Before Breaking a slave

Αρνητικό εννοιολογικό φορτίο για ποιους?
Υποτακτικός, σκλάβος, πετ, τσουλοσύνη και τόσα άλλα δεν έχουν «αρνητικό εννοιολογικό φορτίο»?
Σε ένα βδσμ φόρουμ τα μέλη μπορούν να εκφράζουν την ιδιοκτησία τους με όποιο τρόπο τους ευχαριστεί.
Το ίδιο ισχύει και για εκείνον που διεκδικεί το δικαίωμα του να απολαμβάνει να είναι ανδράποδο, σκυλοπουτανο, πουτσοδοχείο, καυλοράπανο και τόσα άλλα που σοκάρουν τα βανιλολεξικά, ξέρει τι θέλει και τι χρειάζεται. Ο αυτοσεβασμός του υπάρχει στην θέση που έχει επιλέξει να είναι και δεν οφείλει να απολογηθεί σε κανέναν για την επιλογή του.

Είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιούμε την λέξη κακοποίηση χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος. Δεν υπάρχει εδώ γύρω κανένα κακοποιημένο ανδράποδο για να υπερασπιστείς. Στην πραγματικότητα απλά στοχεύεις και επιτίθεσαι σε επιλογές και ανάγκες ενήλικων ανθρώπων που δεν σε αφορούν.

Το ύφος και η ποιότητα των σχολιασμών σου προβάλλουν περισσότερο την δική σου αξία παρά των συνομιλητών σου.

 

Δεν είναι ακριβώς παράδοξο και σίγουρα δεν είναι ασυνήθιστο, είναι το ισοδύναμο του "Act as if you had faith... and faith will be given to you" also known as "fake it until you make it"

 

Όχι όχι  
Αναφερομουν σε κάποιες επιμέρους εντολές/απαγορεύσεις, που είναι εντελώς παράδοξες, ή και παράλογες.
Π.χ. Σε μένα είχε απαγορευτεί για πολύ καιρό να λέω τη λέξη "καλημέρα". Έπρεπε να βρίσκω άλλη λέξη/λέξεις. Μου είχε φανεί τόσο παράλογο αυτό που προσπαθούσα κάθε φορά και με κάθε τρόπο να συμμορφωθώ. Σε αναζήτηση νοήματος σε αυτή την εντολή.
Ήταν η μόνη ίσως εντολή που δεν έχω παραβεί ποτέ μα ποτέ στην ζωή μου, αστείο; Μπορεί  
Ωστόσο λειτούργησε για πολύ καιρό, όσο τίποτα, ως λόγος εστίασης στο Πρόσωπο, θέλοντας και μη Τον έφερνε στο μυαλό μου.
Οκ, τώρα πια δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη. Όταν υπήρχε, όμως, δούλεψε. Για τα καλά.
Κι ακόμα πάντα καλημερίζω με άλλες λέξεις  

 

Α, κατάλαβα. Ούτε αυτό είναι παράλογο ή ασυνήθιστο: "Μέχρι να αντιληφθεις το πνεύμα του νόμου ακολούθησε το γράμμα του"  

 

Όμοια με την άποψη του @Libertine SD η απαγόρευση της κρίσεως της σ., αυτής καθ' εαυτής, είναι όχι μόνο ατελέσφορη, αλλά και αναντίστοιχη με τις σαδιστικές μου ηδονικές προσλήψεις.
Από την άλλη, η αναμόρφωση του αξιακού της συστήματος από μόνη της, ως ιδέα, είναι ημιτελής, καθώς η αναμόρφωση αυτή δύναται να επιτευχθεί με δύο τρόπους. Την επιβολή δια της Ισχύος (M/s) ή την διδαχή δια της απολαύσεως. Όσο όμορφο κι αν ακούγεται στα ώτα τινών το δεύτερο, απαιτεί όχι μόνον την δαπάνη σημαντικής ενέργειας και χρόνου, αλλά και κυρίως ίσως, ήδη γόνιμο έδαφος.
Η έννοια του παραδόξου, όπως την εισήγαγε η @margarita_nikolayevna είναι το συνδετικό υλικό.
Η μη ενασχόληση με την κρίση της σ. απο την πλευρά του Κ., αλλά η ολιστική απαγόρευση εκφράσεως της κρίσης αυτής και καθοιονδήποτε τρόπο εμπλοκής της κατά την εκτέλεση των εντολών Του, μεγιστοποιεί το παράδοξο, αυξάνει την εισπραττόμενη σαδική, αλλά και σαδιστική ηδονή και οδηγεί σε "καθαρό σπάσιμο", εν αντιθέση με "ξήλωμα μάλλινο πουλόβερ".
Είναι γνωστό δε ότι το "καθαρό σπάσιμο" οδηγεί σε ευκολότερο και ισχυρότερο δέσιμο.

