Τι ΔΕΝ σας αρέσει σε μια βανιλα σχέση;

Είναι όπως η διαφορά αντιμετώπισης των κατηγορουμένων:
- Αθώος a priori (μέχρι αποδείξεως του εναντίου)
- Ένοχος a priori (μέχρι αποδείξεως του εναντίου)

Δηλαδή, ξεκινώ μια νέα γνωριμία εμπιστευόμενος τον άλλο μέχρι να αποδειχτεί ανάξιος της εμπιστοσύνης μου, ή (επειδή ο μπαμπάς μου έλεγε "μην εμπιστεύεσαι κανένα!") ξεκινάω τη σχέση με καχυποψία, περιμένοντας ο άλλος να αποδείξει οτι μπορώ να τον εμπιστεύομαι.
Αν το καλοσκεφτείς έχει μεγάλη διαφορά, η οποία εκφράζεται στον τρόπο που ανοίγομαι (ή δεν ανοίγομαι) στους ανθρώπους, στον τρόπο που τους προσεγγίζω ή που ανταποκρίνομαι στο πλησίασμα τους.

Κάποτε έλεγαν "το πρόσωπο είναι σπαθί"
Δυστυχώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενισχύουν την καχυποψία και μας κάνουν επιφυλακτικούς.

 

- How do you know that you can trust me?
- I don't, that's what trust is.

Προσδοκία είναι. Οι προσδοκίες δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, όταν βάζεις ένα στόχο τον βάζεις με την προσδοκία να τον πιάσεις. Κακό γίνεται όταν παραμένει προσδοκία χωρίς να κάνεις τίποτα γι αυτό.

Στον κόσμο του project management λένε "στόχος χωρίς καταληκτική ημερομηνία λέγεται αλλιώς και ευχή"

Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κινεῖ

 

Αγαπητέ @Arioch, δεν είμαι σίγουρος ότι είναι προσδοκία. Η Εμπιστοσύνη ως στάση ζωής δημιουργεί μια σιγουριά οτι "θα μου συμβεί αυτό για το οποίο είμαι έτοιμος, αυτό για το οποίο πάλεψα σκληρά".

Ο ψυχίατρος Βίκτορ Φράνκλ, στο βιβλίο του "το νόημα της ζωής" αναφέρει πως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχε μια μερίδα ανθρώπων οι οποίοι όχι μόνο ήταν σίγουροι οτι δεν πρόκειται να εκτελεσθούν στους θαλάμους αερίων, αλλά έδιναν κουράγιο στους υπόλοιπους. Η μόνη ρεαλιστική προσδοκία που μπορούσε να έχει κάποιος που δεν τον καλούσαν από την καθημερινή γραμμη των αιχμαλώτων για εκτέλεση, ήταν οτι δεν θα τον καλέσουν την επόμενη μέρα...

Η σιγουριά των ανθρώπων αυτών προερχόταν από την πίστη που ένιωθαν οτι η ζωή θα τους επιτρέψει να ζήσουν για να ολοκληρώσουν το έργο τους. Δεν ήταν πίστη σε ένα θεό, ήταν η εμπιστοσύνη που είχαν στον εαυτό τους και το έργο τους. Μιά σιγουριά που μπόρεσε να σταθεί ακλόνητη ανάμεσα σε προσδοκίες που κατέρρεαν σαν χάρτινοι πύργοι γύρω τους...

 

Σιγουριά; Μάλλον υπέρβαση.

 

γελασα με το σκηνικό, θα έπεφταν όλοι κάτω πυροβολώντας

 

Το αναγνωρίζω , με την έννοια ότι ξερω οτι υπάρχουν . Αλλά δεν πρόσεξες οτι μίλησα για D/s . To Κ έχει βεβαιότητα γιατι ξέρει τι θέλει και που πάει , επίσης αφού το υ ακολουθεί, εχει τη βεβαιότητα οτι οδηγείται σωστά . Αν δεν υπάρχει αυτή η βεβαιότητα η D/s εχει σαθρά θεμέλια . Καμία προσδοκία λοιπόν .

 

Η βεβαιότητα του υ, μοιάζει αρκετά με την εμπιστοσύνη, η οποία χτίζεται. Δεν υπάρχει από την αρχή, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Το αν οδηγεί με ασφαλή τρόπο το Κ φαίνεται στην πορεία και στις "επικίνδυνες στροφές".
Δεν είναι κακή η αβεβαιότητα, δεν είναι καχυποψία και κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα βέβαιος πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Το θεμιτό είναι να μετατραπεί σε βεβαιότητα, αλλά δεν γίνεται εν μια νυκτί αυτό.
Το πως θα οδηγήσει το Κ είναι αυτό που θα το καθορίσει.
Όσο για το Κ, ισχύουν περίπου τα ίδια. Το Κ ξέρει πως θέλει να γίνουν τα πράγματα. Δεν μπορεί να είναι βέβαιο το πως τελικά θα εξελιχθεί η αλληλεπίδραση.
Το Κ έχει την πρόθεση, και καλώς εχόντων των πραγμάτων και την δυναμική, αλλά πρέπει και το υ να ακολουθήσει. Γι αυτό δεν υπάρχει βεβαιότητα, μόνο για μας μπορούμε να είμαστε βέβαιοι και όχι πάντα θα έλεγα...

