Η αδιαφορία Του

Κάτι που έχει τύχει σε όλους - υποθέτω - τους υποτακτικούς και σκλάβους, να αδιαφορεί γι αυτούς ο Αφέντης τους. Ίσως απροσδόκητα και ακατανόητα γι αυτούς. Ίσως σε στιγμή που νιώθουν οτι Τον έχουν απόλυτη ανάγκη. Ίσως σε περίπτωση που το ανέμεναν μεν, ήλπιζαν ότι θα το αποφύγουν, όπως τόσες άλλες φορές δε.

Μου έχει συμβεί κι εμένα και κάποιες στιγμές ήταν αφόρητο. Σα να με πίεζαν από παντού τεράστιες πέτρες ένιωθα, ακόμα κι επί μέρες. Και ψυχικά; Απίστευτες ενοχές για τα πάντα, καυτή ανασφάλεια.

Τώρα πιά δε νιώθω έτσι. Το έχω αποδεχτεί ότι κάποιες φορές θα συμβαίνει, είτε συνήθως από φταίξιμό μου, είτε ακόμα και χωρίς αυτό. Νιώθω ότι Τον στερούμαι, ότι είμαι μόνη και λυπημένη, αλλά ουτε ένοχη παρα μόνο με λάθος, ούτε ανασφαλής.

Bρίσκω την αδιαφορία Του δύσκολη , σκληρή καμμιά φορά, με κάνει να κλαίω, με κάνει να νιώθω σα να έχυσα τον κουβά με το γάλα και να στέρησα κάτι και από Αυτόν και από μένα, με καταπιέζει ίσως. Μου δίνει χρόνο να ηρεμήσω, να αυτοσυγκεντρωθώ, να ξεπεράσω την αυτολύπηση και το παράπονό μου, να δω τί θα κάνω περαιτέρω και πώς θα καλυτερέψω.

Εντάξει, ανάλογα και με τον τρόπο που θα γίνει, μπορεί να με κάνει να νιώσω ταπεινωμένη, αλλά αυτό είναι απλά το καρύκευμα της αδιαφορίας Του <χ>, αυτό που την κάνει ευκολότερη λιγάκι, όχι η ουσία.

Ποιές είναι οι απόψεις των Κυρίαρχων και τα συναισθήματα των υποτακτικών πάνω στο θέμα;

 

Απάντηση: Η αδιαφορία Του

Μου λείπει η αφετηρία.

Έχει εκδηλωθεί η ανάγκη στις συγκεκριμένες στιγμές;

Η ανάγκη είναι προϊόν συστηματικής απομάκρυνσης Εκείνου ,περιοδικού μη συγχρονισμού των επιθυμιών ή γέννημα κάποιας οποιασδήποτε ανασφάλειας;

Κατα πόσο είναι στη φύση του εκάστοτε υποτακτικού να νιώθει ανασφαλής;Πόσο θα επηρρέαζε το κενό αυτό;Οπότε γεννάται και το ερώτημα του πως θα διαχειριστούν την ανασφάλεια αυτή και σε ποιον πέφτει το μεγαλύτερο βάρος της διεργασίας αυτής..

 

Για να αδιαφορεί ο εκάστοτε Κυρίαρχος,κάποιος σκοπός θα υπάρχει.
Είναι δύσκολο για το υποτακτικό άτομο να το αντιμετωπίσει αλλά και πάλι παροδικά είναι όλα. Κάποτε έρχεται η ηρεμία.Φυσικά βοηθάει το να ξέρει που αποσκοπεί.
Όχι ότι είναι υποχρεωμένος ο Κυρίαρχος να δώσει αναφορά αλλά στόχος είναι η σκλάβα να καλυτερεύσει κι όχι το μυαλό της να παίρνει λάθος στροφές.

 

καμια φορα τα ''νομιζω'' μας , προκαλουν απιστευτα σεναρια στο μυαλο μας.. τα φαινομενα σιγουρα απατουν.
Μπορει αυτο που ονομαζει καποιος ''αδιαφορια'', για αλλον να ειναι στιγμες ηρεμιας και αυτοσυγκεντρωσης...
Ολοι καποτε εχουμε αναγκη τον χωρο και τον χρονο μας.

