Τζένη...

Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος να μην μπορεί να γράψει μια ιστορία που δεν έχει βιώσει.
Χωρίς να ξέρω τι ισχύει στην προκειμένη περίπτωση βεβαία.
Και ούτε κατάλαβα κάπου, ότι ο συγγραφέας επικαλείται την ιστορία να να αποδείξει το Μαστεριλίκι του.
Νομίζω ότι το political correct, ήρθε και στην κοινότητά μας. Εδώ πλέον έχουμε το BDSM correct.
Δεν επιθυμώ να προκαλέσω, απλά θεωρώ ότι μπορούμε να είμαστε ανοιχτόμυαλοι, χωρίς ταμπέλες και χωρίς κορεκτίλες.
Έγραψε ο άνθρωπος μια ιστορία.

 

Εγω προτεινω να μετρησουμε να δουμε ποιος ειναι ο πιο master κ ο πιο slave απο ολιυς...
Ωραια ιστορια

 

WOW! Ωστε το πεδίο του forum "BDSM Εμπειρίες" αφενός δίνει πιστοποιητικό Masterοσύνης, αφετέρου θέτεις εαυτόν υπεύθυνο για την εν λόγω πιστοποίηση!

Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα.

 

Εδώ έχουμε δύο μέλη, που γνωρίζουν προσωπικά τη ζωή και τις εμπειρίες του καθενός, και καταθέτουν την πραγματικότητα και την αλήθεια, ως αυτόπτες μάρτυρες! Βέβαια, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος πως μύρισαν τα νύχια τους. Είναι και αυτό ένα επιχείρημα!

Προτείνω την πόση πολλών ποτηριών νερού, μπας και φύγει λίγη τοξικότητα.

 

Υποτίθεται πως υπάρχει, ένας άγραφος κανόνας, που λέει πως δεν επικρίνουν τα μέλη προσωπικές εμπειρίες. Οπως είναι φυσικό όμως, σε σύναξη πολλών διαφορετικών ανθρώπων, είναι δεδομένο πως θα υπάρξει και ανοησία, γελοιότητα, εμπάθεια, τοξικότητα, κατινιά... Εχω γράψει πως απ' όλα έχει ο μπαξές, όπως και για γυναίκες θηλυκά και γυναίκες ό,τι νάναι. Φαίνεται.

Υ.Γ Βίωμα είναι man. Πολλά χρόνια πίσω

 

@Discerning θα σου συνιστούσα να αφήσεις τις εξυπνάδες προς εντυπωσιασμό των ελάχιστων που δεν γνωρίζουν την πάστα σου. Αυτογελοιοποιείσαι. Εγώ δεν έχω να ανάγκη να το παίξω σοβαροφανής. Εκεί που πρέπει απλά είμαι σοβαρή. Και όταν πρέπει. Και σε όποιον πρέπει. Ως εκ τούτου κόψε κάτι από το αρρωστημένο εγώ σου που νομίζεις ότι είσαι ο πιο γαματος ανδρας και μαστερ και προσγειώσου στην ασημαντότητά σου.

 

Μπήκες και στο νήμα εμπειρίες, να τονίσεις για πολλοστή φορά την τοξικότητά σου. Και γράφεις για αυτογελοιοποίηση. Πολύ νερό, μπας και...

 

Γυναίκα που γνωρίζει ελάχιστη ώρα άντρα βγαίνει από το αμάξι του γυμνή και δεν φοβαται ότι μπορεί να είναι κανένας βαρεμενος που να σηκωθεί να φύγει εκείνη τη στιγμη. Άσε μας ρε φίλε.

 

Μπορεί να τον άρχισε στις σφαλιάρες και να μην το λέει, μην είσαι κακιά  

 

Θα μπορούσε να σου παραθέσει κανείς πως, το ότι αγνοείς, για παράδειγμα την Βαλεντίνα Τερέσκοβα, δεν σημαίνει πως δεν πήγε γυναίκα στο φεγγάρι... Ομοίως με το να αγνοείς την Junko Tabeir δεν σημαίνει πως δεν κατάκτησε το Everest γυναίκα... Αλλά εδώ δεν πρόκειται για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Οχι μόνο αγνοείς το πως μπορεί να πράξει μια γυναίκα, σε στιγμές ερωτικής έξαψης, καύλας, τρέλας, τόλμης, ρίσκου..., αλλά σου είναι αδύνατον να επιτρέψεις στην τοξικότητά σου να σκεφτείς, αφενός πως δεν αντιπροσωπεύεις όλες τις γυναίκες (!) και πως δεν γνωρίζεις την συμπεριφορά της κάθε γυναίκας (!), αφετέρου το ανόητο (sic) του "επιχειρήματος" που έθεσες. Πολύ νερό, ΠΟΛΥ όμως, και λιγότερο flame, off topic etc.

