Μάλλον εκτός θέματος

Διακινδυνεύοντας να είμαι εκτός θέματος, λέω να εκθέσω τους "προβληματισμούς" μου σχετικά με το πως δομούνται (αν και όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο) συναισθηματικά αυτού του είδους οι σχέσεις μέσω μιας όσο το δυνατόν περιληπτικής αναφοράς στην δική μου επαφή με το χώρο, η οποία ξεκίνησε πριν από 8 χρόνια περίπου. Είχα ήδη ενδείξεις για την υποτακτική μου φύση, τις οποίες αντιμαχόμουν σθεναρά γιατί έρχονταν -έτσι πίστευα τουλάχιστον τότε- σε αντίθεση με τις αντιλήψεις μου και τον τρόπο που με μεγάλωσαν. Η κυριαρχική πλευρά του συντρόφου μου έγινε εμφανής σε μένα μέτα απο αρκετούς μήνες , αν και δεν ήμουν σε θέση να εκτιμήσω τα στοιχεία αυτά της προσωπικότητάς του πριν εκδηλωθούν πλήρως. Και παρ όλο που παρέμεινα στη σχέση, εξακολουθούσα να μην αισθάνομαι αρμονικά με αυτό που βίωνα ως υπό, που δεν θα αρνηθώ ότι μου πρόσφερε μεγάλη ευχαρίστηση. Πλην όμως, είχα πάντα στο παρασκήνιο του μυαλού μου ότι για τον άνθρωπο αυτό δεν ήμουν τίποτα σημαντικό, πέραν από ένα κορίτσι που του ικανοποιούσε τα βίτσια του. Καλώς ή κακώς αυτό ήταν η αιτία να απομακρυνθώ και να διαλύσω τη σχέση. Η επόμενη σχέση μου άργησε και εξελίχθηκε πάλι με αυτή τη μορφή ιεραρχίας αλλά με μια τεράστια διαφορά. Πέραν των συγκεκριμένων στιγμών, εισέπραττα παράλληλα και το μεγάλο ενδιαφέρον του και την αγάπη του την οποια εκδηλωνε με άφθονους και ενιοτε πρωτότυπους τροπους . Κάτι που με έκανε πραγματικά να απολαμβάνω τη θεση μου και τη φύση μου και γενικά να είμαι κάτι παραπάνω από καλά. Όλες οι λοιπές απόπειρες μου να συσχετισθώ με κάποιον κυρίαρχο απέτυχαν παταγωδώς ακριβώς επειδή απουσίαζε το κομμάτι αυτό. Και έρχομαι (επιτέλους) στον προβληματισμό. Είναι ο κανόνας ή οι εξαιρέσεις οι κυρίαρχοι που δεν επιτρέπουν συναισθηματισμούς; Αλλά και ένας ακόμα. Θεωρείται υποτιμητικό για κάποιον Κ να εκδηλώνει συναισθήματα; Tον κάνει λιγότερο Κ; Και απολογούμαι εκ των προτέρων , λέγοντας πως δεν θέλω ούτε να θίξω ούτε να προσβάλλω ρωτώντας κατ΄αυτόν τον τρόπο. Κι ίσως να ζητήσω και συγνώμη εκ των προτέρων εάν συνέβη κάτι τέτοιο (Υπό είμαι άλλωστε , ξέρω από συγνώμες)   

 

Μέγας και εύλογος ο προβληματισμός σου και θα γίνει μεγαλύτερος, αν σουιτσάκια σαν εμένα αρχίσουν να λένε διάφορα.

Όμως όσο μπορώ και με τον δικό μου τρόπο σκέψης θα σου πω κάποια πράγματα.

Το συναίσθημα είναι λογικό να το θέλεις, γιατί χωρίς αυτό συχνά δεν.λειτουργείς, δεν είσαι ο εαυτός σου. Αισθάνεσαι ότι δίνεις χωρίς να εισπράττεις κάτι αντίστοιχο και αυτό σε φθείρει και οδηγεί σε πιθανά αδιέξοδα.

Προσωπικά θα συμφωνήσω μαζί σου και θα συμμεριστώ σε μεγάλο βαθμό αυτό, που τόσο όμορφα και παραστικά περιέγραψες.

