Το σύνδρομο του οσιομάρτυρα

Τώρα που σταμάτησα να γελώ και να το απολαμβανω, μπορώ να προσθέσω και κάτι.
Είναι σημαντικό να ξεπερνιούνται τα σύνδρομα του οσιο-μάρτυρα εγκαίρως για να μην οδηγούν σε τέτοια παρατράγουδα.

"Ένα άτομο που διακατέχεται από το “Σύνδρομο του Μάρτυρα” επιθυμεί να νιώθει μάρτυρας για το “καλό” του, αναζητώντας δυσκολίες, ταλαιπωρία στη ζωή του, ακόμη και το αίσθημα καταδίωξης γιατί έτσι τροφοδοτεί μια ψυχολογική του ανάγκη (Quentin Shires. What is a Martyr Complex? - Definition, Psychology & Treatment. Ανακτήθηκε στις 22 Νοέμβρη 2017 από: http://study.com/academy/lesson/what-is-a-martyr-complex-definition-psychology-treatment.html). Αλλά ποιοι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς στο να επιλέξουν μια “μαρτυρική” ζωή γεμάτη αυτοθυσία;

Η Αυτοθυσία ως τρόπος ύπαρξης στις γυναίκες

Η πρακτική της συμβολικής αυτοθυσίας σε καθημερινή βάση αποτελεί πιο έντονο φαινόμενο στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άντρες. Οι γυναίκες πολλές φορές έχουν υπάρξει και θεωρηθεί από την κοινωνία ως πιο παθητικά και δεκτικά όντα παρά δυναμικά και διεκδικητικά, σε αντίθεση με τους άνδρες (Baefsky & Berger, 1974). Πολλές γενιές γυναικών παίρναν και εξακολουθούν να παίρνουν πολλά μηνύματα, σχετικά με τον ρόλο τους στην κοινωνία, τα οποία υποστηρίζουν και προωθούν την αυτοθυσίας ως τρόπο ζωής. Οι γυναίκες "πρέπει" να θυσιάσουν πολλές φορές τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους, αν αυτό απαιτείται για χάρη των συζύγων και των οικογενειών τους και ειδικά για τα παιδιά τους. Σε πολλές κοινωνίες αυτό θεωρείται ακόμη το σωστό και το αναμενόμενο από τις γυναίκες. Σε αυτά τα πλαίσια, η αυτό-φροντίδα για μια γυναίκα, μπορεί να θεωρηθεί ως εγωκεντρική και εγωιστική πράξη.

Αν αυτές οι πράξεις αυτοθυσίας ήταν αυθεντικές, υποθέτω ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αλλά όταν είναι ένα είδος επιβαλλόμενης αξίας, σταματά να είναι αρετή και αρχίζει να είναι νεύρωση. Η αυτοθυσία γίνεται τότε καταναγκασμός και δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να φροντίσει τις δικές του ανάγκες. Το άτομο αντί να αναγνωρίζει και να φροντίζει τις ανάγκες του, κολλάει σε αυτό το δυσλειτουργικό τρόπο επαφής με τους άλλους ανθρώπους. Και αυτό με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει σε προστριβές στις διαπροσωπικές σχέσεις και σε έναν αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχική ισορροπία και συναισθηματική διάθεση του ατόμου.


