Είναι οι προσδοκίες ή η αδυναμία μας;

Ίσως η μοναδική φορά που έχω πει "έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε"

 

Αν δεν προηγούνται ως στόχοι το να υπηρετείς τις ανάγκες μου, να υπακούς στις εντολές μου, να δέχεσαι την κυριαρχία μου, είναι αδύνατο να φτάσουμε στον έτερο στόχο που εν μέρει συνδέεται με την προσδοκία ( αλλά και πάλι όχι εντελώς ): να ικανοποιείς τις επιθυμίες μου.

 

δεν είναι προσδοκία να ικανοποιώ τις επιθυμίες σου, είναι επιθυμία-στόχος μου και προσπαθώ να τον υλοποιήσω

αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως όταν προδοκάς/ελπίζεις δε δρας... είσαι σε αναμονή mode

 

Πάντα υπάρχει μια αρχή.  

 

Δε διαφώνησα σε αυτό, έγραψα μόνο πως όταν ξεκινάς με προσδοκίες και δεν υπάρχουν στόχοι, ούτε ξέρεις τι θέλεις, ούτε πως να ικανοποιηθείς και πας στα κουτουρού.

Όσον αφορά το πρώτο μέρος της απάντησης: << δεν είναι προσδοκία να ικανοποιώ τις επιθυμίες σου, είναι επιθυμία-στόχος μου και προσπαθώ να τον υλοποιήσω >> δεν είναι προσδοκία μου, αλλά μπορεί να συνδεθεί εν μέρει προσδιοριστικά με τις επιθυμίες μου.

Για εμένα η γενικευμένη προσδοκία δεν έχει κανένα νόημα, μάλλον δηλώνει ανασφάλεια. Μόνο όταν είναι προσδιορισμένη, μέρος ενός όλου που ξεκινάει απ' τους στόχους / ανάγκες, θέλω μπορεί να είναι ωφέλιμη. Σε διαφορετική περίπτωση είναι ενδεικτική ότι κάτι δεν πάει καλά με το μέσα μου και χρειάζομαι περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μου να το προσδιορίσω και να δω τι θα κάνω με αυτό ( αν μπορεί να αξιοποιηθεί, ή να το αποβάλω ).

 

Και από τα "ανοιχτά παραθυρακια" να συμπληρώσω. Εγώ νομίζω καταλαβαίνω πως το θέτει η Jasmin
Προσωπικά εξ αρχής που διάβασα το νήμα δεν μπορούσα να καταλάβω πως νοείται προσδοκία στο υ/σ
Είναι από τα πρώτα πρώτα πράγματα που κόβει ο Αφέντης. Όχι προσδοκίες, όχι εικασίες.

Πως γίνεται να έχει προσδοκίες το υ, όταν υπάρχουν όρια και καταστάσεις απόλυτα ξεκαθαρισμένες;
Δεν μένει περιθώριο για αυτές, αν το υ συνεχίσει να περιμένει πράγματα που είναι ξεκαθαρισμένο ότι δεν χωράνε, τότε θα έχει πρόβλημα και αυτό και το D/s και σίγουρα θα ταλαιπωρηθεί.

Οπότε @brenda θα με συγχωρήσεις αλλά εγώ ξέρω πως γίνεται το υ να μην έχει προσδοκίες και σίγουρα δεν μπερδεύω την προσδοκία με την επιθυμία η τάση για κάτι, που και εκεί ακόμη υπάρχει κάπου φρένο/ όριο, μεταξύ του τι μπορεί να επιθυμώ και τι τελικά μου επιτρέπεται να επιθυμώ ( αλλά θα το αναλύσω αλλού )

@jasmin sg καταλαβαίνω νομίζω ακριβώς πώς εννοείς την αβεβαιότητα.

και @AlexanderV να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ το ποστ σου, περί προσδοκιών, πολύ όμορφο ωστόσο προσωπικά θα πω, πως οι προσδοκίες είναι κάτι που ανέκαθεν με βασάνιζαν σε τεράστιο βαθμό στις βανίλα σχέσεις ακριβώς γιατί περιμένω αν όχι απαιτώ πράγματα ( απαιτώ από το σύμπαν χαχα ) τα οποία θεωρώ ότι και μου αξίζουν και δικαιούμαι και χίλια δυο και " μα πως είναι δυνατόν να μην "κάτι που στο D/s όχι δεν έχεις χώρο να κάνεις, όχι ..δεν έχεις χώρο καν να το σκεφτείς, είναι απλά.... Δεν γίνεται. Και δεν γίνεται γιατί δεν έχεις περιθώριο, δεν σου αφήνει τα ανοιχτά παραθυράκια που θα γεμίσεις με τις δικές σου προβολές , είναι αυτό που Εκείνος θέλει και λέει εξ αρχής ότι είναι.

