Προσωπικες ανησυχίες.....

@Kwnstantinos57nkp η αλήθεια είναι ότι όλοι οι προλαλησαντες έχουν γράψει υπέροχα πράγματα που ειλικρινά ελπίζω και εύχομαι να σε βοηθάνε.
Σίγουρα, όλοι έχουμε περάσει στιγμές που οι αρνητικές σκέψεις μας έχουν καταβάλει με αποτέλεσμα να αμφιβάλλουμε για τις επιλογές, τα θέλω και γενικά για τον εαυτό μας. Προσωπικά κατανοώ απόλυτα όλες τις σκέψεις και τους ενδοιασμούς σου και για να είμαι ειλικρινής διαβάζοντας τα μυνήματα σου ήταν σαν να βλέπω τη δική μου ροή σκέψεων ακόμα και τώρα (που υποτίθεται έχω περάσει το στάδιο της αποδοχής και του "ξέρω τι θέλω".) Οι λόγοι των σκέψεων αυτών είναι σίγουρα άπειροι αλλά δεν ξέρω αν έχει μεγάλο νόημα να σκαλίζονται πάρα πολύ. Αυτό που βοηθάει εμένα προσωπικά να ξεφεύγω από αυτές τις στιγμές είναι είτε να μιλάω με πολύ δικούς μου ανθρώπους, που ξέρουν για αυτό το κομμάτι μου, και θα μου αποδομησουν με λογικά επιχειρήματα τις παράλογες φοβίες μου, είτε (πλέον) να πιάνω την ίδια συζήτηση με τον εαυτό μου.

Τώρα ως προς το κομμάτι του σεβασμού εντός της σχέση ή κατωτερότητας ως άνθρωπος, δεν τίθεται θέμα. Όσο μπορεί να σε σεβαστεί κάποιος σε μια "φυσιολογική" για τα κοινωνικά μας δεδομένα σχέση άλλο τόσο σε σέβεται και σε μια bdsmικη σχέση. Σε καμία απολύτως περίπτωση δεν είμαστε οι "αδύναμοι" "άβουλοι" και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο της υπόθεσης. Μπαίνουμε με τη θέληση μας και από επιλογή σε αυτό το "ρόλο". Δεν μας αναγκάζει κάνεις. Και πιστεύω πως θέλει απίστευτη δύναμη και θάρρος να εντοπίσεις, να παραδεχτείς και να αποδεχτείς τα πιο "σκοτεινά" στοιχεία σου πόσο μάλλον να τα κάνεις πράξη.
Προσωπικά έχω νιώσει πολύ περισσότερο σεβασμό μέσα στις bdsmικες παρά στις βανίλλα σχέσεις μου.

Το αν ο άλλος το αποδεχτεί, του αρέσει, τον εξιταρει, δεν το γνωρίζει κανείς αν δεν κάνει συζήτηση ή κίνηση. Εγώ σαν άτομο πάντα κάνω μια γενική συζήτηση, χωρίς να αποκαλύπτω τι και πως για εμένα. Αν έχω ψιλοθετικη αντίδραση, και νιώθω προφανώς την εμπιστοσύνη να μοιραστώ περισσότερα το κάνω. Αν όχι είτε το αφήνω να κυλήσει και όπου φτάσει, είτε φεύγω (ανάλογα τι θέλω εκείνη την περίοδο και πόσο διατεθειμένη είμαι να "συμβιβαστώ").

Πάντως πάντα θα υπάρχουν ενδοιασμοί, φοβίες, ανασφάλειες και όλα αυτά. Το θέμα είναι να βρεθεί ο τρόπος ελέγχου τους.
Η κολλητή μου, κάθε φορά στις κρίσεις μου λέει το εξής: "Δεν μπορείς να "απαιτείς" σεβασμό και αποδοχή και οτιδήποτε άλλο από τους άλλους όταν δεν το κάνεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου."
Όλα είναι στο κεφάλι μας και η αλήθεια είναι πως ό,τι νιώθουμε, ό,τι σκεφτόμαστε εκπέμπεται και ελκύει παρόμοια πράγματα. Προσπάθησε να σκέφτεσαι θετικά, να αποδομεις οτιδήποτε αρνητικό και να μην κολλάς τον εαυτό σου στον τοίχο. Και προφανώς να δόσεις χρόνο.
Ελπίζω πραγματικά να βοήθησα λιγάκι. 

