Τι ΔΕΝ σας αρέσει σε μια βανιλα σχέση;

Να φανταστώ λοιπόν πως η συντριπτική πλειοψηφία των vanilla ατόμων που διατηρούν παράλληλες σχέσεις, οφείλεται στον χαρακτήρα και όχι στο ότι vanilla σχέση συνεπάγεται μονογαμία κλπ;
Αν φυσικά εννοείς πως ψεύτες και απατεώνες υπάρχουν και στις σχέσεις εντός του BDSM πλαισίου, θα συμφωνήσω απόλυτα.

 

να ζητάω τις παντούφλες και να πρέπει να περιμένω να τελειώσει το σφουγγάρισμα  

 

Ναι.

Γιατί αφενός μια χαρά μπορεί να είσαι σε vanilla σχέση και να είσαι πολυγαμικός και να μην είσαι ψεύτης και αφετέρου μια χαρά μπορεί να είσαι vanilla και μονογαμικός και να μην ξενοπηδάς/ξενοπηδιέσαι.

Το να τιμάς τις επιλογές σου είναι θέμα χαρακτήρα και όχι σχετίζεσθαι.

 

Ο φόβος της παραδοχής σ΄εαυτόν για τις όποιες προτιμήσεις και της αποδοχής αυτών. Με κούραζε καθώς με ανάγκαζε να φεύγω γρηγορότερα όντας ανειλικρινής και η ίδια για τους λόγους που δεν έμενα. Κέρδισα θεωρώ σε βάθος χρόνου γιατί πλέον γνωρίζω σε ποιόν κόσμο ανήκω.

 

Στις βανιλλοσχεσεις χμμμ

Μερικα απ αυτα που μου ηρθαν τωρα
το χαος
η ασαφεια
τα προκατ μυστικά σεναρια που πρέπει να παιξεις, σύμφωνα με το ρολο που ειναι εκ των προτέρων γραμμενος για σένα, αλλα εσυ αγνοείς
το ανακάτεμα και η συγχυση προσδοκιων, ρολων, στερεοτυπων, μοντελων σχεσεων, μιμητικων συμπεριφορων και συναισθημςτων σε εναν αχταρμα του "ετσι πρεπει να ειναι οι σχεσεις/ετσι πρεπει ναχ ειναι αυτη η σχεση"που εχει καθενας στην γκλαβα του αλλα δεν κουβεντιαζει
Οι προκατ ρομαντισμοι (ενιοτε χολλυγουντιανοι)
Η μίμηση ως "ισοτητα"
Η έλλειψη βασικών συμφωνιών και η προεία με βαση τα "μα υποτίθεται ότι...", τα προσωπικά σεναρια καθενος ή τις προηγουμενες σχεσεις
Τα συνακολουθα σπαζαρχιδικα

 

Πολύ ενδιαφέρον θέμα συζήτησης! Διαφωτιστικό και από ψυχολογικής σκοπιάς...

Κατά καιρούς σκεφτόμουνα, τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους να έλκονται από τις BDSM σχέσεις.

Διαβάζοντας τις απαντήσεις επιβεβαίωσα κάποιες υποψίες μου. Εξάγω, λοιπόν, το συμπέρασμα πως η αδυναμία που μπορεί να νιώθει κανείς μπροστά στην πολυπλοκότητα, τη δυσκολία διαχείρισης μιας σχέσης, η σύγχυση και η απογοήτευση που αυτές συχνά προκαλούν, ενδέχεται να τον ωθήσει να αναμιχθεί σε σχέσεις προκαθορισμένων ρόλων όπου όλα είναι, θα λέγαμε, "ξεκάθαρα" και κατά συνέπεια, αποφεύγονται παρεξηγήσεις, μπερδέματα, ανασφάλειες...

Μου φαίνεται λίγο λυπηρό.

Ως βανιλάνθρωπος θα θέσω απλά έναν καλοπροαίρετο προβληματισμό: είναι προτιμότερο να αποφεύγουμε τεχνητά τις δυσκολίες και τις ανησυχίες που προκαλούν οι ερωτικές σχέσεις, κλείνοντάς τες σε κουτάκια προκαθορισμένων συμπεριφορών; Λύνεται το όποιο πρόβλημα έτσι ή απλά το κρύβουμε κάτω από το χαλί; Βελτιωνόμαστε εμείς σαν άνθρωποι κάνοντας αντίστοιχα και τις βέλτιστες επιλογές ερωτικών συντρόφων ή απλά "πετσοκόβουμε" κομμάτια του εαυτού μας με τη μέθοδο του Προκρούστη για να χωρέσουμε σε συγκεκριμένους ρόλους ώστε να μην πληγωθούμε;

Και ας το δούμε πιο συγκεκριμένα με βάση κάποια λεγόμενα:

