Η μη χρήση, είναι χρήση;

θα μπορούσε, σίγουρα... αλλά για ποιά αυτοπεποίθηση μιλάμε όταν παραδίδοντας τον έλεγχο επαναπροσδιορίζεται η πεποίθηση σ' εαυτόν και μεταβιβάζεται σε Αυτόν;

 

H μη χρήση είναι αντιπαραγωγικη και δημιουργεί αισθήματα ανασφάλειας και κλονισμου του ίδιου του πλαισίου.

Για αυτό και εμεις υιοθετουμε με πάθος, τις πρακτικές του δανεισμού, της ενοικίασης και του leasing σε νέους φερέλπιδες Κ προς διαιώνιση του είδους αλλά και για να μη σκουριάζουν εν γενει τα από κάτω μερη.

 

Όταν έχεις φτάσει εκεί δεν έχεις απορίες για τα όρια μεταξύ υπομονής και βλακείας, όχι;  

Edit: Έχει να κάνει και με το ότι στο M/s δεν μπορείς να παραδώσεις κάτι που δεν έχεις.

 

Δεν πιστεύω πως όταν ένα υ δεν χρησιμοποιείται παραμένει στη σχέση λόγο υπομονής και έτσι συνεπώς δεν πιστεύω πως και ο λόγος που δεν φεύγει είναι η βλακεία.
Αρκετά υ και ειδικά σ δεν φιλτράρουν την εντολή του Κ μέσα από λογικές διαδικασίες, συνηθέστερα δεν την φιλτράρουν καν, οπότε εφόσον δεν υπάρχει το φιλτράρισμα δεν καταλήγει και στο "θα κάνω υπομονή".
Απλώς έχει παραδοθεί και παραμένει στη θέση του.
Ένας Κ που επιθυμεί να διατηρήσει την ιδιοκτησία Του , γνωρίζει και τα όρια του υ/σ Του και η μη χρήση του δεν θα σημαίνει αδιαφορία και εγκατάλειψη.

 

Η μη χρήση είναι χρήση φυσικά.
Αλλά τείνω να συμφωνήσω με τον @bumblebee, αν το υ λόγω της μη χρήσης αφεθεί στο κενό -δεν υπάρξει σωστή πρόβλεψη και διαχείριση αλλά αδιαφορία- υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθούν ανασφάλειες και τότε χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία.

 

σωστά... εγώ είχα στο μυαλό μου τις εγκεφαλικές διεργασίες και τα άγχη μέχρι να φτάσεις εκεί  

 

Τα όσα εισπράττει - νιώθει η υ στην αναμονή. Δυσδιάκριτο σαφώς στο αρχικό της στάδιο, εκεί που μπορεί να την κρατάει στη θέση της, η λανθασμένη τροφή του μαζοχισμού της, αλλά εν τέλει το μέσα της ξέρει. Η μη χρήση, έχει δείξει σε πολλές το πόσο το θέλουν ή όχι, το πόσο ψυχική δύναμη διαθέτουν ή όχι, το πόσο αφοσιωμένες είναι ή όχι, το πόσο γνήσια είναι η υποταγή τους ή όχι... Μεγάλο τεστ.

 

Κάποιοι μπορεί να το βλέπουν ρομαντικά το "stay" Και να μην βρίσκουν λάθος σε αυτό.
Άλλοι μπορεί να το βλέπουν πρακτικά και να είναι υπέρ του δανεισμού, της μερικής χρήσης η της "παύσης μέχρι νεοτέρας".
Άλλοι όμως (μέσα σε αυτή την ομάδα ανήκω κι εγώ) έχουν το σύνδρομο Fight or Flight όπου αισθανομενοι την ανασφάλεια της " Μη χρησιμοποίησης " Φεύγουν η σηκώνουν λάβαρα αντίδρασης...
So... για μένα είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ αυτή η "πρακτικη" η "άλμα πιστης" η #οπωςαλλιωςθελετεπειτετοπαλιθαεφευγα...

 

Η μη χρήση ενός αντικειμένου είναι μη χρήση. Το πώς και το γιατί το ξέρει ο ιδιοκτήτης του αντικειμένου.

Ωστόσο επειδή οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές η μακροχρόνια μη χρήση -στα δικά μου μάτια- είναι ισοδύναμη του "μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται" και δεν είναι όλα τα "υ" Πηνελόπες.

 

Βάζεις "πλαφόν" στο χρονικό περιθώριο, ή εξαρτάται πάντα από την δυναμική της Κ/υ, αλλά και της υ, και άρα η κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται ως αυτό που είναι; Moναδική.

 

Η αλήθεια είναι ότι το "μακροχρόνιο" είναι πολύ φλου και εξαρτάται απολύτως από το "eye of the beholder".

 

Το φεύγουν κατανοητό. Πως γίνεται να σηκώνουν λάβαρα αντίστασης ενώ υπάρχει κατίσχυση;