Οπότε @snoopy όχι και πάλι όχι, δεν έχει να κάνει με αδυναμία ειδικά αυτό το τριπακι το " α ότι δεν καταφέρω είναι αδυναμία να πετύχω κτλ " το θεωρώ άκρως ταλαιπωρησιμο ( υπάρχει η λέξη ; Χααχα ) να το έχει ένα υ σε D/s και αρκετά βανίλα νοοτροπία καθώς έτσι ακριβώς, πεισματικά θα το έπαιρνα στον έξω κόσμο. Στον δικό Του κόσμο όμως, τα πράγματα είναι όπως είναι, το να κάθομαι να υπέρ επιθυμώ και να θεωρώ δεδομένο ( γιατί από εκεί ξεκινά η προσδοκία , όταν η επιθυμία και η ικανοποίηση της γίνεται δεδομένη για κάποιο λόγο στο κεφάλι μας και άρα expected ) είτε αυτό έχει να κάνει από την μέχρι τώρα συμπεριφορά Του, είτε επειδή έτσι έχει δείξει ότι θα γίνει, είτε επειδή το δικό μου θέλω είναι τρελό και δυνατό και δεν περιορίζεται και ζω στον κόσμο μου, για οποίο λόγο, όταν το υ αρχίζει να περιμένει πράγματα να θεωρεί πως έτσι θα γίνουν και να τα προσδοκά μπορεί να φάει μεγάλη σφαλιάρα.


Προσωπικά δεν θα το παίξω τρελή, προφανώς και έχω προσδοκία να Τον ξαναδώ τότε, όταν μου έχει πει ότι θα Τον ξαναδώ, προφανώς και προσδοκώ ότι θα περάσουμε τέλεια γιατί έχω συνηθίσει να περνάω τέλεια το θέμα είναι ότι μπορεί κάποια στιγμή αυτό να μην γίνει, δεν έχει σημασία ο λόγος ή μπορεί να περάσω δύσκολα αντί για τέλεια ή κάτι, και εκεί είναι που θα φανεί πόσο έχω αφήσει την προσδοκία μου για κάτι να με συνεπάρει και πόσο γρήγορα μπορώ να κάνω επαναφορά στην πραγματικότητα και να το αντιμετωπίσω.
Είναι κάτι σαν προσδοκία που προέρχεται από τη συνήθεια ή από δεδομένα που για εμένα επίσης δεν έχει πολύ νόημα να βασιζόμαστε σε αυτά πέραν του ότι τα αναπολείς και σου φτιάχνουν το κέφι και γουστάρεις, αλλά για την επαναλληψη τους ξέρεις πολύ καλά ότι είναι σε Άλλου χέρι οπότε το να προσδοκάς κάτι που ορίζει Άλλος και ( προσοχή) αυτός ο Άλλος δεν προσφέρει επιτηδευμένη αβεβαιότητα και χάος, ε κάποια στιγμή ( ελπίζω νωρίς μέσα στο D/s) καταλαβαίνεις πόσο ανούσιο είναι να προσδοκάς εσύ κάτι που δεν έχεις έλεγχο πάνω του.

Πεταμένη ενέργεια.

Υ.γ γενικά στο νήμα βλέπω φουλ μπλεγμένη την επιθυμία με την προσδοκία με την λαχτάρα με το θέλω , αχταρμάς. Το δικό μου ποστ μιλά καθαρά για προσδοκίες, I am expecting to happen, διαβάστε το έτσι!  

 

Κι εγώ είμαι σίγουρη για το τι ακριβώς θέλω να πω. Η αλήθεια είναι ότι οι ιντερνετικοί διαλογοι δεν είναι το καλύτερό μου.  

Ούτε κι εγώ το θεωρώ. Το έχω ακούσει και το ακούω συχνά όμως!

Συμφωνούμε!

Χαίρομαι πολύ ,όχι που συμφωνούμε αλλά που είστε από τους λίγους που αποδέχονται χωρίς κόμπλεξ την αλήθεια. Δείχνει αυτογνωσία και κανένα βήμα προς αυτοβελτίωση δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτή!

