Εκπαίδευση της s. Χρειάζεται;

Ναι, για όταν πεινάει θεωρώ πως προτιμά να έχει γύρω του τσουπωτές αντιλόπες.
Ωστόσο, για να πεινάει, σημαίνει ότι έχει καταφέρει να επιβιώσει. Και για να γίνει αυτό, προτιμά να έχει μια αγέλη λύκων γύρω του.
Είναι θέμα πού μπαίνει η προτεραιότητα νομίζω  

 

Κατανοητός κι ευχαριστώ για την επεξηγηματική απάντηση.  
Νομίζω ότι για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία (και βάλε) που είχα διαβάσει Ντε Σαντ, αντελήφθην τι με έκανε να προσπεράσω: θεωρώ τα παίγνια μη μηδενικού αθροίσματος για απείρως πιο δυνατούς λύτες.

 

Θεωρώ ότι οι συζητητές @Libertine SD @tithon , που είναι στα quotes, είναι από τους πλέον δυνατούς του φόρουμ (ασχέτως συμφωνίας ή διαφωνίας με τις θέσεις τους), οπότε οι απαντήσεις που αναμένεται να δώσουν θα είναι μακράν προτιμότερες της δικής μου.
Ενθουσιωδώς, όμως, αποφάσισα να γράψω την s (δική μου) οπτική, η οποία μου πήρε χρόνια να διαμορφώσω και ακόμη κάποιες φορές με αιφνιδιάζει.  
Αν έπρεπε να την πω με ένα τραγούδι, θα ήταν το Another Piece of my Heart, της Τζόπλιν...
Αυτή η παράκληση να πάρει και αυτό το βαθμό ελευθερίας, που Εκείνος δημιούργησε για σένα, που δεν είχες καν υποψιαστεί ότι υπάρχει.
Και μετά η δημιουργία κι άλλου, για να παρακαλάς να αφαιρεθεί κι αυτός... Και πάλι... Και πάλι...

 

Ο Σιχαμερότατος που αναφέρατε ήταν λιμπερτίνιος;

 