Η Αυτοθυσία σαν Άλλοθι και τρόπος Χειραγώγησης

Αυτό λοιπόν που βρίσκω ιδιαίτερα προβληματικό σε τέτοιες καταστάσεις είναι ότι ο άνθρωπος που προβαίνει σε πράξεις αυτοθυσίας μπορεί να τις χρησιμοποιεί για να αποφεύγει ουσιαστικά να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του και συνεπώς και της ζωής του. Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος αυτός αρνείται τον αληθινό του εαυτό και αγνοεί τις αληθινές του ανάγκες, βάζοντας προτεραιότητα τους άλλους. Αυτό εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνεται ανιδιοτελές, αλλά είναι πολλές φορές πολύ πιο εύκολο και ανώδυνο από το να βρει κάποιος το θάρρος και τη δύναμη να ανακαλύπτει τι είναι πραγματικά αυτό που θέλει και χρειάζεται, και να το κυνηγάει. Όπως περιγράφεται και στο “Σύνδρομο του Μάρτυρα”, αυτή η συμπεριφορά καλύπτει μια ψυχολογική ανάγκη. Οι άνθρωποι που δρουν με αυτό τον τρόπο συχνά παίρνουν μια αίσθηση αξίας με το να υπηρετούν τους άλλους. Μέσα από αυτό μπορούν και νιώθουν ηθικοί και χρήσιμοι ακόμη και αναντικατάστατοι. Είναι όμως αυτό το αίσθημα αρκετό; Συνήθως όχι. Ειδικά στις περιπτώσεις που το περιβάλλον δε φαίνεται να αναγνωρίζει τις “θυσίες” αυτού του ατόμου, τότε είναι πιθανό ότι το άτομο κινδυνεύει να χάσει το μόνο νόημα που έχει αποδώσει το ίδιο στη ζωή του. Οι άνθρωποι που ζούνε με αυτό τον τρόπο, χρησιμοποιώντας την φροντίδα των άλλων σαν άλλοθι για τη ζωή που δεν έζησαν και δεν ζουν, έχουν πολλές πιθανότητες να αναπτύξουν αισθήματα πικρίας και απογοήτευσης και συχνά εκδηλώνουν καταθλιπτικά συμπτώματα ή καταθλιπτικές διαταραχές.

Ένα άλλο πρόβλημα που δημιουργείται στις σχέσεις, είναι πως μια ζωή συνεχούς αυτοθυσίας γίνεται πολλές φορές ο τρόπος που “αγοράζει” κάποιος το αιώνιο δικαίωμα να είναι πάντα ο ενάρετος, ο σωστός και συνήθως και ο αδικημένος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αυτοθυσία συνοδεύεται από μια νοοτροπία θυματοποίησης. Οι άνθρωποι παγιδεύονται σε αυτή τη νοοτροπία πιστεύοντας ότι οι θυσίες τους και το πόσο έχουν υποφέρει θα πρέπει να ανταμειφθούν. Στην πραγματικότητα κάνουν τις “θυσίες” περιμένοντας κάποιο αντάλλαγμα από τους άλλους και όταν αυτό δεν συμβαίνει, νιώθουν χρησιμοποιημένοι. Αυτό μάλιστα τους δίνει πολλές φορές ακόμη μεγαλύτερη αίσθηση ότι αυτοί είναι οι ενάρετοι, οι μάρτυρες. Με αυτόν τον τρόπο η αυτοθυσία μετατρέπεται σε ένα μέσο χειραγώγησης και συναισθηματικού εκβιασμού. Τότε όμως το αληθινό νόημα της αυτοθυσίας χάνεται, καθώς αυτή παύει να είναι μια ανιδιοτελής πράξη. Η αυτοθυσία είναι λοιπόν αρετή μόνο όταν πηγάζει αυθόρμητα από μέσα μας και όταν δεν συνoδεύεται από προσδοκίες και αισθήματα πικρίας και δυσαρέσκειας. Αλλιώς πρόκειται για έναν δυσλειτουργικό τρόπο επαφής και συσχέτισης με το περιβάλλον, για έναν φαύλο κύκλο."

Από το
Αυτοθυσία: Από την Απόλυτη Αρετή έως το Σύνδρομο του Μάρτυρα

 

Εξαιρετικό το άρθρο σας @lara , αν και πιστεύω πως θα άξιζε να γίνει νήμα και να συζητηθεί.
Νομίζω αρκετοί θα έχουμε να καταθέσουμε απόψεις και εμπειρίες σχετικές.

 

Εισηγούμαι αρνητικά στην εισήγηση σου. 
Να μην γίνει νημα και να παραμείνει ως έχει.
Το βρήκαμε τώρα όλοι. Να γίνει νημα αυτό να γίνει νημα το άλλο. 

 

Μάλιστα Κύριε @bumblebee  

 

Αφού μετακινήθηκε η συζήτηση, λέω να κάνω την αρχή, αντιμετωπίζοντας τη δειλία μου, καταθέτοντας προσωπική εμπειρία.

