Ψυχικά Νοσήματα και M/s: μια απόπειρα ένταξης.

Δεν εννοούσα να τα μπλέξει με ασθενή του αλλά να γνωρίσει κάποια και να κάνει σχέση και στην πορεία να ανακαλύψει ότι υπάρχει ψυχική διαταραχή.

 

Τότε πρέπει να τον παραπέμψει σε άλλο, νομίζω πως δεν επιτρέπεται να τον αναλάβει ο ίδιος, ιατρικά μιλώντας.

 

@Stilvi
Το σχόλιο μου δεν αφορούσε σοβαρές παθήσεις, αν είσασταν λίγο πιο προσεκτική θα διαβάζατε την τοποθέτηση μου στην αρχή του νήματος.

 

Μία χαρά προσεκτική είμαι. Η συζήτηση ήταν για ελαφριά καταθλιπτικό άτομο.
Αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει φυσικά με το χρόνο ή με τις εμπειρίες. Μπορεί να παρακολουθείται από ψυχολόγο ή όχι, μπορεί να παίρνει φαρμακευτική αγωγή ή όχι.

Εάν εσείς αυτά τα ζητήματα, πιστεύετε με τόσο ελαφρά την καρδία, μπορεί την "ευθύνη" να την αναλάβει ο Μάστερ και μάλιστα μετά το χωρισμό... τότε όντως βοήθειά μας.

 

Μονο οι ψυχιατροι. Μονο αυτοι εχουν τελειωσει Ιατρικη, συνεπως μονο αυτοι ειναι μελη των Ιατρικων Συλλογων και μονο αυτοι δικαιουνται να συνταγογραφουν.
Οι ψυχολογοι εχουν επισης ειδικο επαγγελματικο απορρητο και κωδικα δεοντολογιας αλλα δεν ειναι μελη των Ιατρικων Συλλογων.

 

Ακριβώς επειδή δεν το βλέπω ελαφρά την καρδία και επειδή ακόμα και μια όχι σοβαρή ψυχική νόσο μπορεί να πάρει άσχημη τροπή αν το άτομο εγκαταλειφθεί και εφόσον μιλάμε για M/s.
Μπορεί εσείς να θεωρείτε πως ένα άτομο με ελαφρά κατάθλιψη ή με αγχώδη διαταραχή που παρακολουθείται από ειδικό , δεν πρέπει να μπει σε τέτοια σχέση και η αλήθεια είναι πως εγώ προσωπικά δεν θα έμπαινα, γιατί θεωρώ πως δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω, δεν κρίνω όμως αυτόν που θεωρεί πως μπορεί.
Εστίασα όμως στον Μάστερ ως το άτομο που αναλαμβάνει την ευθύνη στο M/s de facto, είτε ο άλλος έχει ψυχολογικό πρόβλημα, είτε όχι , πως ένας λόγος παραπάνω σε μια τέτοια περίπτωση θα ήτο εγκληματικό να εγκαταλειφθεί χωρίς πρόνοια και φυσικά ένα τέτοιο άτομο δεν νοείται ως Μάστερ κατ' ουσίαν, παρά μόνο στον τίτλο.

 

Δεν νομίζω ότι σκοπός είναι να λύσει τα προβλήματα μετά τον χωρισμό αλλά να τα λάβει υπόψη του για την διαχείριση της μετάβασης.
Δεν το οφείλει αυτό, ούτε πρέπει να το κάνει επειδή το ορίζει κάποιος ηθικός κώδικας ή επειδή το προτείνει κάποιο πρωτόκολλο αλλά για τον απλό λόγο του ότι μπορεί να νοιάζεται.

 

