Η στιγμή...

Εκείνος την περίμενε, πίνοντας τον καφέ του.(Σκέτος όπως πάντα).
Όπως της είχε ζητηθεί,πριν φτάσει ο καφές στο μισό...Έκανε την εμφάνιση της.
Το βλέμμα του οδηγήθηκε πάνω της ακαριαία."Υπέροχη" σκέφτηκε..
Δεν έπρεπε να πουν πολλά,τους περίμενε η στιγμή...
Σηκώθηκε και με το ίδιο βλέμμα της ψυθιρισε στο αυτί.."Ακολούθησε με"
Η πόρτα άνοιξε και ο χώρος γέμισε με την παρουσία τους..Συνέχισαν να μην μιλάνε..Εκείνη άδειασε το μυαλό της και το παρέδωσε σε εκείνον..Τότε ήρθε η στιγμή που αισθάνθηκε..
Τον κρυφό πόθο της..
Το μεγάλο πάθος της..
Το λιώσιμο σε κάθε άγγιγμα του που την προκαλούσε ριγη..
Την έκπληξη στην εσωτερική της τόλμη..
Την σιγουριά..
Την ασφάλεια..
Τον απόλυτο σεβασμό..
Την απόλυτη εκτίμηση..
Την ηρεμία μέσω της στοργής που της προσφέρθηκε..
Την έκπληξη ως προς το πώς ανταποκρινόταν το σώμα της σε εκείνον..
Την απόλυτη παράδοση..

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας..

 

Ποιητικά υπέροχο.

 

Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου.