consensual non consent

Συμφωνώ απόλυτα

 

με το κριτήριο του φορτίου, που ανέφερα. της εξιδανίκευσης, της ενοχικότητας, της φοβικότητας, της εμμονής, των διάφορων πρωθύστερων επεξεργασιών, κα

πολύ πρόχειρα:
φυσική, γιά παράδειγμα, είναι η ανάγκη συγκέντρωσης των αγελαίων σε ομάδες, με ρόλους και ιεραρχίες κατά κανόνα, με θέσεις ακόλουθου και ηγούμενου, συχνά, με ρόλους αποφασιστικούς και συμμορφωτικούς, συχνότερα.
μιά ιδιαιτερότητα είναι η ενοχική αντίληψη του παραπάνω σχήματος, γιά παράδειγμα, ή η καταχρηστική αντιπαλοτική κατανόηση του σχήματος, ή η ανάγκη άμυνας έναντι του σχήματος, ή άλλες ποικίλες προσχηματικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις.

υγ: φορτίο είναι που σας μάλλωσαν  , και είναι βαρύτατο φορτίο, δυσδιαχείριστο.

 

Καλά τα πηγαίνατε. Ενοχές, εμμονές, αντιπαλότητες. Εκείνο το "συμμορφωτικούς" πρόδωσε λίγο το δασκαλίστικον του ύφους σας, ήρθε και το "η ανάγκη άμυνας έναντι του σχήματος" και έγινε φανερή η διάθεση κατήχησης περί ορθοδοξίας του συστήματος. Κατανοητή καίτοι καλά κρυμμένη η ανάγκη σας.

Υ.Γ. Ποιός με μάλωσε; Συζήτηση κάνουμε. Όσο για τη διαχείρηση του βαρέος φορτίου, θυμίστε μου να βάλω τη γάτα μου να κλαίει...

 

Δεν είμαι σκλάβα, είμαι όμως υποτακτική, και κάτι τέτοιες ειρωνιουλες, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μια χαρά καταλαβαίνουν που συναινούν, αν δεν καταλαβαίνουν,μεγάλα παιδιά είναι/είμαστε, ας πρόσεχαν.

Καλημεεεερεεεεες! Σμουτς!

 

Αν αναφέρεστε στο εκπληκτικό κείμενο του @underherfeet , θα ήθελα να επισημάνω ότι μέσα από το χιουμοριστικό του πράγματος, λέει μια μεγάλη αλήθεια που συνοψίζεται στο συμπέρασμα:
"Το θέμα δεν είναι μόνο πότε συναινει η σκλάβα είναι και σε τί.
Διότι άπαξ και συναινέσει, και να θέλει να πει μετά στον Αφέντη ΔιΝε Του, δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα μπορεί...."

Η μεταβίβαση ελέγχου (κι άρα κάθε σχέση D/s) είναι μια εσωτερική-ψυχολογική διαδικασία. Ως τέτοια, κινείται ή θα έπρεπε να κινείται, κατά τη δική μου άποψη και τα βιώματά μου, σε ένα πλαίσιο RACK: Risk Aware Concensual Kink. Με έμφαση στο Risk Aware. Δεν μπορεί να δοθεί καμία συναίνεση αν δεν ξέρεις, έστω σε ένα γενικό πλαίσιο, σε τι συναινείς και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό πάνω σου.
Το SSC όχι μόνο δεν καλύπτει εδώ, αλλά δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ασφάλειας που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Edit: Και πάλι κρίνοντας από τα προσωπικά μου βιώματα, σπάνια ξέρουν σε τι συναινούν και πολύ σπανιότερα γνωρίζουν τι επιπτώσεις έχει μια εξαρτητική σχέση όπως το D/s στην ψυχολογία τους. Είναι μεγάλα παιδιά πράγματι και φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Αυτό δεν σημαίνει ότι η γενικότερη άγνοια και η προσπάθεια ικανοποίησης της υποτακτικότητάς τους πρέπει να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης με τη δικαιολογία "ας πρόσεχαν". Κάτι τέτοιο δεν οδηγεί σε λειτουργικές σχέσεις. @Brt το edit που κάνατε στο σχόλιό σας για κάποιο λόγο δεν εμφανίστηκε αμέσως σε μένα, αλλιώς θα είχα περιλάβει το τελευταίο σκέλος της απάντησης εξ αρχής.

 

Έξυπνη η σύγκριση μέσω παραβολής μεταξύ μνημονίων και συναίνεσης της σκλάβας αλλά έχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα: η συναίνεση μπορεί να αποσυρθεί χωρίς ρήτρες και χωρίς να χρειάζεται να περάσει από τη βουλή. Μόνο που το εν λόγω μαχαίρι έχει δύο κόψεις, συναίνεση δε δίνει μόνο η σκλάβα κατά συνέπεια δεν είναι η μόνη που μπορεί να την αποσύρει χωρίς ρήτρα.

 

Καλέ ναι, εννοείτε, εδώ υπάρχουν υ που αποδεσμεύτηκαν με e-mail και σκλάβες με SMS.
Όλα από την ζωή είναι βγαλμένα.
Επίσης Κ που δεν αποδέσμευσαν ποτέ. Στο μυαλό τους μέσα παρέμενε η ασυμμετρία για πάντα. Έτσι απλά.
Οπότε, τι να πει κανείς;

 

τα «όρια», οι αναστολές δηλαδή, οι φόβοι, τα φορτία με άλλα λόγια ή άλλα εμπόδια, επικουρικά μπορεί και να συζητούνται, αλλά κυρίως διαπιστώνονται. όσα απ αυτά δεν ικανοποιούν, όσα εμποδίζουν, κι όσα δεν συμμορφώνονται με τα αντίστοιχα του κ, τότε ανατρέπονται με την εκπαίδευση. δεν είναι πρωτάθλημα η εκπαίδευση, είναι προσαρμογή και συμμόρφωση. ο κ είναι αφεντικό, όχι γκουρου γυμναστής. δεν είναι φιλολογικός διαγωνισμός η διαχείριση των «ορίων».

με μπερδεύετε με άλλο μέλος. δεν είμαι όλος πουτάνα, ούτε, κυρίως, όλος κατίνα γιά να αγωνιώ να βρω κάποιον να συμφωνήσει μαζί μου, ή να με κολακέψει, ή να με αξιολογήσει, έστω ένας, θετικά, ώστε να ανταλλάξουμε κατινιές συμφωνόντας μεταξύ μας λέγοντες τις ανοησίες που εκδηλώνουν τον ψυχισμό μας.
μιά χαρά τα πηγαίνω. ανεξάρτητα απ την αξιολόγησή σας, κι ανεξάρτητα απ την αδυναμία συγκέντρωσης στο συζητούμενο και την ολίσθηση στους συζητούντες.

παραστατικά περιγράψατε την συμμόρφωση με την ευκαιρία της παρούσας συζήτησης. φιλολογικά μεν, εύγλωττα δε.

 

Αποφασίστε.

Αυτό λέγεται πλάνη του αχυράνθρωπου.  

Ανυπόστατος ορισμός.
Άσχετο με αυτό, προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ "τομείς" σε μια διαπροσωπική ερωτική σχέση.

Όχι απαραίτητα.

Άλλο πράγμα είναι η εκπαίδευση και ο ρόλος της σε μια Κ/υ.

 

η ειρωνία είναι μιά χαρά εκφραστικό μέσο εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια. παραγωγικότατο. η κατινιά είναι διαφορετικό πράγμα.

 

Σωστά. Αλλά το θέμα είναι τι γίνεται όταν δημιουργούνται "ρήτρες" ως φυσική απόρροια του συσχετισμού και, ιδίως, τι γίνεται όταν για αυτό δεν ήταν καν υποψιασμένο το ένα μέλος. Ακόμα περισσότερο, τι γίνεται όταν αυτές τις "ρήτρες" προσπαθεί να τις δημιουργήσει ο ένας στον άλλον, μετερχόμενος τακτικές ψυχολογικής χειραγώγησης για τις οποίες δεν είχε προηγουμένως προειδοποιήσει -κι άρα δεν είχε λάβει ποτέ και συναίνεση.

Τέλος, πράγματι συζητάμε πολύ για τα υ και ξεχνάμε τα Κ πολλές φορές. Όλα τα μαχαίρια έχουν δύο κόψεις. Το Κ δίνει και το ίδιο συναίνεση που μπορεί να αποσύρει, αλλά επιπροσθέτως, η αληθής και informed συναίνεση του υποτακτικού ατόμου προστατεύει όχι μόνον το ίδιο το υ, αλλά και το Κυριαρχικό άτομο. Με πολλούς τρόπους. Είναι προς το συμφέρον του Κ να αναζητά την risk-aware συναίνεση του υ.

 

Απλά μετατρέπετε το "πρόβλημα" της συναίνεσης σε φαύλο κύκλο. Αν πάρετε το φερόμενο ως γνωστικό έλλειμμα από το SSC, από όπου λείπει, και το πάτε στο RACK και πάλι με γνωστικό έλλειμμα μένετε. Λέτε για το γενικό πλαίσιο, όταν μετράνε όχι μόνον κάποιες λεπτομέρειες, αλλά και τι ορίζει ο καθένας (Κ και υ) για λεπτομέρειες. Οι επιπτώσεις πάνω σας είναι και θα είναι, πάντα, ευθύνη σας.

Δεν είναι εξ ορισμού εξαρτητική σχέση το D/s. Είναι κάθε άλλο παρά εξαρτητική σχέση δεδομένου ότι ο καθένας έχει τον ρόλο του και οι κανόνες για αυτούς τους ρόλους είναι αρκετά συγκεκριμένοι.