Γιατί να είμαστε αυτό που θέλουν οι άλλοι, αγαπητή iolanda, αντί να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι (προσπαθώντας παράλληλα να τον βελτιώσουμε) και ας μην αρέσουμε σε κάποιους; Λόγω πιθανής απόρριψής μας ίσως και του φόβου που μας προκαλεί. Μα εδώ, όμως, γινόμαστε σκλάβοι των ανασφαλειών μας! Η διέξοδος είναι να βρούμε κάποιον που θα μας λέει πώς να είμαστε ή έστω που θα πιστεύουμε πως ξέρουμε πώς θα ήθελε να είμαστε ώστε να προσαρμοστούμε σ' αυτό για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο (κάνοντας τις ανασφάλειές μας σημαία) ή μήπως τσαλαπατώντας τις ανασφάλειες αυτές ώστε να κάνουμε βήματα σαν προσωπικότητες;

Γιατί έτσι βρε παιδί μου; Μπορεί να μην ξέρουμε τι θέλουμε και τι μας φταίει, μπορούμε όμως να μάθουμε αντί να βρούμε κάποιον να μας βάλει στο δικό του καλούπι για να μη χρειαστεί να μπούμε σ' αυτή τη διαδικασία και δυσκολευτούμε και φάμε τα μούτρα μας και πονέσουμε. Περισυλλογή και ενδοσκόπηση: ποιοι είμαστε, γιατί είμαστε αυτοί, τι θέλουμε, γιατί το θέλουμε, αξίζει να το θέλουμε; Την ευτυχία άστη, "eternal bliss" δεν υπάρχει.

Μια τραμπάλα είναι, όμως, η ζωή! Και αυτή είναι, μάλλον, η ομορφιά της! Το να κάνουμε μια τεχνητή μοιρασιά "εσύ θα έχεις τη δύναμη κι εγώ δε θα την έχω", κουτσουρεύοντας έτσι ολοκληρωμένες προσωπικότητες, δίνει σαν αποτέλεσμα μια "στημένη" και στατική κατάσταση, ένα υποκατάστατο σχέσης, σχέση κλεισμένη σε στεγανά που δεν της επιτρέπεται να κινηθεί ελεύθερα. Στην τελική, ίσως πρέπει να βρίσκουμε ανθρώπους που γουστάρουν κάργα ο ένας τον άλλο αν δε θέλουμε τις καταστάσεις που περιέγραψες.

Με άλλα λόγια οι BDSM σχέσεις προσφέρουν μια ευκολία: να γλιτώσουμε το ζόρι και την προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες της ζωής όπως στ' αλήθεια είναι! Φτιάχνοντας μια ζωή και σχέσεις όπου τεχνητά αφαιρέσαμε όσα μας ζορίζουν, αφήνοντας τα εύκολα!

Όχι συμφορουμίτες, δεν προσπαθώ να σας βάλω στον ίσιο δρόμο, άλλωστε ίσως να μην υπάρχει καν τέτοιος. Όλα τα παραπάνω χωρίς καμιά διάθεση ειρωνείας, επιθετικής κριτικής και εχθρικότητας. Στην τελική, είμαι πολύ συμπονετικός στις ανασφάλειες των ανθρώπων (αρκεί να μην προκαλούν προβλήματα σε τρίτους), άλλωστε έχω κι εγώ αρκετές...

 

Κι εμένα, το να σου φαίνεται λυπηρό.
Και λίγο μισαλλόδοξο.

 

Αναμενόμενη αντίδραση.

Δε χρειάζεται, όμως, να το εκλάβεις σαν επίθεση. Μισαλλόδοξο καθόλου. Με συμπάθεια αντιμετωπίζω πάντα ανθρώπους που μπροστά στις όποιες δυσκολίες, προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο να τις αποφύγουν. Και το αυτοπαραμύθιασμα π.χ. (άσχετο με το θέμα μας) μέθοδος να αποφύγει κανείς τις δυσκολίες είναι. Κανένα μίσος δε νιώθω για κάτι τέτοιο. Πλην όμως μου φαίνεται λυπηρό.

Εξέθεσα έναν προβληματισμό που τον είχα εδώ και χρόνια και το νήμα αυτό μου έδωσε λαβή να τον εκφράσω. Αυτό είναι όλο.

 

δεν είναι μισαλλόδοξος. είναι απλά ανασφαλής επιφανειακός. βολικός. του συρμού, καλού κακού.

 

@Necrotik
η απάντησή σου χρήζει όχι δικό της νήμα, αλλά δικό της φόρουμ... just kidding

ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το

αν δεχτούμε πως έτσι είναι, τι πειράζει;

 

έχει άποψη και έχει το θάρρος να βγει σε ένα bdsm φόρουμ και να την εκφράσει... θέλει κάκαλα αυτό που έκανε και γι' αυτό και μόνο respect