Η υποταγή προσφέρεται ή προκύπτει;

Θα μπορούσε να έχει κατισχύσει ο Κ δηλαδή και το υ να βγει μετά να πει "ναι, αλλά δεν είμαι διαθέσιμη";

 

Άβυσσος η ψυχή της υ...

 

Η ψυχή της υ και του οποιουδήποτε εδώ που τα λέμε μπορεί να είναι ό,τι θέλει. Το νόημα της κατίσχυσης είναι συγκεκριμένο.

 

Θα διαφωνήσω. Έχω υπαρκτους και βιωματικούς λόγους να το κάνω. Με τι κριτήρια λέτε ότι θα αναγνωριστεί η κατίσχυση χωρίς πρώτα να έχει επέλθει και να έχει νιώσει στο πετσί του το υ την υποταγή;
Προσωπικά μιλώντας όταν μπόρεσα να υποταχθώ προυπήρχαν δύο δεδομένα. Και τουλάχιστον σε ότι με αφορά, δεν γίνεται διαφορετικά (Εκτός και αν ως υποταγή ορίζουμε τα καυλοπαίχνιδα και τα στήσου σκυλα στα 4 ). Τα δεδομένα αυτά είναι τα εξής δύο :
a) Να μη μπορώ να κάνω αλλιώς. Ακόμη κι αν θελω να έχω δυο νοητές αλυσίδες στα πόδια που με κρατάν καθηλωμενη και να μη μπορώ να κουνήσω όυτε το ένα πόδι. Κι ας θέλω να το βάλω στα πόδια.
b) Να υπάρχει διαρκώς η σκέψη μέσα μου ότι Αυτόν τον θελω χαρούμενο τόσο πολύ, με όλο μου το είναι. Τόσο που όταν το θελω Του αντιτείθεται με το δικό μου, στην παλη μέσα μου νικάει Εκεινου. Γιατί; θα τον κάνω χαρούμενο.

Η συναινεση είναι μεγάλο θέμα και θα ξεφύγουμε . Σαφέστατα είμαι υπέρ αυτής προς αποφυγή τραμπουκισμών από ανυπαρκτους Κ , και ως προς τα προσυμφωνημένα σεσσιονς όπου δεν υπάρχει ουσιαστική γνωριμία των μελών.
Η υποταγή όμως επιβάλλεται.

 

Θα μπορούσε η αναγνώριση της κατίσχυσης να οδηγήσει σε επανάσταση αντί αποδοχή. Βέβαια η εν λόγω επανάσταση στον εαυτό του υ είναι περισσότερο παρά στο Κ αλλά στο τέλος της ημέρας κι εφόσον το Κ για οποιουσδήποτε δικούς του λόγους δεν έχει τη διάθεση να ασχοληθεί να "καταπνίξει" την εν λόγω επανάσταση το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

 

Ναι, συνήθως είναι. Μάλλον υπάρχει κατ' αρχήν διαθεσιμότητα της υ, η οποία με την κατίσχυση παγιώνεται.
Οι σχέσεις είναι ζωντανές και πάλλουσες. Γι αυτό βοηθά η ανάλυση πραγματικών περιπτώσεων μάλλον, παρά η θεωρία

 

Το έχω πάθει  

 

Πολύ σωστή παρατήρηση, η επανάσταση όμως προϋποθέτει πλαίσιο, η δήλωση μη διαθεσιμότητας του υ αναιρεί οποιοδήποτε στοιχείο πλαισίου είχε διαμορφωθεί ως εκείνη τη στιγμή.

 

Η επανάσταση είναι πάντα εκτός πλαισίου.

 

Τότε κι αν υπάρχει πλαίσιο!

 

Όπως διευκρίνησα στη @gaby_m , προηγείται η κατίσχυση, η οποία αναγνωρίζεται με τη δήλωση διαθεσιμότητας. Ακολουθεί η υποταγή ή η αμφισβήτηση του Κ .
Σύμφωνα με δικά μου βιώματα, η κατίσχυση οδηγεί είτε σε δήλωση υποταγής είτε σε αποχώρηση.

 

Ενδιαφέρον. Κι εγώ που νόμιζα πως σε μιά επανάσταση το πρώτο που αμφισβητείται είναι το πλαίσιο....