Σκόρπια...
Γιατί σώνει και καλά ο λιμπερτίνος κάνει νάναι και αξιακός μηδενιστής, είναι που κανείς δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα...
Τα λογικά-κονσεπτικά κενά θαρρώ πως περνάν ξώφαλτσα, ίσως λόγω μιας βιάσης στην αντίληψη προσέγγισης μιας κάποιας ποθητής εγγύτητας, ταύτιση το λέν οι νέοι σήμερις...
.....
Η λέξη ανδρείκελο μεταξύ δυο, και καναδυό άλλων άμα λάχει, ατόμων νοηματοδοτείται εντός και αποκλειστικά του αυστηρότατα μεταξύ τους ορισμένου πλαισίου. Νο προμπ. Και ώπα ως εκεί.
Άτομα αρεσκόμενα να φέρουν τον εν λόγω προδιορισμό εντός ενός αναλόγου πλαισίου, μέχρι την ένταξή τους, καλούνται εθελόδουλα.
Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη μεταξύ ων δυο τελευταίων λέξεων να μπορούσε να υπάρξει διασαφηνιστικώς κάτι σε "δυνάμει ή μη", φευ εξ αντικειμένου δεν προκύπτει, χωρίς παραδοχές "άνω ποταμών"...
Τουλάχιστον μέχρι τη μέρα που θα ψωνίζ'μι στο σουπερμάρκετ με κρυπτονόμισμα και θα παίρν'μι το ακριβές ισοδύναμο των ρέστων σε ευρά, δολάρια, ρουπίες, γουάν κλπ για να πάρ'μι καρβουνάκια απ' το περίπτερο δίπλα...
.....
Άλλο λάθος, άλλο σφάλμα, άλλο αμαρτημένο...
.....
Η ευθύνη, είναι μια, μοναδική και σκέτη, αν έχει επίθετα μπροστά αφορούν αποκλειστικά και μόνο στα πεδία αναφοράς των επιθέτων αυτών, δεν μας ενδιαφέρουν εν προκειμένω τα πεδία αυτά...
.....
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις διαφορετικές "περιοριστικές" ερμηνείες στην ατάκα "Λούλα δεν θα φας το παστοκύδωνο", αλλά πιο καλή είναι αυτή που ορισμένως την προκαλεί...
Φήμες πως η τέταρτη ερμηνεία κατατάσσει τον περιορισμό στα φετίχ, εισέτι ελέγχονται... Η πέμπτη λέει το ...κατινιάρικο: ο στόχος είναι το μυαλό υπό την προϋπόθεση πως υπάρχει μυαλό μποθγουέιζ
.....
Λεξικογραφικώς:
αποκομιδή (η) {χωρ. πληθ.} (λόγ) η μεταφορά από ένα μέρος σε άλλο
συγκομιδή (η) ...3. (μτφ.) η συγκέντρωση (στοιχείων, αντικειμένων κ.λπ.. π.χ. για τη δημιουργία αποθέματος
.....
Οι "βαθμοί ελευθερίας" δεν είναι μπαλάκια πινγκ-πονγκ σε ένα στρουμπουλό υοειδή σωλήνα, που δημιουργώντας πίεση από το ένα άκρο χαμηλώνει η στάθμη του ενός σκέλους ταυτοχρόνως με την ανύψωση του άλλου.
Άσε που δεν τα πάει καλά και με το ΡΕ. Κατά τα άλλα, ο πιο εύκολος τρόπος για μια πρόχειρη μεν, σαφέστατη πειραματική κατάδειξη δε, του ΡΕ είναι ένα σύνηθες μπινελίκι, Α-->Β...
Μπότομ λάιν, το ΡΕ εξ αντικειμένου δεν μπορεί να ορίζεται μονοσήμαντα, για προφανείς λόγους. Αν και υπό προϋποθέσεις/συνθήκες σε κάποια συστήματα, μπορεί να γίνεται αντιληπτό ως ισχύον (εκφεύγει του παρόντος).
.....
Η Σαδική θεώρηση κατά τούτον μπορεί να είναι χρήσιμη: ως δυναμένη να θέσει το ένα από τα δυο όρια στο "η υπερβολή είναι η βασιλική οδός προς την σοφία"...
.....
Ο λόγος που ο λύκος -και κάθε "πολεμικός θηρευτής"- δεν νοιάζεται για το αν περιτριγυρίζεται από θηρευτές ή θηράματα είναι γιατί ξέρει το σενάριο, ακόμα και αν διαμορφώνεται σε βάρος του.
.....
Η συναίνεση δεν περιλαμβάνει εμπράγματες εξασφαλίσεις ούτε ασώματες ούτε ενσώματες.
.....
Δεν υπάρχει κόλπο να καταλαβαίνουμε πότε ο ρόλος μάς ξεπερνάει. (το μάς με τόνο)
.....
Εν κατακλείδι...

Αι δύο αδελφαί... by cadpmpc posted 17 August 2020 at 04:24

 

Λιμπερτίνος γεννημένος μετά το 1914 (έναρξη Α' Π.Π) κυριολεκτικώς δεν εννοείται...

 

Θεωρω πως η "αίσθηση απελευθερωσης" ειναι αποτοκο της απωλειας ληψης αποφασεων. Δεν προκειται για απωλεια ευθυνης, γιατι ευθυνη φερει το ανδραποδο στο να εκτελεσει, να υπηρετησει και να πραγματωσει την οποια αποφαση του Κ. Αποφασεις ωστοσο δεν λαμβανει απλα ακολουθει τις του Κ.
Αυτο δεν επιφερει μειωση της ελευθεριας του Κ εφοσον οι αποφασεις του συμβαδιζουν με τις επιθυμιες του και ουδολως περιοριζονται απο αλλους παράγοντες.

 

δεν πρόκειται περί απώλειας, αλλά περί απαλλαγής (από ενδεχομένως βεβιασμένα έξωθεν επιβεβλημένο καθήκον).
παρόμοια, στην αρχική διατύπωση, έχω μιά μερική επιφύλαξη γιά το "περιέρχεται", το οποίο, εν προκειμένω, είναι ισοδύναμο του "προστρέχει".
απώλεια ευθύνης δεν υφίσταται.

 

το ερώτημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο γιατί σε ορισμένη ανάγνωση περιέχει ερμηνεία στην εξαιρετικά πλατυά έννοια «ελευθερία». η αέναη επέκταση του χώρου ελέγχου του κ και ο αντίστοιχος περιορισμός του χώρου ελέγχου του υ, έχει αμοιβαία απελευθερωτικό χαρακτήρα.