Τι εννουμε τελικα

Υπάρχουν άνθρωποι (γνωρίζω πολύ καλά έναν από το οικογενειακό μου περιβάλλον) οι οποίοι κυριολεκτικά απεχθάνονται να τους παρέχεις βοήθεια σε προσωπικά τους ζητήματα και στεναχώριες.

Αυτούς τους ανθρώπους, όσο και να θέλεις μέσα σου να τους βοηθήσεις (σε σημείο να σε τρελαίνει που δεν σου δίνεται η δυνατότητα) αναγκαστικά πρέπει απλά να τους δίνεις χώρο. Οτιδήποτε άλλο απλά επιβαρύνει την δυσάρεστη κατάσταση τους. Έτσι λειτουργούν, νιώθουν την βοήθεια ως βάρος.

Πρέπει να εμπιστευτείς ότι είναι ενήλικοι και γνωρίζουν καλύτερα τι χρειάζονται για τον εαυτό τους και να βάλεις στην άκρη την πελώρια ανάγκη σου να τους προστατέψεις με όλες σου τις δυνάμεις.

Είναι δύσκολο να είσαι σκέτος θεατής, πραγματικά δυσκολο, αλλά έτσι πρέπει.

 

Ναι, τι;
Ισχύει η αρχική μου διατύπωση η οποία προσαρμόζεται στο είδος και την ποιότητα της όποιας συσχέτισης. Δεν έχω κάποιο manual.

 

Με αφορμή την τοποθέτησή σου να διευκρινήσω πως δεν αναφέρομαι σε κάτι τέτοιο. Το τι είναι και τι πρεσβεύει ο Άλλος το μαθαίνουμε στην πορεία και μπορούμε να καταλάβουμε εαν και τι θέλει ή δεν θέλει. Μπορούμε να ρωτήσουμε να ζητήσουμε άδεια και να μάθουμε.
Εγώ αναφέρομαι σε καταστάσεις κρίσιμες. Καταστάσεις όπου βλέπεις πως ο Άλλος έχει "χαθεί" ή "μεταλλαχθεί". Δεν είναι ο ίδιος. Ή κινδυνεύει. Το πως και ποιες καταστάσεις αξιολογεί ο καθένας ως τέτοιες είναι θέμα της όποιας αλληλεπίδρασεις μεταξύ Τ/τους και κάθε Ά/άνθρωπος είναι διαφορετικός.

 

Καταλαβαίνω τι εννοείτε, στην θεωρία. Στην πράξη όμως και ειδικά στα μεταγενέστερα στάδια, υποθέτω, πως είναι πολύ πιθανό να μην υπάρχει περιθώριο να βγείτε από την θέση σας ακόμα και με τους πιο καλοπροαίρετους σκοπούς. Να σας «κρατάει» η Κυριαρχία εκεί που θέλει και να βιώνεται μεν η δυσκολία αλλά όχι την απόσταση. Επίσης η θέση από μόνη της μπορεί να είναι πολύ πιο χρήσιμη από οποιαδήποτε άλλη πράξη.
Συχνά στην θέση υ χρειάζεται να αλλάξει και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε και συνεπώς εκφράζουμε την αγάπη. Μια αγάπη που θα απογυμνώνεται σταδιακά και όχι εύκολα από μορφές ελέγχου.
Χωρίς να το καταλαβαίνουμε γενικά εκπαιδευόμαστε στην ζωή μας να εκδηλώνουμε και να αντιλαμβανόμαστε την αγάπη με συγκεκριμένους (βανιλο) στερεότυπους τρόπους που μπορεί να σταθούν εμπόδια στην φύση της υποτακτικής αγάπης. Κάπως έτσι καταλαβαίνω την δυσκολία που αναφέρει ο @Master Electro-pain

Δεν ξέρω σε τι μεγέθη ανάγκης αναφέρεσαι όταν λες "πνίγεται" ο Κ, σίγουρα υπάρχουν συμφορές ικανές να βομβαρδίσουν και τις δύο θέσεις, ανάλογα με την δυναμική τους βέβαια. Αλλά δεν νομίζω ότι μιλάμε για αυτά τα μεγέθη και όπως μάθαμε από άλλο νήμα, το μέγεθος τελικά πάντα μετράει. 

Καμία συναίνεση! Λευτεριά στην πατροπαράδοτη καταπιεστική μαμαδίστικη αγάπη!
Πάρε ζακέτα αν βγεις έξω, πιάνει ψυχρούλα και θα πουντιάσεις!!

 

Assuming is not allowed...
Για πόσο καιρό πραγματικά ήμουν breaking the law ως προς αυτό;;;
Υγ Και δεν έσπαζα μόνο το 'νόμο' εδώ που τα λέμε...