Καταρχήν το ιδανικό (για μένα) είναι ουτοπία. Οι σχέσεις κάθε είδους χωρίς ζύμωμα και εξέλιξη είναι καταδικασμένες είτε στην αδράνεια είτε στο να πεθάνουν.
Αντιλαμβάνομαι πως αναφέρεστε σε ερωτικό σύντροφο αλλά περαν του ότι αναφέρομαι γενικά τόσο σε ερωτικό οσο και σε κάθε άλλο επίπεδο συσχετισης (για αυτό και το νήμα στο thread sex και σχέσεις) εκπτώσεις δεν κάνω πια. Ποιες παραπάνω μπορεί να είναι οι προσδοκίες μου;
Η εξέλιξη. Του εαυτού μου και της πορείας. Η μη στασιμότητα. Η έλλειψη αδράνειας. Η ευτυχία κατα τη διαρκεια του ταξιδιού και όσο αυτό κρατήσει. Η ποιότητα. Για κάποιους αυτά αποτελούν θέλω και όχι προσδοκίες. Όμως δεν είναι δεδομένα. Θέλει και λίγη δουλίτσα νομίζω. Αυτά τα εντάσσω στην προσδοκία διότι δεν εξαρτώνται μόνο από εμένα. Το θέλω - για μενα- προυποθέτει το μπορώ. Δηλαδή θέλω ο σύντροφος π.χ να πληροί αυτές τις προυποθέσεις. Όταν το θέλεις από τον άλλον αυτό δεν μπορείς να τον αλλάξεις και να τον κάνεις έτσι όπως θές. Άρα προσδοκάς να είναι έτσι. Δεν το θέλεις απλά.
Θέλω να πάρω ένα αυτοκίνητο. Θα στρώσω τον κώλο μου και θα μπορέσω. Δεν προσδοκώ τίποτα. Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτή.

Ακριβώς !

Εγώ θα έλεγα η αδυναμία μας γενικότερα, από το να αντιληφθούμε τι εστί προσδοκία διαχωρισμός από την ουτοπία και έλλειψη αποδοχής ότι δεν είναι δυνατόν οι προσδοκίες μας πάντα να εκπληρωνονται καθ ότι δεν εξαρτώνται μόνο από εμας. Το ταξίδι να έχει νόημα και ουσία μόνο και στο τέλος να λες "το έζησα" κι άξιζε!

Από τις απαντήσεις όλων κι εγώ αυτή την εντύπωση έχω! Χαχα
Και δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να ανταποκριθώ σε αλεπάλληλα post. Να οργανωθούμε ρε παιδιά σε κανένα τσιμπούσι να τα συζητήσουμε καλύτερα.

 

Ευχαριστώ  
Συμφωνώ με όλα όσα λέτε.
Να συμπληρώσω μόνο πως το να προσδοκούμε από άλλους να είναι και να συμπεριφέρονται όπως εμείς θέλουμε πέρα από εγωιστικό είναι και άκρως ουτοπικό και παράλογο.

 

Risk aware προσδοκία?
Η εμπιστοσύνη χτίζεται σιγά σιγά, περνάει από 40 κύματα για να βιωθεί στο μεγαλείο της. Αντιλαμβάνομαι ότι από τη στιγμή που (σε) εμπιστεύομαι θέτω τον εαυτό μου σε πιο ευάλωτη θέση, ανοιγομαι σε εσένα και προσδοκώ ότι δεν θα την προδωσεις. Τις ενέργειες σου δεν μπορώ να τις ελέγξω, προσδοκώ. Έχω όμως εκλογικευσει και αξιολογήσει τους κινδύνους ενεργητικά.

 

Αβεβαιότητα υπάρχει οπουδήποτε υπάρχει μέλλον και είναι ανεξάρτητη από τα πρόσωπα.

Εντός των ορίων και των καταστάσεων, γιατί δεν μπορεί να έχει το υ προσδοκίες; Η υπόθεση ότι θα συνεχίσει και στο μέλλον να ικανοποιεί το συγκεκριμένο Κ και να αντλεί απόλαυση μέσα από την ικανοποίηση αυτή, τι είναι;

Να που δίνεις τα δικά σου παραδείγματα, άλλωστε.

Εμπιστοσύνη είναι αυτό και δεν είναι ένα είδος επιδεικνυόμενης "εμπιστοσύνης" που γίνεται ένας τρόπος χειρισμού του έτερου, που έχω την εντύπωση ότι σε αυτό αναφέρθηκε η @estelwen, είναι το είδος που σημαίνει ακριβώς ότι αναγνωρίζεις ότι δεν έχεις τον έλεγχο και κάνεις αυτό που μπορείς, κάποιες φορές ακόμα και αυτό που δεν μπορείς, σύμφωνα με ό,τι έχετε συμφωνήσει. Τι τελικά θα συμβεί δεν έχει και τόση σημασία για τον λόγο ότι η προσδοκία σου δεν είναι συγχρόνως αξιολογική κρίση για τα επερχόμενα. Εξάλλου το νήμα δεν μιλάει για D/s και δεν μιλάει για υ και για σ απαραίτητα.