Μια ακομα διασταση πολυπλοκοτητας:
1. οι διαφορες ψυχικες παθησεις/διαταραχες και λοιπες ταξινομησεις, παρουσιαζουν συννοσηροτητα (comorbidity), και συχνα συντρέχουν μαζι με αλλες ψυχικές διαταραχές.
Για παράδειγμα οι διαταραχές του cluster b του DSM 5 (ναρκισσιστικη διαταραχη, οριακη η μεταιχμιακη διαταραχη (borderline), αντικοινωνική διαταραχη (antisocial, συμπεριλαμβανομενων και των παλιοτςρων ημιεμπειρικων υποτυοων sociooath και psychpoath), οχι μονο συχνα συντρεχουν, αλλα επιπλεον η μια εχει κοινα χαρακτηριστικα με αλλες, σαν συγκοινωνουντα δοχεια.
Αν καθησει να διαβασει κανεις το θεμελιωδες συγγραμα του Kernberg Οριακες καταστασεις και παθολογικος ναρκισσισμος, θα καταλαβει ποσο πολυπλοκες ειναι οι αλληλοεξαρτησεις τους, και ποσο δυσκολη η διαφορικη διάγνωση.
Η αν ριξεξ μια ματια σε ενα απο τα διαγραμματα που παρουσιαζουν εποπτικα τη σχεση πχ της οριακης διαταραχης με αλλες ψυχολογικες καταστασεις, σε παθολογικο η μη βαθμο, θα δει ποσο πεπλεγμενκ ειναι το θεμα.
Απο την αλλη, καταθλιπτικο επεισοδιο μπορει να παρουσιαστει σε ενα σωρο διαταραχες, απο borderline μεχρι σχιζοφρενεια. Φυσικα οι εκλυτικοι παραγοντες και τα συνοδα συμπτωματα μπορει να δοαφερουν πολυ, αλλα ενα καταθλιπτικο επεισοδιο μπορει να ειναι τοσο κοινο συμπτωμα, οσο ο πυρετος στις αλλες ασθενειες. Μπορει ακομα και να οφειλεται σε ασχετα γεγονοτα ζωής.
Παρομοια ισχυουν για κρισεις αγχους η πανικου, ψυχωσικα επεισοδια(πχ λογω αλκοολ, ουσιβν, φραμακων, οξυτατων περιβαλλοντικων πιεσεων κλπκλπ.

Οποτε χωρις προσοποποιημενη διαγνωση μετα απο λεπτομερη αξιολογηση, μπορει ευκολα να προκληθει μεγαλη συγχυση. Αν καποια κατασταση εχει ανιχνευθει να υπαρχει σε επιπεδο παθολογικο κι οχι απλως αυξημενο, δεν ειναι διαχειρισιμο χωρις τη συμβολη ειδικού.

2. Και κατι τελευταιο: πολλες διαταραχες, δεν ειναι ζητημα του τι, αλλα του ποσο. Για παραδειγμα ενας σχολαστικος και λιγο υποχονδριος τυπος μπορει να πλενει τα χερια του προσεκτικα επι 3 λεπτα με το ρολοι.
Ενας ιδεοψυχαναγκαστικος μπορει να τα πλενει ασταματητα επι 45 λεπτα.
Με εξαιρεση καταστασεις σαν τη σχιζοφρενεια, οπου οι ακουστικες παραισθησεις (φωνες) ειναι το χαρακτηριστικο συμπτωμα που τη διαφοροποιει απο αλλες καταστασεις, το στοιχειο που διαφοροποιει την παθολογικη απο τη μαθολογικη κατασταση ειναι η ενταση η ο βαθμος κι οχι το ειδος.

Εν κατακλειδι ( θα εγραφα bottomline αλλα θα παρεξηγηθω); καταστασεις σε παθολογικο επιπεδο δεν ειναι διαχειρισιμες χωρις τη συμβολή ειδικού, εφοσον αυτο ειναι εφικτο.

 

Αυτό το συμπέρασμα είναι δικό σας, εγώ ούτε είπα ότι δεν πρέπει τα άτομα με ελαφριά κατάθλιψη να κάνουν σχέσεις, ούτε ότι μπορεί να μην έμπλεκα σε τέτοια σχέση.
Με κατηγορείτε ότι δεν είμαι προσεκτική στο να διαβάσω 3 πόστ και ταυτόχρονα βγάζατε αυθαίρετα συμπεράσματα.
Δεν μπήκα καν στη διαδικασία να κρίνω τους λόγους που θα έμπαινε κανείς σε μία τέτοια σχέση, κι ούτε πρόκειται.

Μιλούσαμε για μετά το πέρας της σχέσης όμως.

Σε μία σχέση M/s ο έλεγχος της σχέσης γίνεται από τον Μάστερ. Μετά το πέρας του M/s δεν σταματάνε να είναι αυθύπαρκτα τα άτομα που απαρτίζουν τη σχέση.
Με οικογένεια, φίλους, δικούς τους ανθρώπους, δουλειά, ενδιαφέροντα. Κανείς μας δεν φύτρωσε.
Το τέλος μία σχέσης δεν σημαίνει ότι θα σκορπιστεί το υ/σ στους 5 ανέμους.