Όμως με μία υποσημείωση. Αν εμπιστευθείς τον νέο σου Κ και σε εκφράζει, άστον να σε καθοδηγήσει και να σε ελέγξει με το δικό του τρόπο. Και μέσα από όλο αυτό προετοιμάσου να γνωρίσεις και το συναίσθημά του. Την αγάπη του για σένα. Λίγο διαφορετική ίσως ως προς την έκφρασή της στα δικά σου μάτια αλλά σίγουρα υπαρκτή και σημαίνουσα.

Οι Κ εκδηλώνονται εκ των πραγμάτων διαφορετικά. Αρκεί να είναι αυθεντικοί και ειλικρινείς, ξεκάθαροι.

Εύχομαι υπό αυτό το πρίσμα να δώσεις λίγη πίστωση χρόνου και να βρεθεί στο δρόμο σου ένας τέτοιος. Που θα σεβαστεί πρωτίστως τον εαυτό σου και θα θελήσει να σε βάλει σε άλλα μονοπάτια. Εμπλουτισμένα με όμορφες στιγμές αλλά και συναίσθημα...το δικό του συναίσθημα. Που θα σε "κερδίσει" και θα σε κάνει να χαμογελάς πονηρά. Για το λόγο που θα ξέρετε μόνο οι δυο σας.

 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Όμως πως οδηγείσαι στην εμπιστοσύνη , πως οδηγείσαι στο να αφεθείς αν στο εύλογο χρονικό διάστημα που έχεις θέσει , απουσιάζουν παντελώς αυτού του είδους οι ενδείξεις, ή αντιθέτως υπάρχουν σε αφθονία μόνο οι λοιπές ; Αν τα τείχη και οι αποστάσεις που θέτει είναι σαφείς και καλείσαι να αποφασίσεις αν θα παραμείνεις ή όχι ,δίνοντας παρατάσεις- αλλά- και ερμηνεύοντας τη συμπεριφορά του με τον μόνο τροπο που ξέρεις; Και θα ηθελα να διευκρινίσω ότι δεν εννοώ τους κλασσικούς ρομαντισμούς , με λίγα λόγια τις αγάπες και τα λουλούδια ενός άρλεκιν ή μιας σαπουνοπερας . Δεν μιλάω για πράξεις ή εκδηλώσεις που είναι αντίθετα στην προσωπικότητα και την φύση του. Πάντα σύμφωνα με αυτά -και με τον τρόπο που εκεινος εκφράζεται- προσδοκώ την υποψια ενός κάτι παραπάνω (μιας και μιλάμε για σχέση κι όχι για κάτι βραχυπρόθεσμο κλπ).

 

Αντιλαμβάνομαι πως το θέτεις.

Μαγική συνταγή με εξασφαλισμένο αποτέλεσμα δεν ξέρω αν υπάρχει. Από την πλευρά μου θα θέσω μόνο κάποιες βασικές (ελπίζω) παραμέτρους.

Πρωτίστως να σου αρέσει, να σου "ξυπνάει" το μυαλό ο άνθρωπος αυτός.

Μετά θα πρέπει να υπάρχει επικοινωνία. Να μη διστάζει η κάθε πλευρά να μιλάει. Να εκφράζεται, να μοιράζεται σκέψεις προσπαθώντας να θέσουν από κοινού ένα πλαίσιο, στο οποίο θα κινηθούν (σαν ένα λάστιχο, που το παίζουμε, το προσαρμόζουμε και το τραβάμε...αρκεί να μην κοπεί).

Και φυσικά η όποια "επένδυση" να γίνεται σε δόσεις....

Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να σου υποδείξω κάτι. Καταθέτω ορισμένες σκέψεις και μακάρι από κάπου να.πιαστείς και να φτάσεις εκεί που θέλεις.

Ααααα και μην ξεχάσεις να βάλεις και λίγη γυναικεία διαίσθηση!!! Και δώστου να καταλάβει...του πράγματος, όχι του Κ!