 

Τι σχέση έχει αυτό με αυτό που είπα εγώ; Είσαι με τα καλά σου άνθρωπε μου;
Δεν παλεύεσαι, ελα άντε, συνέχισε τις φαντασιοπληξιες σου, βαρέθηκα, δεν μπορώ άλλο να υποτιμώ την νοημοσύνη μου συνομιλώντας μαζί σου.

 

Δεν ήταν ικανή να ελέγξει, πολλώ μάλλον να διαχειριστεί τα συναισθήματα που την κατακλύζαν, όχι μόνο από το πρωτόγνωρο ως βίωμα, αλλά και από την απροσδιόριστη (γι αυτήν) δυναμική που είχε ήδη αναπτυχθεί.

Παρακολουθούσα τις συσπάσεις της, όπως ο κυνηγός το ανήμπορο θήραμά του, και το θέαμα ήταν ιδιαίτερα ηδονιστικό. Πάντα μου προκαλεί καύλα, το κλάμα στη γυναίκα, πέρα από αυτό της δυστυχίας.

Την πλησίασα αργά... Δεν γύρισε να με κοιτάξει. Παρ’ όλη την κατάσταση που είχε βρεθεί, την είχα μετρήσει ως τύπισσα που κάθε άλλο από την λύπηση επιθυμεί. Ετσι κι αλλιώς, το στοργή και προδέρμ, ήταν μακριά από την ιδιοσυγκρασία μου, ιδίως σε τέτοιες στιγμές. Από την άλλη η πρακτική "η στρίγκλα που έγινε αρνάκι" έπαψε να μου λέει κάτι, μόλις 30ρισα. Είμαι εδώ για να την χαρώ.

Η θέα του ελκυστικού κορμιού της, δεν πρόσθεσε στο ελάχιστο στην από ώρα πλήρη στύση μου. Στάθηκα από πίσω της, και την πήρα από τον κώλο. Στεγνά. Το χέρι μου στην πλάτη της, δεν της επέτρεψε καμία αντίδραση, και πολύ σύντομα οι κραυγές καύλας, κάλυψαν τον πόνο και εξαφάνισαν τους λυγμούς της...

Με τον ίδιο φυσικό τρόπο που το ρεύμα περνά το μεταλλικό σύρμα και κάνει την λάμπα να παράγει φως και θερμότητα, που η φλόγα λιώνει το κερί... έτσι και αυτή η μικρή, ακολούθησε τη φυσική ροή των πραγμάτων και παραδόθηκε στο μέσα της.

-Σας ικετεύω, αφήστε με να χύσω
-Όχι ακόμα καριόλα

Δυνατά αλλεπάλληλα καρφώματα, και χαστούκια στα κατακόκκινα πλέον κωλομέρια της. To ίδιο δυνατή και η καύλα. Και των δυο μας...

-Σας ικετεύω, Σας ικετεύω...

Δεν ήθελα να της δώσω την αίσθηση μιας ακόμα ήττας. Υπήρχε χρόνος μπροστά μας.

-Τώρα σκύλα

Αυτή κι αν ήταν έκρηξη! Αν βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο, η εξωτερίκευση του οργασμού της, θα ακουγόταν σε όλους τους ορόφους... Αυτό όμως, δεν ήταν καύλα από ένα καλό σκίσιμο, αλλά απότομο και απροσδόκητο ξέσπασμα συναισθημάτων που σίγουρα στη σεξουαλική της ζωή είχε καταπιέσει, και πολύ πιθανόν να αγνοούσε έως τώρα την ύπαρξή τους.

(Δυσαρμονία και συγκρούσεις... Προκαταλήψεις και προλήψεις..., θρεμμένες πάνω σε κοινωνικές νόρμες που δημιουργούν - ακολουθούν στερεότυπα, κάποιες φορές και σε χρηστά ήθη. Καθόλου σπάνιο, ακόμα και σε δυναμική σύγχρονη γυναίκα που όδευε στα 40. Διδακτικές ερωτικές εμπειρίες που σταδιακά την προσαρμόζουν σε κάτι άλλο, και την απομακρύνουν απ' αυτό που ουσιαστικά είναι... Ζύγισμα των επιλογών με βάση την ασφάλεια και τελικά το βόλεμα, πνίγοντας τον ενθουσιασμό και με φόβο για βουτιά στο άγνωστο. Στο συναρπαστικό, στο καθηλωτικό... Αλλά και σε δράμα, στον κατάλληλο βαθμό. Χωρίς προκλήσεις που κάνουν το μυαλό της να μουδιάζει από καύλα... Σε αυτό που δεν νιώθει σαν να βλέπει χιλιοπαιγμένη ταινία, που δεν την γεμίζει βαρεμάρα, ανία... και τελικά την οδηγεί σε ψυχική κούραση. Ή στο να περιβάλλει τον εαυτό της από προστατευτικά ή εγωκεντρικά τείχη, τοποθετώντας τον στο κέντρο της κάθε ταύτισης. Ανούσιο παιχνίδι επίτευξης ισότητας, γελοία διαδικασία επικράτησης!)

