το βλέπω. Η Νόρα;
Τι άκυρο ήταν αυτό; Πώς και πήρε;

Ήμασταν μαζί για λίγο καιρό με τη Νόρα. Την τελευταία φορά είχαμε πάει για φαγητό και παρεξηγήθηκε με μια εντελώς ηλίθια αφορμή. Έτσι, μείναμε στον "λίγο καιρό". Δεν πήρε τηλέφωνο από τότε. Κι έχουν περάσει δύο μήνες, κοντά.
Ούτε εγώ πήρα. Είχαμε χημεία στο κρεβάτι και αν διάλεγα 5 γυναίκες που ένιωσα ότι πραγματικά έδειχναν να βγαίνει το ζώο από μέσα τους μαζί μου, θα ήταν σίγουρα μια από αυτές. Είχα περάσει τα 40 όμως και οι αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές μου καθόταν βαριές. Χτυπάει ξανά.

-Ναι;
-Έλα, όμορφε!
-Τι ξαφνικό ήταν αυτό;
-Πειράζει;
-Εμένα; Μπα... Πώς μπορώ να βοηθήσω;
-Θα είμαι Αθήνα το Σαββατοκύριακο. Θέλεις να βρεθούμε;
-Ο κόσμος ρωτάει "μπορείς να βρεθούμε";
-Θα μου πεις ότι δε μπορείς για να με αποφύγεις;
-Συγγνώμη, γιατί να έχω την ανάγκη να το κάνω αυτό;
-Θα βρεθούμε;
-Όχι σήμερα, αύριο το μεσημέρι
-.... Κάτι άλλο είχα στο μυαλό μου...
-Τι θα μπορούσε να ειναι το άλλο; Έχουμε κανονίσει που θα πάμε και δεν το κατάλαβα;
-Θα μπορούσαμε να περάσουμε και σημέρα το βράδυ μαζί
-Θα τρώμε όλο το βράδυ;
-Γιατί, αύριο για φαγητό θα πάμε;
-Λες καλύτερα να πάμε για καφέ;
-....
-Εντάξει, φαγητό
-Έστω... πάμε για φαγητό και βλέπουμε μετά...
-Τώρα δε βλέπουμε; Αύριο θα δούμε το φως το αληθινό;
-Θα περάσεις να με πάρεις;
-Δε νομίζω να προλάβω
- Θα πάμε κάπου κοντά;
- Θα πάμε να συνεχίσουμε το φαγητό που αφήσαμε στη μέση
-Στα Καλύβια; Ειναι 30 χλμ μακριά!
- Ρε 'συ Νόρα, αν δεν μπορείς το καταλαβαίνω. Μια άλλη φορά

Είχαμε γνωριστεί μέσο ενός κοινού φίλου. Μάλλον, φίλο δεν τον λες. Λίγο έως αρκετά μαλάκας αλλά είχα παρτίδες μαζί του λόγω δουλειάς.
Δεν είχε καμία σχέση με το χώρο. Με το σεξ βέβαια μια χαρά τα πήγαινε. Έτυχε να κάνουμε δύο τρία "επαγγελματικά" ταξίδια μαζί, με χαζές αφορμές.
Βέβαια! Έχω πάει σε εκθέσεις που δεν πήγαινε ούτε ο διοργανωτής. Θα σέβεστε!!!

Κάποια μέρα με πήρε τηλέφωνο να μου πει τον πόνο του.

-Ρε μαλάκα άκου να δεις τι έπαθα! Έχω μια που θα βρεθούμε σε λίγες μέρες και στέλνει μήνυμα και μου λέει μετά το γαμήσι να την κατουρήσω στο στόμα! Ειναι τρελή!

Εκεί του εξήγησα κάνα δυο πράγματα για την "τρελή".
Με τον κύκλο του δε γούσταρα να ασχοληθώ ποτέ. Επίσης φρόντιζα πάντα να τον κρατήσω μακριά από τον δικό μου. Φτάναμε στον προορισμό και ο καθένας το κουβαδάκι του και στην παραλία του.

Δεν τον ρώτησα τίποτα για αυτή την κοπέλα. Σε ένα ακραίο σενάριο μπορεί και να διαβαζει τωρα την ιστορία και να υποθέτει ότι μιλάω για κάποια που της μοιάζει.

Το θέμα είναι ότι μετά που του εξήγησα ότι η τρελή δεν είναι τρελή θεώρησε σωστό να με φέρει σε επαφή με μια μισότρελη. Αυτός δεν την είχε συναντήσει ποτέ, μάλλον είχε ξενερώσει αρκετά με την προηγούμενη και του έμεινε ψυχολογικό.