Στις περιπτώσεις ελαφριάς κατάθλιψης, το άτομο θα πρέπει και μόνο του να αναζητήσει βοήθεια, να βρει πατήματα, να επιτύχει πράγματα.
Ο ψυχολόγος και ο κάθε ψυχολόγος σου παρέχει κάποια εργαλεία. το σκάψιμο το κάνεις μόνος σου.
Σε βαριές περιπτώσεις ο Μάστερ θα ήταν καλύτερο να παρέπεμπε το άτομο που πάσχει σε κάποιον ειδικό, εάν δεν παρακολουθείται από κάποιον ήδη.

Αλλά μιλάμε για light περιπτώσεις.

Στο δια ταύτα περισσότερο τείνω προς την παρακάτω τοποθέτηση:

Χωρίς τίτλους και ανάληψη ευθυνών. Εάν και πάλι επιφυλάσσομαι σε χαρακτηρισμούς τύπου "εγκληματικό"

Εάν κάποιος Μάστερ θεωρήσει ότι δεν μπορεί να βοηθήσει και τελειώσει τη σχέση; Εάν με το να μένει μπορεί να κάνει περισσότερο κακό από ότι καλό;
Αυτός δεν είναι Μάστερ; Είναι εγκληματική η συμπεριφορά του;

Γνώμη μου είναι ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι απλά ζητήματα και θέλει σκέψη πριν μπει κάποιος σε μία τέτοια σχέση. Το μετά μπορεί να είναι αργά.

 

Διαφωνώ με το κλείδωμα του νήματος. Οι λόγοι που έχουν δωθεί μέχρι στιγμής, κρίνονται από πλευράς μου, τουλάχιστον ανεπαρκείς. Επιφυλάσσομαι βεβαίως αναλόγως της πορείας που αναμένεται να διαγραφεί. Θα πρότεινα βεβαίως να περιοριστούν οι απαντήσεις σε άτομα που έχουν την αντίστοιχη εμπειρία. Ειδάλως η επιφύλαξη φοβούμαι πως θα γίνει βεβαιότητα. Κάτι τελευταίο που είναι και το μόνο σημείο τριβής μου με το αρχικό ποστ. Το υπογραμμισμένο "πως" στο δεύτερο ερώτημα παραπέμπει σε μια σιγουριά ως προς το ικανό της υπόθεσης εκ των πραγμάτων και κάτω από προϋποθέσεις. Πράγμα που στο δικό μου μυαλό στενεύει επιπλέον τα περιθώρια αφού λογικά αναφερόμαστε σε επιτυχείς περιπτώσεις και μόνο.
Ας μιλήσουν λοιπόν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και οι υπόλοιποι (συμπεριλαμβανομένου κι εμού του ιδίου) ας σωπάσουμε for once.

Ζητώ την κατανόησή σας για την εμπλοκή. Δεν θα ξαναμιλήσω παρά μόνο σε επίπεδο τυχών ερωτήσεων και μόνο κατόπιν παράθεσης ουσιαστικών και απτών παραδειγμάτων από τους έχοντες γνώση επ' αυτών των ζητημάτων.

 

@Stilvi
Έχοντας στο μυαλό μου το M/s ως είθισται και όχι ως πως το μεταφράζει ο καθένας κατά το δοκούν, θεωρώ εγκληματικό να μην υπάρξει μέριμνα από τον Μάστερ σε περίπτωση αποδέσμευσης, στο πως θα γίνει αυτή.
Το "πες του γιατρού να σου αυξήσει τη δόση, θα τα καταφέρεις, πιστεύω σε εσένα" , όχι δεν είναι υπεύθυνο.
Το υ φυσικά μπορεί να έχει οικογένεια, φίλους κτλ, όμως τον έλεγχο δεν τον έχει παραδώσει σε αυτούς.
Ούτε είναι βέβαιο πως μπορούν να κατανοήσουν τη θέση του ως σκλάβο στη σχέση, ώστε να το βοηθήσουν, εδώ καλά καλά δεν την καταλαβαίνουν άτομα που ασχολούνται με το βδσμ.

Ως προς το τελευταίο συμφωνούμε.

 

Αυθαίρετα συμπεράσματα και πάλι. Έχετε ανοίξει διάφορα νήματα, ένα μάλιστα για την αποδέσμευση. Το τι είθισται για μετά τον χωρισμό, το είδατε, ελπίζω.
Μπορεί και όχι.

Δεν έγραψα αυτό αλλά εάν αυτό καταλάβατε... έχω βγάλει τα συμπεράσματά μου. Απλώς έχετε άγνοια επί του θέματος.

Πάμε πάλι... μιλάμε για μετά το χωρισμό ή την αποδέσμευση. Ας το πω κι εγώ πως "είθισται" για να συνεννοηθούμε.

Τα ερωτήματα παραμένουν.