 

Έχει προσδοκία να βιώσει ξανά πράγματα που απολαμβάνει και επιδίωξε να γίνουν, έχει την προσδοκία να βιώσει κάτι καινούργιο σε αυτό που γνωρίζει ότι θα συμβεί.

Ο Κ κάνει τις επιλογές και για το υ πάνω στο οποίο έχει κατισχύσει. Γνωρίζει τι θέλει, γνωρίζει πώς θα το πετύχει, όπως όλοι οι άνθρωποι δεν γνωρίζει εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, εκτός αν είναι για κάτι πολύ απλό. Έχει αναλάβει την ευθύνη των επιλογών του υ, άρα μπορεί να κάνει και λάθη. Το υ ακολουθεί γιατί έχει κατισχυθεί, γιατί λατρεύει να ακολουθεί και γιατί έχει συναινέσει για να ακολουθεί. Δεν έχει αναθέσει στον Κ να το οδηγεί σωστά και άρα έχει την βεβαιότητα. Τα θεμέλια είναι στέρεα όταν γνωρίζουμε σε ποιες παραδοχές βασιζόμαστε. Άλλο ευθύνη επιλογών και άλλο ευθύνη αποτελέσματος! Άλλο ακολουθώ επειδή είναι η θέση μου να ακολουθώ και άλλο ακολουθώ επειδή αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να μην φέρω ευθύνη για τα λάθη μου εγώ αλλά κάποιος άλλος, ο Κ στην προκειμένη!

Η προσδοκία, για πάρα πολλούς, είναι ο λόγος που σηκώνονται από το κρεβάτι και ξεκινούν την μέρα τους, αλλιώς δεν θα μπορούσαν. Και εμένα, πολλές φορές μια προσδοκία με κινεί, μπορεί να είναι ασήμαντη, ότι χαίρομαι που θα δω τα δέντρα της γειτονιάς μου πηγαίνοντας στην εργασία μου, μπορεί να είναι συμβολική, ότι μπορώ να πειθαρχήσω τον εαυτό μου να σηκωθεί πάνω και να κάνει ό,τι πρέπει να κάνει, μπορεί να έχει να κάνει με την εκπλήρωση ενός στόχου, μπορεί εκατοντάδες πράγματα να είναι αλλά είτε είναι καθαρή προσδοκία είτε έχει στοιχείο προσδοκίας. Τα ανάλογα και για το D/s.

 

Δεν Μ/μας ''βιάζει '' τίποτα να μπουμε σε D/s ενω δεν το νιώθουμε ή χωρίς να υπάρχει η δυναμική και χωρίς να ειναι ξεκάθαρα τα πραγματα . Κ και υ λοιπόν ας πάρουν τον χρόνο τους . Απο τη στιγμή που μπαίνουν υπάρχει βεβαιότητα . Ναι , μπορει να χρειαστούν προσαρμογές σε λεπτομέρειες ,αλλά αυτό είναι απλά ζωή . Αν ενα πρόθυμο υ δεν μπορεσει να ακολουθήσει , προσωπικά το χρεώνω στο Κ ,αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα .

 

Ακριβως επειδή το Κ κάνει τις επιλογές , έχει και την ευθύνη . Και των επιλογών και του αποτελέσματος . Το υ εχει ευθύνη να ακολουθεί και ως εκεί.
Οι στόχοι δεν βασίζονται σε προσδοκίες αλλά σε πλάνο ενεργειών . Νομίζω πως μπερδεύεις τις προσδοκίες με την ελπίδα . Η ελπίδα ,μπορεί να κινητοποιήσει , οι προσδοκίες ακινητοποιούν.

 

Το δε σας αρέσει σε μια βανιλλα σχέση;

Ω καλή ερώτηση!

Το γεγονός ότι η απουσία ζήλειας μου, αποτελούσε πάντα δείγμα αδιαφορίας.

Πάντα ήμουν η ανώμαλη γκόμενα που δούλευε νύχτα και ήξερε να περνάει καλά, αλλά μετά κάνουμε πως δε τη ξέρουμε γιατί η νυν είναι καλό κορίτσι από καλή οικογένεια με αρχές (ιεραποστολικό με ανοιχτά φώτα, μόνο μετά από κάνα δυο σφηνάκια, θα τη συμπαθήσει και πολύ η μαμα, γκουχ γκουχ, καλά να περνάτε) Η υποκρισία με λίγα λόγια.

 

Αν ένα πρόθυμο υ κριθεί από τον Κ ότι δεν ανταποκρίνεται όπως επιθυμεί το Κ και το αποδεσμεύσει, έχει ευθύνη το Κ;
Η ευθύνη του είναι αν κρατήσει αυτό το υ, ενώ δεν του κάνει ή αν το αποδεσμεύσει;