Αφέντης και «καθημερινότητα» της δούλας

Για μένα με ιδεασμούς, ελπίδες και προσδοκίες δεν πάει κανείς μακριά, αλλά hey, whatever floats your goat.

 

Εξ ου strike through στο κομμάτι που έκανα quote.

Edit, τα είχε πάρει όλα η μπάλα, το ιδεασμούς ήθελα να διαγράψω. Ελπίδες και/ή προσδοκίες είναι απαραίτητες, ΙΜΟ

 

Στην εμπειρία μου, η ελπίδα και η προσδοκία είναι μαγική σκέψη: δεν έχουν άρρηκτη σχέση με αυτό που θα συμβεί στη συνέχεια, ούτε το επηρεάζουν.
Σίγουρα παρηγορητικές και γούτσου γούτσου, αλλά όχι ιδιαίτερα χρήσιμες στην πραγματικότητα.

Ακολουθούν εστελγουενικά παραδείγματα.
Ελπίδα: "έχει -20°C και λυσσομανάει δυο μέρες χωρίς να δείχνει αλλαγή, ελπίζω αύριο να αλλάξει να σκαρφαλώσουμε επιτέλους!" ή "ελπίζω να του αρέσει ότι έκανα αυτό το τατουάζ σαν έκπληξη"
Προσδοκία: "δεν έχω προπονηθεί αρκετά και αναρρώνω από πρόσφατο σπάσιμο ποδιού, αλλά θα καταφέρω αύριο την βόρεια πλαγιά του Eiger" ή "δεν του αρέσουν τα τατουάζ, αλλά δεν θα με επιπλήξει γι' αυτό που χτύπησα, είναι τόσο χαριτωμένο"

ΥΓ Τα παραδείγματα είναι by default φτωχά και περιορισμένα, εννοείται, αναφέρονται μόνο για να δώσουν μια γενική ιδέα της σκέψης μου.

 

Δεν μπορώ να διαφωνήσω με τις εμπειρίες σου αλλά ούτε και με την οπτική σου, υπό την έννοια ότι μπορεί να μη τη συμμερίζομαι αλλά μου φαίνεται εξίσου valid.

Στη δική μου οπτική ξεκινάω κάτι μόνο όταν έχω προσδοκία ότι θα το τελειώσω, αν δεν το πιστεύω ο ίδιος είναι no go. Προφανώς και η προσδοκία από μόνη της δεν αρκεί αλλά η ύπαρξη της είναι για μένα εκ των ων ουκ άνευ.

 

Αυτό που ονομάζεις προσδοκία στην δική μου αντίληψη περιγράφεται ως πρόβλεψη, η οποία βασίζεται σε προηγούμενα δεδομένα και εκτίμηση συνθηκών, αντίθετα από την προσδοκία. Εν τέλει, αρκεί να συνεννοηθούμε  

 

Δεν είναι πρόβλεψη υπό την έννοια ότι δεν είναι εκτίμηση του τι πρόκειται να γίνει αλλά εκτίμηση εφικτότητας.

Αν είναι εφικτό προσδοκώ/ελπίζω να το καταφέρω.

Και για να πάμε στο αρχικό παράδειγμα: Δε θα ρίσκαρα τη ζωή μου για την εμπειρία αναρρίχησης στο Κ2, θα το έκανα μόνο αν είχα στόχο την κορυφή του. Δεν παραβλέπω την πιθανότητα να γκρεμοτσακιστώ και να μείνω στον τόπο και στο Λυκαβηττό, αλλά άμα είναι να αρκεστώ στην εμπειρία, εγώ τουλάχιστον, θα χαμηλώσω τον πήχυ.

Μεγάλα παιδιά είμαστε, ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του.

