Αμφιβολίες

Όχι από το τραγούδι του Μπιθικώτση.  

Καθώς έβλεπα μια σειρά στο νετφλιξ άκουσα την εξής πρόταση: "Όσοι δεν αμφιβαλλουν, μόνο προσποιούνται πως ηγούνται"

Με έκανε να αναρωτηθώ για το πόσο συχνά οι Κ μπαίνουν στην διαδικασία αμφισβήτησης των αποφάσεων τους.
Σκέφτηκα ότι σίγουρα θα υπάρχουν τέτοιες στιγμές ειδικά στην αρχική πορεία τους αλλά και μετέπειτα.

Έπειτα ομως σκέφτηκα κατά πόσο έχουν διαπιστώσει ότι είναι λειτουργικό αυτό για τον εαυτό τους αλλά και στον τρόπο που είναι, ας το πω, φτιαγμένοι.
Ταιριάζει στον χαρακτήρα τους μια διαδικασία συχνής αυτοπαρακολουθησης ή τους αποπροσανατολίζει;
Ποιο είναι μεγαλύτερο benefit για τους ίδιους αλλά και για τις υποτακτικές τους; Να έχουν ένα mindset στο οποίο να αμφιβάλλουν ή να δείχνουν και κυρίως να νιωθουν σιγουροι με "τίμημα" την μη συχνή αυτοκριτική τους;

Θα μου πείτε τίποτα δεν είναι μαύρο άσπρο και δεν αναφέρομαι στις εξαιρέσεις όπου κάτι αν πάει στραβά θα το αναλογιστούν διπλά. Αναφέρομαι στον τρόπο που είναι γενικότερα δομημένος ο χαρακτήρας τους και σε αυτό που τους εξυπηρετεί καλύτερα.

Δεν γνωρίζω τις απαντήσεις, κάνω υποθέσεις αλλά θα ήθελα να ακούσω και την γνώμη των υπολοίπων.

 

Αυτοαξιολογουμαι πάντα μετά την εκπλήρωση η αποτυχία εκπλήρωσης ενός στόχου. Και έτσι μαθαίνω να είμαι πιο αποτελεσματικος από ότι πριν. Παλαιοτερα είχα ένα τετράδιο που κράταγα σημειωσεις. Όχι πια 

Αλλά δεν αμφιβάλω ποτέ.

Στην ίδια αξιολόγηση υπόκειται και το υπό.

 

Την κάνουν την αυτοκριτική τους ναι κάποτε αμφιβάλλουν πιστεύω όχι συχνά αμφιβάλλουν περίεργο μου φάνηκε μια φορά που μετά απο μια τιμωρία Λέει δεν κατάλαβα γιατί σε τιμωρησα αλλά ούτε αν έκανα λάθος. Δεν μου άρεσε αυτό που είπες μου προξένησε αυτό και αυτό, ένιωσα έτσι και έτσι δεν μου φαίνεται λογικό θα κάτσω να το σκεφτώ μόνος μου. Καμια φορά μπορεί να ακούσεις και κάποιον κ να πει απέτυχα και να το εννοεί. Για να φτάσει εκεί πάει να πει ότι κάνουν αυτοκριτική πιστεύω.

 

Να πω την αληθεια με μπέρδεψες με τη χρήση του "αμφιβαλλουν" και του "αμφισβητησης" στο ποιο ακριβώς ειναι το ερωτημα.

Γενικα θα έλεγα οτι και οι Κ ειναι άνθρωποι...που σημαινει χρησιμοποιούν λογική...αρα και θα υπαρχουν στιγμες αμφιβολιών και αμφισβητήσεων

 

Ναι, σαφώς θα υπάρχουν στιγμές. Αναρωτιεμαι απλα αν συνάδει γενικοτερα με την προσωπικότητα τους το να μπαίνουν συχνά σε αυτή τη διαδικασία. Αν τους είναι χρήσιμο να αμφιβάλλουν συχνά για τις αποφάσεις τους.

 

Αν μη τι άλλο η παρατήρηση του εξωτερικού κόσμου, αν δεν αξιοποιείται ως δυνατότητα / κλειδί για την αυτοπαρατήρηση είναι αβλεψιά, ή εθελοτυφλία.

Τα δε συμβάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και έγκεται σε εμάς μετά μέσω της αυτοπαρατήρησης να βρούμε τα αίτια και αν και είναι πιο επίπονο, μερικές φορές και τις αιτίες, γιατί η ουσία είναι ακριβώς στο να καταλάβουμε γιατί όπως ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν τα συμβάντα, ήταν αναπόφευκτα.

