Τι εννουμε τελικα

H ικανοποίηση Του Aφεντη μου είναι η ικανοποίησή μου.
Εκτελω τις Εντολες του οχι σε καποια αλλα σε ολα χωρις σκεψη με ολο μου το ειναι
Οσο ειμαι στα Ποδια του Αυτος οριζει.
Λεξουλες που και απο το δικο μου στομα εχουν ειπωθει
Τελικα τις εννουμε η με την πρωτη δυσκολια που δεν συναδει με τα θελω μας" σημ. τα θελω μας που εχουμε απαρνηθει οντας παραδιδοντας το κλειδι του ελεγχου "αρχιζουμε τις αντιρρησεις και τις δικαιολογιες ακυρωνοντας αμφισβητωντας και αμφιβαλλοντας για τις επιλογες Εκεινου που οπως λεμε μας Οριζει..?
Σ/σας ευχαρστω και συγχωρεστε μου τα οποια λαθη μου
Καινουρια γαρ..

 

Η απάντηση είναι απλή και πολύπλοκη ταυτόχρονα : Εξαρτάται.

Από το βαθμό συνειδητοποίησης της υποτακτικότητας της υ
Από το βαθμό ανοχής και ενδοτικότητας του Κ
Από το βαθμό πνευματικής και σωματικής καύλας της υ για τον Κ
Από το βαθμό σταθερότητας χαρακτήρα της υ

Η υ δεν απαρνείται τα θέλω της. Ταυτίζει τα θέλω της με εκείνα του Κ της. Οι επιθυμίες του Κ γίνονται τα νέα θέλω της. Καλείται επομένως να επιδείξει συνέπεια με τις επθυμίες της. Ακούγεται αυτονόητο.
Και είναι...

 

Καλώς ήρθες  

Συνήθως μπορείς να συζητάς με τον Κ αυτά που σε δυσκολεύουν ή σε προβληματίζουν, τις δυσκολίες σου και τους προβληματισμούς σου, αφού προηγουμένως έχεις κάνει αυτό που όρισε, όσο καλύτερα μπορείς. Πού ξέρεις, μπορεί τελικά να μην ήταν τόσο δύσκολο   Δεν ακυρώνεται τόσο εύκολα ο Κ.

 

Καλώς σας βρήκα. Ευχαριστώ.
Αναφέρομαι στην περίπτωση άρνησης του Κ να ακούσει οποινδηποτε προβληματισμό η απορία και είναι της άποψης η το κάνεις η φεύγεις. Πόσο διαχείριση είναι μια τέτοια άποψη από το υπό μέλος;

 

Ή το κάνεις ή φεύγεις.

 

Αν έχει ταιριάξει ο Κ με την Υ του και υπάρχει συζήτηση (ναι ακόμα κι απο αυτά που ζητούνται, διότι 100% ποτέ δεν γνωρίζεις τον άλλον) τότε δεν υπάρχει θέμα.

Δεν υπάρχει απολυτότητα στην ζωή, όλα είναι σχετικά. Οπότε άρνηση να ακούσει ο Κ το Υ είναι κατά την κρίση μου λάθος.
Welcome by the way.

 

Μπορεί να έχει συζητηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και για αυτό ο Κ να αρνείται περαιτέρω συζήτηση.


Όπως και να έχει, εφόσον ειπωθεί το:

δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείτε να κάνετε.
Τα ζυγίζετε και θέτετε προτεραιότητες.

 

Εσύ τι θέλεις να κάνεις; Διαχείριση της άποψης του Κ δεν νοείται, έτσι και αλλιώς.

 

Υπάρχει άρνηση στο να ακούσει η στο να σου καταλαγιάσει τον προβληματισμό σου;
Για μένα έχει διαφορά. Έχω ανάγκη να ακούει αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα αλλάξει κάτι. Πάντα η απάντηση είναι "αυτό είναι και δεν αλλάζει". Μετά, όταν θα ηρεμήσεις θα δεις πως είναι καλύτερα που δεν αλλάζει. Έτσι κράταει τη θέση του εκεί που έπρεπε και ανεβαίνει στα μάτια σου.

 

Μα αν δεν ακούει πως θα καταλαγιάσει.,;;

 

Η αλλιώς βούτα και κολυμπα..

 

Η διαχείριση της άποψης Του Κ είναι εσωτερικό σου θέμα και δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση.
Όπως ειπώθηκε, ή μένεις και υπακούς χωρίς διαμαρτυρίες, ή φεύγεις (πάλι χωρίς διαμαρτυρίες).