Τι 'ν' αυτό που το λένε ισχύ

Δεν διαφωνώ, αλλά να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά δεν πιστεύω σε κανένα είδος (υπερβατικής) ενέργειας που εκπέμπεται με μη μετρήσιμο τρόπο.  

 

Τη συγκεκριμένη ισχύ που συζητούμε, την ισχύ του Δυνατού, θεωρώ πως μόνο τα κυριαρχικής φύσεως άτομα την εκπέμπουν.
Δεν ξέρω αν εκπέμπουν και οι υποτακτικοί κάποια ενέργεια που αντιλαμβάνονται οι Κ ή αν απλώς νιώθουν την δεκτικότητα των υ στη δική τους Ισχύ.


Edit: @estelwen δεν είχα προλάβει να δω το σχόλιο σας όταν πάτησα enter .
Σεβόμενη την επιθυμία της OP
κλείνω την κουβέντα περί υπερβατικού εδώ  

 

Nο νο νο!!! Δεν εκφράστηκα με αρκετή σαφήνεια και απλά ξεκαθάρισα την δική μου θέση, αλλά: βεβαίως και να συζητηθεί και αυτό! Γι' αυτό ρώτησα ευθέως "τι είναι η ισχύς", για να μάθω τη γνώμη του καθένα σχετικά με αυτό. Δεν προσδοκώ να βγει ετυμηγορία, η ισχύς είναι αυτό ή το άλλο.
So let's the dance go on!  

 

Κάπου είχα γράψει ότι το βδσμ είναι τρόπος ζωής.
Παραθέτω προσωπικές αντιλήψεις και credo, ώστε η θέση μου περί Ισχύος να γίνει κατανοητή, οριοθετώντας ότι στην αυστηρά προσωπική μου αντίληψη της ζωής, είναι αδιαπραγμάτευτα.

Δεν υφίσταται για εμένα το δίπολο καλού/κακού.
Σε αντίθεση με αυτό πού έχει ονομασθεί δυτικοευρωπαϊκος πολιτισμός, τουλάχιστον από την Αναγέννηση και μετά, βαδίζω με την βεβαιότητα ότι οι πλέον έντιμες και πλέον αποτελεσματικές ανθρώπινες σχέσεις, είναι οι συγκρουσιακές. Έτι περιατέρω, ότι όλες οι γνήσιες ανθρώπινες σχέσεις, σε όλες τις εκφάνσεις τους, είναι συγκρουσιακές.
Αποδέχομαι ότι το επίπεδο, η ένταση της συγκρούσεως, είναι άμεσα εξαρτώμενα από το διακύβευμα και κυρίως ότι το αισθητικό και χρηστικό κριτήριο της συγκρούσεως εναπόκειται στις αντιμαχόμενες πλευρές.

Δεν υφίσταται για εμένα ο όρος της ηθικής, υπό την έννοια των εκ των προτέρων ισχυόντων κανόνων καθορισμού γενικής συμπεριφοράς. Προφανώς αντιδιαστέλλεται με το ατομικό ήθος.
Ως εκ τούτου το οποιοδήποτε χαρακτηριστικό και η οποιαδήποτε πράξη δύνανται να είναι "νόμισμα", να έχουν ανταλλακτική αξία. Και όταν γράφω τα πάντα, εννοώ τα πάντα. Από την γενετήσια ορμή ( αν και σε κάποιο άλλο νήμα υποστηρίχθηκε η ρομαντική πλην όμως μάλλον φαιδρή άποψη ότι το sex δεν είναι νόμισμα), την γοητεία, την ομορφιά, το κάλλος, μέχρι το στοίχο από το "Μονόγραμμα" που λέει : " ... Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η αξία που το εξαργυρώνει ..."

Και οι δύο αντιλήψεις της Ισχύος, ως ήδη έχουν διατυπωθεί, δηλαδή και η διαισθητική αντίληψη την οποία ανέφεραν οι @sapfw και η @iolanda και η μετρήσιμη την οποία αποδέχεται η @estelwen , είναι για εμένα αποδεκτές και υφιστάμενες. Τόσο όμως αυτές, όσο και ο ορισμός του αδυσώπητου και ανηλεούς μαύρου κύκνου, είναι τρόποι αντίληψης, τρόποι είσπραξης της Ισχύος. Δεν είναι ορισμοί αυτής.

Εάν κρατήσουμε ως αποδεκτό δεδομένο ότι όσοι οι τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, τόσα και τα είδη Ισχύος, τότε θα έδινα, ανάλογα με την οπτική γωνία, 3 ορισμούς.
Από την οπτική του Κ. προς τον εαυτό του. Να δύναται να κάνει πραγματικότητα τις επιλογές του.
Από την οπτική του Κ προς τη σ. του. Να δύναται να την καθηλώσει δαπανώντας ελάχιστη ενέργεια.
Από την οπτική της σ. προς τον Κ. Να ακολουθεί τις εντολές Του δίχως να έχει ανάγκη να επεξεργαστεί νοητικά το "γιατί" τους, νοιώθοντας ταυτόχρονα γαλήνη, ασφάλεια και ικανοποίηση. (Με αυτή τη σειρά).

 

H αύρα, με τη μεταφορική της έννοια, ως η αίσθηση που αποπνέει ή προκαλεί κάποιο άτομο στο περιβάλλον του ή εισερχόμενο σε ένα χώρο, δεν είναι προνόμιο μόνο των Κ. Ωστόσο αντιλαμβάνομαι αυτό που γράφεις και συμφωνώ.

 

Διασαφηνίζω: αναγνωρίσιμη, όχι μετρήσιμη  

 

Η διασάφηση με μπερδεψε. Δεν είναι η διαίσθηση αναγνωρίσιμη?

 

Προφανώς και είναι, γι' αυτούς που δέχονται την ύπαρξή της. Η αντίρρησή μου έχει να κάνει αποκλειστικά με το μετρήσιμη που αποδώσατε στην δική μου θέαση.

 

- από την οπτική της υ/σ προ τον εαυτόν της: να δύναται να κάνει πραγματικότητα τις επιλογές της, με την ελάχιστη ενέργεια. να καθηλώνεται φυσικά και άνετα.

δεν τις βλέπω.

εισάγετε μιά ηθική πρόνοια γιά να μετατρέψετε σε σύγκρουση τους ταυτισμένους πηγαίους στόχους. ή κατι δεν διαβάζω.

 

Παρακαλώ δεχθείτε ότι δεν τρολάρω, αλλά επιθυμώ να κατανοήσω. Το μή μετρησιμη το οποίο σας απέδωσα, ξεκινησε ως σκέψη από την μη πίστη σε ενέργεια που εκπέμπεται με μη μετρησιμο τρόπο. Το εξέλαβα ως ορθολογιστική, για να μην πω γνωστικιστική προσέγγιση. Σφάλλω?

 

Ίσως τυπογραφικό λάθος; Μετρήσιμη μου αποδώσατε αρχικά:

Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να βαπτίσω την προσέγγιση μου. Απλά δεν χρειάζομαι να προστρέξω σε ενέργεια που εκπέμπεται για να αναγνωρίσω/διαπιστώσω ότι έχει (επιτέλους!) την ισχύ να με βάλει και να με κρατάει κάτω, χωρίς να μπορώ ούτε να θέλω να ξεφύγω.

 

Θεωρώ πως αν δεν γίνει αναγνωρίσιμη ως τετοια η αν δεν είναι επαρκής η ισχύς από το υ,δεν μπορεί να υπάρξει καμία επιβολή.