Σας εχει τυχει ποτε να...ερωτευθητε μια φαντασιωση σας??

Εχω μια φαντασιωση εδω και καιρο...που την εχω ερωτευθει σε τετοιο βαθμο που την βλεπω στα ονειρα μου...και ξυπναω με απιστευτη στυση...

 

Η επιθυμία χωρίς στόχους δημιουργεί την εντύπωση του ανέφικτου.

 

Όταν γράφω ιστορίες σε ένα βαθμό "ερωτεύομαι" τις πρωταγωνίστριες και αυτό είναι κάτι που στην πραγματική ζωή συμβαίνει εξαιρετικά δύσκολα.

Για μένα θα το έλεγα coping mechanism και τίποτα παραπάνω και έχω την πλήρη επίγνωση ότι αυτό το πράγμα δεν είναι "έρωτας", όχι πραγματικά.

Από την άλλη οι φαντασιώσεις είναι για να μας φτιάχνουν οπότε το να καυλώνεις με δαύτες θα έλεγα ότι είναι η αναμενόμενη συμπεριφορά.

 

"Αν μπορεις να το ονειρευτεις, μπορεις και να το κανεις"

 

Μπα...

 

Ειναι αποφθεγμα (δεν ξερω ποιου) και αναφερεται στο "οραμα"


Υ.Γ. Αν ηταν δικο μου και ειχα την ικανοτητα να πεταω τετοια "ψαγμενα" θα πηδουσα κιολας, δεν θα την ειχα κανει λαστιχο!

 

Για εμένα ο έρωτας και οι φαντασιώσεις μου είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Τον έρωτα τον έχω μέσα στο μυαλό μου σαν κάτι τρυφερό, ζουζουνιαρικο, τρελό, εφηβικό.
Οι φαντασιώσεις μου από την άλλη είναι γεμάτες ωμή βία.
Γι'αυτό το λόγο δεν κατάλαβα ποτε τα ζευγάρια που όταν αναφερόταν στο σεξ εννοούσαν έρωτα.
Τους πρωταγωνιστές των φαντασιωσεων μου δεν τους ερωτεύομαι. Έχω αλλά συναισθήματα για αυτούς αλλά σίγουρα δεν είναι το άτομο που θα κάνω αγκαλίτσες και ζουζουνίσματα.
Εδώ που τα λέμε, δεν μου αρέσουν τα ζουζουνίσματα... Τα έχω κόψει εδώ και χρόνια.

 

Το ίδιο και εγώ αλλά μετά βλέπω τη Βουλή στη θέση της και στρέφω στο μαξιλάρι με δάκρυ

 

Πήδα το λάστιχο, μα όλα εγώ πρέπει να τα σκέφτομαι;

 

Το μαξιλάρι να το αφήσεις. Είναι από άλλο νήμα και είναι αλλουνού!!!

 

φαντασιώνεται κάνεις μόνον ότι δεν έχει.
εσχάτως φαντασιώνομαι μανιουαλ.
καύλα.


credits

 

Βίτσια!