 

Πραγματικά θέλω κάτι να πω αλλά δεν ξέρω τι. Ξεκίνησα τρεις φορές να απαντήσω και το έσβησα και τις τρεις.
Συγγνώμη, αλλά στα δικά μου μάτια όχι απλώς δεν παραδίδεις τον έλεγχο αλλά με τον τρόπο σου, συνειδητά ή ασυνείδητα, επιδιώκεις να τον ασκήσεις.

Το:

ακούγεται πολύ λίγο.
Μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε το "Κυριαρχείς από sub" ή το "Masterίζεις από slave".

 

Η πίστη/πεποίθηση εδω, είναι κατι διαφορετικό από την προσδοκία αφού βασίζεται σε στοιχεία και ενδεχομένως πρότερη εμπειρία. Πιστεύεις ότι είναι εφικτό, επειδή το έχεις μελετήσει, εχεις αξιολογήσει τις δυνάμεις σου , έχεις προετοιμαστεί , έχεις σχέδιο δράσης και έτσι ξεκινάς . Η προσδοκία είναι ότι έχεις εκτιμήσει σωστά τις δυνάμεις σου και ότι χρειάζεται και η ελπίδα αφορά ότι δεν ελέγχεις πχ τον καιρό.

 

Όπως το βλέπω εγώ και προσδοκία χρειάζεσαι (βασιζόμενος στις δυνάμεις σου) και ελπίδα για τα πράγματα που είναι εκτός του ελέγχου σου.

Για παράδειγμα, στοχεύω στην κορυφή του Κ2 και προσδοκώ ότι μπορεί να το καταφέρω. Διαλέγω την κατάλληλη περίοδο αλλά *ελπίζω* πως δεν θα βρω τα στοιχεία της φύσης εναντίον μου.

Να το θέσω αλλιώς, αν ο καιρός ήταν μόνιμα χαοτικός θα ήταν αυτοκτονικό ρίσκο να προσπαθήσω. Φυσικά υπάρχουν αυτοί που δεν τα λογαριάζουν, με γεια τους με χαρά τους, ο καθένας οφείλει να κοιτάζει τα του εαυτού του.

Είναι υπερβολή φυσικά η σύγκριση της αναρρίχησης στο K2 με το M/s αλλά αυτό που όφειλε να τονιστεί είναι ότι ασχέτως του αν είναι εύκολο ή δύσκολο, ασχέτως του ότι είναι ακόμα στην αρχή και άπειρη, σε M/s μπαίνεις μεταξύ άλλων γιατί σε ικανοποιεί, σε γεμίζει το να εκπληρώνεις τις επιθυμίες του M σου και τα θέλω σου είναι τα θέλω του. Δεν έχει ναι μεν αλλά, αν δεν έχεις αυτό το σκεπτικό, αν δεν σε γεμίζει αυτό το πράγμα, γιατί να δοκιμάσεις;

 

Σε αυτό το νήμα έχουν πάρει θέση πολλοί άνθρωποι με πολλαπλάσια εμπειρία από τη δική μου με πρόθεση να βοηθήσουν πραγματικά.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες η δική μου απάντηση δε θα χωρούσε πουθενά. Η ένσταση μου είναι ότι οι συμβουλές απευθύνονται σε έναν άνθρωπο που συνειδητά έχει αποφασίσει να υποταχθεί και δυσκολεύεται να κάνει την επιθυμία του πράξη.

Όσο περισσότερο διαβάζω τις θέσεις της και τους προβληματισμούς, τόσο περισσότερο πιστεύω ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει τι ακριβώς επιθυμεί.

 

Αν μου επιτρέπετε @MasterJp θα έλεγα ότι απλά υπηρετεί, με έμφαση και στις δύο λέξεις.

Έχω όμως την εντύπωση ότι η νηματοθέτης έδινε ένα συναισθηματικό και βαθιά προσωπικό νόημα στο "να Τον προστατέψω".
Δεν γνωρίζουμε πολλά δεδομένα, οπότε πέραν του να αναγνωρίσω κάπως τι είναι δεν θα το κατατάξω και δεν θα το κρίνω.