Είναι οι προσδοκίες ή η αδυναμία μας;

θαρρώ πως οι προσδοκίες που έχουμε από τον εαυτό μας είναι προβολές των προσδοκιών των άλλων από μας που ύπουλα έχουν τρυπώσει μέσα μας... επί τούτου απέφυγα να αναφερθώ σε προσδοκίες από τον εαυτό μας, αναφέρομαι μόνο σε συνειδητοποίηση των επιθυμιών μας

 

Δεν έχεις άδικο.
Είναι κράμα.
Γι αυτό θέλει δουλίτσα, να ξεφορτωθούμε το "καλούπωμα" και να ψάξουμε μέσα μας να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε και τι πραγματικά θέλουμε.
Όσο καιρό μας παίρνει να τα μάθουμε, (αυτά που οι άλλοι μας πέρασαν), άλλο τόσο και πιο πολύ ακόμη πρέπει να παλέψουμε να τα ξεμάθουμε όλα.
Γιατί η ζωή δεν έχει ένα και μόνο εγχειρίδιο.
Πρέπει να βρούμε το δικό μας. Και να το σκίσουμε και να το ξαναφτιάξουμε αν και για όσες φορές χρειαστεί...

 

Το κουτάκι με τις εν αναμονή εκπλήρωσης προσδοκίες δεν γεμίζει ποτέ.
Όταν και αν υλοποιηθούν οι προσδοκίες σου ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι το κουτάκι είναι δίπατο.

Όλοι έχουν προσδοκιες από όλους και από όλα.
Η ουσία είναι να μην θεωρείς ότι η προσδοκία σου ειναι υποχρέωση του συμπαντος να πραγματοποιηθεί

Δατς δε πόιντ, που λένε και στο χωριό μου.

Ο θετικός οραματισμός δεν ειναι προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο;

 

Ρε παίδες, προσδοκία είναι το να αναμένεις, να ελπίζεις ότι θα συμβεί κάτι.
Νομίζω ότι γράφετε όλοι με γνώμονα την προσδοκία ότι θα αλλάξει ο άνθρωπος που είναι απέναντι μας για να γίνει αυτό που νομίζουμε ότι θέλουμε.
Η προσδοκια αφορά πολλά διαφορετικά πράγματα

Προσδοκώ ανάσταση νεκρών
Και ζωή του μέλλοντος αιώνος
Αμήν

 

Αυτό!  
Αλλά επιφυλάσσομαι γιατί δεν περίμενα τέτοιον καταιγισμό θέσεων και δεν είναι και το καλύτερο μου οι γραπτοί διάλογοι!

 

όχι ότι θα συμβεί -απλώς- κάτι, αλλά ότι θα συμβεί κάτι καλό... και φυσικά το "καλό" ορίζεται από εμάς για μας... αν καλό για μας είναι να αλλάξει ο άνθρωπος που διαλέξαμε να συνυπάρχουμε, τότε αυτό προσδοκούμε και ελπίζουμε, βγάζοντας την ουρίτσα μας απ' έξω...

ναι, η προσδοκία αφορά πολλά και διαφορετικά πράγματα... ως εκ τούτου είναι παγίδα (κυνική speaking)

εσύ προσδοκάς ανάσταση νεκρών... εγώ θα πίνω στην υγειά σου πρώτο τραπέζι πίστα στην κόλαση... εγροίξες;
άρα ετς... αμήν

 

@sapfw είσαι λάθος σε αυτό!
Όταν ελπίζεις ειθισται να ελπίζεις σε κάτι καλό.
Προσδοκία όμως δεν είναι μόνο η ελπίδα. Ειναι και το να περιμένεις κάτι να συμβεί -καλό ή κακό- . Το point (για μένα) είναι το που βασίζει κανείς την όποια προσδοκία. Στο ροζ συννεφάκι σε κάποια υποδομή στο κενό;

 

αγαπημένη, γιατί κολλάς σε αυτό και όχι στη συνέχεια αυτού που έγραψα; καλό για ποιόν; αυτό που για μένα είναι καλό και προσδοκώ από σένα, για σένα μπορεί να είναι κακό... και κολλημένη στη δική μου προσδοκία να μη μπορώ να δω καθαρά

εξαρτάται την προσδοκία, τη συναισθηματική εμπλοκή και το κόστος της ματαίωσής της

 

Όχι, είναι η πρόθεση μας για τα πράγματα. Είναι η μέσα μας πραγματικότητα, είναι η κατεύθυνση. Λειτουργεί σαν κινητήριος δύναμη και όχι σαν τροχοπέδη. Γιατί είμαι καλά στο εδώ και τώρα και "δουλεύω (ποικιλοτρόπως) ", για να είμαι ακόμη καλύτερα.
Αν μεταθέτω την χαρά για μετά - αυτό κάνει η προσδοκία-, με έναν τρόπο ακυρώνω το παρόν, το εδώ και τώρα που είναι η μόνη πραγματική πραγματικότητα.
Το χθες είναι ιστορία και το αύριο φαντασία.
Η ζωή είναι το εδώ και το τώρα.
Έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.