Πεταμένη γίνεται η ενέργεια όταν την έχεις βάλει λιγοστή σε κάτι που επιθυμείς πραγματικά, από φόβο ότι έτσι και αλλιώς δεν θα το πετύχεις. Δοκίμασε, μια φορά, να τα δώσεις όλα για αυτό που θέλεις, παίρνοντας υπολογισμένο ρίσκο ως προς την επιλογή του, να είναι κάτι που εξαρτάται από άλλους αλλά και από σένα. Και έλα μετά να μας πεις, ήταν πεταμένη ενέργεια, δηλαδή το πάλεψες μέχρι τέρμα, έτσι όπως άξιζε για σένα να το παλέψεις και απότυχες; Εννοείται ότι γράφω γενικά και συμπεριλαμβάνω εμένα, δεν το λέω για σένα.

Είναι ανθρώπινο   Επειδή έχει κακή φήμη, όταν το κάνουμε το λέμε αλλιώς, συνήθως. Όταν το εντοπίσουμε μαθαίνουμε να μην το κάνουμε. Μαθαίνεται σχετικά εύκολα, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια  

 

Αρκεί όλο αυτό να μη μεταφράζεται σε over-eagerness

 

Διαφωνώ. Εγώ αβεβαιότητα εντός M/s δεν νοιωθω. Και δεν νοιωθω γιατί ακόμα και αυτά που είναι αβέβαια, λόγω ζωής ή ακόμη και το απλό " μπορεί να ξυπνήσω ένα πρωί και να μην γουστάρω" είναι δηλωμένα, έχουν περάσει στο κεφαλάκι μας από την άλλη πλευρά ως δεδομένα, είναι δεδομένο ότι δεν έχεις κεκτημένα σε ο,τι Με αφορά. Οπότε με την μια γίνεται κάτι που δεν σε ταλαιπωρεί όπως σε ταλαιπωρεί η αβεβαιότητα στον βανίλα κόσμο.
Έτσι είναι η οπτική μου. Δεν λέω ότι έτσι δουλεύει για όλους, προς Θεού.

Υπόθεση. Αυτό είναι. Η θα το κάνει η όχι, και θα το δείχνει κάθε μέρα ότι μπορεί, δεν μπορεί να προσδοκά ότι θα γίνεται ντε και καλά στο μέλλον ή ότι θα γίνεται, ή θα μπορεί και θα είναι ή όχι. Πάλι έτσι έχω μάθει εγώ και έτσι λειτουργώ και πιο καλά, με τα άλλα κάπου χάνομαι.
Το να επιθυμώ και να θέλω να είμαι, δεν είναι προσδοκία, όπως έγραψα προσδοκία είναι αυτό που περιμένω ντε και καλά ότι θα γίνει, το περιμένω. Και δεν μπορώ να περιμένω κάτι που δεν έλεγχω, μπορεί να ξυπνήσει ένα πρωί και να πει, τέλος γιατί α, β, γ ή γιατί απλά δεν γουστάρω πια ρε παιδάκι, δεν μου κάνεις κου κου. Εγώ αυτό το έχω αποδεχτεί, και αυτόματα με κάνει να μην έχω προσδοκίες.

Δεν ξέρω αν λέγεται έμπιστοσυνη, μου αρέσει αυτό που γράφεις, δεν ξέρω αν θα το ονόμαζα έτσι, αλλά το δέχομαι και το καταλαβαίνω.

Συγγνώμη η αλήθεια είναι μόλις τώρα είδα ότι είναι στο σεξ και σχέσεις. Ούπς. Ωστόσο κάπου στην πορεία μίλησαν για υ και Κ/υ οπότε πετάχτηκα χχαχαα

  και ξανά  ...
Και ξέρεις τι; ακριβώς επειδή μετά κατάλαβα ότι αυτή την προσπάθεια και την ενέργεια δεν ήταν δουλειά μου να την ρίχνω όπου εγώ παθιάζομαι και νομίζω, και κυρίως να προσπαθώ κατά πως νομίζω και στην ένταση που νομίζω, αλλά θα έπρεπε να είναι οδηγούμενη και στοχευμένη από πάνω... Θα ξαναβάλω ένα τρίτο   γιατί δεν θέλω να επεκταθω.

Ξέρω πως γράφεις και δεν παρεξηγώ ποτέ!!! Εγώ ήθελα να απαντήσω προσωπικά