Μήπως χωρίς τη σκοτεινή πλευρά δεν υπάρχει ερωτικό πάθος ?

Το μίσος έδωσε υπεράνθρωπη δύναμη στα χέρια του. Χτυπούσε, χτυπούσε, χτυπούσε. Τα χτυπήματα ηχούσαν υπόκωφα, μουγγά στο ηχείο του κορμιού της. Τα δεχόταν δίχως μια φωνή. Χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Είχε κλείσει τα μάτια, είχε μισανοίξει τα χείλη. Στη μορφή της είχε χυθεί η ύπουλη εκείνη έκφραση, που κυμαίνεται ανάμεσα οδύνη κι ηδονή. Ένα πιο δυνατό χτύπημα στο μηλίγγι τη ζάλισε. Λύγισαν τα πόδια της, έπεσε γονατιστή
Σταμάτησε να τη χτυπάει, την κοίταζε κι ανάσαινε βαριά. Τότε εκείνη, καθώς ήταν γονατιστή, του αγκάλιασε σφιχτά τα γόνατα, ακούμπησε το κεφάλι της στα μεριά του και χαϊδεύτηκε σα γάτα.
Τώρα ξέρω πως μ' αγαπάς, μουρμούρισε.
Μιχάλης Καραγάτσης.- Η Μεγάλη χίμαιρα.

Ο έρωτας μας δημιουργεί εξάρτηση? Πόσο δυνατό είναι αυτό το συναίσθημα;
Υπάρχουν όρια που αν ξεπεράσουμε δεν υπάρχει πια επιστροφή;

 

Υπάρχει μια θεωρία πως το "Μ" από το ψευδώνυμό του,είναι απο το όνομα Μιχάλης,μιας και το έχει δώσει σε κάποιους ήρωες των βιβλίων του.
Ωστόσο,ο ίδιος δεν το επιβεβαίωσε πότε.
Το σωστό λοιπόν είναι "Μ. Καραγάτσης" κι όχι "Μιχάλης Καραγάτσης".

Υγ: Είναι ο αγαπημένος μου Έλληνας συγγραφεας και το οφείλω στον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου.

 

Νομίζω πως τα μόνα όρια που ξεπερνώντας τα, μπορεί κάποιος να θέλει να επιστρέψει στο πριν, είναι αυτά για τα οποία νιώθει ενοχές.

 

Να μετανοιώσει για κάτι που έκανε, εννοείς;

 

το ερωτικο παθος και η σκοτεινη πλευρα πανε μαζι για εμενα

 

Τι σημαινει το "δεν υπάρχει πια επιστροφή"?
Δεν κατάλαβα.

 

Αν βγαίνοντας από μια τέτοια σχέση μπορείς να συμβιβαστεις με κάτι λιγότερο από αυτό που έζησες. Αν οι επιθυμιες σου τα θελω σου μετριαστουν κατά μία έννοια

 

