Το BDSM ως χορός

"Φτάνεις όμως στην πίστα. Αν χορέψεις για το κοινό, θα το καταλάβει και χάθηκες. Του γίνεσαι οικείος. Δεν θα το μαγέψεις, θα αποχαυνωθεί και δεν θα το ξανακερδίσεις πιά ποτέ.

Φτάνεις στην πίστα κι είσαι μόνος. Φαινομενικά, γιατί βρίσκεται εκεί ο Θεός. Δεν ξέρεις από που έρχεται. Ίσως τον έφερες εσύ μαζί σου στην πίστα, ίσως τον ανασταίνει η μοναξιά -το ίδιο κάνει. Κυνηγάς την εικόνα σου για χάρη του. Χορεύεις με ανέκφραστο πρόσωπο, κινήσεις ακριβείς και σωστή στάση. Τίποτα δεν επαναλαμβάνεται, αλλιώς θα πεθάνεις παντοτινά. Να χορεύεις χλωμός κι αυστηρός, ει δυνατόν με τα μάτια κλειστά.

Μακάρι να 'ξερα για ποιον Θεό σου μιλώ. Πάντως, εκείνος, απόλυτος κριτής, είναι πέρα απ' την κριτική. Βλέπει την εναγώνια προσπάθειά σου. Είτε σε δέχεται και ακτινοβολείς είτε αποστρέφει το πρόσωπό του. Αν αποφασίσεις να χορέψεις μόνο για Κείνον, αδύνατο πια να ξεφύγεις από την ακρίβεια του έναρθρου λόγου σου: είσαι δέσμιός του και αποκλείεται να πέσεις.

Μήπως λοιπόν θεός είναι οι δυνατότητες που προσδίδει η θέλησή σου στο σώμα σου, όταν βρίσκεται πάνω στο συρματόσκοινο; Θείες δυνατότητες!"

Jean Genet, "Ο σκοινοβάτης"


(Για όσους μπερδεύονται...)

 

Απάντηση: Το BDSM ως χορός

Πολυ ενδιαφερον ποστ... και τα βιντεακια υπεροχα....
"Το πεπρωμένο αποκαλύπτεται σιωπηλά.."
Ευχαριστω..

 

Απάντηση: Το BDSM ως χορός

 

Θες να παίξουμε;

-Όχι,ήρθαμε εδώ να χορέψουμε.

-Ωραία το παιχνίδι ξεκινάει. Θα γδυθείς και θα γονατίσεις. Αν κουνηθείς ή σηκώσεις το βλέμμα σου από το πάτωμα ,θα χορέψουμε .Μόνο το κεφάλι κουνάς για να δηλώσεις κατάφαση. Καμία άλλη κίνηση δεν επιτρέπεται. Κατανοητό;

-Μα ει....

-Επίσης αν μιλήσεις σταματάει το παιχνίδι και χορεύουμε.

Είναι στιγμές που το παράλογο παίρνει τα ηνία. Για την ακρίβεια τα παραδίνεις χωρίς λέξη ή εξαναγκασμό, εσύ ο ίδιος. Έρχεται ,βαφτίζεται στη φωνή του και η πραγματικότητα αλλάζει διαστάσεις. Γεννιέται εκείνη τη στιγμή στην άκρη της γλώσσας του,στο άνοιγμα του στόματος του και σε βρίσκει με τον ήχο του, που φτάνει στο κέντρο σου.
Δε κουνιέσαι ,δεν κοιτάς αλλά παίζεις και όλες σου οι αισθήσεις γεμίζουν με ένα τρόπο διαφορετικό.

Κάθε ήχος έρχεται στην υψηλότερη συχνότητα,κάθε άγγιγμα αφήνει σημάδια ,κάθε εικόνα αποτελεί όλο το πλάνο σου. Η όσφρηση σου πιο ισχυρή από ποτέ σε οδηγεί όπου παίζεται το παιχνίδι του.

Ένα βήμα ,ένα άγγιγμα, μια αλλαγή στη στάση σου. Πώς βρέθηκες στα τέσσερα; Ποιος σήκωσε τη λεκάνη σου ψηλά ; Είπε κάτι και δε το θυμάσαι; Έχει σημασία τώρα αυτό;
Αν δεν έπρεπε να είσαι σε αυτή τη θέση θα χόρευες ,έτσι δεν είναι ; Αυτό δε σου είπε ;
Το δέρμα παγώνει και χαμογελά ο λαιμός σου. Νιώθεις μια αγκαλιά να σε σφίγγει και ένα μέταλλο να παίζει μουσική που έρχεται από μακριά σου και φτάνει στο στέρνο σου. Τα άκρα σου κινούνται και τα τέσσερα μαζί ,συγχρονισμένα. Εσύ θες να χορέψεις ,σκέφτεσαι και η κίνηση σταματά. Ακούς τον αέρα να σου ζητάει να γράψετε μαζί τις νότες στο χαρτί. Το σώμα σου αρχίζει να κουνιέται σε μια μουσική κοφτή και κόκκινη. Τα μπροστινά άκρα λυγίζουν και ανεβαίνουν ξανά , η μέση τεντώνεται και μαζεύει με το ρυθμό των χεριών που κινούν τον αέρα γύρω σου. Ότι σε αγκαλιάζει σε ζωγραφίζει ταυτόχρονα. Γίνεσαι το πεντάγραμμο του. Μα δεν είναι χορός αυτός λες χωρίς φωνή.