Δε μπορώ να μιλήσω σα dom, master αφού δεν είμαι τίποτα απ' τα δύο. Ωστόσο, όποτε παίρνω μια απόφαση μετά δεν το μετανιώνω. Μέσω της παραπάνω διαδικασίας προσπαθώ να βελτιώνομαι και αν μπορώ να βελτιώσω το περιβάλλον μου. Κι αυτό όχι αμέσως. Ο εγωισμός συνήθως δε μου το επιτρέπει όσο γρήγορα θα ήθελα και σε ορισμένες περιπτώσεις, η εκλογίκευση δεν πιάνει, ή δεν πιάνει άμεσα.

Ωστόσο κάποια στιγμή για την επούλωση γίνεται.

 

Define συχνά  
Προσωπικά θα έλεγα ότι πιθανόν μπαίνουν σε αυτήν την διαδικασία αν και όταν τους φανεί χρήσιμο, ανάλογα τις συνθήκες και καταστάσεις, χωρίς χρονικό προσδιορισμό.

 

Το να αμφιβάλλεις σε δική σου απόφαση, σημαίνει ότι δεν έχεις κατακτήσει την πλήρη αυτογνωσία σου.
Κυρίαρχος δίχως πλήρη αυτογνωσία, δεν γίνεσαι.
Και καθώς ο μέσος όρος αντιληπτικής ικανότητος αποδείχθηκε ότι αγγίζει πολικές θερμοκρασίες, ίσως γλυτωσουμε παρεκτροπή του νήματος, εάν τονίσω ότι άλλο η αμφιβολία και άλλο η κρίση προ και μετά του αποτελέσματος.

 

Η αυτοαξιολόγηση ως απολογιστική διεργασία αποτελεσματικότητας, είναι (χρειάζεται) για τους νέους αλλά και τους άπειρους Κ. Η απόφαση που αμφισβητείται από αυτόν που την παίρνει, συνήθως παράγει αρνητικά ή μειωμένης δυναμικής αποτελέσματα. Ο Κ, πρωτίστως οφείλει να έχει, και εν συνεχεία να δείχνει σταθερότητα και αποφασιστικότητα. Το πρόσωπο που έχει ουσιαστικά την ικανότητα να ηγείται, πολλές φορές στη πορεία του, έχει οδηγήσει τον εαυτό του, να επιχειρεί κάτι και αμέσως να αναρωτιέται πως μπορεί να το βελτιώσει.

Προσωπικά, βρίσκω εξαιρετικά περίεργο (sic) να υπάρχει Κ, που ο μόνος τομέας που ηγείται στη ζωή του, είναι η υ.

 

Ήτανε κι ένας πιο παλιά, που έλεγε πως "όντας μάστερ βρίσκομαι στην κορυφή της πυραμίδας του Maslow"...
...
Λίγες μέρες πριν αναρωτιόταν σε τσιπουράδικο αν έπρεπε να παρακολουθήσει ή να διδάξει σε ένα σεμινάριο σε ΚΕΚ...
Μια κόντεψε να πνιγεί από ρεβιθοκεφτέ, ένας έπεσε από την καρέκλα, κάποιος τρίτος τον μούτζωσε βήχοντας σαν φθισικός, καλά ήταν!

 

Και η δική μου προσωπική εμπειρία με Κ αυτό λέει αλλά ήθελα να διαβασω πως λειτουργούν και άλλοι, έτσι για την κουβεντουλα περισσότερο.

 

Δεν θα απαντήσω ως master ή ως Κ, θα απαντήσω ως άνθρωπος που στην εργασία του έχει την ευθύνη άλλων ανθρώπων, δεν νομίζω ότι το πνεύμα αλλάζει.

Άνθρωπος που δεν επανεξετάζει *με κριτική διάθεση* τις επιλογές του, ακόμα και τις επιτυχημένες, είναι καταδικασμένος να επαναλάβει τα λάθη του και να τζογάρει στις μελλοντικές του αποφάσεις. Το να κοιτάζεις πίσω ώστε να εκτιμήσεις αν έκανες καλά ή όχι δεν είναι αμφισβήτηση ούτε αμφιβολία.

Υπάρχουν αμφιβολίες; Φυσικά και υπάρχουν, ποτέ δεν μπορείς να είσαι 100% σίγουρος για το outcome ωστόσο πρέπει να μπορείς να καθησυχάσεις και τις δικές σου και αυτών που έχεις από κάτω σου, επιλογή σου είναι η θέση ευθύνης και οφείλεις να την τιμήσεις.

Αν δεν μπορείς λόγω αμφιβολιών να πάρεις την απόφαση τότε θα πρέπει να βρεθεί κάποιος άλλος να την πάρει για σένα και στα εργασιακά υπάρχει η ιεραρχία αλλά στο D/s αν είσαι Κ δεν πας παραπάνω.

Δεν ξέρω αν το fake it till you make it έχει θέση στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο μπορώ να φανταστώ την επίπτωση του not making it και στο δικό μου μυαλό "it's not good."