 

Απάντηση: Η αδιαφορία Του

Κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου
Η Αδιαφορια Του.

Στην αρχη της εκπαιδευσης μου συνεβαινε συχνα σαν τιμωρια. Ενιωθα αφορητα. Απολυτη ελλειψη ελεγχου, αδιαφορια. Ηταν τοσο μεγαλη η ανασφαλεια, ενιωθα μονη μην ξεροντας που να πατησω και τι να κανω. Ποιο ηταν το λαθος μου; Τι εκανα; Πως μπορω να κανω τον εαυτο μου καλυτερο για Εκεινον; Με Αφησε στ αληθεια η ειναι απλα μια τιμωρια; Χρειαζεται μονο να καταλαβω το λαθος μου και να μην το επαναλαβω ξανα. Ενοχες τοσες πολλες ενοχες, μα γιατι να μην μπορω απλα να φαινομαι αξια των Θελω Του;

Ο καιρος περναει και δεν αντιδρω πια. Απλα δεχομαι το γεγονος πως αυτη την στιγμη εισπρατω την Αδιαφορια Του. Ειτε σαν τιμωρια ειτε σαν δοκιμασια την δεχομαι και περνω τον χρονο για να κοιταζω μεσα μου. Τι εκανα, πως μπορω να γινω καλυτερη. Κοιταω την ελευθερια που μου Δινει και βλεπω πως τελικα καμια σημασια δεν εχει η ελευθερια και τελικα την ελευθερια δεν την αποζητησα ποτε. Μου λειπουν οι αλυσιδες μου, μου λειπει ο ελεγχος μερικες φορες μερες ολοκληρες, ομως το δεχομαι σαν γεγονος και δεν κανω ποτε πισω, ξερω πως καποια στιγμη θα περασει αν και η ανασφαλεια ειναι παντα εκει (και αν δεν περασει ποτε; ). Τις περισσοτερες φορες την διωχνω απο το μυαλο μου και συγγεντρωνομαι στο να βρω Το Χερι Του να το κρατησω σφιχτα και να αντεξω. Παρακαλω παντα την Αδεια Του για το ενα η το αλλο αλλα το μονο που εισπραττω ειναι Αδιαφορια. Δεν μπορω ομως να κανω αλλιως απο το να την αποζητησω. Και ερχονται επιτελους οι στιγμες που μου Επιτρεπει ξανα να ξαπλωσω μπροστα στα Ποδια Του και τοτε καταλαβαινω ποσο μονακριβη τελικα ειναι η υποταγη μου και πως δεν θα την αλλαζα με ολη την ελευθερια της γης γιατι η ελευθερια μου ειναι να ειμαι σκλαβα Του. Μερικες φορες για να αναγνωρισεις το ονειρο πρεπει να δεις τον εφιαλτη και το γιατι δεν εχει σημασια πια.

 

Απάντηση: Η αδιαφορία Του

Μια καλή αφετηρία,αλλά όχι η μόνη.Περιμένω/ουμε και άλλες  

 