 

Κάτι σε φραγκοδίφραγκα και κατ' αναλογίαν...
Eίναι άλλο πράμα το "φοράω μάσκα" από το "ξέρω να φοράω μάσκα" από το "ξέρω γιατί φοράω μάσκα" από το "ξέρω τι ρόλο βαράει η μάσκα και γι' αυτούς που την επέβαλαν και πώς ελάμβάνεται από τους τρεις προηγούμενους"... Προσωπικώς οι αγαπημένοι μου είναι αυτοί που την φοράνε μόνοι τους στο αυτοκίνητο, όλα τα λεφτά..!

 

Το bdsm δεν είναι μόνο οι σχέσεις Κυριαρχίας και υποταγής. Και συνέχεια τείνουμε να κρίνουμε τους «άλλους» με βάση αυτό. Just my two cents...

 

Τα έξι γράμματα είναι πολύ μπερδεψάρικα, διγιότι, σού λέει το άτομο "αφού είναι και τα έξι γράμματα μαζί, δεν πα να πεί πως τα γράμματα παρτουζώνονται ψυχή τε και σώματι"..?

 

Σε αυτή την περίπτωση, ξεκινάμε από το να θέσουμε τι είναι η υποταγή, αντικειμενικά, στο πλαίσιο του bdsm. Μεγάλες και ωραίες συζητήσεις, αλλά του καθένα το βιωμα, γιατί να μην το δεχόμαστε/σεβόμαστε;

 

Αγαπάμε το ομαδικό πνεύμα, και φυσικά αγαπάμε να έχουμε όλο το φάσμα του bdsm (από κορδονοκουνελακια μέχρι μαζοχακια), όλα σε ένα. Αλλά δεχόμαστε και καθένα ξεχωριστά, σωστά;  

 

Νάχει ό,τι βίωμα θέλει και γουστάρει και να το χαίρεται και απ΄όλα, αντίληψη του κόσμου νάχει και να ξέρει και τα "λόγια" να το πει...
Άμα δεν ξέρει τα "λόγια" να μιλάει με το βίωμά του, να περνάει μέγκλα και να μη ζορίζεται να λέει τι είναι και πώς, ποιον ενδιαφέρει..?
Είτε μιλάει για πλυντήρια είτε για πολιτική είτε για ρούχα είτε γι' απορρυπαντικά είτε για αμάξ'α είτε για το μουνί της κοντέσας Βαλέραινας...

 

Όχι. Μια βόλτα μέχρι το λεξικό θα σας πείσει. Γίνεται σαφής διαχωρισμός της έννοιας "εφικτό" από το "δεδομένο".
Υποστηρίζω όμως διάφορα άλλα πράγματα.
•Τον Παναθηναϊκό
•Τη Λίβερπουλ στον περσινό τελικό
•Οτι κάποιος ξύπνησε στραβά, τουλάχιστον ένας
•Ότι διαστρεβλώνετε τα λόγια μου και βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα
•Ότι η σοβαρότητα της απάντησης πρέπει να είναι ευθεία συνάρτηση με τη σοβαρότητα της ερώτησης

Υ.Γ.: Έχω απαντήσει για τις φάπες πριν ποστάρετε. Βέβαια, σε άλλη περίπτωση δεν σας ενόχλησαν, δικαίωμα σας. Δικαίωμα μου και εμένα να λάβω υπόψη τη μη σοβαρότητα του υστερόγραφου, σκεπτόμενος αυτό. Επίσης, δικαίωμα μου να γυρνώ στο σπίτι τα χαράματα, δικιά μου είναι ή ζωή και μου ανήκει.
Κατά τα άλλα είστε ευπρόσδεκτη να "προσβάλετε" τις απόψεις, τις σκέψεις και τις τοποθετησεις μου, μπορείτε με χιούμορ, σοβαρά, στον ενικό, στον πληθυντικό.
Η ειρωνεία προσβάλει εμένα, όχι τις απόψεις μου.
Κρατήστε τη για εκείνους που μπορούν να την ανεχτούν, ή έστω σας έχουν μιλήσει με τον ίδιο τρόπο.

 

Ομαδικό πνεύμα χρειάζεται να υπάρχει όταν υπάρχει κοινό ζητούμενο, όχι..? Εκτός αν εννοείται εν προκειμένω κατανόηση, που κατ' ουδένα τρόπο δεν εμπεριέχει ομαδικό πνεύμα πέραν ανθρωπιστικών παραμέτρων.
Οι έννοιες δεν είναι "απανταχούσες" εντολές ή ευχές, απλώνονται μεταξύ κοινώς κατανοούντων και "απλώνονται" με γενναιοδωρία στα άτομα που ακούν, τα υπόλοιπα εξ ορισμού δεν τα αφορά, οπότε δεν υπάρχει και κάποιος αποχρών λόγος για οτιδήποτε... Απλά είναι τα πράματα...

 

Άντε πάλι απ' την αρχή