 

Γίνονται και συζητήσεις όμως αγαπητέ μου @Marqui . Και όταν μιλάει αυτός που θαυμάζεις όσο λίγους, και έχει πειθώ και λογικά επιχειρήματα και σου κάνει μια ωραιότατη ανάλυση των πραγμάτων είναι μάλλον δύσκολο να μην σε επηρεάσει. Άλλωστε δεν τον θαυμάζεις τυχαία, είναι πράγματι αξιοθαύμαστος και ο λόγος του παρά πολύ σημαντικός για εσένα.

Και οι τυφλές εντολές έχουν την αξία τους αλλά πιστεύω δεν αρκούν ως το μόνο μέσο. Οι τυφλές εντολές βοηθούν στο να νιώσεις την Κυριαρχία, να αντιληφθείς στο πετσί σου ποιος έχει το πάνω χέρι αλλά η ουσιαστική αλλαγή αντιλήψης θέλει κουβέντα, μια κουβέντα στην οποία μαθητεύεις και με συνείδηση αλλάζεις την οπτική σου.

 

@Seras Victoria ορθή...ορθότατη η άποψη σας αγαπητή.
Μοναδική διαφωνία μου ο χρόνος.
Συζητήσεις κάνω after όχι before breaking.
Αν το "σπάσιμο" γίνει δια της πειθούς, δεν είναι σπάσιμο. Αποδόμηση...ισως. Το νήμα όμως πραγματεύεται το σπάσιμο. Όρος σαφής, επώδυνος και αποτελεσματικός.
Όρος που αγκαλιάζει το M/s.
Η λογική, τα επιχειρήματα και η πειθώ λειτουργούν μετά την επιβολή.....ίσως.

 

Μπορώ να διακρίνω την βασιμοτητα στο επιχείρημα σας @Marqui  

Ωστόσο, θα αναλάμβανα να καταστησω ανδραποδο, με την μέθοδο που πραγματευεται το νήμα, το πρόσωπο εκεινο που θα γνώριζε τι θέλει και τι είναι αυτό που θέλει και που θα ήταν ήδη ικανό να κρατά την θέση του, ο κόσμος να χαλάει.

 

Είναι εξαιρετικά όμορφο και αδιανόητα χρήσιμο να δύνανται οι άνθρωποι να επεξεργασθούν διαφορετικές προσεγγίσεις. Ιδίως όταν οι διαφοροποίηση στην προσέγγιση έρχεται από την θέαση του αυτού πράγματος/καταστάσεως.
Από την δική μου θέαση, το πρόσωπο που περιγράφεις καλή μου, είναι αυτό το οποίο δύναται να αναλάβει την θέση που επιθυμώ, δίχως να χρειασθεί σπάσιμο, παρά μόνο εκπαίδευση.
Και προφανώς διαφοροποιώ το "σπάσιμο" ως το αντιλαμβάνομαι στον τίτλο του νήματος, από το "σπασιμο" ως τμήμα της εκπαίδευσης.

 

Εφόσον η wannabe s επιθυμεί να βρεθεί στη θέση αυτή (της σκλάβας) θα ακολουθήσει τη μέθοδο του Μ, είτε αυτή είναι μέσω απαγόρευσης κρίσης, είτε με συζήτηση κ.ο.κ
Δεν υπονοώ πως αυτό θα γίνει αυτόματα από τη μια στιγμή στην άλλη, στην αρχή θα χρειάζεται να το υπενθυμίζει στον εαυτό της μέχρι να μεταβεί στη νέα αυτή κατάσταση της μη κρίσης.

Δεν καταλαβαίνω γιατί έχουμε εστιάσει τόσο σε αυτό, εφόσον ο Μ δύναται να δώσει διάφορες εντολές ή απαγορεύσεις χωρίς φαινομενικά "λογική" αιτία ή εξήγηση.

 

Για να ανταλλάξουμε βιωματική γνώση μεταξύ Μ/μας και να βρούμε τα θετικά και αρνητικά της κάθε μεθόδου.
Για να καταγραφούν βιωματικές εμπειρίες ως πηγή γνώσης για Ε/εκείνους οι οποίοι δεν τις έχουν.
Γιατί το "wannabe" και το "επιθυμεί" σχεδόν ποτέ αποτελούν κρίσιμα στοιχεία για την επιλογή σ.

 

Κύριε Marqui ο τίτλος του νήματος με παρέπεμψε να χρησιμοποιήσω το "wannabe s" , όσο για το "επιθυμεί" , θεωρώ πως εφόσον μιλάμε για συναινετική σκλαβιά , είναι κάτι που το επιθυμεί και πάνω εκεί βασίστηκε και η τοποθέτηση μου.