Αν αδιαφορεί ο vanilla σύντροφος τότε απλώς αδιαφορεί...
Αν αδιαφορεί ο Κυρίαρχος τότε κάποιος σκοπός υπάρχει;
Ή ο τίτλος του ρόλου και της σχέσης είναι το κατάλληλο (βλέπε: βολικό) πλαίσιο για να δικαιολογεί και όχι μόνο αλλά να προσδίδει και στόχο και συνέπεια σε κάθε αδυναμία και ασυνέπεια του συντρόφου;
Και προσπαθώντας να μπω στο ρόλο (της υποτακτικής) βρίσκω ότι η υπόθεση-πεποίθηση του ενδεχόμενου στόχου του Κυρίαρχου που δεν έχει διατυπωθεί, ανακουφίζει από κάθε ανασφάλεια τη ψυχή της υποτακτικής και στρέφει τον κόσμο και το ενδιαφέρον του συντρόφου γύρω από το πρόσωπο της άσχετα αν υπάρχει
Είναι τελικά τόσο εγωπαθή άτομα οι υποτακτικές;
Αρνιούνται να βιώσουν την πραγματικότητα των αρνητικών συμπεριφορών απέναντι τους μεταβαπτίζοντας τις ως θετικές; (δλδ πράξεις που έχουν σκοπό το καλό τους και μόνο πάντα; )
Ή μήπως οι ώριμοι, με ενδιαφέρον για το πρόσωπο και τη σχέση, «καλοί» Κυρίαρχοι είναι πλάσματα της φαντασίας της υποτακτικής και έχουν τόσα προσόντα (ως Κυρίαρχοι) όσα η υποτακτική είναι σε θέση να συλλάβει και να τους αποδώσει;


Υ.Γ.1 Αν έχω χρησιμοποιήσει αδόκιμους όρους συγχωρείστε μου την αδυναμία. Παρακαλώ πολύ μείνετε στο να τους επισημάνετε (για να μαθαίνω) αλλά προς χάρη της ουσίας του προβληματισμού, οι πιθανές απαντήσεις ας έχουν στόχο την ουσία του

Υ.Γ.2. Δεν βάζω τα αντίθετα φύλλα (δλδ ρόλους Κυρίαρχης γυναίκας – υποτακτικού άντρα) στο συλλογισμό μου συνειδητά γιατί πιστεύω (χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο σε καμία περίπτωση) πως ο υποτακτικός άντρας έχει εντελώς διαφορετική ιδιοσυγκρασία από μια υποτακτική γυναίκα και πιο ευθείες γραμμές χωρίς τόσες αντανακλάσεις στην εσωτερική ερμηνεία των επιμέρους στοιχείων της σχέσης

 

χμ για μενα αδιαφορια ειναι αδιαφορια!αν καποιος θελει να το ονομαζει εκπαιδευση η δοκιμασια για να νιωθει καλητερα δικαιωμα του!

 

αδιαφορία η [aδiafor&iacute;a] O25 : η ιδιότητα ή η κατάσταση του αδιάφορου, εκείνου που δε δείχνει ενδιαφέρον για κτ.· έλλειψη, απουσία ενδιαφέροντος: ~ για την πολιτική / για την τέχνη / για το ποδόσφαιρο. Yπάρχει πλήρης ~ για τα μαθήματα / για την εργασία / για την υπόθεση. || έλλειψη αντιδράσεως στα ερεθίσματα που δέχεται κάποιος ή συναισθηματική ουδετερότητα: ~ για τη δυστυχία / για το θάνατο κάποιου, απάθεια. [λόγ. < ελνστ. ἀδιαφορία]

πηγη: http://www.komvos.edu.gr/dictionaries/dictonline/DictOnLineTri.htm

 

Απάντηση: Η αδιαφορία Του

Με αφορμή αυτό (που ομολογούμενα μου άρεσε πολύ)

"Για να αδιαφορεί ο εκάστοτε Κυρίαρχος,κάποιος σκοπός θα υπάρχει.
Είναι δύσκολο για το υποτακτικό άτομο να το αντιμετωπίσει αλλά και πάλι παροδικά είναι όλα. Κάποτε έρχεται η ηρεμία.Φυσικά βοηθάει το να ξέρει που αποσκοπεί.
Όχι ότι είναι υποχρεωμένος ο Κυρίαρχος να δώσει αναφορά αλλά στόχος είναι η σκλάβα να καλυτερεύσει κι όχι το μυαλό της να παίρνει λάθος στροφές."

Θα ήθελα να καταθέσω ότι …
Εγώ όταν αδιαφορώ το κάνω για να μάθει τι σκλάβα μου να
"βλέπει"
και όχι να …
"κοιτά" !
Για αυτό το λόγο φαντάζομαι ότι το κάνουν και άλλοι .