OK, άντε να φάμε στη μάπα την "σκοτεινή πλευρά", την ζόρικια, την τζιβιτζινιάρικια, τη σώψυχη, την ακριβή, την ορίτζιναλ, την σπάνια τη μη-ξέρω-γω και δήθεν...
Αυτόματα τίθενται τα ερωτήματα...
1. Έχεις και φωτεινή..? [Πότε, όταν φοράς τον "κοινωνικό σου κορσέ από το πηγούνιέως τους αστραγάλους..?]
2. Αν έχεις φωτεινή, είσαι άλλος άνθρωπας από όταν "σκοτεινιάζεις"..? [Πού καλέ συ, στο πάτερν "δεν με ξες καλά εμένα", καθενού θείτσα/ος τα ίδια λέει...]
3, Αν είσαι άλλος άνθρωπας, τι σόι άλλος άνθρωπας είσαι..? [Το "άλλος άνθρωπος χρ'σό μ'" είναι για τους μυαλοφυγόδικους που ζούν με οδηγίες άνωθεν και ζητάνε και τα ρέστα μετά, γιατι δεν καταλαβαίναν τις οδηγίες στην αρχή, γνωστότατο γαρ το "οι άλλοι φταίνε, για να μη μη χαλάνε κι οι παραδόσεις...]...
4. Κι άμα είσαι άλλος άνθρωπας, πώς σταδιάλα αντιλαμβάνεσαι ότι διαχειρίζεσαι/κουμαντάρεις την πάρτη σου..? [Κάτι σε "ο Ολυμπιακός να κερδάει κι οι άλλοι να πα να γαμηθούνε", ως μια άλλη έκφραση της "αριστείας" της πάρτης μας, ελέω της παραμύθας της αμασήτου?]
5. Κι αν ακόμα ισχυρίζεσαι πως το "καταφέρνεις" με ποια λογική μπορείς να ζητάς οτιδήποτε από τους όποιους άλλους, από ποπ-κορν έως ειλικρίνεια και από τζούρα σάμθινγκ έως εμπιστοσύνη, αχ τι αγαπημένη θεματολογία ντυ κωλ εδώ μέσα [8 στα 10 άτομα, κι εδώ κι αλλού, λένε τους άλλους 8 στους 10 μπζεγκαζμένους κι όλοι μαζί βρίζουν αυτούς που συνήθως εκ των υστέρων τους παρακαλάνε να "κάνουν κάτι" να στρώσει το πράμα, για να τους ξανακράξουν πάλι, αφού στρώσει όμως. όχι..?]...
...
Ή μήπως δεν μετράνε τα σεχουαλοερωτικιάρικα, διγιότι είναι "άαααλλο πράμα" και σκέτα νάναι και κίνκια και ντιεσοεσεμέσια και πολύ παρτούζ να'ούμ' κιετς, κάτι σαν το πάνω κεφάλι το καλό, το κάτω το κεφάλι το κακό, ελάτε ρε ακόμα και στα κατηχητικά βρήκανε άλλες λέξεις...
Εκτός κι αν τα τελετουργικά "μπράβο, ώπα, ζήτω" της καθημερινότητας, από σπίτι ως αφεντικό κι από "κομενάκι" έως το "δεκάλεπτο της δημοσιότητας" σε κανά πανηγύρι, με το μπαρδόν για το πανηγύρι, σας φτάνουν και σας βολεύουν και με το παραπάνω...
...
Καλέ, άντε (το σιχτίρ πάει πολύ και στράφι)...

 

Τσουτσουριασα, καυλωσα, μα τι μεταμεσονυκτιος συγγραφικός ιστρος. Μάλλον η ώρα που βγαίνουν τα φαντάσματα για καποιους αποτελεί πηγή εμπνευσης
Δε φοράω μαναμ κορσέ με στενεύει. Και όταν πηγαίνω στα πανηγύρια παίρνω από εκείνες τις άσπρες βαμβακετες κιλότες με τα δύο δάχτυλα λάστιχο στη μέση.
Μπιντιεσεμικες καταστάσεις σου λέω... άμα φοράω και τη φανέλα του γαυρου από πάνω σκέτη καυλα.

 

Σκοτάδι είναι αυτό που εμείς νομίζουμε σκοτάδι. Είναι εκείνη η πλευρά, που υπάρχει μέσα μας. Και μέσα στον Άλλον. Ο έρωτας, για εμένα, δεν είναι μόνο με το «σκότος». Είναι με έναν Άνθρωπο απέναντι.

Για την εξάρτηση:

  Αν μπεις με τα χίλια σε όποιον συσχετισμό και τον ζήσεις με τις «σκοτεινές» και «φωτεινές» πλευρές του, υπάρχει και η πιθανότητα, απλά να χορτάσεις το υπέροχο αυτό δηλητήριο, και να μην το θες άλλο. Διάλειμμα. Άσε που, λόγω μιθριδατισμού, είσαι και, εν μέρει άνοσος (επίκαιρο λόγω εμβολίων).

Αν το έχεις και δίπορτο, τρίπορτο, τετραπορτο, limbo στο limbo τείνουμε να ταλαιπωριόμαστε