Στη χαρά Του και στη θλίψη Του, τί θα κάναμε;

Την ιδέα την έδωσε ο Incomplete στο νήμα που έχει για να αναρωτιέται για διάφορα...και... θενκς Incomplete  

Απάντησα στα βιαστικά, όπως τόσες φορές...

Δεν είναι όμως μόνο έτσι, έδωσα μία μόνο διάσταση ενώ υπάρχουν πολλές.

Γι αυτό, το ανοίγω το θέμα για συζήτηση, πώς νιώθετε όταν ο Κύριός σας είναι χαρούμενος ή όταν είναι λυπημένος και τί κάνετε σε αυτές τις περιπτώσεις;

 

Απάντηση: Στη χαρά Του και στη θλίψη Του, τί θα κάναμε;

Σε ευχαριστώ lilly μας..

Αν μου επιτραπεί να θέσω και μια επιπλέον παράμετρο,στην περίπτωση που ο/η Αφέντης/τρα είναι θλιμμένος/η ο/η σκλάβος/α αν διατηρεί ολοκληρωτικά το ρόλο του/της ή μπαίνει σε άλλη σφαίρα δράσης και συμπεριφοράς για να συμπαρασταθεί και να προσφέρει θετικά..
Εκ πρώτης όψεως το ερώτημα είναι ασαφές.Πιστεύω όμως πως όσοι-ες έχουν ζήσει αυτήν τη διαδικασία και αναμοχλεύσουν τις στιγμές εκείνες θα επικεντρωθούν στις ζητούμενες λεπτομέρειες.
Ευχαριστώ

 

Απάντηση: Στη χαρά Του και στη θλίψη Του, τί θα κάναμε;

Οτι θα έκανε ο οποιοσδήποτε άνθρωπος στον/ην σύντροφό του. Στην περίπτωση της θλίψης, θα προσπαθούσε να σταθεί δίπλα του με τον τρόπο που την έχει "εκπαιδεύσει" για αυτές τις περιπτώσεις. Στην περίπτωση της χαράς, θα την μοιραζόταν μαζί του.

Εμένα προσωπικά, η όσο πιο έντονη σεξουαλικότητα/θηλυκότητα της, εκείνες τις στιγμές, είναι το μοναδικό "φάρμακο" που μπορεί να με βγάλει από την θλίψη. Οχι τόσο η υποταγή της ή η υπακοή της (χωρίς αυτό να σημαίνει πως μπορεί να οδηγηθεί στο άλλο άκρο).

Στην χαρά μου? Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο από να την βλέπω να χαμογελά

 

χμμμ ωραία ερώτηση lilly και ακόμα καλύτερη η τοποθέτηση του Incomplete!!

Nαι , ανθρώπινα νομίζω και ενστικτωδώς , ιδίως στη θλίψη ίσως ο/η υποτακτικός μπορεί να χρειαστεί να μπει :

μπορεί και όχι! Εξαρτάται απο την ιδιοσυγκρασία και το χαρακτήρα του Κυρίαρχου , αλλά και απο τις ικανότητες του υποτακτικού.

Επίσης εξαρτάται απο το 'δέσιμο' που υπάρχει μεταξύ Τ/τους, το χρόνο που γνωρίζονται και το βάθος της σχέσης.

Αλλη μια παράμετρος είναι το είδος της "θλιψης" (πιστεύω ότι στη χαρά δεν υφίσταται θέμα).
Αν πχ η θλίψη προερχεται απο ενα δυσαρεστο γεγονος (μια αρρωστια ,ένα θάνατο κατι τέτοιο) ή αν προέρχεται απο κατι εξωτερικό
(θέματα δουλειας, ή οικονομικής φύσεως κλπ)

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ανάλογα την περίσταση και με γνωμονα πάντα τις δυνατότητες και το είδος της σχέσης ,
ο/η υποτακτικός μπορεί :

- απλά να είναι πιο προσεκτικός ή πιο υπάκουος ή να προσφερθει σαν εκτόνωση Του Κυρίαρχου, ή

-να περάσει σε άλλη σφαιρα και να γίνει παρηγορητικος ή να συμβουλεύσει ή ακομα
και να παρηγορήσει με τον αναλογο τρόπο που εκεινος γνωρίζει ότι Του αρμόζει και είναι αποδεκτός΄.

 

πάνω κάτω τα ίδια σκεφτήκαμε MPslave <s>

επειδή είμαι από τους ελάχιστα αυθόρμητους ανθρώπους, νιώθω ότι σε μία περίσταση λύπης Του πρώτα θα καθόμουν στην άκρη να σκεφτώ τί θα έκανα και μετά θα έκανα οτιδήποτε και αισθάνομαι ότι το τελευταίο που θα ήθελε εκείνη την ώρα από μένα θα ήταν να Του στερήσω τον βαθμό ελέγχου που έχει πάνω μου, παίρνοντας μη αποδεκτές ίσως από Κείνον πρωτοβουλίες...

