Αμφιβολίες

Θα σου απαντήσω αύριο Gaby μου, λέω να κάνω ένα φορουμικο διάλειμμα για σήμερα  

 

Γράψατε μία άποψη δημόσια. Σε φόρουμ.
Επ' αυτης διερωτήθηκα. Εξου και το ερωτηματικό στο τέλος.
Σε δημόσιο συζητηριο αυτό γίνεται, συζήτηση απόψεων.

 

Σου δημιουργείται η συγκεκριμένη απορία, όταν διαβάζεις αυτό;

 

Το απόσπασμα της ίδιας μας της τοποθέτησης δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα  

 

@AlexanderV Αυτός που εστιάζει στο «αυτό» της αυτογνωσίας και δεν επιτρέπει την «μέτρησή» της μέσα από την ματιά τρίτου, φίλτατε.

@estelwen εάν δεν σφάλλω, το ερώτημα του νήματος αφορά τις αμφιβολίες του Κ για τις δικές του αποφάσεις . Εκτιμώ τους ανθρώπους οι οποίοι παίρνουν τις αποφάσεις τους λαμβάνοντας υπ´οψη τους τον αντίκτυπο αυτων στους τρίτους. Απλά δεν τους θεωρώ Κυρίαρχους .

 

Η απορία μου ήταν ξεκάθαρη και αφορούσε αυτό :

Το ερώτημα παραμένει καθώς και η μη απάντηση.

Στο δεύτερο κομμάτι της απάντησης σας δεν βλέπω πουθενά να αναφέρετε "απολογιστική διεργασία αποτελεσματικότητας" γιαυτό και δεν το εμπλεκω.

 

Επιτρέψτε μου να σχολιάσω το παραπάνω. Είναι άλλο πράγμα να μπορείς να πάρεις απόφαση για τρίτους και άλλο πράγμα να αγνοείς τα πάντα εκτός του εαυτού σου, αφενός γιατί δεν είσαι μόνος σου στον κόσμο και αφετέρου η κυριαρχία σου, καλώς ή κακώς, είναι αιρετή.

Και οι πιο σκληροί δυνάστες πάντα είχαν κάποιους που φρόντιζαν να κρατάνε ευχαριστημένους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αλλιώς αυτό συνήθως τελείωνε με το "ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο νέος βασιλιάς"

 

@Arioch Αρχικά να θέσουμε την συζητηση μας στη διακριτική ευχέρεια της νηματοθετιδος, καθώς διαστρεβλώνει εν πολλοίς την ερωτηση της.
Δεν έχετε δειξει ότι είστε από εκείνους που αναγάγουν σε δεδομένα τις απλές υποθέσεις, όποτε θεωρώ ότι μάλλον εκ παραδρομής με κατατάσσετε σε εκείνους που υποστηρίζουν ότι η εξουσία είναι αιρετή. Ίσως σας μπέρδεψε η θέση μου ότι η αιρετή εξουσία, δεν είναι παρά καρικατούρα εξουσίας.
Ομοίως νομίζω ότι δεν τέθηκε σε κάποιο σημείο του λόγου μου ο όρος δυνάστης. Δεσπότης , εκ του δεσπόζω , ναι, μετά χαράς. Ο δυνάστης δεν με αφορά. Και εκτιμώ ότι είναι σαφές πως οστις δεσπόζει, δεν είναι απαραίτητο να σκέφτεται τους δεσποζομενους, όταν αυτοί ευχαριστιούνται με το να είναι δεσποζόμενοι από τον συγκεκριμένο δεσπότη.

 

@Marqui Για να μη βγούμε εκτός θέματος απλά διατύπωσα τη θέση πως αυτό που περιγράφετε δεν υπάρχει παρά μόνο ως edge case το οποίο τελειώνει άσχημα και υπάρχει λόγος για αυτό: δεν υπάρχει κορυφή χωρίς βάση.

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί να έχει αμφιβολίες.
Στο χέρι του είναι να δοκιμάσει κάτι και αν δεν του αρέσει να δοκιμάσει κάτι άλλο.

 

Eμένα από παλιά μ' άρεζαν τα παραμύθια με καλούς βασιλιάδες και κακούς βασιλιάδες... Οι καλοί ήταν με τους δικούς μας, οι κακοί με τση άλλοι... Ελέω θεού αμφότεροι...
Το πιο ωραίο όμως είναι αυτό με τον βασιλιά που τον έβγαλαν βόλτα στον δρόμο ξεβράκωτο να τον καμαρώνουν οι υπηκόοι του (ο τόνος στο ο), πεισθείς πως φοράει και τα πιο γαμώ ρουχαλάκια του κόσμου, στο πλαίσιο της υπέρτατης (αυτο)γνωσίας της γεωγραφίας της κωλάρας του στον καθρέφτη που προβάριζε πριν την βόλτα, εξ ου και το ατέλειωτο καμάρι του κατά την παρέλαση/επίδειξη...

 

Η ερώτηση μου ήταν συγκεκριμένη: πώς μπορεί να σχετίζεται η όποια υποτιθέμενη αυτογνωσία με άλλους; Με περιβάλλον; Με τρεις διαστάσεις; Με αληθινό χώρο;