To τέλος του BDSM στην Ελλάδα

Οι Νεοτσιφτετέλληνες έχουν την απίστευτη ικανότητα να "ελληνοποιούν" τα πάντα.

 

Κινδυνευοντας να μιλησω χωρις να ξερω τις υπογειες διεργασίες καιχωριις τη συνολικη εικονα, περα απο ;υτηη που αποτυπωνουν τα διαφορα παλιοτερα νηματα, η οπτικη μου γωνια:

1. Το BDSM τοτε και τωρα
Το BDSM στην Ελλαδα είναι το γραφικο νησι που καταστρέφεται ςπο τον τουρισμό και τους ασεβείς περαστικούς που αφήνουν ανόητα γκράφιτι και σκουπίδια;
Είναι πιθανό να είναι έτσι.
Τυχόν περιοριστικα μέτρα μπορει να το σώσουν από την τσιμεντοποιση και τις νεον επιγραφές, αλλα ίσως το κανουν μουσείο.
Εγκατάλειψη του από αυτούς που το στηριξαν και το κατοικησαν απο την αρχη δε θα του κάνει κανένα καλο.
Το κουνημα του δαχτυλου στους 20χρονους που κοβουν καμια βολτα "τι φαση;" ή έρχονται να κολλησουν μερικα ναρκισσιστικά μαστεροσημα στο βιβλίάριο της γαματοσύνης επιφέρει κατ ελαχιστον κοροιδευτικο βγαλσιμο της γλωσσας απο την αλλη πλευρα.
Μονο η στάση των πιο παλιων μπορει να αποτρέψει την "πολιτιστικη καταστροφη" και να εμπνευσει σεβασμό γι αυτον τον χωρο. Ούτε ελιτιστικη κι αφ υψηλου, ουτε αδιαφορη ουτε δασκαλιστικη και απαξιωτικη.
Κι ευτυχώς υπαρχουν μερικα τετοια φωτεινα παραδειγματα, που εμπνεουν.

2. Η BDSM θεωρία
Μπορεί όντως να είναι σε καποιο βαθμο αναγκαία, αλλα όχι αρκετη από μόνη της.
Κανείς δεν μαθαίνει ποδήλατο, κολυμπι, χορό, πιάνο ή καράτε διαβαζοντας.
Χρειαζεται να εξασκηθει ακολουθωντας τους κανονες, να το κάνει πραξη, εμεπιρις, να κάνει άπειρα μικρά λαθη, να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί. Αλιώς θα μεινει στη διανοηση κι όχο σις αισθησειςς.
Όμως μονο η εξάσκηση, στα τυφλά, ακολουθωντας χαλαρα μερικούς πολυ βασικούς κανονες (my way), εεν θα τον παει παραπερα απο το σταδιο του αρχαριου. Κανενας δεν εγινε σολιστας μονο αυτοσχεδιαζοντας, χωρις θαθεια γνωση θεωρίας, οργανων, εξελιγμενων τεχνικων κλπ.
Ακόμα και οι παραδοσιακοι μουσικοι περνανε χρονις μαθητείας. Το ιδιο και οι πρωταθλητές.
Ακομα κι αν δεν εχουν οι ιδιοι βαθεια κι επισυημονικη γνωση του αθλήματος, εχουν γύρω τους ολοκληρο επιστημονοκο και προπονητικο επιτελείο. Δεν φτανουν ως εκει αυτοσχεδιαζοντας.
Αν θελει κανεις να παει παραπερα, πρεπει να χρησιμοποιησει και τα δυο κουπια της βαρκας, και υη θεωρια και υη πρακτικη. Αν προπαθησει να προχωρησει μόνο με το ένα κουπι, θα καταληξει να κανει κυκλους.

 

και πάντως, ως τέλος, μπορεί να έχει μια νέα αρχή... ότι τελειώνει δίνει χώρο σε κάτι νέο. αν υπάρχει αυτό το νέο...

 

Τι δηλαδή κλείνουμε; Finito la musica?

Μα γιατί δεν με ενημερώνετε ρε παιδιά  

 

Ένας μύθος ΝΑ, με το συμπάθειο.