 

@sapfw στα γρήγορα γιατί δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να επεκταθώ.
Ισχύει αυτο που λες σαφέστατα και όταν λέω ισχύει εννοώ πως συμβαινει πάρα μα πάρα πολύ συχνά! Αυτό εγώ όμως το αποκαλώ προσδοκία που βασίζεται σε ψευδαισθήσεις. Και ταυτόχρονα κρύβει μέσα της παράλογες απαιτήσεις που οδηγούν στην απογοήτευση.

Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Προσδοκώ από τη φίλη μου κάθε φορά που με βλέπει να με περιποιείται. Σε αυτή μπορεί να αρέσει να το κάνει και να το κάνει οπότε σε αυτή τη προσδοκία υπάρχει ικανοποίηση σε πρώτο βαθμό με πιθανότητα εξέλιξης. Αν δεν το κάνει κι εγώ επιμένω θα φάω τα μουτρα μου γιατί προσδοκώ κάτι ουτοπικό που δεν έχει καμία βάση.
Προσδοκώ από τον σύντροφό μου (τον βανίλα) κάθε μέρα να με μαστιγώνει αλλά αυτός μου λέει πως με σέβεται και μπορώ να κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά εγώ επιμένω να το προσδοκώ. Και πάλι ουτοπία με άσχημα αποτελέσματα. Θέλω να αλλάξω κάποιον. Αυτό δεν γίνεται. Μπορώ όμως πριν γίνει σύντροφος μου αν δεν πέσω με τα μούτρα, τόσο να τον μάθω και να διακρίνω αν μπορώ βάσιμα να προσδοκώ από αυτόν εξέλιξη ως προς αυτό όσο και να μιλήσω με τον εαυτό μου για το αν κάτι τέτοιο μου αρκεί.

Ένα άλλο παραδειγμα που δεν αφορά υπάρχουσα συσχέτιση. Μένω στη μοναξιά μου και έχω κάποια στάνταρ ως προς τις επιλογές μου τα οποια αν δεν τα δω δεν μπορώ καν να προσπαθησω ούτε θέλω.
Αυτά τα στάνταρ δεν αφορούν προσδοκίες νομίζεις; Είτε από τον ίδιο είτε από αυτό που θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε.

 

@snoopy

στα παραδείγματά σου, όπου "προσδοκώ" αντικατέστησε με το "θέλω"... είναι πιο προσδιορίσιμο, διατυπώνεται ξεκάθαρα και περικλείει ανάληψη ευθύνης... όταν συνειδητοποιήσουμε τα θέλω μας, απενεχοποιηθούμε από αυτά και κινητοποιηθούμε προς αυτά, τότε τα πράγματα είναι πιο απλά

 

Για να δούμε...
Υπάρχει προσδοκία για τη ζωή μετά, διατυπωμένη με διαφορετικό τρόπο κατα περίπτωση, πράγμα που αποδεικνύει ότι ουσιαστικά η ίδια προσδοκία μπορεί να μην έχει δεδομένα την ίδια υποθετική κατάληξη.
Υπάρχει η προσδοκία ότι θα πας στην κόλαση, πράγμα που αν το δεχτούμε σαν κάτι αρνητικό, τότε δεχόμαστε ότι η προσδοκία δεν αφορά μόνο θετικές καταστάσεις
Υπάρχει η προσδοκία ότι και υπάρχει κόλαση, και σερβίρουν εκεί αλκοολούχα ποτά, και ότι για σενα ειδικά θα κρατήσουν το πρώτο τραπέζι. Για να μην αναφέρω ότι υπάρχει και η προσδοκία πως θα πεθάνεις πρώτη. Ουτοπία, ολ οφ δεμ.
Υπάρχει η προσδοκία ότι οι συνομιλητές σου θα καταλάβουνε τα ποντιακά, άρα προσδοκείς να έχουν τα χαρακτηριστικά που εσύ επιθυμείς, μάλιστα.

Κατάλαβα... Ναι... Τελικά δεν έχουν προσδοκιες οι άνθρωπες