Εμπιστοσύνη και ασφάλεια στη σχέση Κ/υ

Απλά όταν μια κατάσταση έχει βιωθεί από Π/πολλούς και τα βιώματα είναι παρόμοια σε κάποια βασικά σημεία, τότε βγαίνει ένα γενικό συμπέρασμα.
Προσωπικά το θεωρώ κέρδος.
Αν μη τι άλλο, με γλιτώνει από κάποιες σπαζοκεφαλιές.

 

επδιώκουμε να καταλάβουμε τι λέμε. σε τι αναφερόμαστε. ποιός ξέρει, πάνω κάτω, τι λέει και ποιός λατρεύει τη σούπα.
ξέρουμε και με ποιόν μιλάμε μ αυτόν τον τρόπο. και τι λέμε κι ακούμε.

είναι μεγάλη διευκόλυνση να ξεχωρίζεις την προσδιοριστική γενίκευση απ την σούπα. είναι διευκόλυνση να ξεχωρίζεις την ανοησία του εξορκιστικού «όλοι τα ίδια λέμε», απ την ικανότητα να ξέρεις τι λες. πρακτική διευκόλυνση.

 

Κάποιο ρητό λέει "η εμπιστοσύνη σου δίνει 2 νομίσματα, ενώ η καχυποψία 1".
Θεωρώ πως ισχύει γενικά και ειδικά. Χωρίς εμπιστοσύνη δε μπορεί να υπάρξει ούτε καν αρχή σε κάτι, θα είναι μη λειτουργικό.
Τώρα η ασφάλεια θα έλεγα πως είναι κάτι που περικλείεται μέσα στην εμπιστοσύνη, δε μπορεί να υπάρξει από μόνη της.

 

Η δική μου εμπειρία από ομάδες αυτοβοήθειας, ομάδες θεραπευτικές και μεγάλες θεματικές ομάδες έδειξαν ακριβώς το αντίθετο. Μεγαλύτερη αμεσότητα, ταύτιση, συγκινησιακή φόρτιση, πνεύμα ομαδικότητας και τελικά συνειδητοποίηση υπάρχει όταν ο καθένας αναφέρεται στα προσωπικά βιώματα. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι ο σεβασμός της άποψης του καθενός και η εγκατάλειψη κάθε απόπειρας εγωιστικής κατίσχυσης του εκάστοτε ομιλητή.

Η περί διαγραμμάτου αναφορά σε ένα θέμα οδηγεί συνήθως σε θεωρητικές ακροβασίες με στόχο την επίδειξη γνώσεων για τόνωση του Εγώ ορισμένων.

Παραδέχομαι όμως την ορθότητα της άποψής σας ως πιό έμπειρου γνώστη της κατάστασης που επικρατεί στο φόρουμ και των όποιων περιορισμών προκύπτουν από αυτή, καθιστώντας την απρόσωπη θεωρητική συζήτηση τη μόνη επιλογή για την εξαγωγή λειτουργικών συμπερασμάτων.

 

Θεωρείτε ότι όσοι ασχολούνται με το BDSM, αποτελούν ομάδα που χρήζει θεραπευτικών μεθόδων αυτοβοήθειας;

 

Όχι.
Άλλη ερώτηση;

 

Προς το παρόν με καλύψατε, σχετικά με την εμπειρία σας, στην οποία αναφέρεστε,

 

Και δε τόσο ευαίσθητα θέματα, ιδίως. Θα συμφωνήσω με τον MasterJp. Αν και προτιμώ να μιλώ με βάση βιώματα δικά μου για να είμαι σίγουρη ότι ξέρω τι λέω. Από την άλλη πλευρά το βίωμα, αν δεν εξεταστεί από τον ίδιο που το έζησε υπό το πρίσμα της λογικής και της συλλογικής εμπειρίας και δεν πάρει την θέση του, επεξεργασμένο πια στις εμπειρίες που οδηγούν σε επίγνωση, δεν καταλήγει πουθενά εκτός ίσως από πισωγύρισμα, το λιγότερο.

