Φόβος προς το Κυρίαρχο άτομο

@margarita_nikolayevna Ή, πιθανόν , έχοντας να επιλέξει μεταξύ του φοβου της πείνας και του φοβου του θηρίου, νικησε τον δεύτερο και το σκότωσε.
Πιθανόν ακόμη να βρέθηκε κάποιος λίγο πιο «περίεργος», ο οποίος βαρέθηκε να είναι πτωματοφαγος και σκεφθηκε να ηδονισει τον ουρανίσκο του με φρέσκο κρεατακι.
Πάμπολλες οι πιθανότητες.
Ποσό σημαίνουν κάτι όμως, έναντι του αποτελέσματος;
Μήπως, λέω εγώ τωρα, να συμφωνήσουμε ότι ο φόβος ενώπιον του υπερτέρου είναι άλλο κι άλλο ο αποκλειστικά αποδομητικος τρόμος;

 

"Προτιμότερο να σε φοβούνατι, παρά να σ' αγαπόυν", είπε ο Μακιαβέλι.
Γνώμη μου: Το ένα δεν αποκλείει το άλλο.

 

Απολύτως  

 

Διαπιστωτικά..:
Το πρώτο είναι η βάση/αρχή της κινητοποίησης, η κατεύθυνση του ανύσματός της είναι συνάρτηση της Αισθητικής συμβατότητας των μελών, το μέτρο του ανύσματος είναι συνάρτηση της παραγόμενης δυναμικής, σε πολύ περισσότερα από ένα επίπεδα...

 

Μια τέτοια σχέση πρέπει να στηρίζεται στην εμπιστοσύνη οπότε ο φόβος περιορίζεται στα πλαίσια των συνεπειών εφόσον δεν κάνει αυτά που ζητάει ο Κ .

 

Για να μπορέσουμε να συζητήσουμε την κατισχυση μέσω φόβου θα πρέπει να συμφωνήσουμε ως προς το τι είναι κατισχυση. Τουλάχιστο για εμάς τις δύο έτσι ώστε να μην κάνουμε κύκλους κυνηγώντας την ουρά μας.

Για μένα η κατισχυση αποτελεί μια δυναμική διαδικασία, δεν γίνεται εφ'απαξ. Προϋποθέτει τον θαυμασμό στον άνθρωπο ο οποίος επέρχεται και μέσα από την σταδιακή παραδοχή της υπεροχής του. Είναι μια αέναη διαδικασία η οποία σταθεροποιείται και βαθαίνει σε συνάρτηση με το χρόνο (βιώματα) οδηγώντας στην υποταγή.

Έχω γράψει ότι διαχωρίζω το φόβο ως εργαλείο από το φόβο προς τον άνθρωπο. Εκεί είναι αναμεικτος με σεβασμό γιαυτό και τον ονομάζω δεος.

Όταν μπροστά σου έχεις, βλέπεις και βιώνεις ισχύ, ωμή ισχύ απαλλαγμένη από λουλουδάκια και καρδούλες αυτό που βιώνεις είναι δεος. Είναι σαν ένα φυσικό φαινόμενο το οποίο έχεις αναγνωρίσει ότι μπορεί να σε καταστρέψει. Αντιλαμβανεσαι διαφορά ισχύος που υπάρχει. Παράλληλα όμως έχεις και τη γνώση ότι δεν θα σε καταστρέψει. Πίστη. Εμπιστοσύνη σε αυτόν.  
(δεν είμαι καν σίγουρη αν το αφημα έχει άλλη δύναμη πέραν αυτής της πίστης και της εμπιστοσύνης)

Τέλος σκέφτομαι όσο αφορά το φαγητό, τη τροφή, το φάγωμα πάντα ο ισχυρός τρώει τον ανίσχυρο. Ακόμα και η "ιεροτελεστία" του φαγητού φανερώνει ισχύ και σεβασμό (ποίο λιοντάρι θα φάει πρώτο και ποιο έπειτα ή το πώς καθόμαστε(σταν) σε οικογενειακά τραπέζια (στο κεφάλι είθισται να κάθεται ο ισχυρός).
Μήπως εάν σκεφτούμε τη τροφή ως πηγή ενέργειας και αυτό που μας κρατάει στη ζωή το να "φαγωθω" από τον Αλλον είναι αυτό που θα οδηγήσει στη περαιτέρω ανάπτυξη της Κ/υ? Στην ακόμα μεγαλύτερη διαφορά δυναμικής?
Αυτή η διαφορά δυναμικού δεν είναι που μας κρατάει στη ζωή κάνοντας τη καρδιά μας να χτυπά (κυριολεκτικά και μεταφορικά)?
Τροφή για σκέψη  

 

Σε οικογενειακά τραπέζια, είθισται να κάθεται στο κεφάλι αυτός που στερεοτυπικά (κοινωνιολογικά) θεωρείται αρχηγόπουλο. Δε θα ήθελα να μπούμε σε αυτού του είδους τη λογική.

 

Μάλλον στιγμιαία.

 

Καμία ένσταση, ήταν μια επιμέρους σκέψη, εξ'ου και η παρένθεση  

 

Πριν από κάμποσα χρόνια, σε ένα κατάμεστο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, η καθηγήτρια έθεσε την εξής απλή ερώτηση: «ποιο είναι το αντίθετο τους αγάπης;»

Το ακροατήριο, σχεδόν ομόφωνα -εκτός από τους σκεπτικιστές που είδαν την παγίδα πίσω από το τυράκι- απάντησε «το μίσος».

Τότε η καθηγήτρια χαμογέλασε και είπε: «Το αντίθετο της αγάπης είναι ο φόβος».

Στα δικά μας...

Ο φόβος μπορεί να φυλάει τα έρμα... προσωπικά, δε θεωρώ τα –υ- έρμα… όταν σταματάς να φοβάσαι, ξεκινάς να δίνεις… και όταν ξεκινάς να δίνεις τότε ξεκινάς να αγαπάς… η αγάπη απελευθερώνει από τα δεσμά του εγωισμού
δεν υπακούω γιατί φοβάμαι… υπακούω γιατί αγαπάω… δεν παραδίδομαι από φόβο… παραδίδομαι από αγάπη...

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια… συμφωνώ απόλυτα με το

με τη διευκρίνιση πως για μένα το Δέος δεν έχει ψήγμα φόβου αλλά απόλυτο σεβασμό και καθολική αναγνώριση της δύναμης και του μεγαλείου του Άλλου

οι τακτικές του -όποιου- εκφοβισμού/εκβιασμού (συνήθως συναισθηματικού) ίσως είχαν εφαρμογή στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία... στο σύγχρονο D/s είναι επικίνδυνο να ταυτίζουμε τη συναισθηματική αναπηρία με την Κυριαρχία

 

Νομίζω όμως ότι ο φόβος στην αγάπη ονομάζεται δέος
Που είναι και το απαραίτητο συστατικό της υποταγής

 

Νομίζω ότι η διαφορά ορισμών για το φόβο γεννά την διαφορά οπτικής  

Τα δύο παρακάτω με καλύπτουν αλλά χαρά μου να πω και περισσότερα.