-Τα χέρια μπροστά.

Τώρα περιορίζεσαι . Πώς θα συνεχίσεις να χορεύεις ; Του το είπες ότι ήθελες χορό και όχι παιχνίδι.

Ανάσκελα στο πουθενά. Τα μάτια ,το βλέμμα ; Τι τα κάνουμε τώρα αυτά; Πώς θα το βρουν το πάτωμα ; Ω ναι είναι από πάνω μου τώρα. Πώς βρέθηκε εκεί ; Έχει σημασία τώρα αυτό;

Αν δεν έπρεπε να είσαι σε αυτή τη θέση θα χόρευες τώρα ,έτσι δεν είναι ; Αυτό δε σου είπε ;

Ζέστη και χρώματα. Να έρχονται από ψηλά και να σε τεντώνουν σαν χορδή . Να συνεχίζει να βάζει όλες τις νότες στη σειρά που άρχισε και εσύ απλά να σχηματίζεις μια μελωδία από τους ήχους και τις κινήσεις σου. Να ανοίγει κάθε μέρος του σώματος σου και να θέλει να φτάσει προς αυτόν. Να φτάνει και να ακούς τη σιωπή του να τα κάνει όλα δικά του.

Τώρα τι σε σκεπάζει ; Έχεις καταλάβει πώς βρέθηκες να είσαι το ταμπλό του παιχνιδιού πάνω στο τραπέζι ; Τι έχεις στον αφαλό σου; Το στήθος σου γιατί έχει χρώματα; Δυο ζάρια πέφτουν ανά δέκα δευτερόλεπτα πάνω σου. Μετράς δυνατά,συνεχόμενα. Σου είπε να μιλήσεις ;

Έχει σημασία τώρα αυτό; Αν δεν έπρεπε να μιλάς θα χόρευες τώρα ,έτσι δεν είναι ; Αυτό δε σου είπε ;

Ψάχνεις να βρεις τα χέρια και τα πόδια σου. Το βλέμμα σου στο πάτωμα από πάνω σου σταθερά. Ξέρεις πως υπάρχουν αλλά δε μπορείς να τα δεις. Αγγίζουν ξύλο και τα αγγίζει σκοινί. Πάλι όλα φτιάχνουν μουσική και ξέρεις πως ώρες τώρα έχεις αρχίσει να χορεύεις αλλιώς . Μαθαίνεις ένα νέο ρυθμό, σαλεύοντας άμετρα και με άγνωστους βηματισμούς.
Αναπνοές στα αυτιά σου. Πρωτόγονη μουσική. Πρωτόγονος χορός. Δε μετράς τώρα. Σε μετράει, με το δέρμα και το βάρος του. Από πάνω ως κάτω. Το μέσα σου γράφεται στο χαρτί που κρατάει. Το γράφει στο σώμα σου. Σε κρατάει. Παίζετε μαζί.
Το βλέμμα σου δε ξέρεις που έχει χαθεί, ούτε τι βλέπει πια. Αλλά δεν έχει σημασία τώρα αυτό.

-Αν σηκώσεις το βλέμμα σου από το πάτωμα ,θα χορέψουμε.

 

Aυτό που θα δείτε χορεύτηκε χωρίς πρόβα, κάτι τύπου ...να μωρέ, κάτι τέτοιο σκεφτόμαστε, νταξ ρε παιδιά ότι πείτε...
Γυρίστηκε με τη μία, πα να πει ...μια κι έξω θα πάει, έξι κάμερες έχει το πλατό φτάνουν ρε σεις, ναι μωρέ μια χαρά, σεις τα ξέρετε αυτά πιο καλά, εμείς χορευτές είμαστε...
70 τόσα χρόνια μετά ούτε καν έχει περάσει από το μυαλό έστω ενός χορευτή να το σκεφτεί αν και πώς, μπας και, όχι να το χορέψει, απλά να του περάσει από το μυαλό ως πιθανότητα να...
Τεχνική, έκφραση, περιεχόμενο, εκτέλεση όλα στο τέρμα...
Έτσι για την μοναδικότητα του πράματος, ένα πράμα...
Λέιντις εντ τζέντλεμες οι Νίκολας Μπράδερς, με τ' όνομα να ' ουμ...
Πλιζ κλόουζ γιορ μάουθς άφτερ...
Μερσί...



Και το απαραίτητο ντουκουμεντέσιο...
https://mymodernmet.com/cab-calloway-jumpin-jive-nicholas-brothers/