Σκέπτομαι τις φορές στο παρελθόν που αναρωτήθηκα αν μέσα από κάποιες υπερβάσεις ορίων γινόμουν πιο ασφαλής και τότε με χτύπησε λίγο σαν χαστούκι η φράση του Βενιαμίν Φραγκλίνου: "Αυτός που θυσιάζει μια ακριβή ελευθερία για λίγη και αβέβαιη ασφάλεια δεν αξίζει ούτε το ένα ούτε το άλλο". Μόνον επειδή το θέλησα πάρα πολύ συναίνεσα. Τα υπόλοιπα ήταν για μένα πάντα υπόθεση του Κ.

Νιώθω ευτυχισμένη σε μια D/s κατάσταση όταν παρέχει τις πιο αυξημένες ελευθερίες στον Κ να κάνει αυτό που κρίνει, αυτό που αγαπάει, αυτό που επιθυμεί, αυτό που αποφάσισε. Το ζητούμενό μου δεν είναι να νιώθω εγώ ασφαλής ή οτιδήποτε άλλο, είναι να νιώθει ο Κ όσο το δυνατό πιο ελεύθερος σε σχέση με μένα. Αν ήθελα να θέτω ή να θεωρώ δεδομένες οιονεί δεσμεύσεις του Κ για το πώς θα αισθάνομαι ασφαλής, για τη διάρκεια της ύπαρξής μου κοντά του κλπ, τότε θα πήγαινα vanilla, χωρίς ενδοιασμούς.

Η εμπιστοσύνη για μένα δεν έχει καμία υπόνοια ότι ο Κ θα ενεργήσει όπως επιθυμώ, έχει σαφή διάσταση ότι ο Κ θα ενεργήσει όπως επιθυμεί και εγώ, με αυτό, θα είμαι πάρα πολύ καλά και ενδεχομένως ευτυχισμένη, γιατί είναι αυτό που επιθυμώ και στο οποίο έχω συναινέσει.

 

Υπακοή στα τυφλά εννοείται υπάρχει.Και χωρίς ασφάλεια και χωρίς εμπιστοσύνη και χωρίς τίποτα.Είναι τρομακτικό.Συμβαίνει γενικά και το θεωρώ επικίνδυνο.Προσωπική μου οπτική βέβαια.
Υποταγή χωρίς ασφάλεια όμως,μου ακούγεται δύσκολο.Υποτάσσεται το υ αν δεν εμπιστεύεται καθόλου το μυαλό του κ;τις ικανότητες διαχείρισής του τουλάχιστον; Αν δεν βλέπει κάποιου είδους σταθερότητα στο πρόσωπο του κ ατόμου;

 

Μέχρι να βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κ είχα επιλέξει με πολύ μεγάλη προσοχή και φροντίδα. Αν είχα διακρίνει ή και συναισθανθεί απλά πράγματα που δεν με έκαναν να νιώσω καλά, η επικοινωνία και αλληλογνωριμία είχαν διακοπεί πριν φτάσω στην τηλεφωνική επαφή καν. Επιπλέον, ακριβώς πριν από τη συνάντηση, πάντα, ρωτούσα τον εαυτό μου, αν ήμουν ένα τρίτο πρόσωπο και έφτανε μπροστά μου μια gaby σε κακή κατάσταση από λάθος επιλογή Κ, θα είχα να της προσάψω ότι υπήρξε αμελής ή απρόσεκτη ή επιπόλαιη στην επιλογή της; Έχω κάνει πίσω ακριβώς πριν από πρώτη συνάντηση για καφέ - και έχω γίνει νήμα τύπου "λαϊκό δικαστήριο" για αυτόν τον λόγο  

 

Πραγματικά όταν απαλλάσσεσαι από κολλήματα δικά σου, νιώθεις ελεύθερος.

Αυτό ονόμασα ασφάλεια, σε μια ευρύτερη ιδέα που έγραψα στην αρχή.
Προφανώς είναι απλά το ταίριασμα με κάποιο άτομο Κ και ουδεμία σχέση με την ασφάλεια που το είχα βαφτίσει.