Κι έτσι, βρέθηκα με τη Νόρα. Η Νόρα δήλωνε υποτακτική. Αρχίδια καλαβρέζικα. Δεν έγινε καμία προσπάθεια βέβαια ποτέ. Δε γούσταρα, δε μου το έβγαζε. Ίσως το ότι μου τη γνώρισε ο μαλάκας ήταν αρκετό από μόνο του.

Και να μου το έβγαζε όμως δεν ήταν αυτό που δήλωνε. Το έβλεπα, το ένιωθα. Στη συμπεριφορά, στο ύφος της, σε όλα της.

Το κρεβάτι βέβαια μια άλλη ιστορία. Σκυλί. Διπλό διαφορικό, τραβούσε στην ανηφόρα, κτλ, κτλ...
Εκεί γούσταρα. Ω, ναι, γούσταρα. Ότι και να της έκανα καυλωνε. Το είχε πει άλλωστε όταν συζητήσαμε για όρια . Ότι θέλεις, όπως θέλεις. Και το εννοούσε.

Όλα καλά για λίγο καιρό. Στο κρεβάτι κάθε φορά και καλύτερα, καμία σκέψη να σταματήσουμε, ούτε από αυτήν ούτε από εμένα. Περνούσαμε μια χαρά.

Μέχρι ένα μεσημέρι που πήγαιμε για φαγητό. Καποια στιγμή διασταυρώθηκαν οι ματιές μας με μια κοπέλα από το διπλανό τραπέζι. Κοιταχτήκαμε. Περισσότερο από ευγένεια, με μια μικρή γαρνιτούρα από φλερτ, μου χαμογέλασε. Το ίδιο έκανα κι εγώ. Και για τους ίδιους λόγους.

Τι το ήθελα! Έγινε της καραπουτανάρας! Δεν ξέρω αν ήταν άρρωστη ζηλιάρα ή αν είχε αρχίσει να με γουστάρει πραγματικά.,Ίσως και τα δύο. Αυτό που ξέρω, είναι ότι γίναμε ρεζίλι σε όλο το μαγαζί.

Σε όλη μου τη ζωή δεν έχω χτυπήσει ποτέ από θυμό, κανέναν. Ομολογώ ότι στο παρελθόν είχα βρει ενδιαφέρουσα τη σκέψη να πιάσω από το λαιμό ή να δώσω σφαλιάρα. Δεν είχα κάνει όμως ποτέ την παραμικρή κίνηση. Αυτή, ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που, την ώρα που έκανα τη σκέψη, αισθάνθηκα το χέρι μου να κινείται. Έστω για πέντε, δέκα, εκατοστά.

Και να 'μαστε πάλι εδώ, να τρώμε.

-Λοιπόν, Νόρα, για λέγε
- Τι να πω;
-Πως και μας θυμήθηκες;
-Γιατί; Σου είπε κάνεις ότι σε ξέχασα;
-Κόψε τις μαλακίες, να χαρείς. Τι θέλεις;
-Σεξ
- Και εγώ τι να σου κάνω;
-Ότι θέλεις

Τέτοια επίθεση ούτε ο Ερντογάν. Όμως μου είναι αδιάφορη. Σαν προσωπικότητα, σαν άνθρωπος. Από την ώρα που έγινε το περιστατικό, πριν από αυτό την έβρισκα οκ.

-Εχω κανονίσει
-Τι έχεις κανονίσει;
-Να γαμήσω
-Δε σε πιστεύω
-Αλήθεια;
-Αλήθεια
-Τι να σου πω, μη με πιστεύεις
-Γιατί να το κάνεις αυτό;
-Γιατί το θέλω
-Εμένα; Δε με θέλεις;
-Όχι
- Δεν το πιστεύω ότι ειμαι στην Αθήνα και θα με παρατήσεις για κάποια άλλη. Λες ψέματα!
-Έχεις ξεφύγει εσύ. Είσαι για δέσιμο. Πάλι ρεζίλι θα γίνουμε και αυτή τη φορά δε θα σου τη χαρίσω!
-Λ Ε Σ Ψ Ε Μ Α Τ Α
- ΝΑ σου πω... Μη μου ζαλίζεις τα αρχίδια. Μη με κουράζεις άλλο. Αν θέλεις έλα. Για να βλέπεις μόνο! Δε θα σηκωθείς καν από την πολυθρόνα!


Πριν μου πει ότι θα έρθει προσπάθησε να κρύψει το χαμόγελο της. Είναι σίγουρη πως κέρδισε. Είναι σίγουρη πως στο δωμάτιο θα ήμαστε εγώ κι αυτή. Πώς δεν θα δει άλλη γυναίκα. Πώς δεν εχω κανονίσει τίποτα για το βράδυ και θα γαμηθούμε.

Από όλα τα παραπάνω μόνο σε ένα έχει δίκιο... Δεν έχω κανονίσει τίποτα για το βράδυ...