 

θα μου επιτρέψεις, ο αυθορμητισμός λίγο έχει να κάνει στο παρον θέμα. Ετσι νομίζω εγώ.
Εδω προέχει το πόσο νοιάζεται κανείς για Τον Αλλο και πόσο Τον γνωρίζει , έτσι ώστε να επιλλέξει ανάλογα τον καταλληλότερο τρόπο.

Βεβαια και το να μην κάνει ο υποτακτικός τίποτα, είναι μια "πράξη" , σαν να ψηφίζεις λευκό στις εκλογές. Απλά αυτό ίσως το έκανα εγω με κάποιον που δεν ήξερα καθόλου , που γνωρισα μολις χθες...αν και παλι αμφιβάλλω 

Για μένα η έννοια είναι κυρίαρχο στοιχείο , φροντίζω, υπηρετώ, νοιάζομαι κλπ εχουν πρωταρχικό ρόλο στη ζωή μου.
Οπως μαθαίνει και πρέπει να μαθαίνει ο Κυριάρχος να χειρίζεται το σκλάβο ή τον υπο Του , έτσι μαθαίνει και ανακαλύπτει ο υπό πως μπορεί να φροντίσει, να υπηρετήσει καλύτερα, τι Του αρέσει, τι Τον κάνει να ξεχαστεί, τι Τον θυμώνει...
Αν ας πουμε δεν μπορω να Του φτιάξω τη διάθεση και δεν ξέρω ή δεν βρίσκω τον τρόπο αισθάνομαι ιδιαιτέρως άχρηστη και ανάξια sub.
Σαφώς βέβαια κατανοώ οτι δεν αξιολογούν όλοι με τον ιδιο τρόπο τα πραγματα.

 

Απάντηση: Στη χαρά Του και στη θλίψη Του, τί θα κάναμε;

όπως και σε κάθε άλλη στιγμή, στη χαρά Του και στη λύπη Του, είμαστε εκεί γι' Αυτόν... ό,τι και να σημαίνει αυτό...

 

Θα συμφωνήσω με τα πιο πάνω, δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο, μια κατάσταση μπορεί να απαιτεί μια ά συμπεριφορά και στάση και μια άλλη κάτι διαφορετικό.

Κάτι που πολύ συχνά κάνω όταν είναι θλιμένος από κάτι καθημερινό, είναι να μιλώ χαρούμενα για διάφορα άσχετα ευχάριστα θέματα, προσπαθώ να Τον κάνω να Γελάσει να Χαλαρώσει.
Αν Τον Απασχολεί κάτι απλά ρωτάω αν θα Ήθελε να μιλήσουμε γι΄ αυτό, κ.ο.κ.

Όταν Είναι Χαρούμενος τότε απλά εκφράζω κι εγώ τη δική μου χαρά γι αυτό πολύ έντονα.

 

Απάντηση: Στη χαρά Του και στη θλίψη Του, τί θα κάναμε;

Θα ήθελα και στη χαρά να είναι εκεί όπως είπε και ο Αφέντης Επιθυμιών..και κυρίως στη χαρά..

Στη λύπη ανάλογα πως θα τη διαχειριζόμουν..Αν ήθελα να ήμουν μόνος θα διατηρούσε το ρόλο του και θα σεβόταν την επιθυμία μου για μερική απομόνωση..Αν τον ήθελα κοντά μου θα έπρεπε να βγει εκτός ρόλου.δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να με παρηγορήσει ή να μου δώσει δύναμη ένας άνθρωπος που δε θα ήταν δυναμικός στην παρούσα περίσταση..Εκτός αν τα λόγια του θα είχαν αυτή τη δύναμη..

 

Re: Απάντηση: Στη χαρά Του και στη θλίψη Του, τί θα κάναμε;

κι εδώ φτάνουμε στην ερώτηση... 
Δεν μπορεί ο σκλάβος να είναι δυναμικός χωρίς να σημαίνει αυτό πως είναι εκτός ρόλου?

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Στη χαρά Του και στη θλίψη Του, τί θα κάναμε;

Μα όλη η διάσταση του σκλάβου προϋποθέτει δύναμη.Από την αποδοχή και την απενοχοποίηση της ιδιοσυγκρασίας του ,μέχρι και την αντοχή σε κάθε είδους ψυχική και σωματική δραστηριότητα που υπάρχει στις επαφές ή στις σχέσεις..

Σχετικά μ αυτό που αναφέρεσαι δεν έχω βιώσει κάτι ανάλογο και σίγουρα μόνο όσοι το έχουν βιώσει άμεσα ή έμμεσα μπορούν να τοποθετηθούν.. 

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Στη χαρά Του και στη θλίψη Του, τί θα κάναμε;

Επειδη το εχω βιωσει και το βιωνω συχνα, και ξεκαθαριζοντας πως επι της ουσιας η σχεση μου εχει στοιχεια D/s και μονο προς το παρον, και πως παρασαγγας απεχω απο το ρολο της σκλαβας...

