Όρια.

Συχνά ακούω την ατάκα " με την σωστή εκπαίδευσή θα εξελιχθεί και θα ξεπεράσει τα όρια της/ του .."
Αν όλα τα όρια είναι για να ξεπερνιούνται τότε γιατί τα χωρίζουμε σε soft και hard?
Μήπως η εξέλιξή αυτή δεν είναι ουσιαστικά εξέλιξή αλλά συναισθηματικος εκβιασμός κατά τον οποίο αν δεν ξεπεράσεις τα σκληρά σου όρια δεν υπάρχει εξέλιξή άρα δεν είσαι αρκετά καλή /ός!?

Υ.Γ το θέμα έχει τεθεί στην ενότητά σαδομαζοχισμός .μην εκτροχιαστεί πάλι από σχόλια για κυριαρχία υποταγή ....

 

Γιατί τα όρια, όταν και όπου μπαίνουν, είναι σύμφωνα με το ως τότε assessment και στο μεταξύ life happens και το όριο μπορεί να σπρωχθεί, να ξεπεραστεί ή να έρθει ακόμα πιο κοντά από εκεί που είχε αρχικά τοποθετηθεί.

 

Βιωματικά μιλώντας, ποτέ κανένα σκληρό μου όριο δεν ένιωσα ότι θέλω να ξεπεραστεί .. πάντα σταθερά.είτε μία μέρα πριν είτε 8 χρόνια πριν.γι αυτό και το λέω hard limit..γιατί είναι τόσο ακραίο για μένα που με τίποτα δεν πρόκειται να ξεπεραστεί .. το λέω με τόση σιγουριά γιατί ξέρω τον εαυτό μου. Ισως σε άλλους λειτουργεί διαφορετικά.

 

This.

Δεν είναι όλοι ίδιοι.

 

Προφανώς!!!
Απόψεις θέλω να ακούσω!

 

Χρειάζεται πλήρης επίγνωση και εμπειρία για να μπορέσει κάποιος να θέσει με σαφηνεια ένα hard limit.
Ίσως το ακούς συχνα, γιατί είθισται όταν δεν γνωρίζουμε κάτι να το απορρίπτουμε. Αν τύχει όμως και για κάποιο χ ή ψ λογο, κάποιος, καπου, κάποτε να μας καταφέρει να το ξεπεράσουμε και να το αφαιρέσουμε από τη λίστα των hard limits, είτε γινόμαστε πιο flexible είτε ο παρτενέρ το εκλαμβάνει ως έλλειψη εξέλιξης της σχέσης.
Και όλο αυτό γιατί όπως είπα και στην αρχή δεν υπάρχει πλήρης επίγνωση των ορίων του εκάστοτε ατόμου.
Βέβαια, υπάρχουν κι άλλοι πολλοί λογοι που μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να ξεπεράσει το όριο,από καψουρα, μαστουρα ή συναισθηματικό εκβιασμο, αλλά ας μην πιάσουμε τέτοια λεπτά ζητήματα.

 

Τι σημαίνει χρειάζεται πλήρη επίγνωση και εμπειρία για να θέσει με σαφήνεια ένα hard limit? Εμπειρία σε τι? Εγώ πχ τα τελευταία 8 χρόνια έχω τα ίδια hard limits. Σαφώς όχι τα ίδια soft limits!
Επίσης δεν θεωρώ ότι έχει να κάνει με τον παρτενέρ (πάντα είχα σταθερούς υπέροχους παρτενέρ τους οποίους εμπιστευόμουν τυφλά και ένιωθα οικειότητα και πόθο καύλα κτλ ) αλλά με τον εαυτό μου. Αρα δεν επηρεάζει ο εκάστοτε παρτενέρ τα όρια μου. Οριοθετούνται καθαρά από τον εγκέφαλο μου.

 

This

Εσύ.

 

Εμ ..δεν θέλω να σε πικρανω τώρα αλλά προφανώς όποιος σχολιάζει όπου σχολιάζει το κάνει με βάση προσωπικές σκέψεις, απόψεις βιώματά κτλ.. είναι αυτονόητο ...!
Κουβέντα θέλω να γίνει .. απόψεις θέλω να ακούσω!!!

 

Μαζί σου, αλλά από τη μία ζητάς απόψεις και από την άλλη λες "ναι αλλά εγώ..."

Τη θέση σου την έκανες crystal clear στην πρώτη σου απάντηση, εσύ από τη μεριά σου καλά κάνεις αλλά υπάρχουν και άλλοι που λειτουργούν διαφορετικά.

 

Μου λένε την άποψη τούς, απαντάω...κουβέντα λέγεται αυτό ξέρεις!
 

 

Βιωματικά.......είναι υπέροχη η αίσθηση του να καταφέρνω να βλέπω τα όριά του να παραβιάζονται. Νοιώθω .....αυτοκρατορικά! Η αίσθηση της δύναμης είναι μεθυστική
Πάντα λαμβάνοντας υποπψη ασφάλεια, και λοιπά πολύ σκληρά όρια με τα οποία δεν μου αρέσει να πολυπαίζω διότι τελικά φοβάμαι οτι θα αποκτήσω έναν «άλλο» υποτακτικό απο αυτόν που ήδη έχω.
Επομένως θεωρώ οτι μόνο τα sοft limits υπάρχουν γι αυτόν ακριβώς το λόγο. Για να πιέζονται