Της πήρα ακόμα έναν οργασμό, ακόμα πιο έντονο, και έχυσα μέσα της, απολαμβάνοντας τον σφιχτό της κώλο και τις κραυγές της. Το χέρι μου στο μαλλί της, την οδήγησε με τα γόνατα στην βρώμικη άσφαλτο, και μου τον καθάρισε με ζέση, χωρίς να πτοηθεί στο πνίξιμο που της προκάλεσα. Ακόμα έτρεμε...

-Τα πήγες καλά μικρή (αφήνοντας να φανεί το χαμόγελό μου)
-Σας ευχαριστώ. Ηταν τέλειο!

Κουμπώθηκα, και κατευθύνθηκα στη θέση μου.

-Ακολούθησε με

Μπήκε στο αμάξι, και χωρίς να σχολιάσει το φόρεμά της, που είχα βάλει πάνω στο κάθισμα, ξεκίνησε ακόμα μια λογοδιάρροια... Hταν χαρούμενη

-Πόσο καύλα, να με κάνετε ό,τι θέλετε... Να μην με λυπάστε...

Η ασέβεια που είχε βιώσει ως προς την θηλυκή της υπόσταση, βγήκε στην επιφάνεια αμέσως... Κλασσικά εικονογραφημένα...

-Δεν το παίζω παρθένα. Εχω επιτρέψει να με σκίσουν αλύπητα, αλλά πάντα εγώ διατηρούσα τον έλεγχο. Εχω προκαλέσει να με χαστουκίσουν, αλλά ποτέ ως τώρα δεν έφαγα τόσα πολλά και τόσο ακράτητα.

-Κρατημένα ήταν μικρή. Δεν είσαι έτοιμη ακόμα.
-...Μάλιστα (με έντονη απορία στην έκφρασή της)
-Συνέχισε
-Κανείς δεν με έχει φτύσει... Κανείς δεν μου έχει πάρει τον κώλο χωρίς να ρωτήσει..., κανείς δεν μου έχει φερθεί έτσι... Ποτέ δεν έχω ζητήσει άδεια να χύσω! Σου μίλησα στον πληθυντικό! Δεν το πιστεύω...

Το χαστούκι μου την τράνταξε, αλλά δεν την κλόνισε. Απεναντίας, της έδειξε τη θέση της

-Συγγνώμη

Την χαστούκισα ξανά. Το ίδιο δυνατά.

-Πες μου γιατί ζητάς συγγνώμη γαμιόλα
-Που Σας μίλησα στον ενικό. Συγγνώμη

Γύρισα με την πλάτη στην πόρτα, έβαλα τα πόδια μου πάνω στα δικά της, μετατόπισα τον καθρέπτη ώστε να ελέγχω τον χώρο από τη νέα μου θέση, και άναψα τσιγάρο. Οι ρόγες της είναι ακόμα σκληρές. Σίγουρα το μουνί της θα στάζει...

Εβγαλε τα παπούτσια μου (χωρίς να ρωτήσει), και άρχισε να μου κάνει μασάζ στα πόδια, ξεκινώντας από τις πατούσες... Τι όμορφο, να συναντά τη φύση της...

-Δεν έχω ξαναζήσει τέτοια κατάσταση. Δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα!
-Και; Σταμάτα να σε κρατάς
-...Και... Θέλω να έχει συνέχεια

Η ίδια πάντα διαδικασία. Ο άνθρωπος πρώτα θα μπουσουλήσει, μετά θα αρχίσει να “τρέχει” και μετά από αρκετά πεσίματα, θα μάθει να περπατά, χρησιμοποιώντας σωστά τους μύες, και κατανοώντας πολλά πράγματα για την ισορροπία και τη βαρύτητα, έστω και διαισθητικά. Το ίδιο και η γυναίκα που συναντά το μέσα της.

-Μου είναι αδιάφορο το τι θέλεις μικρή. Δεν είμαστε εδώ για σένα
-Δεν ξέρω αν μπορώ να ανταπεξέλθω σε αυτό...
-Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει συνέχεια.

Της όρισα να μου βάλει τα παπούτσια, και έβαλα μπροστά τον κινητήρα.

-Που θα με πας;

Tην κοίταξα, με τρόπο που ήταν σαν να έφαγε χαστούκι.

-Συγγνώμη..., Που θα με πάτε;
-Αν υπάρχει τέτοια ερώτηση, η απάντηση είναι “σε επιστρέφω”
-Oχι, όχι... Δεν υπάρχει τέτοια ερώτηση. Συγγνώμη...

Εβαλε τη ζώνη της, και άνοιξε τα πόδια... Είχε αρχίσει να μαθαίνει.

Συνεχίζεται...