Κουοτάρω από την μελέτη "Ο προσοντούχος Δίας" του καθ. Γ. Αρίδα, Αναπληρωματικός Καθηγητής Σαγήνης στο Πανεπιστήμιο Ρίγους, Grand Master Καμακιού στο Μπιτσόμπαρο στην Κάτω Βρυσούλα.

Η ονομασία Mακρόφαλλος Δίας είναι από τις λιγότερο γνωστές στην εποχή μας. Με αυτήν την ιδιότητα δεχόταν δεήσεις σε παρθεναγωγεία και από μητέρες που εύχονταν χαρούμενη ζωή στις κόρες τους, με μια ειδική τελετή που συμπεριλάμβανε παλινδρομικό παρατεταμένο τρίψιμο με τις δυο παλάμες σε τελετουργικό κυλινδρικό ομοίωμα ανδρικού εμ, πουτσ-, εμ, παλαμαρ-, χμ, μορίου, ουφ! Το ευλαβικό τρίψιμο εδύνατο σε περιπτώσεις να πραγματευτεί με γλώσσα, στήθη, γλουτούς, αιδοίο, μια στιγμή να σκουπίσω τον ιδρώτα, και μπορεί να παρατεινόταν επί ώρες, επιφέρον την επιστημονικά λεγόμενη πουτσοφρενίτιδα, ωχ αμάν.
Στο αποκορύφωμα η ιέρεια, σε κατάσταση έκστασης, με ιαχές έρανε τις κορασίδες με πηκτόγαλο, ιερό γιαούρτι, και όπου πήγαινε, βυζιά μουνί μούρη κώλο εεεεεεεεε εννοώ σε διάφορα μέρη του σώματος. Η τελετουργία απαιτούσε να μην πάει χαμένη σταγόνα του ιερού παρασκευάσματος, οπότε οι συμμετέχουσες αφιέρωναν παρατεταμένη φροντίδα ώστε να καθαρίσουν η μια την άλλη τῇ γλώττῃ. Πάλι ίδρωσα.
Ως τεκμήριο της μύησης, σε κάθε συμμετέχουσα δινόταν μια μικρογραφία του πουτσ- του τελετουργικού μορίου, από ανθεκτικό ξύλο δρυός, λειασμένο ή και όχι τόσο για τις πιο περβ-άδες, ενίοτε με ενδιαφέροντες κόμπους, για, χμ! εσωτερική χρήση. Ο Λιγούρης ο Ματάκιας (4αι. π.Χ.) αναφέρει ότι το μήκος του ήταν "εἷς πούς, τοῦτ' ἔστι ἑπτακαίδεκα δάκτυλοι". (-Μαλάκα, τριάντα πόντοι; -Σκάσε ρε ηλίθιε, γράφω δοκίμιο!)

 

 

@espimain (ως νηματοθέτης): κατανοώ ότι το από πάνω κείμενο μπορεί να εκληφθεί ως οφφτοπικ, αλλά δεν είναι τόσο. Κατά κάποιο τρόπο, μιλάει για την άλλη άκρη του νήματος, την αρχή κάποιας μορφής βδσμ στον ελληνικό χώρο (οι κόμποι  ). Γραμμένο με διασκέδαση και αγάπη, αφιερωμένο σε όσους το 'χουν  

 

Επειδή εγώ δεν κατάλαβα καλά, κάτι σε simulation υπάρχει περίπτωση να γίνει;;  

 

Δεν το θεωρώ οφφτόπικ  

 

Μα γίνεται ήδη.
Δένονται μόνες τους, δέρνωνται μόνες τους, στα φίλτρα του Photoshop που έχει το κινητό τους.
Περιγράφουν τους "Κυρίους" από τα μοναχικά τους όνειρα σαν αληθινούς.
Simulation "και του Κυρίου" που λέει κι ο λαός.
Σας διέφυγε;

Τέτοια είδε ο Dora κι έγραψε το κείμενο.  

Για πιο simulation στον Τίρναβο τις αποκριές, στο μπουρανί.

 

Βρε την Ντορα .. πολυς ντορος για την Ντορα

 

να ρωτησω κατι Τελικα η Ντορα εφυγε απο Ελλαδα ? !