Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου εκφραζω τις αποψεις μου για το θεμα
Εξεφτιλισμο κατανοω: ευτελιζω, μειωνω την αξια καποιου. Οταν ομως τον ορο τον περνουμε για να διευκρυνισουμε καποιες δημοσιες η μη ενεργειες ενος ζευγαριου Αφεντη/σκλαβας δεν κατανοω πως μπορει να μειωθει η αξια της σκλαβας (και τονιζω της σκλαβας και οχι του ανθρωπου, της γυναικας).

Μεσα απο δικη μου εμπειρια μπορω μονο να πω μεσα απο σκηνες που θα μπορουσαν να ειναι παραδειγματα δημοσιου εξευτελισμου, ενιωσα τεραστια ικανοποιηση και συνηδειτοποιησα πολυ πιο εντονα αυτο που ειμαι αλλα σε καμια περιπτωση δεν ενιωσα ξεφτυλισμενη, ταπεινωμενη σαν ανθρωπος. Νομιζω πως εκει ειναι η διαφορα σε αυτο που λεει και η Κυρια Φαιδρα(αν καταλαβα καλα τι ενοει) πως τον αληθινο εξευτελισμο (της ανθρωπινης υποστασης) κανεις δεν τον αποζητα. Το θεμα πιστευω ειναι μονο τα εσωτερικα ορια του καθενος.Που κανει αυτον τον διαχωρισμο και ποσο ξεκαθαρισμενη ειναι μεσα του η θεση του στην σχεση/σκηνη. Που τελειωνει η ικανοποιηση και που αρχιζει η κακοποιηση εκτος οριων bdsm.

 

Αναφορικά με τον εξευτελισμό σε ένα session, δεν τον αντιλαμβάνομαι ως υποτίμηση των αντικειμενικά υπαρκτών αξιών (αρετών) του σκλάβου, αλλά ως διόγκωση των μειονεκτημάτων του. Το αποτέλεσμα μοιάζει όμοιο όμως η διαδικασία είναι αντίστροφη από αυτήν που αναφέρεται στα λεξικά.

Σε κάθε περίπτωση αισθάνομαι ότι ο εξευτελισμός είναι αυτοαναφορικός. Εξευτελίζει το δέκτη η κριτική κάποιου, που είναι άδικη αλλά όχι αβάσιμη, κατά την αντίληψη του δέκτη. Και όχι κατά την αντίληψη του περίγυρου του δέκτη, όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από τον ίδιο το δέκτη.

 

Βάλει κατά των πραγματικών αξιών του δέκτη. Εκεί που στηρίζεται η προσωπικότητα του.

 

έχει να κάνει και με το πόσο σε σέβετε ο δέκτης , και το κάτα πόσο πειστικός είσαι τότε είναι αρκετά επώδυνος και οριακός στο κατά πόσ θα αντέξει ο δέκτης ,μέχρι πρώτινος πίστευα ότι είναι κάτι αθωό αλλά αυτό είχε να κάνει σε σχέση με τις δικές μου ανοχές ,αλλά οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί και τις ευαισθησίες μας τις βγάζουμε σε διαφορετικά επίπεδα ,οπότε όσο και περιέργο αν ακούγετε ο καθένας μας έχει διαφορετικά όρια

όσο αφορά τους λεξιλογιακού τύπου προβληματισμούς σας απέχω  

 

Xmm ναι , νομίζω και γω πως εξευτελιστικό ειναι ακριβώς, κατι που ειναι βάσιμο , μα αδικο οπως το ειπε η Syrah. (ένας σκλάβος με μικρό πέος πχ.) [αληθινό γεγονός μεν, αλλά για το οποίο δεν φέρει κάποια ευθύνη εκείνος] Ομως, παρά ταύτα θα συμφωνήσω με την άποψη που κατα κύριο λόγο , πρεσβεύει ότι τίποτα δεν είναι εξευτελιστικό απο τη στιγμή που προέρχεται απο Εκείνον/η , απο τη στιγμή που υφίσταται σχέση και είναι αντιληπτό πλήρως το οτι ο Κυρίαρχος σεβεται και εκτιμά τον σκλάβο Του. Ακόμη και στην περίπτωση που θα χρησιμοποιήσει κατι 'άδικο" - όπως στο παράδειγμα που ανέφερα - θεωρώ ότι θα το κάνει είτε για τιμωρία , είτε για λόγους βελτίωσης.. (τωρα θα μου πειτε ...βελτιωση? ναι υπο μια έννοια της παραδοχής της αλήθειας και του συμβιβασμου μας μ'αυτη , κι αυτο βελτίωση θεωρειται).
Αυτό το 'Αδικο" λοιπον, κατά την κρίση μου πάντα, μπορεί να είναι πολύ εξευτελιστικότερο , της όποιας άλλης προσπάθειας εξευτελισμου ακριβώς γιατι αγγίζει τα δύσκολα υπαρκτά μειονεκτήματα του υπο. Παρόλαυτά, θεωρώ ότι ειναι προσωρινό και βεβαίως ο υπο μπορεί να αντιληφθει με χιλιους δυό άλλους τρόπους το ενδιαφέρον και την εκτίμηση του Κυρίου του , και βεβαίως τους λόγους για τους οποιους χρειαστηκε να εξευτελιστει.

 

Νομίζω κι εγώ ότι για τον καθαρόαιμο σκλάβο τίποτα δεν είναι εξευτελιστικό, όπως λέει και η MPslave.

Αλλά...

