Η μη χρήση, είναι χρήση;

Η κατίσχυση δεν αποκλείει την επανάσταση είτε υπάρχει χρήση είτε όχι. Από εκεί και πέρα αν στην επανάσταση ο Κ κάνει πίσω, τότε χαιρετίσματα.

 

Από κάποιο άλλο νήμα.

 

Α να συμπληρώσω και κάτι μην παρεξηγηθώ ή καλύτερα να φυλάω τα ρούχα μου. 
Δεν λέω ότι είναι εύκολο ή ότι θα ήμουν και πολύ στα καλά μου.... Πόσο στα καλά σου να είσαι χωρίς "πούτσο, ξύλο και στενό παπούτσωμα " ; Αλλά σίγουρα μπορείς να μείνεις στην θέση σου, αν η θέση αυτή έχει αξία και βάρος μέσα σου και αν ισχύει το παραπάνω, και η μη χρήση δεν είναι προϊόν "τύχης" ή αδιαφορίας.

 

Aπό τη στιγμή που λέμε πως η κατίσχυση δεν επιβάλλεται με τη βία ή την απειλή βίας, προς τι η επανάσταση; Η πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα. Ας πάει να το παίξει "Τσε" στη Βολιβία ή να βρει άλλον Κ να κάνει την επαναστατική της γυμναστική αν την παίρνει! Σιγά μην ασχοληθεί ο Κ με την επανάσταση της υ.

 

Προς τον ίδιο του τον εαυτό είναι κυρίως αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι αν αυτή την "επανάσταση" την ακολουθήσει απόπειρα διαπραγμάτευσης με τον Κ και στην περίπτωση που η απάντηση δεν είναι "Αν δε σ' αρέσει, εκεί είναι η πόρτα, αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια" τότε πέταξε το πουλί πάει στη στεριά την αντικρινή, η κατίσχυση μας άφησε χρόνους.

Ουσιαστικά το ίδιο λέμε.

 

Με τον ίδιο τρόπο που καταφέρνουν να φυγουν/με. έχουν/με κίνητρο το φόβο!
Κι όταν φοβουντε/μαστε δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, so, φευγουν/με η αντιστεκοντε/μαστε αντιδρώντας. (Κι έπειτα παλι φευγουμε  )

 

@Master Electro-pain

Δεν με εκπλήσσει κάτι. Εχω συναντήσει τα απίστευτα. Η εμπειρία μου, έχει δείξει πως λίγοι/ες βιώνουν ουσιαστικά την Κ/υ και λιγότεροι το M/s. Πολλοί συμβιβασμοί, πολλές διαπραγματεύσεις, περισσότερες επαναδιαπραγματεύσεις και πολύ ολίγον έγκυος καταστάσεις. Στο θεαθήναι απολυτότητα, αδιαλλαξία και θρησκευτική αποδοχή του "by the book", αλλά η παντόφλα και οι παρεκκλίσεις καλά κρατούν. Μεγάλη υποκρισία επικρατεί. Οπου βολεύει ακαμψία, όπου δυσκολεύει η φάση, υποχωρητικότητα και αλλαγή πλεύσης.

Σε αυτά που έγραψες

Κάποια σφάλματα ή αντιδράσεις, είναι αναμενόμενα/ες και αποδεκτά/ές. Οχι όλα/ες, και όχι κάποιο/ες που θα επαναληφθεί/ούν. Η ανυπακοή όχι.
Οταν η σχέση έχει μπει στη ροή της, η επανάσταση, ακόμα και σε εισαγωγικά, οδηγεί απευθείας στην έξοδο. (Αναφέρομαι φυσικά στο πως εγώ κινούμαι στη Κ/υ και στο M/s)

Ο κάθε Κ, ας κινηθεί όπως αυτός κρίνει - γουστάρει. Η κάθε υ θα κάνει την επανάστασή της αν το νιώσει ή αν την παίρνει, και θα λουστεί με τα ανάλογα αποτελέσματα. Ο καθένας επιλέγει τη διαδρομή που θέλει.

 

Ένα υ σε εγκαθιδρυμένη Κ/υ δεν φοβάται.
Αν φοβάται, κάτι δεν πάει καλά.

 

Δυστυχώς τόση ώρα έκανα edit στην απάντηση μου αλλά έχασα την διόρθωση...
 
Μέσα σε όσα έγραφα ανέφερα και αυτό...

 

Δεν ξέρω μήπως παρεξηγηθώ με το πώς εννοούμε ακριβώς τον φόβο. Αλλά εγώ θέλω και πρέπει να "φοβάμαι " και λίγο. Μου χρειάζεται και θέλω να Τον φοβάμαι όχι ότι θα μου κάνει κάτι κακό, αλλά να Τον τρέμω και λίγο ρε παιδί μου, πως να το πω. .

Λέω συνειδητά φοβάμαι, γιατί δεν είναι μόνο το να Τον σέβομαι ή μόνο το να τιμάω τη θέση μου ή μόνο το να νοιώθω ευγνωμοσύνη για την θέση που μου έδωσε, θέλω και να φοβάμαι. Τώρα τι ακριβώς δεν ξέρω, αν δλδ είναι ότι φοβάμαι μην χάσω την θέση αν δεν είμαι καλή ή να τρέμω και λίγο Εκείνον, κάτι πάντως, το θέλει ο κωλος μου.

 

Μήπως εννοείτε το δέος;