Στην δική μου την περίπτωση, δεν έγινε έτσι ακριβώς.
Κανείς δεν με μεγάλωσε με τη νοοτροπία της αυτοθυσίας, κανείς δεν μου είπε να υπομένω το οτιδήποτε.
Αλλά....
Πάντα κάθε ιστορία κρύβει ένα "αλλά".
Ένα παιδί, δεν διαμορφώνεται τόσο με αυτά που του λένε, όσο με αυτά που βιώνει.
Όλες οι γυναίκες στην οικογένεια μου και κυρίως η μαμά μου, είναι γυναίκες δυναμικές, ανεξάρτητες και αυταρχικές, ο μπαμπάς απών.
Εγώ, ούσα το μοναδικό παιδί στην οικογένεια, σε αντίθεση με το σύνηθες, δεν ήμουν ώπα ώπα, αλλά το "δουλικό" ας μου επιτραπεί η έκφραση.
Έχω φάει άπειρα καψόνια, λεκτική υποτίμηση και ξύλο.
Φτάνοντας στην εφηβεία, ήμουν μια νεαρή ευγενική, καλόβολη αλλά και άβουλη, δειλή και ντροπαλή, που είχε μάθει να αποφασίζουν πάντα οι άλλοι για αυτήν και να λέει ευχαριστώ.
Βγήκα στον κόσμο ψάχνοντας αυτήν την αποδοχή που δεν πήρα από εκεί που έπρεπε, με συνέπεια να μπω σε έναν γάμο με έναν σύζυγο όχι πολύ διαφορετικό από τη μητέρα μου.
Με αποτέλεσμα στα 27 μου να πάθω κατάθλιψη και να χρειαστώ φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπεία.
Να είναι καλά, όπου και να είναι εκείνη η ψυχολόγος που με βοήθησε να καταλάβω τι πήγαινε λάθος, τι εγώ έκανα λάθος, ούσα σε μια κατάσταση και μη μπορώντας να δω τι συνολική εικόνα.
Από κει κι έπειτα, τακτοποίησα τον εαυτό μου, τακτοποίησα τη ζωή μου, άρχισα να εκφέρω γνώμη και άποψη, δειλά δειλά στην αρχή και αργότερα με μεγαλύτερη σιγουριά, έμαθα να λέω όχι και σταματήσαν οι αυτοκαταστροφικές μου τάσεις.
Με αγάπησα θα τολμήσω να πω.
Παρόλα αυτά όμως, δεν άλλαξε ο τρόπος που επιθυμώ να σχετίζομαι.
Σταμάτησα όμως να μπλέκω σε καταστάσεις που με έφθειραν και επέλεγα πλέον αυτές που ναι μεν μπορούσα να είμαι από κάτω, αλλά όχι σαν οσιομάρτυρας και διοχέτευα την δοτικότητα μου ως εκεί που ένιωθα καλά και δεν περίμενα αντάλλαγμα.
Στάθηκα τυχερή, γιατί στην επόμενη στροφή του δρόμου βρέθηκα σε μια κατάσταση όπου μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου χωρίς αυτό να γίνεται αντικείμενο κακής εκμετάλλευσης και δρόμος προς την καταστροφή και έζησα αρκετά υπέροχα χρόνια.

Δεν γίνεται να αλλάξει ένας άνθρωπος ριζικά, μπορεί όμως, με βοήθεια και πολύ προσωπική δουλειά, να καταφέρει να ζήσει μια καλή και ισορροπημένη ζωή.

 

Εδώ παιδιά μου. Η ψυχολόγος snoopy. Σας ακούω ευλαβικά  

 

50 ευρώ;  

 

50 οι άλλοι. Εγώ είμαι Top. 100 γιουρω και προσφέρω την πιο αναπαυτικη πολυθρονα. Βολευτείτε  

 

Plenty of likes @lara  

 

Γιολάντα πολύ ιδιαίτερη η ιστορία που περιέγραψες. Άγγιξε ευαίσθητες χορδές.

Βεβαια δεν μπορώ να αλλάξω τα δύσκολα παιδικα σου χρόνια η τις δύσκολες καταστάσεις που πέρασες, ωστόσο είμαι απολυτως βέβαιος ότι μπορώ να σε βοηθήσω να νιώσεις πιο νέα και πιο φρέσκια.

Να σε επιστρέψω δηλαδή στην ηλικία των 27      

I believe in me. I have the power.

 

Μπράβο

 

I believe in you too, thank you for your kind offer