επειδή για να φτάσει κανείς να είναι καθαρόαιμος σκλάβος μπορεί να πάρει και 100 χρόνια,

δεδομένου ότι 99% ζει σε βανίλλια περιβάλλον και
δεδομένου ότι κουβαλάει όλες τις ψηφίδες ψυχισμού των βανίλλα χρόνων του
που εκεί βρίσκονται οι ρίζες του τί νιώθει ο ίδιος ως εξευτελιστικό,

θα υπάρξουν επεισόδια που θα θεωρήσει ως εξευτελιστικά και θα βιώσει ως κακομεταχείριση ο σκλάβος.

Μπορεί να είναι εσκεμμένα και οργανωμένα από τον Αφέντη του, μπορεί να είναι από λάθος και άδικο του Αφέντη του. Έχω προσωπικά ξεπεράσει την αντίληψη πώς οτιδήποτε κάνει ο Αφέντης έχει κάποιον σκοπό ή πετυχαίνει πάντα τον σκοπό που, έστω, είχε ή ήταν ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί ένας στόχος.

Αποδέχομαι όμως το δικαίωμά Του και την ύπαρξη πιθανότητας να με εξευτελίσει με τρόπο ακόμα και αποκρουστικό για μένα.

Για το τί και πώς, θα επανέλθω στο νήμα <χ>.

 

αν εξευτελισμος ειναι μονο κατι που ειναι βασιμο τοτε δεν λογιζεται εξευτελισμος το να σε Βγαλει γυμνη στο δρομο ή να σε Διαταξει να γονατισεις και να σερνεσαι γλυφοντας το πατωμα?
και αν τιποτα δεν μπορει να ειναι εξευτελιστικο για μια σκλαβα τοτε τι μπορει να απολαμβανει η σκλαβα οταν λεει πως αγαπα να εξευτελιζεται?

 

Δεν γνωρίζω περί δικαίου και άδικου εξευτελισμού. Το συναίσθημα δημιουργείτε κατ’ επιθυμίαν Του για λόγους που μπορεί να κυμαίνονται μεταξύ τιμωρίας έως και προσωπικής Του ικανοποίησης. Καθαρόαιμη ή όχι, αισθάνομαι έντονα τον εξευτελισμό και δεν παίρνω απόλαυση από εξευτελιστικές καταστάσεις.

Ικανοποιούμε από την ικανοποίηση του και ίσως και από την υπακοή μου στα δύσκολα. Όπως και σε άλλες πρακτικές που δεν με ευχαριστούν το αντιμετωπίζω ως μια αναπόφευκτη και δεδομένη κατάσταση αφού έτσι το θέλει Εκείνος. “That’s it, obey”. Αυτή η οπτική με βοηθάει να μπαίνουν τα πράγματα στην σωστή τους θέση. Δηλαδή φεύγει το focus από εμένα και τα θέλω μου και επικεντρώνεται σε Εκείνον και τα θέλω Του οπότε αντιστάσεις και αντιδράσεις πάνε περίπατο.

Πράγματι ο εξευτελισμός ενισχύει την αίσθηση της σκλαβιάς μας όπως και άλλα πράγματα. Έχω υποστεί και αισθανθεί εξευτελισμό με Εκείνον μόνο. Έχω υποστεί και αισθανθεί εξευτελισμό μπροστά σε άλλους. Το βρήκα άλλες φορές πιο ήπιο και άλλες χειρότερο. Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο, κάποιοι είναι το πως νιώθεις για Εκείνον, για τους παρευρισκόμενους αν είναι δημόσιο, πως αισθάνεσαι για εκείνο που σε βάζει να κάνεις, πόσο εξοικειωμένη είσαι με την κατάσταση κλπ.

Σε πολλά πράγματα ο εξευτελισμός είναι συνυφασμένος με το κοινωνικό κατεστημένο αλλά και με το προσωπικό μου κατεστημένο που δημιουργήθηκε στα 30+ χρόνια μου πριν εκπαιδευτώ σαν σκλάβα.

Όπως είπα η εξοικείωση με καταστάσεις παίζει ρόλο. Εξευτελιστικό έβρισκα ή βρίσκω να έχεις ένα flogger σφηνωμένο στον πωπώ σου και να πρέπει να κουνήσεις την ουρίτσα σου γαβγίζοντας χαρούμενα, να πρέπει να συνεχίσεις το deep throat μέσα στους εμετούς σου, να κυκλοφορείς γυμνή στο σπίτι ενώ έχεις περίοδο, να έχεις τα πόδια ανοιχτά μπροστά σε κόσμο για να σου χώσει μια ελιά στο αιδοίο και μετά να την φας, να κάνεις την πιατέλα και να τσιμπολογάνε μεζεδάκια από πάνω σου, να πρέπει να στηθείς για να επιδειχθούν σε άλλους τα σημάδια από το μαστίγιο στον πισινό σου κλπ κλπ. Επίσης εξευτελιστικό είναι να σε μειώνει και να κάνει προσβλητικά σχόλια για την εμφάνιση και τις ικανότητες σου μπροστά σε άλλους (ευτυχώς αυτό και κανα δυό από τα προηγούμενα δεν μου έχει συμβεί ;-) ).

Βρίσκω απίθανο να πάψω να αισθάνομαι εξευτελισμό και δύσκολο έως απίθανο να παίρνω απόλαυση από εξευτελιστικές καταστάσεις όταν ο σκοπός Του είναι να με φέρει σε πολύ δύσκολη θέση και να δοκιμάσει την υπακοή μου και αντοχές μου.

Θεωρώ τον καταναγκασμό το μεγαλύτερο ενισχυτικό και υπενθύμιση της θέσης μου ως σκλάβα και επίσης. την απόλαυση την παίρνω από αλλού.