 

Το "σχεση" αναμεσα σε Κ και υ ειναι πολυ γενικο διοτι υπαρχουν πολλα ειδη σχεσεων, το οποιο καλο ειναι να ξεκαθαριζονται εξ αρχης.
Αν στο μυαλο σου εχεις ενα πριγκιπα σε ασπρο αλογο που οι φιλοι του τον φωναζουν ο "γουτσου γουτσου", και στο κρεβατι σου δειχνει κομπους που εμαθε μικρος στον ναυτικο ομιλο και πως ξεκιναει το αλογο με το κροπς (αυτο το εμαθε στον ιππικο ομιλο) και εσυ βρεις ενα Κυριαρχο, που στο δικο του μυαλο, η σκλαβα πρεπει να ειναι αλυσοδεμενη στο 4ο υπογειο και να τρωει αποφαγια, ξυλο και πουλι (το πουλι ειναι σεξουαλικο υπονοουμενο για να μην γραψω πουτσο και ντραπεις) τοτε δεν κανεις δουλεια....
Αν εισαι ξεκαθαρη στα θελω σου (οσο μπορεις και αν μπορεις) τοτε βαδιζεις προς το επιθυμητο αποτελεσμα

 

Νομίζω πως αν είχα στο μυαλό μου πρίγκηπες με άλογα δεν θα είχα λογο ύπαρξης εδώ μέσα. Ίσως δεν κατάφερα να γίνω σαφής σ αυτό που εννοούσα. Όπως και να χει ευχαριστώ για την απάντηση.

 

Αρχικά, το πρόβλημα δημιουργείται από την αναπόφευκτη ύπαρξη της αμφισημίας.
Από την αρχή του ανθρώπινου είδους, προκειμένου να ξεπεράσουμε το πρόβλημα
αυτό, δημιουργούσαμε κεντρικούς μηχανισμούς (βλ. θρησκεία, πολιτική, φιλοσοφικά
ρεύματα) ώστε να μπορούμε όλοι να έχουμε,στο μέτρο του δυνατού, την ίδια εικόνα
για τα πράγματα.

Το καλό με τον χώρο αυτό (BDSM) είναι ότι δεν υπάρχει κάποια αντίστοιχη δομή.
Έτσι, χάρη στην αμφισημία τον όρων προκύπτουν άπειροι συνδυασμοί. Έχοντας
μόνο δεδομένο την συναίνεση και την εμπλοκή ενήλικων, ο καθένας με τον δικό
του ορθολογισμό προχωράει στα υπόλοιπα.

Ίσως, το ερώτημα τελικά είναι, εάν θα πρέπει να υπάρχει κάποια κεντρική δομή.
Για εμένα προσωπικά, η απάντηση είναι μια και μοναδική, όχι!!

 

Το έθεσες εξαιρετικά. Ευχαριστώ

 

Το κομμάτι εκείνο του βδσμ που κέντρο έχει το Κ/υ και τις άνισες/ασύμμετρες σχέσεις, θέτει ως κέντρο του σύμπαντός του την Ισχύ και την υποταγή στην Ισχύ, όχι την κατίσχυση δια του συναισθήματος και την υποταγή λόγω του συναισθήματος.
Εάν επέλθει και εδραιωθεί αυτή, τότε δημιουργείται ζωτικός χώρος για το συναίσθημα, το οποίο δύναται να δράσει ως επιταχυντής και κάποιας μορφής καταλύτης.
Η υποταγή στο συναίσθημα ταιριάζςι σε βανίλα.
Η χρήση του συναισθήματος προς εκπλήρωση σκοπού, σε παίκτες.

Θα μπορούσε να αποτελέσει ξέχωρο νήμα η τελευταία σας πρόταση.
Βλέπετε, τα κατισχυθέντα υ δεν απολογούνται. Εκτελούν
Καλώς ορίσατε στο γαλατικό μας χωριό.

 

Λέτε πως η κυριαρχική πλευρά του συντρόφου σας έγινε εμφανής σε σας μετά από αρκετούς μήνες.
Αυτό σημαίνει πως η σχέση αυτή δεν ήταν συνειδητή Κ/υ και απο τα δυο μέλη ;
Με βάση αυτά που που λετε διακρίνω την bottom πλευρά. Μήπως αυτό είναι που επιθυμείτε και όχι πιο βαθιά νερα;

 

Για μένα δεν ήταν αρχικά συνειδητή. Από την άλλη πλευρά ήταν απολύτως. Έχουν περάσει πολλά χρόνια απο τότε και ασφαλώς έχουν αλλάξει επίσης πολλά και για μένα.

 

Είναι μια επιλογή. Που τους κάνει κατάλληλους ή μη για υποτακτικούς που το βάζουν ψηλά στην ιεραρχία τους.

Από ποιους να θεωρείται;
Σε γενικές γραμμές, οι Κ θέτουν τους όρους και τους ορισμούς.