Δεν βλεπω γιατι ο δυναμισμος να αναιρει την υποτακτικοτητα. Εκτος αν θεωρει κανεις οτι υποτακτικοτητα=αδυναμος χαρακτηρας, που κι εσυ ξεκαθαριζεις πως δεν εννοεις αυτο και εν πασει περιπτωση εχει συζητηθει κι αλλου το θεμα και οι περισσοτεροι απορριπτουν το συσχετισμο οπως κι εγω.

Επομενως δεν βλεπω γιατι χρειαζεται να βγει κανεις εκτος ρολου. Καπου ανεφερε η MPslave τους ορους φροντιζω και νοιαζομαι. Προυποθετουν δυναμισμο αυτοι οι ρολοι, οπως προυποθετουν και πρωτοβουλιες. Αλλα μια δυναμικη πρωτοβουλια δεν ειναι παντα και απαραιτητα εκτος ρολου. Το να παρηγορει κανεις καποιον δεν ειναι μια "κυριαρχικη" πραξη. Μπορω να αγκαλιασω εναν κυριαρχο και να του πω να μην στεναχωριεται και πως ολα θα πανε καλα. Ειμαι εκτος ρολου επειδη τον αγκαλιαζω εγω και δεν με παιρνει αυτος αγκαλια; Δεν μπορει μια ενεργητικη πραξη να ειναι υποτακτικης φυσης, με την εννοια οτι υποτασσομαι στην αναγκη του, ακομη και αν δεν την εχει εκφρασει με λογια; Δεν ειναι λιγο στενος ορισμος της ανταλλαγης εξουσιας αυτος που επιβαλλει την απορριψη καθε αυθορμητισμου και καθε ενεργητικης πραξης;

Δεν αμφισβητω την υπαρξη και σχεσεων οπου απο μια σκλαβα απαιτειται να μην κανει ουτε βηματακι πριν παρει αδεια, αλλα μεταξυ μας τωρα, την πλειοψηφια δεν την αποτελουν. Για καποιους ειναι ισως το ζητουμενο, αλλα για οσους αυτο δεν ισχυει, το να πεις σε καποιον "Γιατι δεν κανεις ενα μπανιο, μπορει να πεσει ο πυρετος" μπορει να ειναι μια προτροπη δυναμικα διατυπωμενη, αλλα ειναι τελικα μοναχα μια προτροπη, μια προταση, μια συμβουλη αν θελεις. Δηλωνω ενδιαφερον κανοντας την, δε διαταζω. Κι αν θελω να προσεξω τους τυπους μπορω να τη διατυπωσω και πιο ευγενικα και υποτακτικα: "Κυριε, αν το επιθυμειται και με την αδεια σας, θα κανατε ισως την τιμη σ'αυτο το κοριτσι να της δωσετε το δικαιωμα να σας ετοιμασει ενα ζεστο μπανιο με εισαγωμενο λαδι ευκαλυπτου κατα του κρυολογηματος;"  

Οσο για το αν μπορω να του δωσω δυναμη, με το δικο σου σχολιο εξηγεις το ποση δυναμη μπορει να εχει ενας υποτακτικος. Γιατι αυτη τη δυναμη δεν μπορει να την προσφερει, να τη θεσει στη διαθεση του κυριαρχου οταν εκεινος την χρειαζεται;

Προσωπικα και εχω αγκαλιασει, και παρηγορησει, και δυναμη εχω δωσει, και τσαι εχω φτιαξει κι εχω επιμεινει να το πιει, πολυ δυναμικα μαλιστα.   Αν κατι απο αυτα δεν του αρεσει ή δεν το επιθυμει μπορει να μου το πει και δε θα το ξανακανω. Γιατι τελικα ολα αυτα δεν τα κανω για μενα. Για εκεινον τα κανω. Και πολλες, μα παρα πολλες φορες σε βαθμο αυτοθυσιας. Η δυναμικη ενεργεια του να δινεις δυναμη στραγγιζει τελειως ξερεις.

Καθολου δεν εχει θεωρηθει ποτε εκτος ρολου. Βεβαια να ξαναεξηγησω οτι ειμαι και σε μια σχεση οπου η γνωμη μου επι παντως επιστητου και η δυναμικοτητα μου ειναι επιθυμητη, οχι απλως ανεκτη. Απλως δεν ειναι ουτε επιθυμητη ουτε ανεκτη ολες τις ωρες. Η υποτακτικοτητα μου εγκειται στο να μην εχω γνωμη και δυναμικοτητα οταν αυτα δεν ειναι απαραιτητα, οχι στο να μην τα εχω γενικα.

Κι αμα η δυναμικοτητα φτασει στο σημειο του να επιμενω σε κατι γιατι "ξερω καλυτερα εγω τι χρειαζεσαι" ας προσεχα.   Καποια στιγμη θα συνελθει και θα μου εξηγησει τη γνωμη του για την υπερβολικη επιμονη μου.   Ειναι λιγακι trial & error υποθεση τις πρωτες φορες, αλλα και τι δεν ειναι σε μια οποιαδηποτε σχεση;